ارتش آمريكا در تدارك فردا(2020)

چشم‌انداز مشترك2020  

امروز ارتش آمريكا، متشكل از مردان و زناني كاملاً آموزش ‌ديده است كه همگي آماده‌اند براي كشور و ملت خود پيروزي به ارمغان آورند. اين نيرو در راستاي تحقق اهداف استراتژي امنيت ملي، به شکل‌دهی محيط امنيت بين‌المللی پرداخته و همواره مهياي پاسخگويی به کليه عمليات‌هاي نظامی احتمالی است. اما اين سند، بيشتر بر عنصر سوم رويكرد استراتژيك ما، يعني لزوم آماده‌شدن (در امروز) جهت رويايي با آينده‌اي نامعلوم و غيرقطعي متمركز است.
چشم‌انداز مشترك 2020، در راستاي هدايت فرآيند تحول مستمر نيروهای مسلح آمريکا، الگوي مفهومي ايجادشده توسط چشم‌انداز مشترك 2010 را بسط و توسعه مي‌دهد. مبارزه و پيروزي در جنگ‌هاي ملي، هدف اصلی اين نيرو بوده و خواهد بود. هدف اصلي از تحول تشريح شده در اين سند، تشكيل نيرويي برتر در تمامي ابعاد عمليات‌هاي نظامي (حافظ صلح, قاطع در جنگ و برتر در تمامي اشكال درگيري) است.
در سال 2020، كشور با طيف گسترده‌اي از منافع، فرصت‌ها و چالش‌ها مواجه خواهد بود؛ به همين علت نيازمند ارتشي خواهد بود كه بتواند هم در جنگ‌ها به پيروزي رسيده و هم به برقراري صلح و آرامش كمك كند. همچنان منافع و مسؤوليت‌هاي جهاني آمريكا در آينده نيز تداوم خواهد داشت؛ بطوريكه بايد گفت علائمي مبني بر ر‌فع تهديدات و خطرات متوجه اين منافع و مسؤوليت‌ها (به‌علاوه تهديدات متوجه متحدان ما) وجود ندارد. مفاهيم استراتژيكي همچون نيروي قاطع و سرنوشت‌ساز، گسيل نيرو و نمايش قدرت، حضور برون‌مرزي و چالاكي استراتژيك، همچنان راهنماي ما در تلاش جهت انجام اين مسؤوليت‌ها و رويارويي با چالش‌هاي آينده خواهند نمود. اين سند به تشريح مفاهيم عملياتي لازم جهت تحقق اين اهداف مي‌پردازد.
اگر قرار باشد كه نيروهاي مسلح در سال 2020 (نسبت به آنچه كه امروز هستند) سريع‌تر، نابودكننده‌تر و دقيق‌تر باشند، بايد به سرمايه‌گذاري و توسعه توانمندي‌های نظامي جديد ادامه دهيم. اين چشم‌انداز، به تشريح تحولی مستمر جهت دستيابي به اين توانمندي‌ها مي‌پردازد. همان گونه كه نخستين بار در چشم‌انداز مشترك 2010 توضيح داده شد، برحسب ميزان تحقق پتانسيل‌هاي انقلاب اطلاعاتي، توانمندي‌هاي نظامي امروزين ما در انجام مانورها، حمله، لجستيك و حفاظت، در آينده به مانورهاي برتري‌جويانه، نبردهای دقيق، لجستيك متمركز و حفاظت همه‌جانبه تبديل خواهند گشت.
همچنان نيروي مشترك، برمبناي انعطاف پذيري و پاسخگويي خود، كليد موفقيت عملياتي در آينده محسوب مي‌گردد. يكپارچگي شايستگي‌هاي محوري نيروهاي نظامي مستقل، امري حياتي در شكل‌گيري يك گروه مشترك است و بهره‌گيري از توانمندی‌هاي كل نيروها (اعضاي فعال، ذخيره، محافظ و غير نظامي)، گزينه‌هاي پيش‌‌روي فرماندهان ما را افزايش داده و انتخاب‌هاي موجود براي دشمنان و مخالفان را پيچيده مي‌سازد. بايد در راستاي خلق كارآمدترين نيرو تا سال 2020، تمامي ابعاد فکری، عملياتي، سازماني، فني و دكترين را منسجم و يكپارچه سازيم.
اين چشم‌انداز بر محوريت وجود يك نيروي مشترك در سال2020 استوار است و اين تاريخ (سال 2020) به جای آن كه صرفاً نمايانگر خاتمه يافتن يك مهلت زماني يا يک تخمين باشد، نشان‌گر تمركز تحليلي كلان ماست. در اين سند راهكارهاي مقابله با تهديدات خاص، بررسي تسليحاتي، ارتباطي و يا ساير سيستم‌هايي كه در آينده توليد يا خريداري مي‌شوند، مورد بحث قرار نمي گيرد، بلكه هدف آن، تشريح مبسوط استعداد انساني (حرفه‌اي، كاملاً آموزش‌ديده و آماده) و توانمندي‌هاي عملياتي است كه براي موفقيت نيروي مشترك در كليه عمليات‌‌هاي نظامي و ماموريت‌هايش در سال 2020 و پس از آن لازم و ضروري خواهد بود. چشم‌انداز 2020 (در تشريح اين توانمندي‌ها) جهت‌گيري كلان اجراي برنامه‌هاي وسيع و همه‌جانبه تمرينات و آزمايش‌هايي که توسط نيروهاي مسلح و فرماندهان نظامي انجام می شوند را توأم با نحوه تداوم تحول نيروي مشترك، مشخص مي‌كند. بر اساس برنامه اجرايي چشم‌انداز مشترك، بسياري از توانمندي‌ها تا پيش از سال 2020 قابل بهره برداري خواهند بود، حال آنكه برخي ديگر از آن‌ها با انجام تمرينات و آزمايش‌هاي مختلف، شناسايي شده و توسعه خواهند يافت.
بخش اعظم اين چشم‌انداز، معطوف به اقتدار و برتري همه‌جانبه است كه از طريق بهره‌برداري توامان از مانورهاي برتری، نبرد دقيق، پشتيباني متمركز و حفاظت همه‌جانبه ميسر مي‌گردد.
دستيابي به اين هدف، مستلزم جذب مستمر فناوري جديد، نوسازي و جايگزيني تجهيزات مي‌باشد؛ با اين حال، برتري تجهيزاتي به تنهايي براي تحقق اين امر كافي نخواهد بود. توسعه دكترين، سازمان، آموزش و يادگيری، وجود رهبران و افرادي كه به نحو كارآمد از فناوري‌ها سود مي‌برند، از اهميت بيشتری در اين زمينه برخوردار است.
تكامل اين عناصر در طول دو دهه آينده، شديداً تحت تاثير اين دو عامل خواهد بود: نخست اينكه بسط و توسعه بي‌وقفه فناوري‌هاي اطلاعاتي، اجرا و مديريت عمليات نظامي را به طور اساسي دستخوش تغيير خواهد كرد. اين تغييرات در محيط اطلاعاتي موجب مي‌گردد تا برتري اطلاعات به عنوان يك ”توانمندساز كليدي“ در تحول توانمند‌ي‌هاي عملياتي نيروي مشترك و تكامل فرماندهي و كنترل مشترك عمل كند. دوم آنكه, نيروهاي مسلح آمريكا، همچنان متکی بر ظرفيت‌هاي لازم جهت نو آوری‌ها و پيشرفت‌هاي فکری و فنی خواهد بود. سرعت تغييرات فناورانه، به‌ويژه هنگامي كه موجب بروز تغييراتي در محيط استراتژيك مي‌شود، بر اهميت و لزوم توانايي‌ جهت پرورش نوآوري در بين افراد و سازمان هايمان در کل عمليات مشترك می افزايد. چشم‌انداز کلی توانمندي‌های مورد نياز در سال 2020، همانگونه که قبلاً نيز عنوان شد، متکی به ارزيابی بافت استراژيکی است كه نيروهاي نظامي در آن به انجام عمليات مي‌پردازند.

بافت استراتژيك

سه جنبه از دنيای 2020، الزامات مهمی برای نيروهاي مسلح امريكا در پي دارد:
اول اينكه، ايالات متحده آمريكا همچنان از منافع جهاني برخوردار بوده وبا بازيگران منطقه‌اي متعددي درگير خواهند بود. حمل و نقل، ارتباطات و فناوري اطلاعات نيز همچنان به تكامل خود ادامه داده و وابستگي‌هاي اقتصادي گسترده‌تر و لزوم هوشياري آگاهي نسبت به وقايع بين المللي را تشديد خواهد نمود. منافع امنيتي و اقتصادي ما همپاي ارزش‌هاي سياسي‌مان، انگيزه لازم جهت همكاري با هم پيمانان بين المللي را فراهم خواهد آورد. نيروي مشترك 2020 بايد برای ”پيروزی“ در كليه ابعاد عمليات نظامي در هر نقطه از جهان، همكاري با نيروهاي چندمليتي و در صورت لزوم هماهنگ سازي عمليات نظامي خود با سازمان‌هاي دولتي و بين المللي، مهيا شده باشد.
دوم اينكه، دشمنان بالقوه نيز، همپاي ارتش آمريكا، به مراكز صنعتي و تجاري جهاني و بسياری از فناوري‌ها دسترسی خواهند داشت؛ به همين علت، در آينده الزاماً آمريكا برتري فناورانه خود را در همه حوزه‌ها نسبت به رقبا و مخالفان خود حفظ نخواهد كرد. افزايش امكان دسترسي به ماهواره‌هاي تجاري، ارتباطات ديجيتال و اينترنت، همگي موجب گرديده است تا دشمنان بتوانند با هزينه‌اي نسبتاَ اندك، به توانمندي‌هاي جديدي دست يابند و ما نبايستي انتظار داشته باشيم كه در سال 2020 نيز مخالفان با ابزار و آلات عصر صنعتي بجنگند. بنابراين بايد برتري ما بايد از جانب رهبران، افراد، دكترين، سازمان‌ها و آموزش‌هايي تأمين گردد كه ما را قادر مي‌سازند از فناوري، جهت نيل به ” كارآمدي جنگي“ افزون‌تر استفاده نمائيم.
سوم، ما بايد انتظار داشته باشيم که دشمنان بالقوه ما خود را با روند تكامل توانمندي‌هاي ما وفق دهند. هر چند در حال حاضر ما در توانايي‌هاي جنگ متعارف نظامي برتري داشته و از بازدارندگي اتمي كارآمدي برخورداريم، اما اين توازن نظامي مطلوب، از پايداري كافي برخوردار نيست. در مواجهه با چنين توانمندي‌هاي پرقدرتی، روي‌آوري به رويكردهاي نامتقارن و تمركز بر توسعه توانمندي‌هاي خاص افزايش خواهد يافت. دشمنان با توسعه و بكارگيري رويكردهايي مبتني بر استفاده از شيوه‌هاي عملياتي كاملاَ متفاوت (به كنارراندن توانايي‌هاي آمريكا و بهره‌برداري از آسيب‌پذيري‌هاي بالقوه آن)، سعي در ايجاد شرايطي خواهند نمود كه به نحو كارآمدي کاربرد توانمندي‌های نظامي آمريكا را به تاخير انداخته، از آنها جلوگيري نموده يا با آن‌ها مقابله نمايند.
شايد اين گونه رويكردهاي نامتقارن بالقوه، جدي ترين خطري باشد كه ايالات متحده در آينده‌اي نه چندان دوربا آن مواجه خواهد گشت. اين خطر، موشك‌هاي بالستيك دوربرد و ساير تهديدات مستقيم نسبت به شهروندان و قلمرو آمريكا را نيزشامل مي‌گردد. روش‌هاي و اهداف نامتقارن دشمنان اغلب بسيار مهمتر از نابرابري نسبي فناورانه بوده و تاثير رواني حملات مي‌تواند از آسيب‌هاي فيزيكي واقعي وارد شده، بيشتر باشد. دشمن با شناسايي نقاط كليدي وحساس آسيب پذيري و ايجاد مفاهيم و توانمندي‌های نامتقارن لازم جهت برخورد يا بهره‌گيري از اين آسيب پذيري‌ها، يك برتري نامتقارن را در سطح تاكتيكي، عملياتي يا استراتژيك دنبال كند. دشمنان ما ممكن است براي پيچيده‌تر كردن اوضاع، در پي تركيب اين مقولات نامتقارن هم باشند؛ و يا اينكه آمريكا ممکن است با دشمناني متعددي كه به طور تركيبي خطر يا تهديدی نامتقارن را ايجاد می کنند، مواجه شود.
اين تهديدات نامتقارن، پويا و متغير بوده و نيروهاي مسلح آمريكا بايد توانمنديهاي خود را به منظور ممانعت، مقابله و مغلوب‌سازي هر دشمني كه چنين رويكردهايي را بر مي‌گزيند، كاملاَ حفظ نمايد. نيروي مشترك بايد براي مواجهه و مقابله با چالش‌هاي محيط استراتژيك سال 2020 قادر باشد تا به برتري همه‌جانبه دست يابد.

برتري همه‌جانبه

هدف نهايي نيروهاي مسلح, محقق‌سازي اهداف تعيين‌شده توسط مقامات فرماندهي ملي (رياست‌جمهوري) است. نيروي مشترك آينده مي‌تواند از طريق برتري همه‌جانبه به اين هدف نائل آيد (توانايي نيروهاي آمريكايي در عمليات مستقل يا همراه با متحدان چندمليتي و بين‌سازماني به منظور مغلوب ساختن هر دشمنی و كنترل هر وضعيتی، در تمامي ابعاد عمليات نظامي).
طيف كامل عمليات نظامي مستلزم حفظ و تامين حالت بازدارندگي استراتژيك است. اين حوزه شامل درگيري در صحنه و اقدامات حضوري مي‌شود. اين امر شامل نبردهاي دربرگيرنده نيروهاي استراتژيك و سلاح‌هاي كشتار جمعي به علاوه، جنگ‌هاي صحنه‌اي عمده، درگيري‌هاي منطقه‌اي، و خرده عمليات‌ها مي‌شود. به علاوه موقعيت‌هاي مبهم ميان حالت جنگ وصلح، همچون عمليات حفظ صلح، تقويت صلح و عمليات غيرجنگی امدادرسانی انسانی و حمايت از مقامات كشوري را نيز در بر مي‌گيرد.
برتري همه‌جانبه مستلزم توانايي نيروهاي آمريكايي در انجام عمليات سريع، مداوم و همزمان با تركيبي از نيروهاي متناسب با يك وضعيت خاص توام با امكان دسترسي و آزادي عمل در كليه حوزه‌هاي فضايي، دريايي، زميني، هوايي و اطلاعاتي مي‌باشد. علاوه بر اين، با توجه به اهميت جهاني منافع و تعهدات، آمريکا بايد حضور نيروهای خود در خارج از مرزها را حفظ كرده و توانايي‌هاي خود جهت اعزام سريع نيرو به سرتاسر جهان در راستاي دستيابي به برتري همه‌جانبه را تقويت نمايد.

منابع فرسايش و كاهش توان

• تاثيرات خطر و تقلا
• وجود عدم‌قطعيت و شانس
• اقدامات غير‌قابل ‌پيش‌بيني ديگر بازيگران
• ضعف ماشين‌ها و اطلاعات
• انسان‌ها
دستيابي به برتري همه‌جانبه بدين معناست كه نيروي مشترك، اهداف اصلي خود را كه همانا پيروزي در جنگ‌ها و موفقيت در تمامي ابعاد عمليات نظامي مي‌باشد، تحقق خواهد بخشيد. اما اين امر بدين معنا نيست كه بدون صرف هزينه يا برخورد با هيچگونه مشكلي به پيروزی خواهيم رسيد. درگيري‌ها، بنابر طبيعت‌شان و علي‌رغم تلاشهاي ما برای کاهش آنها، همواره با خود تلفات به همراه دارند و اين تلفات حتي پس از دستيابي نيروها به برتري همه‌جانبه نيز وجود خواهد داشت. علاوه بر اين كاهش توان و فرسايش در عمليات نظامي، امري اجتناب ناپذير مي‌باشد. نيروي مشترك 2020 با استفاده از توانمندي‌های پيش بيني شده در اين سند، درصدد ايجاد يك ”عدم‌توازن فرسايشي“ به نفع خود خواهد بود، اما قادر به حذف منابع اصلي فرسايش نخواهد بود. پيروزي از آن ما خواهد بود اما نبايد انتظار داشت كه جنگ‌هاي آينده ساده تر يا بدون خونريزی باشند.
لزوم عمليات جهاني، توانايي مقابله با دشمناني كه سلاح‌هاي كشتار جمعي در اختيار دارند، و ضرورت شكل‌دهي موقعيت‌هاي مبهم به پايين‌ترين سطوح عملياتي، چالش‌هاي خاصي را كه بر سر راه دستيابي به برتري همه‌جانبه وجود دارد نشان می دهد. بنابراين فرآيند تشكيل نيروي مشترك آينده بايد از قابليت انعطاف پذيري كافي (براي واكنش به تغييرات محيط استراتژيك و تطبيق با دشمنان بالقوه، در راستاي بهره‌مندي بردن از فناوري‌های نوين و در نظر گرفته شدن متغيرها) برخوردار باشد.
منبع اين انعطاف پذيری، هم‌افزايي بين شايستگي‌های محوری نيروهای مستقلی است که در يک گروه مشترک يکپارچه گشته‌اند. اين چالش‌ها مستلزم وجود يك نيروي كلي است كه از افراد آموزش ديده، با انگيزه و كارآمد كه مي‌توانند خود را با بسياري از نياز‌هاي ماموريت‌هاي مشترك آينده هماهنگ كنند، تشكيل مي‌گردد. متحول‌سازي نيروي مشترك در جهت دستيابي به برتري همه‌جانبه، بر برتري اطلاعاتي به عنوان توانمندسازي كليدي و ظرفيت ما برای نوآوري، متكي مي‌باشد.

