مترجم : بهروزی
منبع:راسخون



 

آسیب‌های اسکی رایج :

این مقاله لیستی از انواع آسیب‌های مختلف اسکی و روش‌های کنترل آنها را آورده است.

آسیب زانو :

مهم‌ترین دلیل برای بیشترین میزان آسیب‌های زانو در اسکی این واقعیت است که وقتی پا و قوزک پا به طور ایمن قفل می‌شوند و درون پوتین حفاظت می‌شوند، زانوها بدون حفاظت باقی می‌مانند. به هنگام حرکت بر روی سطح برفی، فشار بسیار زیادی بر روی زانوها اعمال می‌شوند در نتیجه منجر به افزایش خطر آسیب می‌شود.
به طور دقیق‌تر می‌توان گفت که بخش اصلی زانو که در معرض آسیب قرار می‌گیرد ACL یا به عبارتی مخفف رباط صلیبی جلویی است. آن رباط داخلی زانو است که مفصل زانو را نگه می‌دارد. اگر بخواهیم بدانیم که ACL (رباطی که در عمق واقع شده) چگونه آسیب می‌بیند، باید حرکت اسکی باز را مورد مطالعه قرار دهیم که موجب این آسیب می‌شود. وقتی اسکی باز تلاش می‌کند که به هنگام سقوط، لبه‌ی داخلی اسکی را بگیرد موجب چرخش خارجی و ناگهانی زیر زانو می‌شود.
رباط دیگر که به هنگام اسکی بازی تحت آسیب است، MCL و یا به عبارتی مخفف رباط طرفی داخلی است. هر دو رباط وقتی بدن اسکی باز و چوب اسکی در جهات مختلف قرار می‌گیرند، در معرض آسیب هستند. هم چنین، قوزک پاها درون پوتین چفت شده‌اند و هر گونه چرخش یا پیچش از چوب اسکی، فشار مستقیمی بر روی زانوها وارد می‌آورد.
پیش گیری : برای جلوگیری از آسیب زانو، اسکی باز باید از رفتار پر خطر و با ریسک بالا جلوگیری بکند و بر روی تکنیک درست کار بکند و باید در دادن پاسخ و واکنش درست به وضعیت‌های خطرناک، سریع باشد.

آسیب بازو / دست :

انگشت شست اسکی باز :

با این که رایج‌ترین آسیب اسکی است اما در 75 درصد موارد، گزارش نمی‌‌شود. حفظ و نگهداری ستون اسکی در دست به هنگام اقدام به سقوط، دلیل اصلی این آسیب است. وقتی اسکی باز تلاش می‌کند سقوط را بشکند، دستی که ستون اسکی را نگه داشته است، کشیده می‌شود و انگشت شست بیش از حد کشیده می‌شود در نتیجه به شدت آسیب می‌بیند. این یک آسیب به رباط ثابت کننده‌ی اصلی انگشت شست است – رباط طرفی زند زیرین.
پیش گیری : بهترین اقدام پیشگیرانه برای آسیب انگشت شست، یادگیری روش اسکی صحیح است. همراه با آن، ستون‌های بی‌تسمه با وسیله‌ی حفاظت از دست نیز برای حفاظت از انگشت شست خوب هستند و موثر واقع می‌شوند.

رگ به رگ شدن مچ دست :

این حالت وقتی رخ می‌دهد که اسکی باز، از دست دادن لحظه‌ای تعادل خود را به هنگام فشردن دست خود برای شکستن سقوط، تجربه بکند. به محض این که دست به زمین بخورد، نیروی ضربه به ساعد دست برمی‌گردد. این حالت موجب می‌شود که رباط‌ها (اتصال دهنده‌ی مچ و استخوان‌های دست) بیش از حد نرمال بپیچند و منجر به پارگی‌های کوچک و یا شکست رباط شوند.
پیش گیری : با این که جلوگیری از رگ به رگ شدن مچ دست دشوار است چون اتفاقی است اما اسکی بازان از محافظ مچ دست و یا نوار آن استفاده می‌کنند که می‌تواند از خم شدن مچ دست به پشت به هنگام سقوط جلوگیری بکند. هم چنین از ستونی استفاده بکنید که دستگیره‌ی کم مقطعی دارد و آنها را با نوارهای محکم به مچ دست سفت نکنید.

آسیب ساق پا :

رگ به رگ شدن قوزک پا :

این آسیب عموماً به هنگام انجام اسکی از گیت‌ها و یا قلاب زدن به نوک، رخ می‌دهد. اگر قوزک پا در مرکز نباشد، به هنگام انجام یک حرکت ناگهانی، قوزک پا پیچ می‌خورد و منجر به آسیب می‌شود.
پیش گیری : خوشبختانه، این روزها به خاطر استفاده از تجهیزات مناسب و پیشرفته و به کار بردن روش درست، رگ به رگ شدن قوزک پا کمتر اتفاق می‌افتد.

شکستگی پایین پا :

با این که به خاطر استفاده از تجهیزات اسکی پیشرفته، میزان آسیب پایین پا کاهش یافته است اما هنوز جزو رایج‌ترین آسیب‌های اسکی است. کودکان نسبت به بزرگسالان بالای 20 سال، به شکستگی پایین پا مستعدتر هستند. از همه مهم‌تر، این اذیت و زحمت شکستگی ساق پا در مسیر اسکی است که موجب مشکلاتی برای اسکی بازان در همه جا می‌شود.
پیش گیری : استفاده از تجهیزات مناسب، پایین پای شما را از آسیب حفظ خواهد کرد. این روزها، طراحی‌های اتصال جدید، کار آزاد سازی پیچش را به خوبی در انگشت پا انجام می‌دهند. پوتین‌هایی که به خوبی لایه گذاری شده‌اند از آسیب جلوگیری می‌کنند. استفاده از گردنده‌های اسکی که با سطح تجربه‌ی اسکی باز سازگار هستند، نیز از شکستگی پایین پا و یا پیچ خوردگی آن جلوگیری می‌کند.

آسیب‌های سر :

میزان آسیب‌های جدی و مهلک در اسکی بازی نسبتاً پایین است. اما مرگ و میرهای اتفاق افتاده، مربوط به ضربه و آسیب سر هستند. اگر چه درصد این آسیب‌ها خیلی بالا نیست اما وقتی اتفاق بیفتند شدیداً کشنده و مهلک هستند. دلیل اصلی آسیب‌های سر، سرعت بالای اسکی باز است.
پیش گیری : گذاشتن کلاه یکی از اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آسیب سر در طول اسکی است. با این که استفاده از کلاه روز به روز در حال افزایش است اما فقط 40 درصد از اسکی بازان به طور منظم از آن استفاده می‌کنند. با این وجود، متخصصان به اسکی بازان هشدار می‌دهند که گذاشتن کلاه به منزله‌ی حفاظت کامل نیست و آنها باید سرعت اسکی خود را نیز کم کنند.

آسیب‌های شانه :

در رفتگی شانه :

در رفتگی شانه یک آسیب اسکی رایج است و وقتی رخ می‌دهد که استخوان بازو ارتباط خود را با کاسه‌ی استخوان پهن شانه از دست بدهد. معمولاً به هنگام اسکی، یک سقوط بد بر روی شانه و یا آویزان شدن فقط به کمک یک بازو، منجر به این آسیب می‌شود. احتمال عود این آسیب بیشتر است چون بافت‌های حمایتی به حد کافی قوی نیستند و برای آسیب مقدم‌تر هستند.
پیش گیری : نگهدارندگان ترقوه، نگهدارندگان شانه و ثابت کننده‌ها باید به عنوان یک وسیله پیشگیرانه برای این آسیب مورد استفاده قرار گیرند.

آسیب محل اتصال :

آن جدایش دو استخوان است که با هم دیگر مفصل شانه را تشکیل می‌دهند و در آنجا ترقوه، خود را به استخوان پهن شانه می‌چسباند. رباط محل اتصال، این دو استخوان را می‌چسباند و وقتی رباط پاره می‌شود این دو استخوان از هم جدا می‌شوند. این آسیب مفصلی مستقل از هر گونه فاکتور تکنیکی مثل استفاده از تجهیزات ویژه، پوتین و غیره است. بیشتر اوقات، این آسیب به خاطر سقوط نادرست رخ می‌دهد. در نتیجه میزان این آسیب نسبتاً بالا است. سقوط، تأثیر مستقیمی بر روی قسمت بیرونی بازوی بالایی دارد و به رباط محل اتصال آسیب می‌رساند. نتیجه‌ی این اتفاق، کج شدن و در رفتگی مفصل شانه است.
پیش گیری : یادگیری روش صحیح سقوط، اسکی باز را از این آسیب حفاظت خواهد کرد.

شکست استخوان بازو :

شکست در مبدایی مثلاً انتهای فوقانی استخوان بازو رخ می‌دهد؛ وقتی که آسیب زیادی به بازو و یا شانه وارد شود. هنگامی که اسکی باز بر روی دست کشیده‌ی خود سقوط می‌کند، آسیب شدیدتر می‌شود. بخش‌هایی که در این آسیب درگیر می‌شوند عبارتند از : بدنه استخوان بازو، مکان‌های اتصالات ماهیچه و گردن جراحی.
پیش گیری : چون سقوط مکانیزم مهم این آسیب است، یادگیری سقوط صحیح، شانه‌های شما را از این آسیب حفاظت خواهد کرد.
اسکی بازان باید به طور ایده‌آل با یاران خود اسکی بروند و چشم‌شان به هم دیگر باشد. اگر یکی از آنها از چشم دور شد باید دیگری توقف کند و منتظر بماند. هم چنین هر اسکی بازی باید از روند صحیح جستجو برای کمک پزشکی در شرایط بحرانی ناخواسته، آگاه باشد.