تربیت و جامعه(1)

در ادامه، جامعه و ویژگی های آن مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه، به معنای وسیع آن شامل تمامی مناسبات اجتماعی میان آدمیان می شود.رویكردهای نظری، رابطه جامعه با تربیت و طرح سه نظریه كاركردگرایی، تضادگرایی و كنش متقابل، انواع نهادهای اجتماعی یعنی خانواده، اقتصاد، سیاست و دین، و تأثیر متقابل هر یك، از دیگر مباحث این مقال است. و در نهایت، فرهنگ و محتوای نهادهای اجتماع و نسبت آن با تعلیم و تربیت بیان شده است.
یكی از اهداف مهم دین و بعثت انبیا(علیهم السلام)تربیت و تزكیه انسان است. دین اسلام نیز در احكام عبادی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود، تربیت انسان ها را وجه همت خویش قرار داده است. تربیت انسان در جامعه صورت می گیرد; زیرا انسان مدنی بالطبع است، او در جامعه با نهادهای خانواده، سیاست، اقتصاد، دین و تعلیم و تربیت سر و كار دارد و هر یك از آن ها هنجارها و ارزش های ویژه ای را از فرد انتظار دارند و اینجاست كه فرد باید بر اساس فكر و منطق و مقتضیات كنش متقابل تصمیم بگیرد. از این رو، تصور این كه تربیت فراگردی فردی است فكری خام و بی اساس است. حال كه تربیت در جامعه صورت می گیرد، باید دید كه جامعه چه تأثیراتی را بر فرایند تربیت می گذارد و متقابلاً، نظام تعلیم و تربیت چگونه جامعه را متحول می سازد.
در این مقاله، تلاش بر این است كه علاوه بر بررسی رابطه متقابل تعلیم و تربیت و جامعه، البته با تأكید بر نهادهای اجتماعی، «فرهنگ» نیز به عنوان محتوا و مایه اصلی نهادهای اجتماعی، مورد بحث قرار گیرد. پیش از ورود به بحث، لازم است تعریف و توضیح مختصری پیرامون تربیت و جامعه ارائه شود.

تعریف تربیت

فیلسوفان و جامعه شناسان و عالمان علوم تربیتی با گرایش های مختلف، اقدام به تعریف تربیت كرده اند به گونه ای كه به ندرت می توان به تعریف واحدی دست یافت.
افلاطون تربیت را عبارت از رساندن جسم و روح به بالاترین پایه كمال و جمال می داند، به نظر اسپنسر تربیت مهیا كردن انسان است برای زندگی كامل. ژان آموس كمینوس می گوید: آموزش و پرورش هنری است كه افراد را برای زندگانی آماده می كند و هدف این است كه فرد دارای دانش، اخلاق و دین شود.۱
دوركیم در این خصوص می گوید: تربیت عملی است كه نسل های بزرگ سال بر روی نسل هایی كه هنوز برای زندگانی اجتماعی پخته نیستند انجام می دهند و هدف آن این است كه در كودك شماری از حالات جسمانی و عقلانی و اخلاقی برانگیزد و پرورش دهد كه جامعه سیاسی بر روی هم و نیز در محیط ویژه ای كه فرد به نحو خاصی برای آن آماده می شود، اقتضا می كنند.۲
از مجموع این تعاریف به دست می آید كه تربیت یك نوع روش رساندن انسان از حالتی به حالت دیگر است و در واقع، تربیت یك هنر و مدیریت انسانی است كه فرد را برای پذیرش یك سری صفات اخلاقی، دینی و عقلانی آماده می سازد. پس در تربیت، مرّبی یك مهندس حرفه ای است كه ساختمان روحی و روانی فرد را بر اساس نقشه از قبل طراحی شده به تدریج می سازد.
در مورد اصول تعلیم و تربیت، آراء و اندیشه های گوناگونی ابراز شده است كه در اینجا فقط به ذكر برخی اصول مطرح شده بسنده می شود.
۱. اصل فعالیت به قید «آن»۳; ۲. اصل كمال; ۳. اصل حریّت; ۴. اصل سندیّت; ۵. اصل تفرّد; ۶. اصل اجتماع.۴

تعریف جامعه

تاكنون تعریف واحدی از جامعه صورت نگرفته است، ولی به برخی تعاریف مهم اشاره می شود:
جامعه به وسیع ترین معنا به كل مناسبات اجتماعی میان آدمیان دلالت دارد. و هر انبوهه ای از آدمیان را از هر دو جنس و همه سنین كه در یك گروه بادوام دارای نهادها و فرهنگ كم و بیش اختصاصی خود گردهم آمده باشند، می توان جامعه نامید.۵
برخی نیز برای تعریف جامعه شش قید و خصوصیت را لازم می دانند:
الف. اشخاصی كه جامعه را تشكیل می دهند یك واحد جمعیتی به حساب می آیند.
ب. جامعه در یك فضای جغرافیایی مشترك وجود دارد.
ج. جامعه از گروه های عمده كه كاركردهای متفاوتی دارند تشكیل شده است.
د. جامعه از لحاظ فرهنگی از گروه های متجانس تشكیل شده است. (زبان مشتركی دارند)
هـ. جامعه باید به عنوان واحدی كه یك پارچه عمل می كند شناخته شود.
و. جامعه باید به عنوان واحد اجتماعی متمایز از جامعه های دیگر شناخته شود.۶

رویكردهای نظری به رابطه جامعه و تربیت

جامعه شناسان به منظور تعیین و شناخت جامعه، نظریه های گوناگونی را ابراز نموده اند; برخی جامعه را در سطح كلان و برخی دیگر آن را در سطح فرد مورد مطالعه قرار داده اند. هر یك از نظریه های مذكور، بینش كلی در این خصوص ارائه می دهد كه در پرتو آن می توان تمامی نهادهای اجتماعی از جمله نهاد تعلیم و تربیت را تبیین و یاتفسیر نمود. در زیر به سه نظریه عمده اشاره می شود.

نظریه كاركردگرایی (Functionalism theory)

این دیدگاه جامعه را بسان یك موجود زنده می انگارد كه دارای اجزاء مختلفی است و هر جزء دارای وظیفه و كاركرد معیّنی است. هر جزء دارای دو نوع ارتباط است: ۱. ارتباط جزء با جزء دیگر، ۲. ارتباط جزء با كل. در صورتی كه هر جزء وظیفه و كاركرد خود را به خوبی انجام دهد، نظام اجتماعی سامان یافته و نظم اجتماعی برقرار می گیرد و بیش ترین فایده و سود نصیب جامعه می گردد. اما در صورت اختلال اجزا از انجام وظیفه، كل دچار بی نظمی و ناسازگاری می گردد. اسكیدمور(Skidmore) در مورد این نظریه می گوید: فونكسیونالیزم نمی خواهد كه به منظور فهم حیات اجتماعی، آن را درهم شكند و به كوچك ترین اجزا تقلیل دهد، بلكه درصدد است ماهیت درهم تافته، زنده و متقابلاً سازگار یك نظام اجتماعی را در كلیتش بفهمد. این امر مستلزم آن است كه ما در اجزا وحدتی را بازشناسیم كه بر اساس آن، اجزا و كل درهم تنیده شده و یك هویت به دست آورده باشند.۷
طبق این دیدگاه نظام آموزش و پرورش یكی از اجزای مهم كل نظام و جامعه تلقی می شود كه كاركردی اساسی را برای بقای نظام اجتماعی انجام می دهد. از جمله این كاركردها انتقال فرهنگ، جامعه پذیری، انسجام اجتماعی و ... می باشد.
جامعه شناسانی كه به شیوه كاركردی، آموزش و پرورش را مطالعه می كنند غالباً آن را به عنوان نهاد اجتماعی و از لحاظ ساختار و كاركردهای سازمانی، نقش ها و فعالیت های سازمانی و تحقق اهداف و مقاصد آن، مدنظر قرار می دهند.۸

نظریه تضاد یا ستیز (Conflict theory)

این نظریه كه با نوشته های كارل ماركس شهرت یافته است، مدعی است جامعه از دو طبقه اجتماعی تشكیل شده است، طبقه دارا و طبقه ندارا. این دو طبقه پیوسته با یكدیگر در حال تضاد و ستیز می باشند. طبقه دارا برای حفظ وضع موجود تلاش می كند; زیرا منافعش در آن است و طبقه ندارا برای برهم زدن این وضع و رسیدن به دارایی و امكانات زندگی. از نظر ماركس ریشه این درگیری ها به اقتصاد برمی گردد; زیرا اقتصاد زیربناست و سایر نهادهای اجتماعی از جمله دین، آموزش و پرورش و سیاست روبنا هستند و در صورت تغییر اقتصاد، تمام نهادهای دیگر نیز تغییر می یابد. به طور فشرده می توان خطوط برجسته فكری ماركس را چنین بیان كرد:
۱. حركت تاریخ با تحلیل شالوده جوامع، نیروهای تولیدی و روابط دنبال می شود و نه به كمك طرز فكر آدمیان.
۲. در هر جامعه ای دو چیز را می توان تشخیص داد: (۱) بنیان اقتصادی یازیربنا(Infrastructure)و(۲)روبنا(Superstructure). زیربنا اساساً از نیروها و روابط تولیدی تشكیل شده و حال آن كه نهادهای حقوقی و سیاسی و هم چنین طرز فكرها، ایدئولوژی ها، فلسفه ها، همه جزو روبنا هستند.
۳. محرك حركت تاریخی همانا تناقض است كه در لحظه معینی از شدن تاریخی، میان نیروها و روابط تولیدی پیدا می شود.
۴. در مراحل تناقض نیروهای تولیدی با روابط تولیدی، یك طبقه به روابط تولیدی قدیم، كه اكنون تبدیل به مانعی در سر راه توسعه نیروهای تولید می شوند، می چسبد و در عوض، طبقه ای دیگر مترقی است و نمودار روابط تولیدی تازه ای است.
۵. نتیجه این دیالكتیك نیروها و روابط تولیدی، «نظریه انقلابات» است.
۶. ماركس واقعیت اجتماعی را در برابر آگاهی قرار می دهد. او اظهار می كند: آگاهی آدمیان نیست كه تعیین كننده واقعیت است، به عكس، واقعیت اجتماعی است كه آگاهی آنان را تعیین می كند.
۷. ماركس در آخرین نكته، مراحل تاریخ بشری را براساس نظام های اقتصادی شرح می دهد.۹
مطابق این دیدگاه تعلیم و تربیت، آموزه ها و شیوه هایی است كه طبقه دارا و سرمایه دار برای حفظ حاكمیت خویش آن ها را به جامعه القا می نماید. كودكان و نوجوانان طبقه كارگر با آموزه هایی آشنا می شوند كه آن ها را پیوسته به صبر و تحمل مشكلات و سرنوشت محتوم و قطعی خود، فرا می خواند.
گروه سلطه گر از راه تبلیغ، تلقین و جعل اسطوره های اجتماعی می كوشد كه اقتدار خویش را مشروعیت بخشد. گروه مسلط با تحمیل جهان بینی، ارزش ها و هنجارها و انتظارات خود بر گروه تحت سلطه، آن ها را با اجبار به همكاری وادار می سازد.۱۰
این شكل رابطه گروه دارا و ندارا، حالت استثماری در پی دارد وخوی و روحیه استبدادی را میان مردم رواج می دهد به گونه ای كه فرد بی آن كه خود بداند، با زن و فرزندانش نیز با همان روحیه استبدادی رفتار می كند. از لحاظ جامعه شناختی، این عادت اجتماعی تا مدت ها پس از تغییر نوع حكومت ها و برچیده شدن ستیز اجتماعی نیز وجود دارد. طراحان نظام آموزش و پرورش باید به گونه ای برنامه ریزی نمایند تا این روحیه استثماری از میان مردم برچیده شود و روحیه مشورتی و جمع گرایی و نفی استبداد در قالب درس های آموزنده به جوانان و نوجوانان القا گردد.