برتري اطلاعاتي

اطلاعات، پردازش اطلاعات و شبكه‌هاي ارتباطي، هسته اصلي تمامي فعاليت‌هاي نظامي به شمار مي‌آيند. در طول تاريخ فرماندهان نظامي به برتري اطلاعاتي همواره به عنوان يكي از عوامل موثر در كسب پيروزي نگريسته‌اند. با اين همه ”انقلاب اطلاعاتي“ كنوني، نه تنها در حال ايجاد تغييرات کمی در محيط‌های اطلاعاتی است بلکه باعث تغييرات کيفی در محيط اطلاعاتی نيز می گردد بطوريكه تا حدود سال2020 شاهد تغييرات ژرفي در نحوه انجام عمليات‌هاي نظامي خواهيم بود. در حقيقت، پيشرفت توانمندي‌های اطلاعاتي چنان با سرعت در حال پيشرفت است كه هر لحظه خطر پشت سر گذاشته شدن توانايي ما دركسب ايده‌ها، تدوين مفاهيم عملياتي و توسعه ظرفيت ارزيابي نتايج، وجود دارد. هر چند كه هدف دستيابي به برتري اطلاعاتي تغيير نخواهد کرد، ماهيت، حوزه و قوانين حركت، مستمراً در حال تغييرات بنيادين است.
تغييرات كيفی در محيط اطلاعاتي، شالوده مفهومی ”برتري اطلاعاتي“ را از مرز جمع‌آوری اطلاعاتِ بيشتر يا حتی بهتر فراتر مي‌برد. عبارت "برتري" بر حالت يا وضعيت عدم‌تعادل به نفع يكي از طرفين دلالت مي‌كند. برتري اطلاعاتي از طبيعتی گذرا برخوردار مي‌باشد و بايد به وسيله نيروي مشترك و از طريق اجراي عمليات اطلاعاتي ايجاد و حفظ شود.
با وجود اين، ايجاد برتري اطلاعاتي به خودي خود هدف محسوب نمي گردد. برتري اطلاعاتي تنها زماني كه به نحو كارآمدي به دانش و تصميمات برتر تبديل گردد، برای نيروي مشترك ”مزيتی رقابتی“ فراهم خواهد کرد. نيروي مشترك بايد قادر باشد تا از اطلاعاتِ برترِ مبدل‌شده به ”دانش برتر“، در جهت رسيدن به ”برتري تصميم‌گيري“ بهره گيرد (تصميم‌گيري بهتر و اجراي سريع‌تر آن نسبت به رقبا؛ يا در موقعيت‌هاي غير رزمي، تصميم‌گيري با سرعتي كه به نيرو امكان مي‌دهد تا به شكل‌دهي يك موقعيت يا واكنش در برابر تغييرات و انجام ماموريت خود بپردازد). برتري تصميم‌گيري به خودي خود از برتري اطلاعاتي ناشي نمي‌گردد، بلكه تطابق سازماني و دكترين، آموزش و تجربيات مربوطه و وجود سازوکارها و ابزار فرماندهي و كنترل مناسب نيز مورد نياز مي‌باشد.

برتري اطلاعاتي

توانمندي گردآوري، پردازش و انتشار جريان بي‌وقفه‌اي از اطلاعات، ضمن بهره‌گيري يا جلوگيري از توانايي رقيب در انجام همان كار. برتري اطلاعاتي در يك محيط غيررزمي يا در موقعيتي كه در آن هيچ‌گونه مخالف يا دشمن معيني وجود ندارد، زماني حاصل می‌شود كه نيروهاي دوست، اطلاعات لازم جهت رسيدن به اهداف عملياتی را در اختيار دارند.

محيط اطلاعاتي

دربردارنده گروهي از افراد, سازمان‌ها و سيستم‌هايي است كه به جمع‌آوري، پردازش و انتشار اطلاعات مي‌پردازند (كه شامل خود اطلاعات هم مي‌شود).
تکامل فناوري اطلاعات، بصورتي فزاينده، به ما امكان مي‌دهد تا به كمك مجموعه‌اي جامع از منابع اطلاعاتي پيشرفته، نظارت و مراقبت و شناسايي در يك عمليات اطلاعاتي كاملاَ هماهنگ و همگام، به يكپارچگي اشکال سنتي عمليات اطلاعاتي بپردازيم. توسعه مفهوم ”شبكه اطلاعات جهاني“ موجب شكل‌گيري محيطی شبكه‌محور شده است که براي تحقق اين هدف لازم است. اين شبكه، شبکه‌اي تماماً متصل در سطح جهان است که توانمندی‌هاي اطلاعاتی، فرآيندهاي مربوطه و افراد را جهت مديريت و فراهم سازی اطلاعات لازم براي نيروها، سياست‌گذاران، و كاركنان پشتيباني، به هم پيوند می‌دهد. اين شبكه، توان رزمي را افزايش داده و به موفقيت در عمليات نظامي غيررزمي نيز كمك مي‌كند.
تحقق تمامي پتانسيل‌هاي اين تغييرات، نه تنها نيازمند پيشرفت فناورانه است بلكه محتاج تكامل مداوم سازمان‌ها و دكترين و توسعه آموزش‌هاي مربوط در جهت حفظ برتري نسبي در محيط اطلاعاتي نيز می باشد. علاوه بر اين بايد به خاطر داشته باشيم كه برتري اطلاعاتي نه صرفاً هم معناي اطلاعات دقيق و كامل
است نه به معناي حذف كامل ابهام جنگ مي‌باشد. سيستم‌هاي اطلاعاتي، فرآيندها و عمليات، هر يك منابع فرسايش و ابهام خاص خود را به محيط عملياتي مي‌افزايند. برتري اطلاعاتي براي تحول توانمندي‌هاي عملياتي نيروي مشترك امري بنيادي بشمار مي‌رود.
نيروي مشترك 2020 از اطلاعات و دانش برتر به منظور دستيابي به برتري تصميم‌گيري، پشتيباني از توانمندی‌هاي فرماندهي و كنترل پيشرفته و رسيدن به پتانسيل كامل در مانور برتري‌جويانه، نبرد دقيق، لجستيک متمركز و حفاظت همه‌جانبه استفاده خواهد كرد. وسعت و سرعت اين تکامل مستلزم انعطاف‌پذيري و مهياي نوآوري بودن است.

