فوتبال
فوتبال
فوتبال
بازی فوتبال (به انگلیسی: football) یا soccer ورزشی است تیمی که در آن دو گروه یازده نفره در مقابل هم بازی می‌کنند و اغلب آن را پرطرفدارترین ورزش جهان می‌دانند. این ورزش در زمینی مستطیل شکل با پوشش چمن یا چمن مصنوعی انجام می‌گیرد که در انتهای عرضی دو ضلع آن دو دروازه قرار داده شده‌است. هدف وارد کردن توپ به دروازهٔ حریف است. دروازه‌بان تنها کسی است که در این بازی حق دارد از دست‌ها و بازوهای خود برای گرفتن و مهار توپ استفاده کند. دیگر اعضای تیم توپ را اغلب با استفاده از پا و ضربه زدن به آن به گردش درمی‌آورند، گاه نیز ممکن است از سینه یا سر خود استفاده کنند. هر تیمی که بیشترین گل را به حریف بزند برندهٔ بازی است. اگر بازی در پایان با گل‌های برابر پایان پذیرد نتیجه بازی را مساوی اعلام می‌کنند یا این که بازی به وقت اضافی کشیده میشود و سپس ممکن است ضربات پنالتی تعیین‌کننده بازی باشد.
قوانین فوتبال مدرن و به شکل امروزی آن در کشور انگلستان وضع شد. نهاد اداره‌کننده فوتبال در جهان فیفا نام دارد که اغلب آن را به اختصار فیفا (به انگلیسی: FIFA) می‌نامند. معتبرترین مسابقه در این رشته ورزشی جام جهانی فوتبال نام دارد که هر چهار سال یک بار برگزار میشود. این رویداد هنگام برگزاری بینندگان زیادی دارد که شمار آن دو برابر بینندگان بازیهای المپیک تابستانی است.
فوتبال مدرن از کشور بریتانیا سرچشمه گرفته‌است. در ابتدا اختلافات عقیده‌ای بسیاری میان علاقمندان راگبی و فوتبال وجود داشت زیرا راگبی با دست و فوتبال با پا اجرا میشد. این مسئله در سال ۱۸۶۳ زمانی که طرفداران فوتبال شروع به اجرای این ورزش توسط پاها کردند اتفاق افتاد. گروه دیگر انجمن راگبی را تأسیس کردند و بالاخره در سال ۱۸۷۱ این دو رشته ورزشی کاملاً از یکدیگر جدا شدند. از آن زمان به بعد هر دو رشته پیشرفت‌های شایانی نموده و طرفداران بسیاری پیدا کردند. فدراسیون بین‌المللی فوتبال در سال ۱۹۰۴ بنیان گزاری شد. این فدراسیون وظیفه دارد که به نحوه اجرای مسابقات نظارت داشته باشد. قوانین فوتبال بدون موافقت و تصویب سایر کشورهای عضو فدراسیون تغییر نمی‌کند.
اولین مسابقه بین‌المللی فوتبال جهان در سال ۱۸۷۲ بین تیمهای انگلیس و اسکاتلند در شهر گلاسگو انجام شد، که با نتیجه صفر-صفر پایان یافت. در سال ۱۹۲۰ بازیکنان فوتبال در مسابقات المپیک بلژیک شرکت کردند و در سال ۱۹۳۰ اولین جام جهانی فوتبال در کشور اروگوئه برگزار شد.
استادیوم همدن پارک [۱] در شهر گلاسگو رکورددار تعداد تماشاچیان در مسابقات فوتبال اروپا است؛ در سال ۱۹۳۷ جمعیتی معادل ۱۴۹٫۵۴۷ نفر در این استادیوم شاهد بُرد ۳ بر ۱ تیم ملی اسکاتلند در مقابل تیم ملی انگلیس بودند.
داوری مسابقات فوتبال به عهدهٔ چهار داور است. یکی از داوران که به نام داور وسط معروف است که در زمین فوتبال همراه با بقیهٔ بازیکنان حرکت می‌کند، دو کمک‌داور نیز در کناره‌های زمین قرار می‌گیرند و داور چهارم نیز بیرون زمین است.
هر تیم فوتبال دارای حداقل یک سرمربی، یک مربی و یک مربی دروازه‌بان است. همچنین هر تیم دارای تعدادی بازیکن ذخیره‌است که می‌توانند در میان بازی با بازیکن‌های درون زمین تعویض شوند. تعداد تعویض‌های هر تیم به سه تعویض محدود است.
زمین‌های مسابقات غیر بین‌المللی می‌تواند بین ۹۱ تا ۱۲۰ متر طول و ۴۵ تا ۹۱ متر عرض داشته و نباید مربع باشد.
یک دروازه مستطیل شکل در وسط خط عرضی (یا خط گل) گذاشته میشود که فاصله تیرک‌های عمودی آن از یکدیگر ۸ یارد (۷٫۳۴ متر) و فاصله تیرک افقی از زمین ۸ فوت (۲٫۴۴ متر) است.
در جلوی هر دروازه و به فاصله ۱۸ یارد (۱۶٫۵ متر) از خط دروازه، محوطه مستطیل شکلی وجود دارد که به محوطه جریمه و محوطه هژده قدم معروف است، در این محوطه دروازه‌بان قادر است توپ را با دست لمس کرده و بگیرد و خطای بازیکنان حریف با ضربه پنالتی جریمه میشود.
محوطه کوچکتری نیز در جلوی دروازه و با فاصله ۶ یارد (۵٫۵ متر) وجود دارد که می‌بایست ضربات شروع مجدد بازی در هنگام خروج توپ از خط عرضی از داخل آن زده شود. خطوط و علامت‌های دیگری نیز در زمین برای مشخص کردن محل قرار گرفتن بازیکنان و جای زدن ضربات کرنر، پنالتی و شروع بازی وجود دارد.
اولین سوابق ثبتی آنچه که احتمالاً قدیمی ترین فعالیت شبیه به فوتبال به حساب می‌آمده را میتوان در دست نوشته‌های چینی نظامی در دوره سلسله هان و حدود قرن دوم قبل از میلاد پیدا نمود.
دیگر بازی آسیائی که با ضربه توپ سرو کار داشته و تحت نفوذ «کوجو» بوده‌است، بازی «کماری» است. بر طبق سوابق موجود، این بازی در زمین بازی سلطنتی ژاپن در کیوتو از سال ۶۰۰ میلادی انجام می‌شده‌است. در بازی «کماری» چندین نفر در یک دایره می‌ایستاده و با ضربه پا توپ را به سمت هم دیگر میرانده و سعی میکردند که توپ از زمین خارج نشود (خیلی شبیه کیپی آپپی).
این بازی سالیان زیاد انجام میشد ولی بنظر میرسد که در حدود نیمه قرن ۱۹ میلادی از بین رفته باشد. در سال ۱۹۰۳ و در یک اقدام سمبلیک در جهت احیای سنت‌های باستانی، این بازی مجدداً احیاء گشته و هم اکنون نیز در برخی فستیوال‌های توریستی قابل رویت می‌باشد.
قدمت بازیهای همراه با توپ فرا امریکائی که با توپ‌های لاستیکی انجام میشده‌اند حتی بسیار قبل از مورد بالا ثبت گردیده‌اند و تصور میشود که در مراحل اولیه پیدایش، شباهت زیادی به فوتیال داشته‌اند. اما از آنجائی که فرم‌های بعدی این بازی‌ها شباهت هائی با بسکتبال و یا والیبال داشته‌اند و همچنین بدلیل آنکه نفوذ این گونه بازی‌ها بروی بازی مدرن فوتبال بسیار کم بوده‌است، بیشتر آنها به‌عنوان فوتبال طبقه بندی نمی‌گردند.
یونانیان و اهالی رم نیز به داشتن بازیهای همراه با توپ که در آنها از پای خود استفاده می‌کرده‌اند، شناخته شده‌اند.
نویسنده رومی سیسرو در یکی از نوشته‌های خود وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن مردی در مغازه سلمانی و در حال اصلاح بخاطر شوت شدن یک توپ به داخل مغازه کشته میشود. اعتقاد بر این است که بازی رومی هارپستوم از نوعی بازی تیمی بنام «επισκυρος» (اپی اسکایروس) یا فنیدا که اولین بار توسط نمایشنامه نویس یونانی انتیفانس (۳۱۱-۳۸۸ قبل از میلاد) بکار برده شده و بعدا کلمنت الکساندریا نیز به آن اشاره داشته‌است، گرفته شده‌است. بنظر میرسد این بازی بنوعی نه چندان واضح شبیه به راگبی بوده‌است.
البته سوابق غیر مستند دیگری از بازیهای ماقبل تاریخ، باستانی و یا سنتی انجام شده با توپ که توسط مردم بومی در سراسر جهان انجام میشده نیز در دسترس می‌باشند. به‌عنوان مثال، در سال ۱۶۱۰ ویلیام استراچی از منطقه جیمز تاون اولین شخصی بود که یک نوع بازی بنام پاهساهمان را که توسط امریکائی بومی باز میشده را ثبت نموده‌است. در منطقه ویکتوریا، استرالیا، مردم بومی استرالیا نوعی بازی به نام مارن کروک را انجام میدادند.در کتاب رابرت برو-اسمیت که در سال ۱۸۷۸ بنام «مردم بومی منطقه ویکتوریاً منتشر شد نیز از مردی بنام ریچارد توماس نام برده شده که در سال ۱۸۴۱ شاهد انجام این بازی توسط مردم بومی منطقه بوده‌است.» آقای توماس توصیف مینماید که چطور بازیکن جلو توپ ساخته شده از پوست صاریغ را شوت نموده و دیگر بازیکنان برای گرفتن آن به هوا برمیخواستند.«امروزه اعتقاد گسترده‌ای مبنی بر اینکه مارن کروک تأثیر زیادی بر پیشرفت قواعد فوتبال استرالیا داشته، وجود دارد (بخش زیر را ببینید). در سرزمین کانادای شمالی و / یا آلاسکا، اینیوایت (اسکیمو‌ها) نوعی بازی بروی یخ بنام»آکاساکتوک" را انجام میداده‌اند. هر بازی با حضور دو تیم روبروی هم در دو خط موازی آغاز میشد. سپس دو تیم سعی در ضربه زدن به توپ، هدایت آن به سمت خط دروازه حریف و کاشتن گل داشتند.
قدمت این بازی‌ها و امثال آنها بطور عمیق در روزگاران باستان قرار داشته و در طول قرون متمادی، تأثیر خود را بروی فوتبال داشته‌است. بهرحال، بنظر میرسد که مسیر حرکت بسوی فوتبال مدرن در اروپای غربی و بخصوص در انگلستان شکل گرفته باشد.
باشگاه فوتبال ملبورن نیز در سال ۱۸۵۸ تأسیس شد که کهن ترین باشگاه زنده فوتبال در استرالیا بحساب می‌آید، ولی قواعدی که این باشگاه در اولین فصل بازیهای خود مورد استفاده قرار داد نامشخص است. قواعد باشگاه در سال ۱۸۵۹ قدیمی ترین قانون زنده استرالیائی بحساب می‌آیند. این قوانین در هتل پاراد واقع در شرق ملبورن در مورخ ۱۷ می توسط ویلز، دبلیو. جی. هامرسلی، جی. بی. تامپسون و توماس اسمیت (برخی منابع از شخصی بنام اچ. سی. ای. هریسون نیز نام می‌برند). این مردان سوابقی مشابه ویلز داشته و قواعد آنها نیز شباهت هائی با قانون شفیلد داشتند، خصوصا در نبود قاعده «آفساید» (گرچه شباهت‌ها نیز بصورت هم متلاقی بودند). یک ضربه آزاد در قبال «علامت» (گرفتن کامل). بهرحال اگرچه در قوانین ذکر نشده بود، ولی نگه داشتن و دویدن با توپ آزاد بود. توپ مورد استفاده نیز (نظیر آنچه بعدا در راگبی مورد استفاده قرار گرفت) بشکل «بیضی» بود. باشگاه همکاری قوی و دراز مدتی با باشگاه کریکت ملبورن و «کریکت بیضی» داشت که از لحاظ سایز تنوع داشته ولی از زمین‌های مورد استفاده در انواع دیگر فوتبال بسیار بزرگ‌تر بوده‌اند، به‌عنوان زمین استاندارد فوتبال برگزیده شد. در سال ۱۸۵۹ قوانین هنوز شامل اجزائی که طی مدتی کوتاه بصورتی مهم در آمدند نمی‌شدند. مانند الزام «زدن» توپ در حین دویدن.
گاهی اوقات از قواعد استرالیائی به‌عنوان اولین شکل قوانین تدوین گشته یاد می‌گردد. ولیکن – همانگونه که در تمام انواع فوتبال در آن زمان صادق بود، هیچ سازمان رسمی قوانین را پشتیبانی نمی‌نمود- بنابر این در هر باشگاه به نوعی بازی میشد. بهر حال در سال ۱۸۶۶ تعداد باشگاه‌های بیشتری در ویکتوریا قبول کردند که با قوانین بروز شده ملبورن اف. سی، که بعدا بنام «قوانین ویکتوریاً و / یا قوانین» استرال آسیائی بازی کنند". نام رسمی این قوانین بعدا به قواعد فوتبال استرالیائی (و جدیدا فوتبال استرالیائی) تغییر یافت. در مستعمرات دیگر مانند تاسمانی در دهه ۱۸۶۰ و استرالیای جنوبی در دهه ۱۸۷۰ نیز قوانین مشابه‌ای برای بازی‌ها در نظر گرفته شد. فوتبال استرالیائی خصوصا از دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از کشور‌ها حضوری کوچک ولی فزاینده‌ای در سطح آماتوری داشته‌است ولی بیشترین نرخ مشارکت در پاپوآ گینه جدید، نائورو، زلاندنو و افریقای جنوبی بوده‌است.
در سال ۱۸۷۰ در بریتانیا، ۷۵ باشگاه وجود داشتند که به بازی راگبی مدرسه‌ای می‌پرداختند. این مدارس عبارت بودند از بلاک هیس (سال تأسیس ۱۸۵۸ که طبق سوابق مناقشه‌ای به‌عنوان قدیمی ترین باشگاه غیر دانشگاهی راگبی که هنوز وجود دارد، شناخته میشود). باشگاه‌های راگبی همچنین در کشورهای ایرلند، استرالیا، کانادا و زلاند نو فعال بودند. بهرحال، تا سال ۱۸۷۱ یعنی زمانیکه ۲۱ باشگاه لندن گرد آمده تا اتحادیه فوتبال راگبی (آر. اف. یو.) را تشکیل دهند، قواعد قابل قبولی برای راگبی وجود نداشت. (بصورت کنایه‌ای، بلاک هیس اقدام به ممنوع ساختن ضربه زدن نمود.) اولین قواعد آر. اف. یو. در ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ بکار گرفته شد. بر طبق این قوانین پاس دادن توپ مجاز اعلام شده بود. آنها همچنین تلاش را در جائیکه بسمت دروازه و در بیرون خط با توپ تماس ایجاد شود شامل نمودند، اگر چه گل‌های ناشی از امتیاز و بازی عمومی و برگشت پنالتی هنوز در مناقشه بودند.
نوشتارهای اصلی: فوتبال امریکائی , فوتبال کانادائی , و تاریخ فوتبال امریکائی
همانطور که در بریتانیای اوایل قرن ۱۹ متداول بود، مدارس و دانشگاه‌های امریکا نیز بازیهای محلی خود را بین تیمهای دانشجوئی برگزار می‌نمودند. در سال‌های دهه ۱۸۲۰، یک بازی بنام بالون که در ابتدا در کالج نیو جرسی (که بعد‌ها بنام دانشگاه پرینستون نامیده شد) و واحد قدیمی فوتبال بازی میشد، در کالج دارتماوس و نیو همپشایر برگزار شد. در سال ۱۸۲۷، یک دانشجوی دانشگاه هاروارد یک شعر حماسی کمدی بنام " نبرد دلتاً سرود که از اولین اشارات فوتبال در دانشگاه‌های امریکا محسوب گشت.
اولین مسابقه ثبت شده فوتبال در کانادا یک بازی بین کالج دانشگاه و دانشگاه تورنتو در مورخ ۹ نوامبر سال ۱۸۶۱ می‌باشد. کمی بعد از این بازی، یک باشگاه فوتبال تشکیل گردید. اگر چه قواعد بازی در این مقطع نامشخص است: یعنی مشخص نیست که آیا آنها یک بازی «ضربه با پاً یا»کار با دست" و یا هر دو را انجام میدادند و اینکه آیا اعضاء بطور عمده در مقابل هم قرار می‌گرفتند.
اولین «باشگاه فوتبال» در امریکا که عمر کوتاهی نیز داشت باشگاه فوتبال اونیدا واقع در بوستون، ماساچوست بود که در سال ۱۸۶۲ تأسیس گردید. اغلب گفته میشد که این باشگاه اولین باشگاه در خارج از بریتانیا بود که در آن بازی ساکر انجام میشد. بهرحال قواعد مورد استفاده باشگاه اونیدا نیز ناشناخته بوده ولی قبل از تدوین قواعد اف ای شکل گرفته بود. این باشگاه مبتکر یک نوع بازی با قواعد «دویدن» بنام بازی بوستون بود که در سال‌های بعد در ماساچوست بازی میشد.
در سال ۱۸۶۴ در کالج ترینیتی تورنتو، دو نفر بنام‌های اف. بارلو کامبرلند و فردریک ای. بتان قوانینی را بر اساس بازی مدرسه‌ای راگبی، تدوین نمودند. بهرحال عقیده عمومی آن است که اولین بازی راگبی کانادا به سال ۱۸۶۵ در شهر مونترال زمانیکه افسران ارتش بریتانیا در مقابل شهروندان محلی قرار گرفتند، انجام پذیرفت. این بازی بتدریج ادامه یافته و باشگاه فوتبال مونترال در سال ۱۸۶۸ به‌عنوان اولین باشگاه ثبت شده کانادا تأسیس گردید.
اولین مسابقه‌ای که بعقیده عامه تحت قوانین اف ای انگلیسی (ساکر) در ایالات متحده امریکا برگزار شد یک بازی بود که بین پرینستن و راتگرز در سال ۱۸۶۹ انجام شد. این بازی همچنین به‌عنوان اولین بازی کالج فوتبال ایالات متحده که بین تیم کالج‌های مختلف انجام شد، شناخته گردید (اگرچه فرم نهائی فوتبال امریکا حاصل راگبی و نه ساکر بود).
رشد فوتبال مدرن امریکا ناشی از انجام یک بازی بین تیمهای دانشگاه مک گیل مونترال و دانشگاه هاروارد در سال ۱۸۷۴ بود. در آن زمان، گفته میشد که دانشجویان هاروارد به «بازی بوستون» و ام دش؛ یک بازی «دویدنی» و ام دش بیش از بازیهای «ضربه با پاًی تحت قوانین اف ای که مورد علاقه دانشجویان ایالات متحده بود، می‌پرداختند. این امر اتخاذ بازی پایه راگبی را که بین تیم مک گیل و دو تیم جایگزین با سلسله قوانین مورد قبول خود انجام میشد را برای تیم هاروارد تسهیل می‌نمود. بهر حال طی سالیان بعد، دانشگاه هاروارد هم قواعد راگبی مک گیل را پذیرفت و هم تیمهای دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده را به پذیرش این قواعد ترغیب نمود. در سال ۱۸۷۶، در همایش ماساسوئیت این دانشگاه قبول کردند که بیشتر قواعد اتحادیه فوتبال راگبی را بپذیرند. بهر حال قانون»بردن توپ بسمت دروازه«(که در آن زمان به‌عنوان فوتبال راگبی شناخته میشد) فقط در حالتی به‌عنوان امتیاز شناخته میشد که هیچ یک از دو تیم ضربه‌ای به»دروازه هاً وارد نسازند. در این همایش تصمیم گرفته شد که، در بازی امریکائی، چهار حمله امتیاز یک گل را داشته باشد. در صورت امتیاز مساوی، یک گل از تبدیل یک حمله بجای چهار حمله، اولویت می‌یافت.
