شرط حقيقي بودن عبارات و اذکار

بدان اي عزيز که ما تا در اين حجب غليظ عالم طبيعت هستيم، و صرف وقت در تعمير دنيا و لذائذ آن مي کنيم، و از حق تعالي و ذکر و فکر او غافل مي باشيم، تمام عبادات و اذکار و قرائات ما بي حقيقت است. نه در (الحمد لله) محامد را مي توانيم به حق منحصر کنيم، و نه در (اياک نعبدو و اياک نستعين) راهي از حقيقت مي پوييم؛ بلکه با اين دعاوي بي مغز در محضر حق تعالي و ملائکه ي مقربين و انبياء مرسلين و اولياء معصومين رسوا و سرشکسته هستيم.
کسي که زبان حال وقالش مشحون به مدح اهل دنيا است، چه طور (الحمد لله ) گويد؟ و کسي که وجهه ي قلبش طبيعي و بويي از الهيت در آن نيست و اعتماد و اتکالش به خلق است، با چه زبان (اياک نعبد و اياک نستعين) گويد؟
پس اگر مرد اين ميداني، دامن همت به کمر زن و با شدت تذکر و تفکر در عظمت حق و ذلت و عجز و فقر مخلوق، در اوائل امر اين حقايق و لطايف را که در خلال اين رساله مذکور شد به قلب خود برسان و دل خود را به ذکر حق تعالي زنده کن تا بويي از توحيد به شامه ي قلبت برسد، و با مدد غيبي راهي به نماز اهل معرفت پيدا کني.
و اگر مرد اين ميدان نيستي، لااقل نقص خود را نصب العين خود کن و به ذلت و عجز خود توجه کن، و از روي خجلت و شرمساري قيام به امر کن و از دعوي عبوديت حذر کن؛ و اين آيات شريفه را که به لطايف آن متحقق نيستي يا از زبان کمل بخوان، و يا صرف قرائت صورت قرآن در نظرت باشد که اقلاً دعوي باطل و ادعاي کاذب نکني.
منبع: کتاب آداب باطني و اسرار معنوي نماز

تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله