واکسن‌های آلرژی چگونه عمل می‌کنند؟

واکسن‌های آلرژی موجب درمان آلرژی یا حساسیت در فرد نمی‌شوند، اما سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌سازند. این مقاله اطلاعاتی را در خصوص مکانیسم عمل این واکسن‌ها فراهم ساخته است.
آلرژی به عنوان واکنش ایمنی بدن در پاسخ به قرار گرفتن در معرض یک ماده خارجی، که همچنین تحت عنوان «آلرژن یا ماده‌ی حساسیت‌زا» شناخته شده، تعریف می‌شود. با وجود آنکه میلیونها ماده‌ی خارجی وجود داشته که از طریق هوا، آب، غذا و غیره وارد بدن می‌شوند، بدن تنها بعضی از آنها را به عنوان مواد غیرقابل قبول و شروع کننده‌ی پاسخ ایمنی مورد شناسایی قرار می‌دهد. این پاسخ می‌تواند شکلی از آسم، اگزما، تب یونجه و دیگر واکنش‌های حساسیتی شدید باشد.
هیچ گزینه‌ی درمانی خاصی برای این بیماری تا زمان تشخیص علت آن، وجود ندارد. به منظور شروع ایمونوتراپی یا ایمن درمانی، آلرژنی که موجب بروز آلرژی شده است بایستی مورد شناسایی قرار گیرد. واکسن‌های آلرژی حاوی مقدار مشخصی از آلرژن بوده که به بیمار تزریق شده تا بدین ترتیب فرد در برابر آن ایمنی یابد. آلرژن به مقداری وارد بدن می‌شود که برای تحریک سیستم ایمنی کافی باشد و موجب واکنش کامل و شدید نشود.

تعریف

ایمونوتراپی به عنوان درمان یک بیماری خاص با القاء یا سرکوب پاسخ ایمنی تعریف می‌شود و واکسن‌های آلرژی که حاوی آلرژن‌ می‌باشند شکلی از این درمان به حساب می‌آیند. هنگامی که دچار نوعی آلرژی به برخی مواد شیمیایی، دارو، مواد غذایی و یا دیگر مواد خارجی می‌شوید، بدن شما آنتی‌بادی‌های خاصی را تولید کرده که با این عفونت مبارزه کرده و سعی در ریشه کن کردن آن می‌نمایند. در طول این دوره، واکنش‌های خاصی در بدن رخ می‌دهد که از طریق آنها پزشکان می‌توانند ابتدا آلرژن یا ماده‌ی حساسیت‌زا را شناسایی نمایند.
در این نوع درمان، واکسن‌‌ها حاوی مقدار مشخصی از مواد حساسیت‌زا تنها به میزان کافی برای تحریک سیستم ایمنی بدن شما و نه ایجاد واکنش می‌باشند. در طول یک دوره‌ی زمانی، پزشک ممکن است میزان و دوز این واکسن‌ها را به منظور کمک به سیستم ایمنی جهت بوجود آوردن تحمل نسبت به آلرژن افزایش دهد. مواد حساسیت‌زایی که به طور معمول وجود دارند، قارچ، علف، گرد و خاک، درختان و مواد غذایی را شامل می‌شوند.

عملکرد این واکسن‌ها

همانطور که پیش از این عنوان شد، این واکسن‌ها به جهت کمک به بدن در دفاع از خود در برابر ماده‌ای که موجب ایجاد آلرژی می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرند. معمولاً داروهایی که به هنگام رخ دادن آلرژی به بیمار داده می‌شود، تنها علائم آن را به طور موقت از بین برده و این آلرژی‌ها را به طور دائم درمان نمی‌سازند. با این حال، بسیاری از پزشکان موفقیت آنها را تضمین می‌سازند به این دلیل که مانند واکسن بوده که در آن جزئی از آلرژن به تنهایی به درون بدن تزریق می‌شود.
هنگامی که پس از یک زمان و دوره‌ی مشخص، دوز این واکسن‌ها افزایش یابد، بدن تولید آنتی‌بادی‌ها را متوقف ساخته و ماده‌ی حساسیت‌زا را به عنوان «خودی» در نظر می‌گیرد. این بدان دلیل است که این آلرژن‌ها پیش از این در بدن وجود داشته و سیستم ایمنی ارتباطی دوستانه را با آنها برقرار ساخته است. بنابراین، هنگامی که این آلرژن‌ها وارد بدن می‌شوند، هیچ گونه واکنشی ایجاد نمی‌شود. بدین طریق، آنها به تدریج موجب می‌شوند بدن به وجود و حضور این آلرژن عادت کرده و در نهایت آلرژی درمان می‌یابد.

خطرات

همانند تمام اشکال دیگر ایمونوتراپی، یکی از مشکلات اصلی این واکسن‌ها این است که آنها را بایستی به مدت 3 تا 5 سال و یا بیشتر و به طور مداوم ادامه داد. اگر از روند این درمان دست کشیده و ادامه داده نشود، آنگاه این مواد حساسیت‌زا می‌توانند بازگردند. گاهی آلرژن ممکن است بلافاصله پس از توقف واکسن رخ دهد. خطر مهم دیگر استفاده از این تزریق‌ها این است که بدن می‌تواند یک پاسخ ایمنی را تولید و یا واکنش آلرژیک به خود واکسن ایجاد نماید. با وجود آنکه مراقبت به عمل آمده که این واکسن‌ها حاوی تنها مقدار کمی از آلرژن بوده تا موجب واکنش نشود، گاهی این واکنش ممکن است رخ دهد. غیر از این موارد، عوارض جانبی دیگری در ارتباط با تزریق این واکسن‌ها هنگامی که تحت دستورالعمل درست بکار برده شوند، وجود ندارد.
اگر در معرض ابتلاء به آلرژی قرار دارید، و به دنبال درمانی برای آن هستید، با پزشک خود مشورت کرده و اطلاعات بیشتری در خصوص ایمونوتراپی بدست آورید.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.