نامگذاری ستاره ها

نامگذاری ستارگان متغير:

کميته ای در انجمن بين المللی نجوم نامگذاری ستارگان متغير را بر عهده دارد. برای نامگذاری از حروف بزرگ انگليسی استفاده می شود. روش نامگذاری به اين صورت است که اولين متغير کشف شده در هر صورت فلکی را با R ، بعدی را S و به همين ترتيب تا Z نامگذاری می کنند. متغيرهای بعدی را با RR ، سپس RS و... RZ ، حالا ازSS و..... SZ استفاده می شود.نامگذاری همين روند را تا ZZ طی می کند. بعد سراغ ابتدای حروف الفبا می روند و ازAA ، شروع می کنند. اين روش تا QZادامه پيدا می کند. در اين روش نامگذاری از حرف J در هيچ ترکيبی استفاده نمی شود. اين نامگذاری در اطلس های ستاره ای به کار می رود. متغيرهایR -اسد ،RV -ثور ، BY -تنين بر اين اساس نامگذاری شده اند.
مبدع اوليه استفاده از حروف لاتين ،Friedrich Argelander، پدر علم مطالعه ستارگان متغير است .او در اواسط قرن نوزدهم نامگذاری را باRشروع کرد. وی اعتقاد داشت که متغير ها اجرامی کمياب هستند بنا بر اين در هر صورت فلکی بيش از۹متغير وجود ندارد. با اين روش در هر صورت فلکی می توان ۳۳۴متغير را نامگذاری کرد. بقيه متغيرها با V334 ،V335و.... نامگذاری می شوند. البته اگر در نامگذاری ستاره ی متغيری از حروف يونانی استفاده شده باشد همان نام برای آن حفظ می شود.
روش ديگری نيز برای معرفی متغير ها به کار می رود. در اين روش که به« توصيف هاروارد » معروف است از مختصات سماوی جرم استفاده می شود. اشکال اين روش اين است که به علت حرکت تقديمی زمين ، مختصات سماوی اجرام تغيير می کند و اين نامگذاری تابع زمان است. به همين دليل اخترشناسان هر سال مختصات ستارگان و اطلس های خود را تصحيح می کنند. به عنوان مثال با اين روش ستاره R -اکليل شمالی با بعد ١۵ساعت و ۴۴ دقيقه و ميل+۲۸( در اعتدال بهاری ١۹۰۰) به صورت ١۵۴۴+۲۸ نامگذاری می شود.
منبع:http://zanyar6767.blogfa.com

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله