وصيت امام باقر عليه السلام

نگارنده: اين فرمايش بدان دليل بوده است كه امام باقر عليه السلام شكافتن زمين را از برخى جهات بهتر مى‏دانسته اگر چه فضيلت لحد بالاتر بوده است.
كلينى به سند خود از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود: پدرم هر آنچه از كتب و سلاح و آثار و امانات انبياء در نزد خود داشت، به من به وديعت ‏سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرا رسيد به من گفت: چهار شاهد فرا بخوان. من چهار تن از قريش را دعوت كردم كه يكى از آنان نافع مولاى عبدالله بن عمر بود. پس به من فرمود: «بنويس اين چيزى است كه يعقوب فرزندانش را بدان وصيت كرد كه اى فرزندانم، خداوند دين را براى شما برگزيد، پس نميريد مگر آن كه تسليم رضاى خداوند باشيد.»
و وصيت كرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان مى‏دهد كه او را به جامه بردى كه هر جمعه در آن نماز مى‏خواند كفن كند و عمامه اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوشه و با فاصله چهار انگشت از زمين بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى كفن او را باز كند.
سپس به شهود فرمود: بازگرديد خداوند شما را رحمت كند!
امام صادق عليه السلام گفت: به پدرم گفتم: اى پدر! در اين وصيت چه بود كه بر آن شاهد طلب كردى؟ فرمود: پسرم! خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخيزند به اين بهانه كه به تو وصيت نكرده ام و مى‏خواستم بدين وسيله حجت و دليلى براى تو قرار داده باشم.
در حقيقت امام مى‏خواست به اين وسيله همگان بدانند كه جعفر بن محمد عليهماالسلام، وصى و جانشين و امام بعد از اوست.
كلينى در كافى به سند خود از امام صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: پدرم روزى در ايام بيماريش به من گفت: پسرم گروهى از قريشيان ساكن مدينه را بدين جا فراخوان تا آنها را گواه بگيرم. من نيز چنين كردم. پس امام در حضور آنان به من فرمود: اى جعفر هنگامى كه من دنيا را وداع گفتم مرا بشوى و كفن كن و قبرم را چهار انگشت ‏بالاتر از زمين قرار ده و بر آن آب بپاش. چون گواهان رفتند به پدرم عرض كردم: اگر مرا (در خلوت هم) به اين كارها امر مى‏كردى، انجام مى‏دادم. چرا خواستى تا عده اى را به عنوان شاهد به نزدت بياورم؟ فرمود: پسرم مى‏خواستم با تو نزاع نكنند. (يعنى در امامت و خلافت از پس من با تو نزاع نكنند و بدانند كه تو وصى منى).
كلينى در كافى به سند خود از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود: پدرم در وصيتش نوشته بود كه وى را در سه جامه كفن كنم. يكى رداى جمره اى او بود كه در روز جمعه با آن نماز مى‏خواند و دو پيراهن ديگر. پس به وى عرض كردم: چرا اينها را مى‏نويسى؟ فرمود: مى‏ترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگويند او را در چهار يا پنج جامه كفن كن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم قرار بده و البته عمامه را جزو كفن محسوب مكن بلكه عمامه از چيزهايى است كه بدن را به آن مى‏پوشانند.
شيخ كلينى در كافى به سند خود نقل كرده است كه امام باقر عليه السلام وصيت كرد كه هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او اختصاص دهند و اين كار را از سنت مى‏دانست. زيرا پيامبر مى‏فرمود: براى خاندان جعفر طعامى فراهم آريد، آنان نيز به وصيتش عمل كردند.

منابع:

كتاب سيره معصومان، ج 5، ص 45، سيد محسن امين، ترجمه: على حجتى كرمانى.
كتاب سوگنامه آل محمد صلي الله عليه و آله.



تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله