نویسنده: حبیب الله عباسی




 

1. نام ابراهیم در تورات، نخست «ابرام» است و بعدها به سبب ترفیع مقام، «ابراهیم» می‌شود؛ اما در قرآن به این امر اشاره‌ای نشده است.
2. در روایت تورات، ابراهیم با خواهرش ازدواج می‌کند و در جایی او را به حاکم مصر پیشکش می‌کند.
3. داستان ذبح مرغان (به اضافه‌ی گوساله و بز) در تورات، نشانه‌ی صدق وعده‌ی خدا مبنی بر کثرت فرزندان ابراهیم است؛ در حالی که به روایت قرآن این کار برای اثبات قیامت و اطمینان قلبی ابراهیم انجام می‌پذیرد.
4. در تورات به عهد خدا با ابراهیم اشاره شده است و از آن پس، وی «پدر امت‌ها» معرفی می‌گردد که «پادشاهان از نسل او به وجود می‌آیند» و این عهد با فرزندان او به صورت دائمی برقرار است و به نشان آن، رسم «ختنه» مقرر می‌گردد. اما در قرآن گفته می‌شود این عهد به ستمگران نمی‌رسد؛ لذا شامل حال تمام فرزندان ابراهیم نمی‌شود.
5. فرشتگانی که به دیدن ابراهیم می‌آیند، به روایت تورات غذا می‌خورند؛ در حالی که به روایت قرآن، آن‌ها به سوی غذا دست دراز نمی‌کنند.
6. وقتی ابراهیم خبر مجازات قوم لوط را می‌شنود، به روایت تورات چندین بار تقاضای تخفیف می‌کند که مورد قبول واقع می‌شود؛ ولی در روایت قرآن به او گفته می‌شود که از گفتگو در این مورد بپرهیزد.
7. در روایت تورات ابراهیم اسحاق را قربانی می‌کند و در روایت قرآن اسماعیل را.
8. در تورات از ساختن کعبه خبری نیست، تنها از ساختن دو مذبح به دست او یاد شده است.
9. قرآن بر خلاف تورات از زمان و تاریخ دقیق سخن نمی‌گوید چون کتاب عقیده و تشریع است.
10. در قرآن از تفصیلات قصه‌ی سفر ابراهیم از عراق به سرزمین فلسطین خبری نیست، چون بر عکس تورات کتاب تاریخ نیست.
11. در قرآن نام ساره و هاجر نیامده؛ اما در تورات به تفصیل از این امر سخن به میان آمده است.
12. داستان شکستن بت‌های قوم توسط ابراهیم و داستان در آتش افکندن وی و مخالفت‌اش با پدر و گفتگوی او با نمرود در تورات نیامده است.
منبع مقاله :
سعد، عبدالمطلب سعید؛ ( 1393 )، پدر پیامبران در قرآن، ترجمه: دکتر حبیب الله عباسی، تهران: انتشارات سخن، چاپ اول.