درمان کمبود پتاسیوم

حتی کمبود جزئی پتاسیوم می‌تواند به یک بیماری تهدیدکننده زندگی تبدیل شود. بنابراین نباید دست‌کم گرفته شود. در این مقاله ویژه نگاهی می‌اندازیم به درمان هیپوکالمی و یک ایده اولیه درمورد فرایند درمان آن به شما خواهیم داد.
یک مطالعه‌ی منتشر شده در مجله امریکایی تغذیه های بالینی نشان می دهد که تنها دو درصد از بزرگسالان امریکایی میزان توصیه شده پتاسیوم را از طریق تغذیه روزانه خود دریافت می‌کنند.
پتاسیوم نقش اساسی در بسیاری از فعالیت‌های بدن ایفا می‌کند، از انقباض و آرام‌کردن عضلات گرفته تا انتقال پیام‌ها از طریق سیستم عصبی بنابراین لازم است میزان بهینه آن را در بدن حفظ کنیم. میزان بهینه در این مورد در حد 3.6 تا 4.8 میلی‌لیتر است. یک افت در این مقدار به هیپوکالمی، یک وضعیت پزشکی که کمبود پتاسیوم در بدن گزارش می شود، منجر می‌شود.
اگر میزان پتاسیوم در بازه‌ی 3.0 تا 3.6 هزارم‌ میلی لیتر باشد به عنوان هیپوکالمی خفیف و اگر این میزان کمتر از 3.0 هزارم میلی لیتر باشد به عنوان هیپوکالمی شدید شناخته می شود. اگر میزان پتاسیوم خون به کمتر از 2.5 کاهش یابد می‌تواند عوارض و پیامدهای مرگبار داشته باشد که زندگی را تهدید می‌کنند.
کسی که از کمبود پتاسیوم رنج می‌برد بدون در نظر گرفتن خفیف یا شدید بودن آن، باید سریعاً مورد درمان قرارگیرد تا از هرگونه عوارض غیرضروری جلوگیری شود.

کمبود پتاسیوم (هیپوکالمی) چگونه درمان می شد؟

اصولاً درمان کمبود پتاسیوم روی عوامل ایجاد کننده آن متمرکز خواهد بود. بعضی از علل این بیماری به از دست دادن پتاسیوم از طریق ادرار و یا دستگاه گوارشی به عنوان مشکلات اساسی سلامتی، منجر خواهد شد. موارد دیگر اسهال، استفراغ، ناهنجاری‌های تغذیه‌ای، استفاده بیش از حد از مسهل‌ها و پیشاب‌آورها و حتی بعضاً ناتوانی مزمن کلیه را شامل می‌شود. با این همه دلیل تعجب برانگیز عمومی کمبود پتاسیوم در بدن کمبود غذاهای غنی از پتاسیوم در وعده‌های غذایی می‌باشد.
گزینه‌های درمانی عموماً از افزایش میزان پذیرش پتاسیوم بدن تا مکمل‌های درون‌سیاهرگی طبقه بندی می‌شوند، وابسته به اینکه همانطور که قبلا گفته شد، عامل اصلی آن چه باشد.
پزشک پس از انجام چند آزمایش برای پی بردن به بیماری، مناسب‌ترین گزینه درمانی را توصیه خواهد کرد. اگر کمبود پتاسیوم در نتیجه اسهال یا استفراغ ایجاد شده باشد پس داروی مورد نیاز برای درمان این بیماری تجویز خواهد شد. بالعکس، اگر بیماری به خاطر تجویز داروهایی نظیر مسهل‌ها یا پیشاب آورها ایجاد شده باشد، داروهای‌های جایگزین با داروهای معارض جایگزین خواهند شد.
اگر شحصی از هیپوکالمی خفیف رنج می‌برد، جایی که میزان پتاسیوم در خون از 3.0 بالاست اما از 3.6 موردنیاز پایین است، پزشک احتمالاً مکمل‌های دهانی پتاسیوم‌کلرید تجویز کند. درطرف مقابل اگر بیمار از هیپوکالمی شدید رنج می‌برد که میزان پتاسیوم از 3.0 کمتر است پزشک مکمل‌های درون سیاهرگی برای شروع سریع بازسازی تجویز خواهد کرد. درمورد مکمل‌های درون سیاهرگی وضعیت بیمار برای جلوگیری از هرگونه عوارض کنترل خواهد شد.

راه‌های طبیعی برخورد با کمبود پتاسیوم

غیر از داروهای تجویزشده، غذاهای سرشار از پتاسیوم، مانند موز، پرتقال، سبزیجات‌برگ‌سبز، جوجه و.. هم می‌توانند در درمان کمبود پتاسیوم موثر باشند.
همچنین باید همواره بدن خود را آبدار نگه‌دارید. متخصصان درمورد نوشیدن مقادیر زیاد آب خالص، که مواد معدنی را از بدن دفع خواهد کرد، هشدار می‌دهند.
گزینه دیگر استفاده از الکترولیت است. این مورد مخصوصا در مواردی که کمبود پتاسیوم از طریق تعرق زیاد حاصل می‌شود، موثر است.
اگر شخص کمبود شدید پتاسیوم دارد بهتر است برای تشخیص‌های بیشتر با یک پزشک مشاوره کند.
اگر معالجهت پس بهتر است در وحله اول از این وضعیت جلوگیری کرد و ساده‌ترین چیز برای انجام دادن اضافه کردن میوه‌ها وسبزیجات غنی از پتاسیوم به وعده‌های غذایی است. محققانمصرف روزانه 4700میلی‌گرم پتاسیوم را توصیه می‌کنند.
اگرشخص از علایم هیپوکالمی نظیر ضعف عضلانی، اضطراب، خستگی، آشفتگی و مشکلات حافظه رنج می‌برد باید هرچه سریع‌تر با یک پزشک مشورت کند. همانطور که در ابتدا گفته شد، هیپوکالمی یک بیماری جدی است و نباید دست‌کم گرفته شود.