قیام و استقامت از ویژگیهای رهبری

انبیا در تبلیغاتشان ابتدائاً یک بودند. موسی (علیه السلام) یک نفر بود؛ رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اول که مأمور شد، خودش تنها مأمور شد: (قُمْ فَأَنْذِرْ) (1) نهضت کن و مردم را دعوت کن، دعوت، ابتدائاً از خود حضرت شروع شد. آن روز که اعلام نبوت فرمود، یک زن (2) و یک بچه (3) به او ایمان آورد؛ لکن استقامت که لازمه رهبری انبیای گرام است به طور کامل در رسول اکرم بود: (و استقم کما امرت) (4) نهضت کن و استقامت کن.
این دو خاصیت در پیشبرد مقاصد بزرگ پیغمبر اسلام دخالت داشت: قیام و استقامت. این استقامت موجب شد که با اینکه هیچ در دست نداشت و تمام قوای قدرتمندان بر خلاف او بود به طوری که در مکه نمی‌توانست به طور علن دعوت کند لکن مأیوس نمی‌شد از اینکه نمی‌تواند علناً مردم را دعوت کند. مأیوس نبود. دعوت زیرزمینی بود. یکی یکیها را به خود جذب کرد، تا وقتی که تشریف بردند به مدینه، مأمور شدند که مردم را دعوت کنند به قیام: (قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ) (5) در اینجا دعوت به قیام است. دعوت جمع به قیام جمع است؛ و مهم قیام لله، برای خدا، رمز پیروزی لشکر اسلام در صدر اسلام با آنکه هیچ ابزار جنگی می‌شد بگویی نداشتند قیام لله بود. نهضت برای خدا، ایمان به خدا، پیروز کرد پیغمبر اکرم را مأیوس نشدن و استقامت کردن در راه خدا، پیروزی را نصیب پیغمبر کرد. اصحاب رسول اکرم در صدر اسلام قدرت ایمان داشتند، و با قدرت ایمان به پیش رفتند؛ به طوری که با جمعیت بسیار کم و با نداشتن ابزار جنگ، بر دو امپراتوری بزرگ آن روز دنیا روم و ایران غلبه کردند. نهضت کردند، و برای خدا نهصت کردند، و استقامت کردند.

پی‌نوشت‌ها:

1- سوره مدثر، آیه 2.
2- حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها).
3- حضرت علی امیرالمؤمنین (علیه السلام).
4- بخشی از آیه 15 سوره شوری.
5- بخشی از آیه 46سوره سبأ: «بگو که من یک سخن را به شما پند می‌دهم که برای خدا قیام کنید».

منبع مقاله :
صحیفه امام، ج 7، ص 244 تا 245