نویسنده: مریم صادقی




 
محمدرضا پهلوی بعد از روی کار آمدن و دست یافتن به قدرت دیکتاتوری، پس از کودتای انگلیسی- آمریکایی 28 مرداد 1332ش، سیاست دین زدایی و مخالفت با اسلام را در پیش گرفت؛ اما شیوه‌ی وی برخلاف رضا شاه ارعاب و تهدید و استفاده از قوای نظامی نبود، بلکه در این زمان روش کار ایادی رژیم از طریق فعالیت‌های فرهنگی نظیر، تبلیغات، تلویزیون، روزنامه‌ها و مجلات و... بود به طوری که افزایش مراکز فحشا و فساد و تولید فیلم‌های ضد اخلاقی و دینی و برگزاری جشن‌های ضد دینی و... بیانگر این مطلب می‌باشد.
در این میان بهائیان این مطلب را به خوبی درک کردند و مناصب و مقامات فرهنگی را مورد آماج حمله خود قرار دادند که در رأس این افراد می‌توان از فرخ رو پارسا وزیر آموزش و پرورش و دکتر منوچهر شاهقلی وزیر علوم در کابینه هویدا نام برد.
همچنین ایجاد اولین فرستنده‌ی تلویزیونی و تولید و ساخت فیلم‌هایی که در اشاعه بی‌بندوباری در جامعه نقش بسزایی داشتند، و می‌کوشیدند پیوند دینی را در بین مردم سست کنند، توسط حبیب ثابت پارسال ایجاد شد.

مدارس و دانشگاه‌ها

تحقیقات علمی ثابت کرده است نهاد آموزش و پرورش در شکل گیری یک جامعه نقش مهمی دارد و این امر بر بهائیان پوشیده نبوده است. لذا از نظر آن‌ها نظام آموزشی باید مورد توجه قرار گیرد. البته برنامه ریزی آموزشی باید به گونه‌ای باشد که به ضرر بهائیان و فراماسونرها و به طور کلی غرب تمام نشود و به عبارت دیگر برای ایران، استقلال و خودکفایی به وجود نیاورد. (1) با روی کار آمدن دولت هویدا و گسترش نفوذ بهائیان در کشور عرصه برای فعالیت‌های فرهنگی بازتر شد به طوری که هویدا وزارت آموزش و پرورش را به دست یک بهائی به نام فرخ رو پارسا سپرد.

پی‌نوشت‌:

1- محمد حسن طباطبایی، نفوذ فراماسونری در مدیریت نهادهای فرهنگی دهه‌ی 340ش، صص 114-115.

منبع مقاله :
صادقی، مریم، (1392) واکاوی در لُجنه: نقش بهاییان در پیدایش و استمرار رژیم پهلوی، تهران: شرکت انتشارات کیهان، چاپ اول