مترجم: پ. م.
منبع:راسخون



 


داشتن استخوان‌های سالم و محکم در تمامی دوران زندگی مهم است. عوامل مختلفی در سلامت و استحکام استخوان نقش دارند که از آن جمله می‌توان به فعالیت بدنی و ورزش اشاره کرد. مطالعات نشان داده است که فعالیت بدنی به ما کمک می‌کند که با افزایش سن، استحکام استخوان‌هایمان همچنان حفظ شود.
استخوان یک بافت زنده است و با فعالیت بدنی سنگین‌تر، بزرگ‌تر و قوی‌تر می‌شود. در سنین کودکی و نوجوانی استخوان‌سازی با سرعت بیشتری انجام می‌شود به طوری که توده استخوانی معمولا در دهه‌ی دوم زندگی بیشترین مقدار را دارد. در سنین میانسالی به تدریج استخوان‌ها تحلیل می‌روند. مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام شده است نشان داد که ورزش در دوران رشدِ سریع، به صورت مادام‌العمر بر اندازه و قدرت استخوان تاثیر می‌گذارد.
برای این که مشخص شود چنین چیزی برای انسان نیز صادق است، دانشمندان بیش از 100 بازیکن حرفه‌ای بیس بال را در مراحل مختلف زندگی حرفه‌ای ایشان مورد مطالعه قرار دادند. بازیکنان بیس بال، نمونه‌هایی خوبی بودند؛ چرا که در آن‌ها بازویی که توپ را پرتاب می کرد بسیار بیشتر از بازوی دیگر، فعال بود. همچنین آن‌ها پس از این که دوران حرفه‌ای بازی‌شان به پایان می‌رسید، دیگر فعالیت بسیار شدیدی انجام نمی‌‌دادند. این به دانشمندان کمک می کرد اثر فعالیت بدنی شدید را پس از گذشت مدت زمانی طولانی از پایان آن مورد بررسی قرار دهند.
محققان دریافتند که استخوان بازوی فعال بازیکنان، دو برابر بازوی غیرفعالشان قوی است، استخوان بازوی فعال از نظر توده، اندازه (میزان سطح مقطع) و ضخامت حدود 50٪ بیشتر از استخوان بازوی غیر فعال بود.
همچنان که بازیکن مسن‌تر می شود؛ توده استخوانی آن‌ها به تدریج تحلیل می رود، اما حدود نیمی از اندازه استخوان و یک سوم استحکام استخوان، مادام العمر باقی می‌ماند. بازیکنانی که در سنین بالاتر همچنان به تمرین‌های ورزشی خود ادامه می‌دادند، استخوانشان کمتر تحلیل رفته و حتی قدرت آن نیز افزایش پیدا می‌کرد. به اعتقاد دانشمندان ورزش در دوران جوانی لایه‌های بیشتری به سطح خارجی استخوان می‌افزایند و استخوان را بزرگتر می‌کنند.