غزه و کانون تروریسم

"شاباک" سازمان امنیت عمومی رژیم صهیونیستی روز دوشنبه 31/12/2007 با ارائه گزارشی مدعی شد که نوار غزه در طول سال های گذشته به یک پایگاه مرکزی برای فعالیت های تروریستی تبدیل شده است.
در گزارش مذکور همچنین بر این نکته تاکید شده است که نوار غزه امروز به کانون تمام عیار تروریسم مبدل شده است.
اولمرت نیز در پی به هلاکت رسیدن دو سرباز صهیونیست در الخلیل تاکید کرد که هر گونه تغییر عملی منوط به تشدید اقدامات تشکیلات خودگردان علیه گروه های تروریستی (مقاومت) است.
نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس افزود: "تا زمانی که تشکیلات خودگردان تدابیر لازم را علیه سازمان های تروریستی (مقاومت) نیاندیشد و از قدرت لازم برای این کار بهره مند نباشد، اسرائیل به هیچ گونه تغییر عملی دست نمی زند."
شایان ذکر است که منظور از تغییر عملی تغییری است که در ایست های بازرسی، زمان بسته ماندن گذرگاه ها، یورش ها و بازداشت ها صورت می گیرد.
منابع اطلاع رسانی رژیم صهیونیستی به نقل از یک مقام سیاسی عالی رتبه "اسرائیلی" اعلام کردند: «فلسطینی ها مجبور به مبارزه با تروریسم (مقاومت) هستند و این قدر محتومی است که نقشه راه برای آنان مشخص کرده است. اگر فلسطینیان به مقابله حقیقی با تروریسم (مقاومت) نپردازند، روند صلح با شکست مواجه خواهد شد. ضمنا دولت های آمریکا و اسرائیل بر ضرورت تخریب زیرساخت های تروریسم (مقاومت) در غزه و کرانه باختری پیش از تشکیل کشور (موهوم) فلسطینی تاکید دارند.»
اظهارات مقامات صهیونیستی پرسش های مهمی را در مورد عاملان تروریسم مطرح می کند. سوال اینجاست که آیا غزه، کرانه باختری و جامعه فلسطین کانون تروریسم هستند یا اشغالگران، ارتش ددمنش شان و شهرک ها و شهرک نشین های صهیونیست شان؟
بسیاری از آمارها و داده ها، از جمله آنهایی که منابع آماری رژیم صهیونیستی ارائه کرده اند، نشان می دهد که زیرساخت های تروریسم یهودی بسیار گسترده است و از دورترین نقطه در شمال فلسطین اشغالی تا جنوبی ترین نقطه و از شرقی ترین منطقه تا غربی ترین منطقه امتداد می یابد. تروریسم یهودی در تمامی زیرساخت ها و روساخت های جامعه صهیونیستی رسوخ کرده است، جامعه ای که ادبیات و فرهنگش مبتنی بر تروریسم، تبعیض نژادی، خونریزی، کشتار، ویرانگری، آواره ساختن افراد و نسل کشی استوار می باشد.
در اینجا یک سوال استراتژیک و راهبردی با این مضمون مطرح می شود که چگونه می توان زیرساخت های تروریسم یهودی را از بین برد و حال آنکه این تروریسم هیچ گستره، محدوده و مرز خاصی ندارد؟
در گزارش تفصیلی که "ناعوم پرکویچ" در مورد تروریسم در جامعه صهیونیستی به رشته نگارش درآورده و توسط روزنامه عبری زبان "هاآرتص" نیز منتشر شده، آمده است: "تروریسم یهودی از تروریسم عربی (مقاومت) بسیار سازماندهی شده تر و پیشرفته تر است. تروریست های یهودی اولین کسانی بودند که از تاکتیک اجرای عملیات های همزمان تروریستی در اماکن مختلف استفاده می کردند تا از این طریق باعث تاثیر هر چه بیشتر عملیات شود."
در پایان این گزارش آمده است: "تا این لحظه هیچ کتابی در مورد تاریخ تروریسم یهودی علیه عرب ها نوشته نشده است. امروز وضعیتی پیش آمده است که پنجاه تا شصت سال پیش کسی فکرش را نمی کرد. امروز شاهد تغییر صد در صدی نقش افراد هستیم و می بینیم که نخست وزیر رژیم صهیونیستی از تشکیلات خودگردان می خواهد تا به کشتار برادرانش در گروه های مختلف فلسطینی بپردازد."
به اعتقاد بنده، اگر به این اعتراف که از زبان یک نویسنده صهیونیست بیرون آمده است، اعترافات دیگر صهیونیست ها را نیز اضافه کنیم، مجموعه ای که به دست می آید یک سند محکم برای محکوم کردن رژیم، ژنرال ها و تروریست های صهیونیستی است.
بنده معتقدم که گفتمان فلسطینی ـ عربی نیاز به بازنگری مجدد دارد و در این بازنگری باید واقعیت های موجود نیز مد نظر قرار گیرد. باید تمرکز رسانه ها بر روی اشغالگری، تروریسم یهودی و جنایت های زشت جنگی باشد که رژیم صهیونیستی در حق ملت عرب فلسطین انجام می دهد. باید تمرکز رسانه ها بر مسئله اشغال سرزمین های عربی توسط اشغالگران صهیونیست باشد. رسانه ها باید تاکید کنند که رژیم عبری با اقدامات ضد بشری و ناقض قانون خود باعث ایجاد افکار و شبکه های تروریست یهودی می شود.
"میخائیل" نویسنده بنام صهیونیست می گوید: "اشغالگری صهیونیستی زیرساخت اصلی تروریسم است. بر خلاف آنچه شارون ـ موفاز می گویند، زیرساخت اصلی تروریسم فلسطینی (مقاومت) تنها یک چیز است که همان اشغالگری می باشد. اقدامات اشغالگرایانه اسرائیل ریشه، پایه، اساس و زیرساخت اصلی تروریسم است و تا زمانی که این وضعیت ادامه داشته باشد، تروریسم (مقاومت) نیز ادامه خواهد داشت."
پس می توان گفت که تخریب زیرساخت تروریسم یهودی به معنای پایان دادن به اشغالگری و همچنین تربیت و آموزشی است که اساس آن پرورش یک نسل جدید از تروریست های یهودی است.
منبع:سایت شهید آوینی