آیا دیابت موجب از دست دادن حافظه می‌شود؟

از دست دادن حافظه به مدت طولانی است که با بیماری آلزایمر همراه است، اما آیا ناتوانی بدن در تولید انسولین منجر به از دست دادن حافظه می‌گردد؟ این مقاله به ارتباط میان از دست دادن حافظه و دیابت می‌پردازد.
دیابت تقریبا 346 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده و انتظار می‌رود که این تعداد تا سال 2020 به 100 میلیون برسد. این بیماری سالیانه به تنهایی، 9ر23 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می‌دهد. دیابت بیماری‌ای است که با آسیب دیدن رگهای خونی اصلی پیشرفت می‌کند، در نتیجه موجب وارد آمدن آسیب جبران ناپذیر به چندین اندام بدن می‌شود. این قاتل خاموش مشکلات بسیاری را در بدن بوجود می‌آورد، اما در خصوص تأثیر آن بر روی حافظه‌ی فرد مبتلا گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد.

اکثر ما می‌دانیم که دیابت نوعی بیماری است که در آن بدن قادر به تولید هورمون انسولین، که قند را در بدن به انرژی تبدیل می‌سازد، نیست. به گفته‌ی متخصصین برجسته‌ی پزشکی، دیابت به دلیل توانایی خود در تحت تأثیر قرار دادن رگهای خونی مغز و بدن، می‌تواند دلیلی بر از دست دادن حافظه باشد. عوارض جانبی مختلف دیابت چنانچه به موقع تحت کنترل در نیایند، می‌توانند همچنین توانائی‌های استدلالی و یادگیری فرد را مختل سازند.
بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً صورت گرفته، کارشناسان دریافته‌اند افرادی که در مرحله‌ی پیش دیابتی قرار دارند و یا به طور طبیعی قادر نیستند از عهده‌ی قند خون برآیند، در معرض خطر ضعف حافظه و یا از دست دادن حافظه قرار دارند. تحقیقات همچنین نشان داده‌اند که دیابت، خطر بیماری آلزایمر را در مقایسه با افرادی که به آن (دیابت) مبتلا نمی‌باشند، افزایش می‌دهد. با این حال، بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در مجله‌ی پزشکی آکادمی نورولوژی آمریکا در سال 2009، کارشناسان عنوان کرده‌اند افرادی که از هر دو بیماری (دیابت و آلزایمر) رنج می‌برند، در مقایسه با افرادی که تنها مبتلا به آلزایمر می‌باشند، حافظه‌ی خود را با سرعت کمتری از دست خواهند داد.
بطرز شگفت انگیزی، این نظریه به هنگام اجرای یک مطالعه‌ی بسیار خیره کننده، به اثبات رسید. در این مطالعه، به طور تقریبی 608 نفر از کسانی که مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط بودند، به مدت بیش از 4 سال توسط متخصصین مورد مطالعه و مشاهده قرار گرفتند. مهارتهای استدلالی و فکری آنها توسط متخصصین دو مرتبه در سال مورد آزمایش قرار گرفته و 63 نفر از 608 نفر از آنها افراد دیابتی بودند. پیش از این مطالعه، افراد دیابتی و غیر دیابتی نمرات مشابهی را در آزمون‌های مختلف شناختی کسب کرده بودند. در طی یک دوره‌ی شش ماهه، مشخص شد که میزان آسیب سلولی در افراد مبتلا به آلزایمر و دیابت کمتر از افرادی بود که تنها مبتلا به آلزایمر بودند. دلیل آن هنوز هم ناشناخته می‌باشد.

همراه با عوارض دیگر، به دیابت به عنوان عامل بالقوه‌ی از دست دادن حافظه در افراد مسن نگاه می‌شود. تیمی به سرپرستی ورا نواک به مدت 5 سال تحقیقی انجام داده به طوریکه در این تحقیق پی برده شد که دیابت علت اصلی التهاب مزمن مغز در افراد مسن به حساب می‌آید. این التهاب رگ‌های خونی را تحت تأثیر قرار داده و به تدریج بافتهای اصلی مغز را ضعیف می‌سازد. این وضعیت شروع به تحت تأثیر قرار دادن ماده خاکستری مغز کرده به گونه‌ای که تصمیم گیری و توانایی استدلال را تحت تأثیر قرار داده و موجب می‌شود فرد قادر به انجام ساده‌ترین وظائف نباشد. متخصصان معتقدند که از سن 65 سالگی، مغز یک فرد عادی شروع به کوچک شدن در حدود یک درصد در سال می‌کند، اما در یک فرد دیابتی این میزان می‌تواند به 12% برسد.

درمان شناخته‌ای برای این بیماری وجود ندارد، اما عوارض آن می‌توانند در صورت پیروی از چند اقدام پایه‌ای تحت کنترل در آیند.
• به طور مرتب سطوح قند خون مورد بررسی قرار گرفته و هرگز وقت ملاقات با پزشک فراموش نشود.
• مدیریت خوب دیابت به معنای ورزش منظم و تغذیه سالم است. از الکل، و غذاهای چاق کننده و شیرین دوری کنید.
• افراد مبتلا به دیابت باید داروهای خود را در فواصل منظم مصرف کرده و در حد اعتدال غذا میل کنند.
• استرس همچنین عامل بالقوه برای دیابت محسوب می‌شود، بنابراین از استرس دوری کرده و سعی نماید کارهایی انجام دهید که موجب خوشحالی و آرامش خاطر شما می‌شوند.
به گزارش سازمان بهداشت جهانی، درمان و تشخیص دیابت هزینه‌ای بیش از 100 میلیارد دلار را هر ساله بر افراد تحمیل می‌سازد. این قاتل خاموش می‌تواند هرکس را در سرتاسر جهان تحت تأثیر قرار دهد، اما بیشترین احتمال وقوع آن در افرادی است که دچار اضافه وزن می‌باشند، تحت استرس شدیدی قرار دارند و در خوردن مواد غذایی ناسالم زیاده‌روی می‌کنند. این عوامل را بایستی به موقع تحت کنترل در آورد تا از ابتلاء به دیابت و متعاقب آن از دست دادن حافظه جلوگیری به عمل آید.