نوآوري

چشم‌انداز مشترك 2010، نوآوري فناورانه را به عنوان يكي از اجزاء حياتي تحول نيروي مشترك آورده است. در طي عصر صنعتي، آمريكا همواره بر ظرفيت‌هاي خود در امر نوآوري فناورانه، جهت موفقيت در عمليات نظامي تكيه كرده و اين نياز همچنان احساس مي‌شود. با اين همه، بسيار مهم است كه توجهات ما از مرز فناوري فراتر رفته و اهميت نوآوري سازماني و مفهومی نيز به همان نسبت مورد توجه قرار گيرد.
نوآوري (در ساده ترين حالت و شكل آن) تركيب “چيزهاي”جديد با “روش”‌هاي جديد جهت انجام كارها و وظايف است. در واقع مي‌تواند ناشي از به كارگيري چيزهاي كاملاَ نو، يا تركيب مجدد و خلاقانه چيزهاي قديمي به روش‌هاي نوين، يا چيزي بين اين دو حالت باشد. نظرات مطرح شد ه در چشم‌انداز مشترك 2010 كه در چشم‌انداز مشترك 2020 نيز از آنها استفاده شده است، در حقيقت نوآورانه هستند و چشم‌اندازی را برای يکپارچه‌سازی دكترين، تاكتيك‌ها، آموزش‌ها، فعاليت‌هاي پشتيباني، و فناوري در توانمندي‌های عملياتي نوين، شکل می دهند. نوآوری‌هايي که توانمند‌هاي مشترك و نظامي را مشخص مي‌نمايد، از يك فهم كلي نسبت به شيوه مبارزات و عمليات نظامي آينده و ديدگاه فرماندهان و نيروهاي نظامي نسبت به آنچه براي ماموريت‌هاي تعيين شده بايد انجام دهند، ناشي مي‌شوند.
يك فرآيند نوآوري كارآمد مستلزم يادگيری مستمر (وسيله‌اي جهت تعامل و تبادل که به ارزيابي اهداف، آموزش‌هاي عملياتي، تمرينات، تجربيات و شبيه سازي‌ها مي‌پردازد) است وبايد از سازوکارهای مناسب بازخورد برخوردار باشد. نيروهاي نظامي و فرماندهان رزمي بايد فرصتي در اختيار متخصصان آموزش‌ديده و صاحب‌مهارت‌مان قرار دهند تا به ايجاد مفاهيم و نظريات جديدي مبادرت نمايند كه مي‌تواند به پيشرفت های آينده منجر شود. ما بايد از نوآوری‌های لازم جهت ايجاد نيروی مشترک آينده حمايت نماييم (نه تنها از طريق تصميمات آتي در برابر ساختار و بودجه نيروی كنوني بلكه با شكيبايي معقول در برابر خطاها و شكست‌هاي رخ داده در فرآيند). براي تحقق اين امر، ما بايد نسبت به استفاده کارآمد از زمان و منابع و ايجاد فرآيندي كه موجب اطمينان‌خاطر نسبت به نتايج و تلاش‌هايي كه منجر به كسب پيروزي در جنگ خواهد شد، توجه فراواني داشته باشيم. با وجود يك فرآيند آزمايشي كه با شكيبايي اندكي نسبت به خطاها همراه است، احتمال اين كه نيروي نظامي، جنبه‌هاي مفيد و سازنده مفاهيم، توانمندي‌ها و فناوري‌هاي جديد را شناسايي کرده و توسعه دهند بسيار كم خواهد بود. بايد تمامي افراد و سازمان‌هاي كه به انجام آزمايش‌‌هاي مربوط به پشتيباني از توسعه نيروهاي رزمي مي‌پردازند تضمين نمايند كه دغدغه‌هاي طبيعي ما نسبت به منابع ذخيره و ارائه نهايي نتايج موفقيت‌آميز، ما را از ادامه نوآوري هايی با پتانسيل‌هاي شگرف (حتي بعضاً غيرقطعي) باز نخواهد داشت.
البته در دنبال كردن نوآوري‌ها، همواره شاهد درجات بالايي از عدم‌قطعيت هستيم كه کليد مواجهه با آن، رهبري شجاعانه‌اي است كه توسط اطلاعات فراوان پشتيباني مي‌شود. رهبران بايد تاثير ايده‌هاي جديد، معايب بالقوه مفاهيم جديد، توانمنديهاي بالقوه دشمنان، نسبت هزينه‌ها در مقابل مزاياي فناوري‌هاي جديد، و الزامات سازماني و توانمندي‌هاي جديد را ارزيابي كنند. آنها بايد اين ارزيابي‌ها را با علم به تكامل عوامل اقتصادي، سياسي و فناورانه يك محيط امنيتي پيش‌بيني شده، انجام دهند. هر يك از اين ارزيابی‌ها، عدم‌قطعيت خود را دارند. اما بهترين نوآوري‌ها، اغلب توسط افرادي صورت گرفته است که مصمم بوده و علي‌رغم عدم‌قطعيت و اطلاعات محدود‏‌، به موفقيت نائل آمده‌اند.
فرماندهان و نيروهاي رزمي، خود از طريق خلق نوآوری، به ايجاد بهترين فرصت‌ها جهت همگامي با شتاب فزاينده تغييرات (در محيطي كه در آن به فعاليت مي‌پردازند) اقدام مي‌نمايند. هر چند تغيير فناوري، پيشران اصلی تغييرات محيطی به شمار مي‌رود اما نمي توان آن را تنها عامل محرك دانست. بايد جستجوی براي نوآوري، كل بافت عمليات مشترك را در برگيرد. اين گفته بدان معناست كه نيروهاي مسلح بايد خود در دکترين، سازمان، آموزش، رهبری و يادگيری، كاركنان و امكانات و نيز فناوري، به بررسي و مطالعه تغييرات بپردازند.
بالاخره اينكه هدف مورد نظر، خلق رويكردهايي معقول با انعطاف‌پذيری مکفی جهت جلوگيري از بروز خطاها و رويدادهاي پيش‌بيني نشده است.

