واژه‌شناسی بازار

بازار، در فارسی میانه وازار wāzār [w’c’l؛ در فارسی میانه مانوی w’c’r] با ترکیب‌هایی چون وازارگ (بازاری)، واز ارگان (بازرگان)، واز ارگانیه (بازرگانی)، واز اربَد (رییس بازار، ملک التجّار)؛ (1) و نیز رَستَگ – یـ - وازار rastag-i-wāzār (راسته یا رسته‌ی بازار). (2) در پارتی واژار wāžār، (3) در پازند vāzār؛ در ارمنی vačaṙ و از آن vačaṙakan (بازرگان)، (4) در سغدی مانوی w’cn/w’crn با گونه‌های مختلف در گویش‌های محلی ایران. (5) این واژه احتمالاً از صورت مفروض ایرانی باستانی vahā-čārana-* گرفته شده، که ترکیبی است از *vahā-wahāg> در فارسی میانه