نظریه كنش متقابل (Interaction theory)

این نظریه موضوع بحث خود را به رابطه متقابل میان افراد اختصاص می دهد و معتقد است كه جامعه از كنش های متقابل میان افراد انسانی تشكیل می گردد و انسان ها برای كسب منافع و فواید با یكدیگر ارتباط برقرار می كنند. جورج ریتزر در مورد اصول بنیادی این نظریه می گوید: برخی از نظریه پردازان كنش متقابل نمادی (بلومر، مانیس، میلتسر و زُر) كوشیده اند تا اصول بنیادی این نظریه را برشمارند. این اصول عبارتند از:
۱. انسان ها برخلاف جانوران پست تر، استعداد تفكر دارند.
۲. استعداد تفكر با كنش متقابل اجتماعی شكل می گیرد.
۳. در كنش متقابل اجتماعی، انسان ها معانی و نمادهایی را یاد می گیرند كه به آن ها اجازه می دهند تا استعداد متمایز انسانی شان را برای تفكر به كار اندازند.
۴. معانی و نمادها. انسان ها را قادر می سازند كه كنش متقابل و متمایز انسانی را انجام دهند.
۵. انسان ها می توانند معانی و نمادهایی را كه در كنش ها و كنش های متقابل شان به كار می برند، بر پایه تفسیری كه از موقعیت می كنند، تعدیل یا تغییر دهند.
۶. انسان ها تا اندازه ای برای آن می توانند معانی و نمادها را تعدیل و تغییر دهند كه توانایی كنش متقابل با خودشان را دارند; زیرا این توانایی به آن ها اجازه می دهد كه راه های امكان پذیر كنش را بیازمایند، مزایا و عدم مزایای نسبی آن ها را سبك و سنگین كنند و سپس یك راه را برگزینند.
۷. الگوهای درهم تنیده كنش و كنش متقابل، گروه ها و جامعه ها را می سازد.۱۱
دو نظریه مهم تعامل گرا كه در قلمرو جامعه شناسی آموزش و پرورش سودمندند عبارتند از: نظریه برچسب زدن و نظریه مبادله. اگر به كودكی به طور مكرر گفته شود كه كودن است و پیشرفتی نخواهد كرد، او ممكن است این برچسب را به عنوان وجهی از خودانگاری خویش پذیرفته و همان گونه كه برچسب القا می كند رفتار نماید. شواهدی حاكی از آن است كه دانش آموزان بسته به انتظارات معلم، خوب یا بدرفتار می كنند.۱۲
نظریه مبادله بر این فرض استوار است كه كنش های متقابل ما، متضمن هزینه ها و پاداش هاست. كنش های متقابل، افراد گروه ها را به الزامات و تعهداتی مقیّد می سازد; مثلاً وقتی دانش آموز مطالبی یاد می گیرد و این یادگیری نوعی پاداش به معلم است، لذا این رفتار احتمالاً ادامه می یابد. استفاده از این نوع نظریه های تعامل گرا، فهم پویایی های محیط آموزشی را تسهیل می كند.۱۳

نهادهای اجتماعی

هر جامعه ای از نهادهایی تشكیل شده است و مقصود از نهاد نظامی نسبتاً پایدار و سازمان یافته ای از الگوهای اجتماعی است كه برخی رفتارهای نظارت شده و یكسان را با هدف برآوردن نیازهای اساسی جامعه در برمی گیرد. به طور معمول، پنج نهاد بنیادی را در همه جامعه ها می توان باز شناخت كه عبارتند از: نهادهای خانوادگی، تعلیم و تربیت، دین، اقتصاد و سیاست.۱۴
منبع:خبرگزاری فارس