تا چند سال بعد، تیمهای پرینستن، راتگرز و دیگران با استفاده از قواعد پایه ساکر به بازی ادامه دادند و این بازی‌ها تا زمان جایگزینی قواعد پایه راگبی دانشگاه هاروارد و رقیبانش ادامه یافت. دانشگاه‌های ایالات متحده تا اوایل قرن بیستم به بازی ساکر باز نگشتند.
در سال ۱۸۸۰ والتر کمپ مربی یال تغییراتی عمده را در بازی امریکائی بوجود آورد که اولین آنها کاهش تعداد بازیکنان از ۱۵ نفر به ۱۱ نفر بوده و با کاهش مساحت زمین بازی به تقریباً نصف و معرفی «مبارزه» که در آن بازیکن با پاشنه پا توپ را به عقب زده و بازی را شروع می‌نمود، ادامه می‌یافت. این تغییرات در سال ۱۸۸۲ با نوع آوری بعدی کمپ ادامه یافت: اگر تیم نمی‌توانست بعد از سه عقب ماندگی امتیاز، پنج یارد را بدست آورد، می‌باید مالکیت توپ را واگذار می‌نمود. (تکل موفق).
با گذشت سال‌ها فوتبال کانادا برخی پیشرفت‌های فوتبال امریکا را در خود جذب نمود ولی در عین حال برخی از خصوصیات یکتای خود را نیز حفظ نمود. یکی از این خصوصیات فوتبال کانادا آن بود که برای سالیان متمادی، بطور رسمی از پذیرش تفاوت بین خود و راگبی سر باز زد. به‌عنوان مثال، «اتحادیه راگبی کاناداً که در سال ۱۸۸۴ تأسیس گردید، بیش از خود اتحادیه اصلی راگبی، پیشرو برگزاری فوتبال لیگ کانادا بود. ( اتحادیه راگبی کانادا تا سال ۱۹۶۵ تأسیس نگردیده بود.) همچنین فوتبال امریکائی در دهه ۱۸۸۰ بطور مکرر به‌عنوان»راگبی" خوانده میشد.
در نیمه قرن ۱۹، بازیهای فوتبال سنتی که بطور کلی با عنوان « کاید» خوانده می‌شدند در ایرلند و مخصوصا استان کانتی محبوبیت خود را حفظ نمودند. در این دوران، یک ناظر بنام پدر دبلیو. فریس دو فرم اصلی «کاید» به این شرح توصیف مینماید: «بازی زمینی» که در آن هدف گذراندن توپ از دروازه‌های طاقی شکل که از تنه دو درخت ساخته شده می‌باشد و شعر حماسی «بازی سطح کشور» که در اکثر ساعات روز یکشنبه که در آن بازی انجام می‌گردید، زمزمه میشد و برنده تیمی بود که توپ را از خط دروازه می‌گذرانید. «درگیری فیزیکی»، «نگه داشتن» بازیکنان حریف و بردن توپ به جاهای مجاز از خصوصیات این بازی بود.
در دهه ۱۸۷۰، محبوبیت راگبی و انجمن فوتبال در ایرلند فراگیر گردید. کالج ترینیتی، دوبلین اولین دژ توسعه راگبی بحساب می‌آمد. قوانین اف ای انگلیسی بصورت گسترده‌ای توسعه یافت. فرم‌های سنتی «کاید» تبدیل به «بازی خشن و آشفته» که اجازه خطا می‌داد، گردیدند.
تا زمان تأسیس انجمن ورزشی گالیک (جی. ای. ای.) در سال ۱۸۸۴، تلاش عمده‌ای در جهت متحد ساختن و قانونمند کردن انواع فوتبال ایرلندی بعمل نیامده بود. سعی انجمن ورزشی گیلیک در پیشرفت ورزش‌های سنتی ایرلندی مانند هارلینگ و حذف بازیهای خارجی مانند راگبی و انجمن فوتبال بود. اولین قواعد فوتبال گیلیک توسط شخصی بنام ماریس داوین تدوین و در مجله «ایرلند متحد» در تاریخ ۷ فوریه سال ۱۸۸۷ به چاپ رسید. قوانین داوین نشانگر نفوذ بازی‌هائی مانند هارلینگ و تمایل او به فرموله کردن قوانین فوتبال ایرلندی بود. ابتدائی ترین مثال این تفاوت‌ها عدم وجود آفساید بود (رفتاری که طی سالیان بعد از سوی فوتبال استرالیائی با دیگر بازیهای ایرلند مانند پرتاب کردن انجام گردید).
در سال ۱۸۸۶ هیئت بین المللی فوتبال راگبی (آی. آر. اف. بی.) تأسیس گردید. اما بر سر قوانین اختلاف بوجود آمد. حرفه‌ای شروع به نفوذ در انواع فوتبال نمود.
در انگلستان دهه ۱۸۹۰، اتحادیه فوتبال راگبی ممنوعیتی بلند مدت را برای ورزشکاران «حرفه ای» در نظر گرفت که باعث ایجاد تنش‌های محلی در حوزه فوتبال راگبی گردید، زیرا بسیاری از بازیکنان در شمال انگلستان از قشر کارگر بوده و توان برآمدن از پس هزینه‌های ترن، مسافرت، بازی و جبران هزینه‌های جراحت بر نمی‌آمدند. این موضوع خیلی با آنچه که ده سال قبل از آن در ساکر انگلستان شمالی رخ داده بود تفاوت نداشت. ولی مقامات آر اف یو عکس العمل بسیار متفاوتی اتخاذ و سعی در منحرف کردن حمایت طبقه کارگر در شمال انگلستان نمودند. در سال ۱۸۹۵ و بدنبال مناقشه بر سر پرداخت‌های نیمه وقت یک بازیکن که بجای حقوق از دست رفته او بر اثر راگبی بوجود آمده بود، نمایندگان باشگاه‌های شمالی در هادرزفیلد گرد هم آمده تا اتحادیه شمالی فوتبال راگبی (ان.آر.اف.یو) را شکل دهند. سازمان جدید در ابتدا فقط اجازه پرداخت‌های جایگزین حقوق برای برخی بازیکنان را صادر نمود. ولی پس از گذشت دو سال، بازیکنان ان.آر.اف.یو قابلیت دریافت وجوه را بشرط داشتن شغل اصلی غیر ورزشی را یافتند.
تقاضاها برای لیگ حرفه‌ای، بهبود وضعیت «تماشاچیان» رشته راگبی را دیکته می‌کرد. در طی چند سال قوانین ان.آر.اف.یو از قوانین آر.اف.یو فاصله گرفتند. یکی از مهم ترین اختلافات لغو «خط کشی» بود که بدنبال آن جایگزینی «دستکش کلفت» با « بازی-توپ- دستکش کلفت» که بر طبق آن دو بازیکن مجاز به درگیری در نقاط علامت گذاری شده بودند. بر طبق قوانین « چوب مخصوص بازی بمحض گرفتن حامل توپ، متوقف می‌شدو با یک بازی-توپ- دستکش کلفت تعویض می‌گردید. در سال ۱۹۰۱ مسابقات جداگانه لانکاشایر و یورکشایر در قالب قوانین ان.آر.اف.یو برگزار و بدنبال آن»لیگ راگبی شمال" که در ابتدا با نام لیگ راگبی شناخته میشد، بطور رسمی در انگلستان شکل گرفت.
با گذشت زمان، راگبی تحت آر.اف.یو، توسط باشگاه هائی که هنوز عضو فدراسیون ملی وابسته به آی.آر.اف.بی بودند، بازی میشد و بنام اتحادیه راگبی شناخته شد.
