تاریخ کشف استرونسیوم

در سال 1787 سنگ معدنی جدید، موسوم به استرونتیانیت، در یک عدم سرب واقع در دهکده‌ی استرونتیان در اسکاتلند به دست آمد. بعضی از معدن‌شناسان آن را نوعی از فلوئوریت تشخیص دادند. به هر حال اکثر دانشمندان معتقد بودند که استرونتیانیت یکی از انواع ویتریت (سنگ معدن باریوم BaCO3) است.
در سال 1790 کراوفورد (1)، فیزیکدان اسکاتلندی، این سنگ معدن را بدقت مورد مطالعه قرار داد و نتیجه گرفت نمک حاصل از ترکیب اسید کلریدریک و استرونتیانیت، با کلرید باریوم تفاوت دارد. این ترکیب آسانتر در آب حل می‌شد و بلورهایش شکل دیگری داشت. کراوفورد به این نتیجه رسید که استرونتیانیت حاوی یک نوع خاک ناشناخته است.
در اواخر سال 1791، شیمیدان اسکاتلندی، هوپ (2)، به مطالعه‌ی استرونتیانیت پرداخت و تفاوت میان ویتریت و این سنگ معدن را عنوان کرد. علاوه بر آن، هوپ دریافت که واکنش خاک استرونسیوم با آب شدیدتر از آهک زنده با آب است. این سنگ معدن بسیار آسانتر از اکسید باریوم در آب حل می‌شد و تمام ترکیبات استرونسیوم شعله‌ی آتش را به رنگ قرمز در می‌آوردند. هوپ ثابت کرد که خاک جدید نمی‌تواند مخلوطی از خاکهای کلسیوم و باریوم باشد. لاووازیه نیز به نوبه‌ی خود پیشنهاد کرد که این خاک جدید ماهیت فلزی دارد، ولی تنها دیوی بود که در سال 1808 موفق به اثبات این واقعیت شد.
تاریخچه‌ی کشف استرونسیوم ناقص خواهد بود اگر ذکری از یک دانشمند دیگر، که بدون شک سهم زیادی از افتخار مطالعه درباره‌ی استرونسیوم به او تعلق دارد، به بیان نیاید. این شخص دانشمند روسی، لوویتس (3) است که مستقل از دانشمندان دیگر دریافت استرونتیانیت حاوی عنصری ناشناخته است. لوویتس اولین کسی بود که استرونسیوم را در سولفات طبیعی پاریوم کشف کرد. از روش ارائه شده توسط دیوی برای تهیه‌ی استرونسیوم فلزی، محصول خالص حاصل نمی‌شد. تنها در سال 1924 بود که دانر (4)، دانشمند امریکایی، استرونسیوم را به روش احیاء اکسید آن با آلومینیوم یا منیزیوم فلزی تهیه کرد.

پی‌نوشت‌:

1. . Crawford
2. . Hope
3. . Lovits
4. . Danner

منبع مقاله :
تریفونوف، دیمیتری نیکولایویچ ، تریفونوف، ولادیمیر؛ (1390)، تاریخچه‌ی کشف عناصر شیمیایی، برگردان: عبدالله زرافشان، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ چهارم