هدايت عمليات مشترك

پيچيدگي‌هاي محيط امنيتي آينده، لزوم آمادگي آمريكا جهت رويارويي با طيف وسيعي از تهديدات (با حدت و شدت‌هاي متفاوت) را بيش از پيش آشكار مي‌سازد. دستيابي به موفقيت در مقابله با اين تهديدات، مستلزم يكپارچه‌سازي استادانه شايستگي‌هاي محوري نيروهاي نظامي كشور در نيروي مشتركي است كه به يك موقعيت يا هدف خاص گسيل شده‌اند. فرماندهان نظامي بايد از سطح مناسب اثر بخشي و هم‌افزايي جهت اجراي عمليات تصميم‌گيري در تمامي ابعاد عمليات نظامي برخوردار گردند. آن‌ها همچنين بايد در مواقع نياز به عمليات رزمي، مجموعه اي كامل از توانمندي‌هاي موجود جهت اجراي عمليات آفندي و پدافندي (بر ضد آنچه دشمن بايد از آن دفاع كند) را در اختيار داشته باشند. ساير عمليات‌هاي احتمالي نظير كمك‌هاي بشر‌دوستانه يا عمليات حفظ صلح، نيازمند واكنش سريع و منعطفانه در راستاي دستيابي به اهداف ملي در چهارچوب زماني لازم خواهد بود. برخي موقعيت‌ها، ممكن است تنها نيازمند توانمند‌هاي يك نيرو باشد، اما در اكثر موارد، نيروي مشتركي كه هر دو جزء فعال و ذخيره را در اختيار دارد به خدمت گرفته مي‌شود‌.
همچنين پيچيدگي‌هاي عملياتي آينده علاوه بر عمليات به طور مشترك، نيازمند آن است كه نيروهاي ما، از توانمندي لازم جهت مشاركت كارآمد (به عنوان عنصري از تلاش‌هاي ملي واحد) برخوردار باشند. اين رويكرد يكپارچه موجب مي‌گردد تا در صورت لزوم كليه امكانات دولتي در جهت دستيابي به اهداف ملي ما بسيج گردند قبل ازآنكه امكان بهره‌گيري كامل از مهارت‌ها و منابع نيروهاي نظامي چندمليتي، سازمان‌هاي منطقه‌اي و بين المللي، سازمان‌هاي غيردولتي، و سازمان‌هاي خصوصي داوطلب فراهم گردد. با توجه به افزايش خطراتي همچون تروريسم و سلاح‌هاي كشتارجمعي (كه كشور آمريكا را تهديد مي‌كند)، احتمالاً حضور نيروي مشترك در عمليات پشتيباني از مقامات حكومتي و كشوري نيز افزايش خواهد يافت.

افراد

هسته اصلي نيروي مشترك سال 2020 را نيروهاي داوطلبي تشكيل خواهد داد كه همگي آنان از توانايي‌ها و ايثار استثنايي برخوردارند. كيفيت اين افراد از اهميت به‌سزايي برخوردار خواهد بود زيرا مي‌بايد با طيف گوناگوني از ماموريت‌ها و نيازمندي‌هاي فناورانه مواجه شوند كه مستلزم وفق‌پذيري، نوآوري، قضاوت دقيق، آينده‌نگري و داشتن يك درك چندفرهنگي (شناخت فرهنگ‌هاي مختلف) خواهد بود. كشور همچنان متكي به افراد با استعداد و با شخصيت خواهد بود كه داراي اخلاق ازخودگذشتگي هستند.
افراد ما به فراگيري مهارت‌هاي بسياري نياز خواهند يافت. نيروهاي نظامي در تكميل توانمندي‌هاي اعضاي متخصص خود و شايستگي‌هاي محوري سازمان، نقش مهمي را بر عهده خواهد داشت. علاوه بر اين، هر يك از اعضاي نيروي كل بايد به عنوان عضوي از يك گروه مشترك، از آمادگي لازم جهت استفاده از تخصص‌ها در انجام طيف وسيعي از ماموريت‌ها و در صورت لزوم، از چابكي ذهني كافي براي گذار از آمادگي جنگي به ايجاد شرايط صلح (در يك نبرد واقعي) برخوردار باشد. بنابراين فرماندهان نيروي مشترك، نيروهايي كاملاً قدرتمند و هم‌افزا در اختيار خواهند داشت كه قادر به ايجاد برتري در تمامي ابعاد عمليات نظامي مي‌باشند.
براي انجام ماموريت‌هاي نظامي سال 2020، به وجود افرادي نياز داريم كه قادر به ايجاد نوآوري‌هاي فناورانه و فكري، و بهره‌گيري از آن‌ها باشند. اين افراد در برابر مسؤوليت‌هاي مهم سطح تاكتيكي سازمان به چالش طلبيده خواهند شد؛ به همين جهت بايد از قدرت تصميم‌گيري با درنظرگرفتن توامان الزامات عملياتي و الزامات استراتژيك, برخوردار باشند. چشم‌انداز ما در رسيدن به برتري همه‌جانبه و تحول توانمندي‌هاي عملياتي، الزامات مهمي را پيش‌روي ما در آموزش و تربيت افراد قرار مي‌دهد.
تاكتيك‌هاي عمليات اطلاعاتي، هماهنگي در عمليات‌هاي بين‌سازماني و چندمليتي، توام با پيچيدگي تسليحات و تجهيزات مدرن جنگي، همگي به وجود افرادي نياز دارند كه در رعايت و بكار گيري دقيق استانداردها، هم بااستعداد و هم تعليم‌يافته باشند. انجام عمليات سريع و پراكنده نيز به وجود مردان و زناني نياز دارد كه بخشي از يك گروه منسجم بوده،‌ و در عين حال قادر باشند براي تحقق اهداف نظامي فرماندهان، به طور مستقل به انجام عمليات نظامي بپردازند. تكامل حوزه‌هاي كاركردي جديد همچون عمليات فضايي و عمليات اطلاعاتي، مستلزم توسعه مسير شغلي متخصصان و ايجاد فرصت‌هاي رهبري در سطوح مديريتي براي آنان (در زمينه خودشان) خواهد بود. تركيب آموزش و تجربه موجب تشكيل نيرويي خواهد گرديد كه توانايي حضور (نظامي) فوري در تمامي نقاط جهان توام با عملكرد اثربخش را دارد.
نيروي مشترك سال 2020، در استخدام و حفظ افراد برجسته لازم جهت برآورده ساختن اين نيازمندي‌ها، با چالش‌هاي جدي مواجه خواهند بود: نخست اينكه، توسعه آموزش‌هاي غيرنظامي و گسترش فرصت‌هاي شغلي، از تعداد داوطلباني كه خواستار عضويت در نيروهاي مسلح هستند، مي‌كاهد. براي حصول اطمينان از جذب افراد مورد نياز و داراي كيفيت بالا، بر استاندارد زندگي اعضاء و استراتژي پاداش‌دهي رقابتي متمركز خواهيم شد.
ثانياً درصد رو به رشد تعداد اعضايي كه داراي افراد تحت تكفل هستند، نيازمند به‌كارگيري برنامه‌هاي پشتيباني خانواده‌گرا و داراي ثبات بالا، و نيز نظارت شديد بر نحوه تاثير سرعت عمليات خواهد بود. بالاخره اينكه،‌ وابستگي شديد به نيروهاي ذخيره نيازمند آن است كه به مسائل اعضاي ذخيره خود و كارفرمايان فصلي آن‌ها در زمينه تاثير اين امر بر مشاغل غير‌نظامي آنان، بپردازيم. وزارت دفاع و نيروهاي مسلح بايد بطور مستقيم اين چالش‌ها را مورد بررسي قرار دهد.
عمليات نظامي نيازمند ايثار و ازخودگذشتگي‌هاي چشمگير در بدترين شرايط ممكن است. نيروهاي ما كه متشكل از متخصصان نظامي مجهز به سلاح شهامت، توان و عقل هستند، علي رغم پيچيدگي و سرعت عمليات آينده، سرانجام به پيروزي و موفقيت دست خواهد يافت.

