نویسنده: بهزاد زمانی مقدم




 

داروهای هومیوپاتی/ داروهای پرمصرف

میازم:
حاد، سورا و سیفلیس

سوگرایی:
__

استعداد ابتلا به بیماری:
__

ارتباط با گرما و سرما:
__

محدوده‌ی عملکرد:

عمدتاً بر لوله گوارش، روان و سیستم عصبی.

ویژگیهای ساختاری:

عمدتاً به شکل حاد است و خصوصیات ساختاری خاصی نمی‌توان برای آن در نظر گرفت. اما در موارد حاد خصوصیات آن بسیار شبیه Phosp است.

تصویر شخصیتی دارو:

به دلیل درد شدید، از تنها ماندن می‌ترسد. بیمار نیاز دارد که در تمام مدت درد، کسی پیش او باشد و یا حتی دستش را بگیرد. بی‌تاب و بیقرار است. عطش زیاد به آب سرد که بلافاصله پس از گرم شدن آب در معده، برگردانده می‌شود (Phosp). تهوع پس از جراحی. دردهای بسیار شدید معده، عضلات منقبض می‌شوند به طوری که انگار معده‌اش را چنگ می‌زنند. تناوب سردرد و ناراحتی‌های معدی (مانند گاسترالژی) که با خوردن بدتر می‌شود. غذا چند روز در معده‌اش می‌ماند. بنابراین مدفوعش بسیار بدبو است. در دندان درد با نگهداشتن آب سرد در دهان، درد کاهش می‌یابد. (Nats. Puls. Coff., bry.).

عوارض بالینی:

عوارض شکمی، تهوع پس از جراحی، وبا، سرفه، هذیان، اسهال، گانگرن، سردرد.

مدالیته‌ها:

تشدید:

با گرما، در تابستان.

بهبود:

با چیزهای سرد، حمام با آب سرد و هوای آزاد، با حرکت (البته بجز در سردرد)، دردهای معدی با آروغ و خم شدن به عقب بهتر می‌شود.

ملاحظات:

- در عوارض ناشی از سیفلیس، گرمازدگی و جراحی کاربرد دارد.
- از بهترین داروهای و بای نوزادان و وبای Morbus است که در تابستان رخ می‌دهد. به همراه تهوع بسیار زیاد، مدفوع آبکی و زیاد و بسیار بدبو.
منبع مقاله :
زمانی مقدم، بهزاد؛ (1386)، راهنمای درمان ‌هامیوپاتیک، تهران: اطلاعات