کمبود منیزیم

کمبود منیزیم اگر به سرعت درمان نشود، می‌تواند یک سری از اختلالات در عملکردهای مختلف بدن ایجاد کند. در این مقاله، نگاهی بر درمان این مشکل و همچنین علل و علایم آن می‌اندازیم.
کمبود منیزیم یک وضعیت پزشکی است که با نبود منیزیم در رژیم غذایی مشخص می‌شود. اساسا، افراد مبتلا به سندرم کمبود منیزیم آن‌هایی هستند که بدن آن‌ها دیگر منیزیم جذب نمی‌کند یا به مقدار فراوان آن‌را از دست می‌دهد. عدم وجود منیزیم می‌تواند یک سری آثار نامطلوب بر عملکردهای مختلف بدن بگذارد که جای تعجبی ندارد؛ پس از همه این حرف‌ها، این ماده برای حدود 300 واکنش آنزیمی در بدن ضروری است.

علل

 کمبود منیزیم معمولا به دلیل عدم وجود منیزیم در رژیم غذایی روزانه ایجاد می‌شود. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که حدود 61 درصد آمریکایی‌ها توصیه‌های مجاز مواد غذایی برای به دست آوردن منیزیم را رعایت نمی‌کنند.
 در برخی موارد، این وضعیت به دلیلی برخی بیماری‌های زمینه‌ای پزشکی، اعم از تکرار اسهال و استفراغ تا مشکلات کلیوی که منجر به از دست دادن بیش از حد منیزیم می‌شود ایجاد می‌شود.
 مصرف بیش از حد الکل و برخی داروها نیز منجر به کاهش سطح منیزیم در بدن می‌شوند.

علایم

مقدار منیزیم مورد نیاز برای بدن با توجه به سن و جنس متفاوت است. زمانی که مقدار مورد نیاز این ماده برای بدن فراهم نشود، مانع برخی واکنش‌های شیمیایی می‌شود که برای بدن حییاتی هستند و این کمبود به نوبه خود باعث بروز برخی علایم در بدن می‌شود.
 علایم منیزیم پایین می‌تواند به دو گروه تقسیم بندی شود: علایم فیزیکی مانند سردرد، اسپاسم‌های عضلانی غیرارادی، بی‌خوابی و خستگی و علایم روانی مانند تحریک‌پذیری، گیجی، مشکل در حافظه و ... می‌باشند.
 این علایم ممکن است در ابتدا بی‌ضرر به نظر برسند اما با گذشت زمان بدتر شده و منجر به مشکلات بیشتر مانند انقباضات عضلانی، گرفتگی‌های قاعدگی، حملات هراس، بیش فعالی و تورم می‌شوند.

تشخیص

پس از مطالعه علایم، پزشک معالج یک سری از آزمایشات را به منظور بررسی سطح منیزیم در خون توصیه می‌کند. این آزمایشات شامل آزمایش منیزیم یونیزه شده در خون، آزمایش بارگذاری دوز پایین منیزیم و بررسی محتوای منیزیم در ادرار در مدت 24 ساعت هستند.

درمان

در اغلب موارد، درمان شامل تجویز مکمل‌های خوراکی و مصرف مواد غذایی غنی از منیزیم مانند سبزیجات برگ سبز، ماهی، غلات کامل، محصولات لبنی و ... است تا میزان منیزیم در بدن مجددا بالا برود. اگرچه احتمال این کار پایین است اما ممکن است شخص نیاز به مکمل وریدی در برخی اوقات داشته باشد. این امر به ویژه زمانی انجام می‌شود که کمبود منیزیم شدید باشد.
همچنین شخص باید مراقب باشد تا بیش از حد منیزیم مصرف نکند چون مصرف بیش از حد منجر به اور دوز شدن منیزیم شده و این فرایند برای بدن مضر است. در واقع، افراد مبتلا به اختلالات کلیوی به احتمال زیاد توسط منیزیم مازاد در بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرند چون کلیه‌های آن‌ها قادر به پاکسازی آن نیست. از این رو، این افراد نباید بدون مشاوره با پزشک خود اقدام به مصرف مکلمل‌های منیزیم کنند.
اگرچه کمبود منیزیم یک بیماری مضری است و با توجه به اینکه می‌تواند منجر به یک سری عوارض شود، اما با مصرف مواد غذایی غنی از پروتئین در رژیم غذایی روزانه می‌توان از بروز آن‌ جلوگیری کرد.
نه تنها منیزیم بلکه پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و دیگر مواد معدنی برای عملکردهای مختلف بدن ما مهم هستند؛ به طوری‌که کمبود آن‌ها باعث بروز مشکلات مربوطه در عملکردهای مختلف بدن می‌گردد. داشتن رژیم غذایی متعادل به منظور جلوگیری از کمبود و عوارض مرتبط با آن اهمیت دارد.