سازگاري

سازگاري (تعامل پذيري)، اساس عمليات بين‌سازماني، چندمليتي و مشترك است. نيروي مشترك در جهت دستيابي به سطحي بهينه از قابليت تعامل پذيري، گامهاي بلندي را برداشته است، اما بايد تلاش‌هاي هماهنگ‌تري نيز در جهت بهبود و اصلاح مداوم امور صورت پذيرد. اين بهبود‌ها شامل اصلاح دكترين مشترك و نيز توسعه بيشتر فناوري‌ها و فرآيندهاي مشترك مي‌باشد. تمرينات، تبادل نيروي انساني، توافق در رويه‌هاي عملياتي استانداردشده،‌ و آموزش و يادگيري انفرادي و برنامه ريزي موجب تقويت و نهادينه شدن بيشتر اين توانمند‌ي‌ها خواهد شد. براي نيروي مشترك سال 2020، سازگاري به ويژه در حوزه‌هاي ارتباطي، واحد‌هاي مشترك لجستيك و اشتراك اطلاعات، الزامي است. بايد سيستم‌‌هاي اطلاعاتي و تجهيزاتي كه امكان شكل‌گيري يك تصوير عملياتي مشترك را فراهم مي‌آورند، در قالب شبكه‌هايي طراحي شوند كه تمامي افراد ذي‌صلاح به آن دسترسي داشته باشند.

سازگاري (تعامل‌پذيري)

توانايي سيستم ها،‌ واحدها، يا نيروها جهت ارائه و يا پذيرش خدمات از ساير سيستم‌ها، واحد‌ها يا نيروها و استفاده از اين خدمات به گونه‌اي كه اين تعامل، آن‌ها را قادر سازد بطور اثربخش با يكديگر به عمليات پردازند.
اگر چه سازگاري فني ضروري است، اما براي اطمينان از عمليات اثربخش كافي نيست؛ بلكه بايد عناصر سازماني و رويه‌اي نيز مورد تاكيد قرار گرفته و تصميم‌گيرندگان نيز در تمامي سطوح, توانمندي‌ها و محدوديت‌هاي يكديگر را درك كنند. آموزش و يادگيري،‌ تجربيات و تمرين‌ها،‌ برنامه‌ريزي اشتراكي و برقراري روابطي ماهرانه در كليه سطوح نيروي مشترك، نه تنها موجب غلبه بر موانع فرهنگ سازماني و اولويت‌هاي متفاوت مي‌شود، بلكه به اعضاي گروه مشترك نيز ياد خواهد داد كه قدردان توانمندي‌هاي همه‌جانبه نيروي نظامي موجود، باشند.
نيروي مشترك آينده از فناوري‌هاي كاملاًجذب‌شده و ساختارهاي سازماني وفق‌پذيري برخوردار خواهد بود كه به افراد تعليم‌ديده و مجرب، امكان ايجاد و توسعه فرآيندها و رويه‌هاي سازگار، مشاركت در برنامه‌ريزي‌هاي جمعي و تطبيق با شرايط بحراني خاص را (درمواقع لزوم) مي‌دهد. اين ويژگي‌‌ها،‌ نه تنها براي نيروي مشترك بلكه براي عمليات‌هاي بين‌سازماني و چندمليتي نيز حياتي محسوب مي‌شوند.

عمليات چندمليتي

از آنجايي كه متحدان چندمليتي ما داراي سطوح مختلفي از فناوري خواهند بود اتخاذ رويكردي مناسب در زمينه سازگاري (تعامل پذيري) كه بتواند پاسخگوي طيف گسترده اي از نيازها و توانمندي‌ها را باشد، ضروري است. متحدان كه از نظر تكنيكي پيشرفته‌تر مي‌باشند،‌ از سيستم‌ها و تجهيزاتي برخوردار خواهند بودكه اساساً سازگار بوده و آن‌ها را قادر مي‌سازد تا در جهت نيل به عملكردي كارآمد، با كليه سطوح نيروي نظامي آمريكا،‌ به تبادل و اشتراك‌گذاري اطلاعات مبادرت نمايند.

