رعايت نکات ايمنی و بهداشتی در تهيه و انتخاب اسباب‏بازی

اسباب‏بازی‏های پلاستيکی بايد صاف و برای لمس کردن مناسب باشند و از جنس شکننده نباشند، زيرا در صورت شکستن، لبه‏های آن تيز و برنده می‏شود.

در اسباب‏بازی‏های چوبی، چوب بايد کاملاً صاف و سمباده کشيده شده باشد تا تراشه‏های آن در دست کودک فرو نرود.

جنس اسباب‏بازی، بخصوص برای کودکان زير دو سال) که همه چيز را به دهان می‏برند، بايد قابل شستشو و ضدعفونی باشد.

وزن آنها برای کودک قابل تحمل باشد و از لحاظ حجم در دهان کودک جای نگيرد (خصوصا زير دو سال که همه چيز را به دهان می‏برد.

اسباب‏بازی‏های چينی و شيشه‏ای را نبايد در اختيار کودکان کوچک‏تر از سه سال قرار داد.

در اسباب‏بازی‏ها، پيچ و مهره‏های بازشو و سوزن و سنجاق و پيچ و قزن و غيره به کار نرفته باشد.

بايد از به کار بردن مواد قابل اشتعال در اسباب‏بازی‏ها خودداری کرد. اين نکته بخصوص در مورد اسباب‏بازی‏هايی که درون‏شان با کاغذ و پوشال پر شده است، اهميت بسيار دارد.

لايی اسباب‏بازی‏های پر شده، ضدعفونی شده و بهداشتی باشد.

در اسباب‏بازی‏هايی که از شيشه استفاده می‏شود، بايد لبه‏های آن گرد و صاف پرداخت شود.

در مصرف پلاستيک بايد از رنگ‏دانه‏ای (مستربچ) استفاده شود که رنگ‏دهنده نباشد.

اگر در ساخت اسباب‏بازی ميخ يا پيچ به کار رفته است، بايد توجه داشت که در اسباب‏بازی فرو رفته باشد و قسمت‏های تيز و بُرنده آنها بيرون نباشد.

اگر در ساخت اسباب‏بازی فنر به کار رفته است، فنر بايد در بدنه اسباب‏بازی جای داشته باشد به طوری که اگر «در برود» به دست و صورت کودک آسيب نرساند.

چشم‏ها و اجزای صورت حيوانات و عروسک‏ها بايد به خوبی چسبانده يا دوخته شوند زيرا اگر اين قسمت‏ها محکم نباشند ممکن است کودک با ناخن و دندان آنها را بکَند و فرو بدهد. اين نکته را بخصوص در مورد اسباب‏بازی کودکان کوچک‏تر از دو سال بايد بيشتر رعايت کرد.

اسباب‏بازی‏هايی که کودک وارد آنها می‏شود، مانند چادر يا خانه عروسک بايد چنان باشد که کودک بتواند درِ آنها را از بيرون و داخل به راحتی باز کند.

نخ يا ريسمان اسباب‏بازی‏های کشيدنی بايد بدون گره باشد و قطرش از يک و نيم ميلی‏متر کمتر نباشد تا دست کودک را نَبُرد.

اسباب‏بازی خاص کودکان کوچک‏تر از دو سال (که چيزها را به دهان می‏برند) بايد به اندازه کافی بزرگ باشد تا کودک نتواند آن را فرو برد.

رنگ آنها جالب و جذاب باشد. در اسباب‏بازی‏هايی که امکان دارد کودک آنها را به دهان ببرد، يا با پوست و لباس بدن کودک در تماس است، بايد در مواد رنگی آنها از رنگ‏های استاندارد مواد غذايی استفاده شود. مانند سازدهنی، دندان‏گير، دستبند، گردنبند، عروسک‏های دستکشی و ساير وسايلی که در اثر عرق بدن و يا بزاق دهان، موجب رنگی شدن پوست بدن و يا پوشاک کودک می‏شود.

عروسک‏هايی که موهای نايلونی دارند و هر نوع حيوانات پشمالويی که پشم‏شان از الياف مصنوعی است، هم حساسيت‏زا هستند و هم به آسانی شعله‏ور می‏شوند.

برای سر پا نگه داشتن حيوانات پشمالويی که در بدن آنها ميله‏های فلزی قرار داده‏اند، بخصوص گوش خرگوش‏ها که به وسيله اين ميله‏های فلزی راست می‏ايستد، کودک به تدريج پوشش حيوان را پاره می‏کند و با ميله داخل آن، به خود يا همبازی‏اش ممکن است آسيب برساند.

حيوانات پشمالو در سنينی که کودک همه چيز را به دهان می‏برد، اسباب‏بازی خوبی نيستند، چون کودک به راحتی پشم‏های آن را با ليسيدن می‏خورد. گاه پس از معاينه پزشکی يا عمل جراحی از داخل شکم کودک پشم‏های اسباب‏بازی خارج شده است.

افزون بر اشيای نوک‏تيز، هر نوع شی‏ای که پيچ و مهره‏های کوچکی دارد، برای کودک خطرناک است. کودک يک ساله به راحتی پيچ و مهره و سرپوش قابلمه‏ها را باز می‏کند و می‏بلعد.

جغجغه‏هايی که داخل آنها سنگ يا توپک وجود دارد، ممکن است بشکند يا از هم باز شود، از اين‏رو برای خردسال خطرناک است زيرا احتمال دارد در دهان کودک قرار گرفته و موجب خفگی او شود.

دقت کنيد در خردسالی نبايد کيسه‏های پلاستيکی را در دسترس کودک قرار دهيد، چون ممکن است آن را روی سر و صورت خود بکشد و هنگام تنفس زمانی که دَم و بازدم صورت می‏گيرد، جلوی مجاری تنفسی او را بگيرد و دچار خفگی شود.

از بازی کودک با اسباب‏بازی‏هايش روی پله‏ها و يا پاگرد منزل جلوگيری کنيد.

از بازی کردن کودک با بندک (طناب) پرده‏ها جلوگيری کنيد. گزارش‏هايی رسيده است که کودکانی بدين وسيله دچار خفگی شده‏اند.

به کودکان زير پنج سال اجازه دوچرخه‏سواری در خيابان يا کوچه‏های خلوت و حتی کوچه‏های بن‏بست را ندهيد.

مراقب باشيد در زمين بازی ممکن است تاب‏ها با بچه‏های خردسال برخورد کند و باعث صدمات شديد گردد. در اطراف تاب‏ها می‏بايست فضای کافی وجود داشته باشد. گفته می‏شود برخورد کودک با گوشه صندلی تاب در اين سرعت (تا 38 کيلومتر در ساعت گزارش شده) همانند تصادف کودک با يک کاميون پنج تن است. بهتر است صندلی‏های تاب از لاستيک يا پلاستيک ساخته شده باشند، نه چوب و فلز.

اسباب‏بازی‏های کودک را هر چند وقت بررسی و کنترل کنيد. اسباب‏بازی‏هايی که با شکسته شدن نوک آنها تيز شده، يا بعضی از وسايل چوبی که تراشه‏دار شده، يا قطعاتی که تَرک برداشته و يا سرِ چکشی که لق شده و ... ممکن است به کودک صدمه و آسيب وارد کند.
منبع: پیام زن