مترجم : بهروزی
منبع:راسخون



 

انسان‌های غار نشین نژادی از انسان‌ها بودند که چندین هزار سال پیش روی کره‌ی زمین سکونت می‌کردند. آنها از بسیاری جهات شبیه ما بودند اما خیلی متمایز بودند. این مقاله بینشی در مورد این که چرا انسان‌های غار نشین منقرض شدند به شما خواهد داد.

واقعیات صریح :

پیشرفت اخیر در مطالعه‌ی انقراض انسان‌های غار نشین نشان می‌دهد که چشمان بزرگ آنها منجر به انقراض آنها شده است. به خاطر اندازه‌ی بزرگ چشمان آنها، قدرت ذهنی بیشتری برای پردازش تصاویر بصری نسبت به وظایف و کارهای دیگر به کار رفته است.
در حدود 12 کیلومتری شرق شهر دوسلدورف، پایتخت حکومت آلمانی راین – وستافالیا شمالی، یک دره‌ی رودخانه‌ای کوچک به نام انسان‌های غار نشین وجود دارد.
در طول قرن نوزدهم، این دره به عنوان معدن سنگ آهک مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سال 1856، وقتی که عده‌ای از کارگران محلی، در حال برداشت سنگ آهک در یکی از غارهای دره بودند، به طور اتفاقی به تعدادی از استخوان‌ها برخوردند که فکر می‌کردند مال یک خرس است که خیلی سالهای قبل مرده است. کارگران استخوان‌ها را جمع کردند و آنها را با هم دیگر در گوشه‌ی غار گذاشتند. وقتی که معلم محلی، این استخوان‌ها را دید، فهمید که آنها قطعاً به یک خرس تعلق ندارند بلکه به نظر می‌رسد مال انسان هستند. تنها مشکلی که در مورد تصور او وجود داشت این بود که استخوان‌ها به طور عجیبی کلفت بودند و شکل‌های نسبتاً عجیبی داشتند. بعد از چندین مطالعه و بررسی راجع به منبع باقیمانده‌های اسکلتی، پیشرفت مهمی در سال 1864، هنگامی که زمین شناس ایرلندی به نام ویلیام کینگ آنها را مورد مطالعه قرار داد، حاصل شد. او در گزارشی که منتشر کرد، عنوان کرد که استخوان‌ها قطعاً مال انسان هستند اما به گونه‌های متفاوتی از انسان‌های امروزی تعلق دارند. او گونه‌های شناخته شده‌ی جدید را به نام انسان‌ غار نشین یا غار نشین‌های هومو نام گذاری کرد.
تحقیقات بیشتر در مورد موضوع، این واقعیت را روشن ساخت که انسان غار نشین در واقع فامیل دور نژاد امروزی موجودات عاقل است در نتیجه گاهی اوقات به عنوان زیر گونه‌های آن نیز طبقه بندی می‌شود. طبق آنالیز کربن 14 قدیمی‌ترین استخوان‌های یافت شده، شاید انسان غار نشین یافت شده در حدود 600000 تا 350000 سال قبل در اروپا زندگی می‌کرد. علاوه بر این، مطالعات باستان شناسی نیز آشکار کرد که این گونه‌ها در حدود 30000 سال پیش منقرض شده‌اند.

چه بلایی بر سر انسان‌های غار نشین آمد؟

از تاریخ احتمالی زمانی که انقراض انسان غار نشین، ‌بیان شده و پذیرفته شده، مطالعات زیادی صورت گرفته‌ است تا دلایل ممکن برای آن را کشف کنند. فرضیات فراوانی با توجه به انقراض انسان غار نشین مطرح شده‌ که بیشتر آنها شدیداً مورد بحث قرار گرفته‌اند.

هم زیستی با انسان امروزی :

به خاطر تاریخ رادیو کربن و با توجه به آخرین ظاهر انسان غار نشین روی کره‌ی زمین، که در بالا ذکر شد حدود 30000 سال پیش منقرض شده است، یک فرضیه بیان می‌کند که ممکن است آنها با انسان امروزی در اروپا هم زیستی داشته‌اند.
این به خاطر این است که متعقدند انسان‌های امروزی در حدود 40000 تا 43000 سال پیش به اروپا مهاجرت کرده‌اند. بنابراین برخی محققان از این فرضیه دفاع می‌کنند. طبق این فرضیه وقتی انسان امروزی به اروپا مهاجرت کرد و یا دقیق‌تر، از محدود‌ه‌ی خود تجاوز کرد، انسان غار نشین مجبور شد تا به خاطر افزایش دخالت انسان امروزی در سکونت گاه اصلی آنها، در پناهگاه زندگی کند. در نتیجه آنها مجبور به زندگی تجمعی در برخی محل‌های منزوی و بسته شدند و جمعیت آنها عمدتاً به خاطر ناتوانی در رقابت با انسان امروزی، روز به روز کاهش یافت. این تئوری شدیداً مورد بحث قرار گرفت چون ما اسناد و مدارک قطعی با توجه به تعامل بین انسان غار نشین و انسان امروزی نداریم.

ناتوانی در رقابت با انسان برتر :

این تئوری عمدتاً بر پایه‌ی قانون محرومیت رقابتی گوس استوار گشته است. این قانون بیان می‌کند که دو گونه‌ی متمایز نمی‌توانند در یک سیستم اکولوژیکی مشابه و در لحظه‌ای که یکی از گونه‌ها کمی بر دیگری برتری دارد هم زیستی بکنند چون آن گونه‌ها در طولانی مدت غالب خواهند شد و در نتیجه گونه‌ی دیگر را کاملاً از رقابت محروم خواهند ساخت.
طبق گفته‌ی سنگواره شناس گیاهی فرانسوی به نام مارسلین بول، این اتفاق ممکن است با ظهور انسان‌های امروزی در رقابت، دقیقاً در مورد انسان‌های غار نشین رخ داده باشد.
• انسان‌های امروزی از لحاظ آناتومی نسبت به انسان‌های غار نشین خیلی برتری دارند. انسان‌های غار نشین به خاطر شکل کلی بدن خود و کوتاهی و کلفتی اعضای بدن‌شان، قادر نبودند به سرعت انسان‌های امروزی، بدوند یا راه بروند.
• نویسنده و دانشمند آمریکایی به نام جارد دایموند مطرح کرد که توانایی انسان امروزی برای استفاده از زبان شفاهی با تولید آرایه‌های گسترده‌ای از صداها بود که باعث برتری آنها نسبت به انسان‌های غار نشین که طبق گفته‌ی او قادر به تولید صحبت پیچیده نبودند، شد.
• در سال 2006، انسان شناسی از دانشگاه آریزونا ادعا نمود که بر خلاف انسان‌های امروزی، یکی از دلایل ممکن انقراض انسان‌های غار نشین، می‌تواند عدم حضور تقسیم کار بوده باشد. چون هم زنان و هم مردان، کارهای مشابه و یکسانی را انجام می‌دادند در نتیجه قادر به بهره برداری از منابع خود، به درستی نبودند و متعاقباً منقرض شدند.
یکی از تفاوت‌های اصلی بین انسان‌های غار نشین و انسان‌های امروزی این بود که انسان امروزی مغز پیشرفته‌تری از انسان غار نشین داشت. این موضوع، انسان‌های امروزی را قادر ساخت تا کارها را به روش بهتر و راحت‌تری از انسان‌های غار نشین انجام دهند. این امر قطعاً منجر به این شده است که انسان‌های غار نشین از رقابت با انسان‌های امروزی خسته بشوند.