عمليات چندمليتي

عبارتي كلي است براي تشريح اقدامات نظامي هدايت‌شده بوسيله نيروهاي دو يا چند ملت، كه معمولاً در يك ساختار ائتلافي يا اتحادي انجام مي‌شوند.
با اين همه، ما بايد قادر به همكاري با متحدان و رقباي ائتلافي خود كه ممكن است از نظر فناوري (و بويژه در سطح تاكتيكي) ناسازگار هم باشند، باشيم. علاوه بر اين، بسياري از متحدان آينده ما،‌ توانمندي‌هاي حائز اهميت و خاص را در اختيار خواهند داشت كه مي‌توان آنان را در قالب يك طرح عملياتي مشترك يكپارچه نمود. در عين حال، وجود اين ارتباطات به معناي دسترسي بدون‌محدوديت به اطلاعات نمي باشد. ما و متحدان چندمليتي ما، همچنان خواهيم كوشيد برمبناي نگرشي معقول و منصفانه به حفاظت از اطلاعات و منابع اطلاعاتي حساس ادامه دهيم.
فرماندهي و كنترل موثر، همواره يكي از ابزارهاي ضروري جهت توسعه موفقيت‌آميز چشم‌انداز مشترك عمليات چندمليتي به شمار مي‌آيد. پيشرفت‌هاي فناورانه‌اي كه سيستم‌هاي اطلاعاتي متحدان را به يكديگر وصل مي‌كنند، پيوندهايي را شكل مي‌دهند كه به تصوير عملياتي مشتركي انجاميده و نحوه فرماندهي و كنترل را ارتقاء مي‌بخشد. به هر تقدير اشتراك اطلاعاتي كه جهت بهبود سرعت عمليات چندمليتي يكپارچه مورد نيازند، به مقدار زيادي متكي بر درك مشترك رويه‌هاي عملياتي و سازمان‌هاي سازگاراست. فرماندهان مي‌بايست از توانايي ارزيابي اطلاعات در يك بافت چندمليتي، برخوردار باشند. اين بافت تنها در صورتي درك ولحاظ خواهد شد كه توانمندي‌ها و ارتباطات منطقه‌اي كافي در ستاد فرماندهي موجود باشد. بايد ويژگي‌هاي فرهنگي،‌ سياسي،‌ نظامي و اقتصادي يك منطقه عميقاً درك شده و حفظ شوند. توسعه اين درك، وابسته به آموزش و فراگيري مشترك، به خصوص با متحدان كليدي بوده و ممكن است به تغييرات سازماني نيز نياز داشته باشد. بنابراين اثربخشي كلي عمليات چندمليتي وابسته به سازگاري ميان سازمان‌ها، فرآيندها و فناوري‌ها است.

عمليات بين‌سازماني

اصلي ترين چالش فرا روي عمليات بين‌سازماني اين موضوع است كه علي‌رغم گوناگوني فرهنگ‌ها، تضارب منافع، و اولويت‌هاي متفاوت سازمان‌هاي درگير وسهيم (كه استقلال، آزادي عمل و بي طرفي خود را حفظ مي‌كنند،) بتوانند به يك وحدت عمل دست يابند. به علاوه اين سازمان‌ها ممكن است فاقد ساختار و منابع لازم جهت پشتيباني از كانون‌هاي ارتباطي بسيط يا فناوري يكپارچه باشند. در اين محيط و در نبود روابط فرماندهي رسمي،‌ نيروي مشترك آينده بايد در بهبود روابط، برنامه‌ريزي،‌ ايجاد سازگاري (تعامل پذيري) و برقراري ارتباط با شركاي بين‌سازماني،‌كاملاً فعالانه عمل كند. اين عوامل در تمامي ابعاد عمليات بين‌سازماني، به ويژه در زمينه تهديدات مستقيم كه متوجه شهروندان و تأسيسات سرزمين آمريكا است از اهميت فوق‌العاده‌اي برخوردار مي‌باشند.
اقدامات بين‌سازماني منسجم،‌ جهت ممانعت، دفاع و واكنش در برابر چنين حملاتي، حياتي است. نيروي مشترك بايد مهياي حمايت از مسئولان غيرنظامي در راستاي تحقق خواسته‌هاي شهروندان آمريكايي و برآورده‌ساختن اهداف تعيين‌شده توسط مقامات فرماندهي ملي باشد.

هماهنگي بين‌سازماني

از نگاه وزارت دفاع عبارتست از: هماهنگي عناصر اين وزارتخانه با سازمان‌هاي دولتي،‌ غيردولتي, خصوصي داوطلب، منطقه‌اي و سازمان‌هاي بين المللي در راستاي تحقق يك هدف معين.
تمامي سازمان‌ها از دارايي‌هاي اطلاعاتي منحصربه‌فردي برخوردارند بطوريكه مي‌توانند در ترسيم تصوير عملياتي مشترك و پشتيباني از اقدامات واحد مشاركت داشته باشند. به علاوه اين سازمان‌ها همچنين داراي نيازمندي‌هاي اطلاعاتي منحصر به فردي نيز مي‌باشند. به اشتراك‌گذاري اطلاعات با اعضاي ذي‌صلاح و يكپارچه‌سازي اطلاعات تمامي منابع، امري ضروري است. شناخت و درك نيازمندي‌ها و دارايي‌‌هاي ديگران نيزحياتي است. مهمتر آن كه، ارتباطات تجربي بايد از طريق آموزش در كنار همكاران بين‌سازماني بالقوه، در جهت پشتيباني از روابط بلندمدت،‌ برنامه‌ريزي جمعي قبل از بروز بحران‌ها، و شكل‌گيري رويه‌ها و فرآيندهاي سازگار، توسعه يابند.
همانند همكاران چندمليتي، سازگاري (تعامل پذيري) در تمامي حوزه‌هاي تعاملي در جهت دستيابي به عمليات بين‌سازماني موثر نيزامري اساسي به شمار مي‌آيد.

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله