تأثير ترب در بهبود ناراحتي کليه

در کتاب هاي طب سنتي با نام «فجل» و «فجل مزروع» از آن نام برده مي شود. به فرانسوي Radis و به انگليسي Radish گفته مي شود. گياهي است از خانواده Cruciferae و نام علمي آن Rephanus Sativusl است.
دو قسم ترب اهلي، يا فجل مزروع معمول است:
1. تربچه به رنگ هاي مختلف قرمز و سفيد، قرمز که در انتها سفيد و زرد است، با اشکال مدور و دراز وجود دارد. تربچه را در تمام فصول مي توان کاشت، البته در هواي آزاد زمستان قابل کشت نيست. ارقام زودرس آن پس از يک ماه قابل برداشت است.
2. ترب سياه يا ترب زمستانه در اواسط تابستان کاشته مي شود و محصول آن در پاييز برداشت مي گردد.

خواص دارويي

بر اساس کتاب هاي گياهي طبي کاربرد دارويي ترب عبارت است از:
از مخلوط ريشه، برگ، گل و تخم آن ضمادي به دست مي آيد که براي تسکين درد روماتيسم مؤثر است. عصاره ي ريشه را براي تسکين سرفه، تشديد تعريق و بهبود اسهال استفاده مي کنند. دياستاز موجود در آن به هضم غذاهاي نشاسته اي کمک مي کند.
ريشه ترب، بادشکن و نيرو دهنده است. پس از اين که گياه به ميوه نشست و ميوه آن رسيد، جوشانده اي که از غده هاي مغزدار ترب (پوک نشده باشد) تهيه مي شود براي قطع اسهال خوني بسيار نافع است. اين جوشانده را در چين با گوشت قرمز مي پزند و سوپ آن را براي قطع سرفه و استسقا مصرف مي کنند.
ريشه و تخم ترب براي نرم کردن سينه و ازدياد ترشح ادرار و تقويت معده مفيد است.
استعمال خارجي آن به هنگام ورم سينه در مادران شيرده بسيار مفيد و مؤثر است. ريشه ي ترب ايجاد گاز و نفخ و آروغ مي کند، ولي تخم آن گاز و نفخ را تحليل مي برد. (1)

پی نوشت ها:

1. روزنامه اطلاعات، ضميمه، 1386/5/21.

منبع:مجله نامه ي جامعه

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله