۲۵ ساعت در ايتاليا چه گذشت؟

محمود احمدی نژاد، رییس جمهور ایران به دعوت دبیرکل فائو سفری 25 ساعته به رم سفر کرد تا در کنفرانس سازمان ملل در مورد امنیت غذای جهانی شرکت کند.
حضور محمود احمدی نژاد در ایتالیا را نمی توان به عنوان اولین سفر اروپایی وی قلمداد کرد چرا که این سفر به دعوت مقامات کشور ایتالیا صورت نگرفته بود و تنها هدف این سفر شرکت در کنفرانس فائو بود که ایران نیز یکی از اعضای آن به حساب می آید.
عدم استقبال رسمی مقامات ایتالیایی از رییس جمهور ایران نیز به این دلیل است که محمود احمدی نژاد مهمان دبیرکل سازمان فائو به حساب می آمد و نه مقامات عالیرتبه ایتالیایی. اما اینکه چرا در این سفر وی با هیچ یک از مقامات رسمی ایتالیا دیدار و گفت و گو نکرده است می تواند موضوع پرسش تحلیلگران باشد.
یک هفته پیش از سفر محمود احمدی نژاد به رم، رسانه های کشور ایتالیا با چاپ مقالات، عکس ها و کاریکاتورهایی کارزار تبلیغاتی تند و بی سابقه ای را علیه وی راه انداختند. روزنامه کوریره دلاسرا با انتشار گزارشی تحت عنوان درها به روی احمدی نژاد بسته می شود اعلام کرد که نخست وزیر ایتالیا درخواست ملاقات رییس جمهور ایران را رد خواهد کرد.
فرانکو فراتینی، وزیر امور خارجه ایتالیا نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که رییس جمهور ایران هیچ ملاقات دوجانبه ای با دولت ایتالیا نخواهد داشت چراکه برنامه دیدارهای نخست وزیر ایتالیا بسیار فشرده است و در صورت درخواست ملاقات، امکان آن فراهم نخواهد شد.
این درحالی است که رسانه های ایتالیایی از ابراز تمایل محمود احمدی نژاد برای دیدار با پاپ بندیک شانزدهم، رهبر کاتولیک های جهان خبر داده بودند اما خبرگزاری مهر اعلام کرده بود که رییس جمهور ایران هیچ برنامه ای برای دیدار با رهبر کاتولیک های جهان ندارد.
محمود احمدی نژاد در میان رهبران اروپایی از محبوبیت چندانی برخوردار نیست. موضع وی در قبال اسراییل موجب شده است تا رهبران سیاسی اروپا در مقابل وی عکس العمل از خود نشان بدهند. هر چند سخنان وزیر امور خارجه ایتالیا در خصوص محمود احمدی نژاد را نمی توان موضع دولت ایتالیا دانست اما سئوال از مشاوران و مسئولان وزارت خارجه این است که چرا رییس جمهور ایران در حالی که برای شرکت در یک اجلاس در ارتباط با وضعیت نابسامان مواد غذایی شرکت کرده است باید مواضعی نه چندان مربوط به موضوع جلسه را مطرح کند و حساسیت محافل اروپایی را برانگیزد؟
با نگاهی به گذشته به این نتیجه برسیم که روابط ایران با کشورهای اروپایی در بین سال های 2004 و اوایل سال 2005 رابطه ای رو به گسترشی بوده است. در این دوره روابط ایران و ایتالیا تا حدی افزایش یافت که در ژانويه سال 2004، فرانکو فراتینی، وزیر امور خارجه ایتالیا به ایران سفر کرد و پس از آن راه برای افزایش همکاری های سیاسی و اقتصادی دو جانبه بیش از پیش باز شد.
البته این نکته را نیز نباید فراموش کرد که عوامل کاهش روابط ایران و ایتالیا تنها تحولات سیاسی در ایران نبود. بلکه پیروزی سیلویو برلوسکونی در انتخابات اخیر ایتالیا که سبب برکناری رومانو پرودی، نخست وزیر سابق ایتالیا شد نیز در این روند نقش بازی می کند. بسیاری از تحلیلگران بین المللی بر این باورند که با سقوط دولت چپگرای رومانو پرودی ایران یکی از مهم تریم متحدانش در اتحادیه اروپا را از دست داده است.
کشورهای مختلف جهان با ایدئولوژی های متفاوت می توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند. داشتن ایدئولوژی های متفاوت نمی تواند به عنوان سدی برای برقراری روابط دوجانبه بین کشورها باشد اما این بسیار طبیعی است که کشورهای جهان بیش از هرچیز دیگر در جستجوی منافع ملی در برقراری ارتباط با سایر کشورها هستند و ایدئولوژی ها راه را برای کسب بالاترین منافع همورا می کنند.
ایران به عنوان کشوری با قدرت و ثروت فراوان در خاورمیانه که امروز مرکز توجه تمامی جهان است می تواند با استفاده از پتانسیل های مختلف از این موقعیت به نفع خود استفاده کند و همچون دهه های گذشته ایدئولوژی را در خدمت منافع حداکثرث قرار دهد.