حمله وحشت‌زدگی چیست؟

حمله وحشت‌زدگی دوره ای از ترس شدید است که در آن فرد ممکن است زمانی که در معرض خطری واقعی قرار ندارد، احساس تهدید کند. اگر حملات وحشت‌زدگی شدید باشند، ممکن است فرد را به این باور برساند که دچار حمله قلبی شده است و اگر درمان نشوند می‌توانند فرد را منزوی کنند.
حمله وحشت‌زدگی علامت اصلی ابتلا به اختلال وحشت‌زدگی است.

چه عواملی باعث حملات وحشت‌زدگی می‌شوند؟

علت دقیق حملات وحشت‌زدگی اغلب ناشناخته است. عوامل گوناگونی می‌تواند فرد را مستعد ابتلا به حملات وحشت‌زدگی کند. این عوامل می‌توانند شامل داشتن سابقه خانوادگی ابتلا به حمله و قرار داشتن تحت استرس شدید باشند.

چه کسانی در معرض خطر حملات وحشت قرار دارند؟

عوامل خطرساز که افراد را مستعد حملات وحشت‌زدگی می‌کنند عبارتند از:
• داشتن سابقه خانوادگی حملات وحشت‌زدگی
• مورد آزار و بدرفتاری قرار گرفتن در دوران کودکی
• از دست دادن یک دوست یا آشنا
• تجربه کردن یک رویداد آسیب زا، همچون یک تصادف جدی با ماشین
• به وجود آمدن یک تغییر عمده در زندگی، همچون ازدواج یا تولد فرزند
• کار یا زندگی تحت فشار و تنش بالا

علائم حملات وحشت‌زدگی چیست؟

حملات وحشت‌زدگی ممکن است ناگهانی و بدون هشدار رخ دهند. علائم ممکن است به تدریج خود را نشان دهند، سپس در حدود 10 دقیقه به اوج برسند. حملات وحشت‌زدگی سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک می‌کرده و فرد را وادار به نشان دادن واکنشی می‌کند که در مواقع مواجهه با خطر بروز داده می‌شود.
علائم حمله وحشت‌زدگی مشابه زمانی است که فرد را خطری تهدید می‌کند، علائم عبارتند از:
• درد قفسه سینه
• لرز
• خفگی
• مشکل در بلع
• احساس قریب‌الوقوع بودن مرگ
• احساس ضعف
• گرگرفتگی
• نفس نفس زدن
• حالت تهوع
• سریع شدن ضربان قلب
• رعشه
• تنگی نفس
• دل درد
• عرق کردن
• سوزن سوزن شدن یا بی حسی

چگونه حملات وحشت‌زدگی تشخیص داده می‌شود؟

علائم حمله وحشت‌زدگی می‌تواند شبیه به علائم یک بیماری جدی، مانند حمله قلبی باشد و بیماران باید مراقبت‌های پزشکی دریافت کنند.
پزشک برای تشخیص حمله وحشت‌زدگی، یک معاینه فیزیکی با ارزیابی علائم را انجام می‌دهد. او به احتمال زیاد برای اندازه گیری عملکرد الکتریکی قلب از یک نوار قلب (EKG) استفاده می‌کند و برای بررسی هورمون تیروئید آزمایش خون را تجویز خواهد کرد. عدم توازن هورمون تیروئید می‌تواند بر توانایی بدن در تنظیم ریتم قلب تأثیر بگذارد.
اگر یک بار به حمله وحشت‌زدگی دچار شدید بدین معنی نیست که دچار اختلال وحشت‌زدگی هستید. معیارهای تشخیص اختلال وحشت‌زدگی عبارتند از:
• حملات وحشت‌زدگی به شکل مکرر و غیر منتظره
• تغییر در رفتار و یا شیوه زندگی به علت ترس مداوم از دچار شدن به حمله وحشت‌زدگی
• حمله وحشت‌زدگی که به شرایطی همچون سوء مصرف مواد، هراس اجتماعی، افسردگی و یا اختلال وسواسی-اجباری مرتبط نباشد.
اگر فرد به دنبال درمان حملات وحشت‌زدگی نباشد، ممکن است وضعیت وخیم‌تر شود.

حملات وحشت‌زدگی چگونه درمان می‌شود؟

پزشکان اغلب این اختلال را با ترکیبی از دارو و روان درمانی، مورد درمان قرار می‌دهند. بعضی بیماران یک بار دچار حمله می‌شوند و دیگر هرگز این حالت به آن‌ها دست نمی‌دهد. این بیماران احتیاجی به درمان ندارند؛ اما بیمارانی که مکرراً به حملات وحشت دچار می‌شوند باید تحت درمان قرار بگیرند.
داروها
• بنزودیازپین ها: این داروها سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اثر آرام بخشی خفیفی دارد.
• مسدود کننده های بتا: این داروها ممکن است نشانه های مرتبط با حمله وحشت‌زدگی از جمله عرق کردن، سرگیجه، تپش و ضربان قلب را کاهش دهند. این داروها کمتر برای حملات وحشت‌زدگی تجویز می‌شوند.
• مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین SSRI) ها): این داروها معمولاً اولین انتخاب برای درمان حملات وحشت‌زدگی هستند؛ زیرا نسبت به داروهای دیگر عوارض جانبی کمتری دارند. با این وجود می‌توانند عوارض جانبی همچون دشواری در خواب، تهوع و سردرد را به همراه داشته باشند.
• مهارکننده های انتخابی باز جذب نوراپی نفرین SNRI) ها): تأثیر این داروها در اختلال وحشت‌زدگی تائید شده است.

روان درمانی

رفتار درمانی شناختی، یک رویکرد روان درمانی است که می‌تواند به کاهش حملات وحشت‌زدگی کمک کند. این روش رفتار، تفکر و واکنش‌های بیمار را در ارتباط با حملات وحشت‌زدگی هدف قرار می‌دهد و درصدد است ترس‌ها و نگرانی‌های او را کاهش دهد. روان درمانی می‌تواند به بیمار کمک کند تفاوت میان خطرات واقعی و خیالی را درک کند و بر ترس مربوط به تجربه یک حمله وحشت‌زدگی غلبه کند. هنگامی که علائم شروع به بهبود می‌کنند، بیماران اغلب می‌توانند درمان را قطع کنند.

درمان‌های خانگی

انجام اقداماتی در جهت کاهش استرس و بهبود سلامت می‌تواند بروز حملات وحشت‌زدگی را کاهش دهد؛ به عنوان مثال، داشتن خواب کافی و فعالیت جسمی می‌تواند سطح استرس را پایین بیاورد. الکل، کافئین و مواد مخدر می‌تواند باعث آغاز حمله وحشت‌زدگی شوند، بنابراین از مصرف آن‌ها اجتناب کنید.
تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تنفس عمیق و یا آرام سازی پیشرونده عضلانی می‌توانند محرک حملات وحشت‌زدگی را کاهش دهند. همچنین، حضور در یک گروه پشتیبانی می‌تواند به بیماران کمک کند مکانیسم های مثبت مقابله با ترس و اضطراب را شناسایی کنند.

تکنیک تنفس عمیق:

• در یک محیط آرام نشسته و سعی کنید عضلات خود را شل و رها کنید.
• از طریق بینی (در واقع دم عمیق از طریق بینی) نفس عمیق بکشید.
• به آرامی نفستان را از طریق دهان خارج کنید (بازدم).
• در همین حین روی آرامش خود تمرکز کنید.
• این کار را تا زمانی که احساس آرامش کنید، تکرار کنید.