نویسندگان: دیمیتری نیکولایویچ تریفونوف و ولادیمیر تریفونوف
برگردان: عبدالله زرافشان



 

آنتیموان و ترکیباتش از زمانهای بسیار دور برای بشر شناخته شده بود. بعضی از فضلا می‌گویند آنتیموان فلزی در جنوب بابل برای ساختن ظروف، در حدود 3400 سال قبل از میلاد، به مصرف می‌رسیده است، ولی در عصر باستان، آنتیموان عموماً برای ساختن لوازم آرایش، مانند ماتیک و رنگ سیاه برای مشکی کردن ابروها، به کار می‌رفت. باید خاطرنشان کرد که آنتیموان در مصر تقریباً ناشناخته بوده است. آثار تاریخی مصری، بخصوص مومیاییهای رنگ شده این نظریه را تأیید می‌کند.
در عصر باستان، آنتیموان با سرب اشتباه گرفته می‌شد. تنها در نوشته‌های کیمیاگران دوره‌ی رنسانس بود که تعریف و تشریح نسبتاً دقیقی از آنتیموان عرضه شد. برای مثال، گئورگ آگریکولا (1) اشاره کرده است که آنتیموان فلزی است متفاوت از فلزات دیگر. باسیلیوس والنتینوس (2) برای این فلز رساله‌ای جداگانه اختصاص داده بود تحت عنوان، «ظهور پیروزمندانه‌ی آنتیموان» (3)، و در آن مورد استفاده آنتیموان و ترکیباتش را تشریح کرده است.
تعبیرات متعددی از نام لاتین آنتیموان، «آنتیمونیوم»، ذکر شده است. به احتمال قوی، این کلمه از واژه‌ی یونانی «آنتیمونوس»، به معنای «دشمن تنهایی»، مشتق شده است، و بروجرد آنتیموان همراه با مواد معدنی دیگر تأکید دارد.

پی‌نوشت‌:

1. . Agricola
2. . Basilius Valentinus
3. . Triumphal Carriage of Antimonium

منبع مقاله :
تریفونوف، دیمیتری نیکولایویچ ، تریفونوف، ولادیمیر؛ (1390)، تاریخچه‌ی کشف عناصر شیمیایی، برگردان: عبدالله زرافشان، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ چهارم