توسل به حضرت زهرا (ع)

پس از آنكه فاطمه(عليهاالسلام) از دنيا رفت ام ايمن آنچنان ناراحت بود كه ديگر نمي توانست در مدينه بماند بنابراين عازم مكه شد، در راه در بيابان جحفه ، تشنگي بر او غلبه كرد و آبي نيز به همراه نداشت و تشنگي او آنچنان شديد گرديد كه به حد خطر مرگ رسيد. در اين لحظه متوجه خدا گرديد و در حالي چشمش پر از اشك بود عرض ‍ كرد: يا رب اتعطشني و انا خادمه بنت نبيك : پروردگار من ! آيا مرا تشنه مي گذاري با اينكه من كنيز دختر پيامبرت (فاطمه) هستم . پس از دعا، دلوي از آسمان پر از آب بهشت بر او نازل شد، از آن آب آشاميد و تا هفت سال ديگر تشنه و گرسنه نشد.
منبع:داستان صاحبدلان