انتظار در کلام خورشید

امروز مستضعفان آفريقا و آمريكاى لاتين، ميليون‏ها انسان گرسنه آسيا و آسياى دور، ميليون‏ها انسان رنگين پوستى كه از ستم تبعيض نژادى رنج مى‏برند؛ چشم اميدشان به يك فريادرس و نجات بخش است و قدرت هاى بزرگ نمى‏گذارند، نداى اين نجات‏بخش به گوش آنها برسد؛ اين يك گره است.
فرج؛ يعنى، باز شدن اين گره‏ها. ديد را وسيع كنيم؛ به داخل خانه خودمان و زندگى معمولى خودمان محدود نشويم. در سطح دنيا ((انسانيت)) فرج مى‏طلبد؛ امّا راه ((فرج)) را نمى‏داند. شما ملّت انقلابى مسلمان، بايد با حركت منظّم خود در تداوم انقلاب اسلامى، به فرج جهانى انسانيّت نزديك بشويد و شما بايد به سوى ظهور مهدى موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف)و انقلاب نهايى اسلامى بشريّت - كه سطح عالم را خواهد گرفت و همه اين گره‏ها را باز خواهد كرد - قدم به قدم، خودتان نزديك بشويد و بشريّت را نزديك كنيد. انتظار ((فرج)) اين است.(1)
((انتظار)) ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، به معناى انتظار براى پر شدن جهان از عدل و داد و عدالت براى همه انسان‏ها و انتظار رفع ظلم از صحنه زندگى بشر و انتظار فرا رسيدن دنيايى برتر از لحاظ معنوى و مادّى است.(2(
))انتظار)) به معناى اشتياق انسان، براى دسترسى به وضعى برتر و بالاتر است و اين حالتى است كه بشر هميشه بايد در خود حفظ كند و پيوسته در حال انتظار فرج الهى باشد.
گشايش ابواب رحمت و معرفت و سرازير شدن سرچشمه‏هاى معرفت بر دل انسان، يكى از عمومى‏ترين نمونه‏هاى انتظار فرج است.(3(
انتظار ظهور، اشتياق انسان‏هاى صالح براى گسترش عدالت است.(4(
انتظار؛ يعنى، دل سرشار از اميد بودن نسبت به پايان راه زندگى بشر؛ ممكن است كسانى آن دوران را نبينند و نتوانند درك كنند (فاصله هست)؛ امّا بلاشك آن دوران وجود دارد.(5(

:

انتظار فرج و اعتقاد به مهدويّت علاوه بر ابعاد منطقى، فكرى و استدلالى بسيار بارز - آن داراى جنبه‏هاى عاطفى، معنوى و ايمانى عميق و بسيار مهمّى است و اميد ناشى از ايمان و اعتقاد به وجود منجى، همواره سرمايه عظيم حركت‏هاى بزرگ در جوامع اسلامى و شيعى شده است.(6(
قانع نشدن به وضع موجود و تلاش فزاينده و مستمر در انجام اعمال نيك و خير، يك بُعد از انتظار است.
اميد به آينده‏اى روشن - كه در آن سراسر زندگى بشر را تفكّر الهى فرا خواهد گرفت - بُعد ديگر انتظار است . ملّت منتظر ايران، با تكيه بر اميد به پيشرفت و موفّقيّت، دست به اقدام ، تلاش و انقلاب زد و پيروز شد؛ لذا مردم ما بايد روح ((انتظار)) را به تمام معنا در زندگى خود زنده كنند.(7(

اين عقيده مبارك براى شيعه - آن وقتى كه آن را درست فهميده باشد و با آن درست رفتار بكند - يك منبع فيض و يك منبع نور است .
علاوه بر اينكه آحاد مردم مسلمان و معتقدان و شيعه، بايد در قلب و در عمل خود، سعى كنند كه رابطه معنوى و فكرى را با آن بزرگوار حفظ بكنند و خود را به صورتى تربيت كنند و بار بياورند كه امام معصوم - كه به اراده الهى و با علم الهى، محيط به همه حركات ما است - از آنها راضى باشد؛ خود اين عقيده نيز آثار و خصوصياتى دارد كه اين خصوصيات براى همه ملّتها و براى ملّت مسلمان ما، حيات بخش است و عمده اين خصوصيات و آثار هم، عبارت است از ((اميد به آينده((
امروز هر فرد شيعه، مى‏داند كه در يك آينده‏اى - آن آينده، ممكن است خيلى نزديك باشد، ممكن است دور دست باشد، به هر حال قطعى است - اين بساط ظلم و بى عدالتى و زورگويى، كه امروز در دنيا هست، برچيده خواهد شد. مى‏داند كه اين وضعى كه مستكبران در دنيا به وجود آورده‏اند - كه هر كسى حرف حقّى بزند و راه حقّى را دنبال كند، از طرف آنها مورد فشار قرار مى‏گيرد و اراده فاسد خودشان را بر ملّت‏ها تحميل مى‏كنند - يك روزى از بين خواهد رفت و گردن كشان، طاغيان، ياغيان و قدرت‏هاى زورگوى عالم، ناگزير خواهند شد كه در مقابل حقّ، تسليم بشوند يا از سر راه حركت حق، برداشته بشوند هر فرد مسلمان - به خصوص هر فرد شيعه - اين را مى‏داند و به آن يقين دارد.
اين خيلى اميد بخش است. اين موجب مى‏شود كه هر انسان خيرخواه و مصلح و علاقه‏مند به صلاح ، كار و تلاش و مجاهدت خود را در راه صلاح، با اميد به آينده انجام بدهد. ببينيد اين عقيده چقدر ارزش‏مند، داراى تأثير و حيات بخش است.(8(
احساسات بسيار خوب است. عواطف پشتوانه بسيارى از اعمال نيكوى انسان‏ها است. ايمان و عقيده قلبى، به وجود اين منجى عظيم عالم، شفابخش بسيارى از بيمارى‏ها و دردهاى معنوى و روحى و اجتماعى است.(9(
مردم ما، ولىّ اللَّه اعظم و جانشين خدا در زمين و بقيه اهل بيت پيامبر را، با نام و خصوصيات مى‏شناسند؛ از لحاظ عاطفى و فكرى با او ارتباط برقرار مى‏كنند؛ به او مى‏گويند؛ به او شِكوِه مى‏برند؛ از او مى‏خواهند و آن دوران آرمانى)دوران حاكميّت ارزش‏هاى والاى الهى بر زندگى بشر) را انتظار مى‏برند. اين انتظار داراى ارزش زيادى است. اين انتظار به معناى آن است كه وجود ظلم و ستم در عالم، چشمه اميد را از دل‏هاى منتظران نمى‏زدايد و خاموش نمى‏كند. اگر اين نقطه اميد در زندگى جمعيتى نباشد ، چاره‏اى ندارد جز اين‏كه به آينده بشريت، بدبين باشد.(10(
قبل از ظهور مهدى موعود (عج)، در ميدان‏هاى مجاهدت، انسان‏هاى پاك امتحان مى‏شوند. در كوره‏هاى آزمايش وارد مى‏شوند و سربلند بيرون مى‏آيند و جهان به دوران آرمانى و هدفىِ مهدى موعود - ارواحنا فداه - روز به روز نزديك تر مى‏شود. اين، آن اميد بزرگ است.(11(
انتظار و اميد، به انسان جرأت اقدام و حركت و نيرو مى‏بخشد و شيعيان و پيروان آن حضرت، بايد كسب آمادگى معنوى، روحى و ايمانى را جزو وظايف خود بدانند و سرمايه عظيم اميد، ايمان و نورانيت را در خود ايجاد كنند تا در حركت جهانى امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، در رديف نزديكان (خواص)، ياران و همكاران آن حضرت قرار گيرند.(12(

پی نوشت

1. خطبه نماز جمعه 29/3/60.
2. كيهان 8/10/75.
3. همان.
4. كيهان هوايى 12/10/75.
5. سخنرانى قم 30/11/70.
6. جهان اسلام 9/11/72.
7. كيهان 12/12/69.
8. جمهورى اسلامى 15/9/77.
9. جمهورى اسلامى 23/8/79.
10. سخنرانى قم 30/11/70.
11. سخنرانى قم 30/11/70.
12. جهان اسلام 9/11/72.