یکی از تغییرات پیشنهاد شده بزرگ شدن زمین بازی بود. بهرحال دانشگاه هاروارد بدلیل آنکه قبلا یک استادیوم بتنی بنا کرده بود، با پیشنهاد بزرگ شدن زمین بازی مخالفت نموده و در عوض مسئله قانونی سازی «پاس به جلو» را مطرح کرد. گزارش جلسات حاکی از برقراری بسیاری از محدودیت‌ها بر درگیری بازیکنان و دو تباین دیگر از راگبی بود: منع «بازیهای دارای درگیری زیاد» و پاس به جلو. البته این تغییرات بلافاصله اعمال نشده و تنها در سال ۱۹۰۸ سی و سه فوتبالیست امریکائی جان خود را از دست دادند. اما بهرحال شمار قربانیان و مجروحان بتدریج کاهش یافت.
در طول نیمه دوم قرن ۲۰، قوانین بیشتر تغییر نمود. در سال ۱۹۶۶ مقامات لیگ راگبی ایده « عقب افتادن امتیاز» را از فوتبال امریکا گرفتند که بر طبق آن: یک تیم می‌تواند تا چهار تکل مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد. حداکثر تعداد حملات بعد‌ها در سال ۱۹۷۱ به شش تکل افزایش یافت. این اصل در راگبی به‌عنوان «قانون شش تکل» شناخته شد.
با ظهور بازیکنان حرفه تمام وقت در اوایل دهه ۱۹۹۰ وبالطبع آن افزایش سرعت بازی، فاصله پنج متری آفساید بین دو تیم به ۱۰ متر افزایش یافته و این قانون با قوانین قابل جایگزینی بعدی و تغییرات متعاقب آنها دنبال شد.
همچنین در قرن بیستم قواعد اتحادیه راگبی نیز بنحو چشمگیری متحول گشته و صورتی پیچیده تر و فنی تر بخود گرفت. در جمع، دستکش‌ها و چوب‌ها همسان گشته و در خارج از زمین شروع به بلند کردن هم تیمهای خود بمنظور نشان دادن تقابل با حریفان نمودند. همچنین ماجرای ظهور حرفه‌ای‌ها به پیچیده شدن قوانین کمک نمود.
در سال ۱۹۹۵ اتحادیه راگبی تبدیل به یک بازی «آزاد» گردید که در آن حرفه‌ای‌های اعضاء اجازه حضور می‌یافتند. اگرچه ریشه اصلی مناقشه بین دو قانون و علیرغم این واقعیت که مقامات ای.آر.یو مانند جان اونیل هر از چند گاه این مسئله را متذکر می‌گشتند، قواعد هر دو قانون و فرهنگهای فوتبال مرتبط با آنها به اندازه‌ای با هم اختلاف داشتند که آینده‌ای شفاف را برای چنین اتحادیه‌ای رقم نزنند.
استفاده از کلمه فوتبال در کشورهای انگلیسی زبان
کلمه «فوتبال» در زمانی که برای توصیف یک بازی خاص بکار برده شود، می‌تواند هر یک از موارد بالا را داشته باشد. به همین دلیل، مناقشات دوستانه زیادی بروی اصطلاح «فوتبال» ایجاد شد. اول بخاطر آنکه در مناطق مختلف جهان انگلیسی زبان این اصطلاح به حالت‌های متفاوت مورد استفاده قرار میگرفت. بیشتر اوقات کلمه «فوتبال» جهت اشاره به قانون غالب فوتبال در یک منطقه مشخص مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در اکثر کشورهای انگلیسی زبان، کلمه «فوتبال» معمولاً اشاره به انجمن فوتبال دارد که بنام «ساکر» نیز خوانده میشود (این نام در ابتدا مختصر شده عامیانه کلمه «انجمن» بوده‌است). از ۴۵ کشور عضو فیفا که در آن انگلیسی زبان رسمی و ابتدائی است، فقط سه کشور ( کانادا، ساموا و ایالات متحده از کلمه «ساکر» استفاده می‌کنند و مابقی کلمه فوتبال را بکار می‌برند. (اگرچه فدراسیون فوتبال ساموا در واقع از هر دو نام استفاده می‌کند. در ماه می‌سال ۲۰۰۶ ساکر زلاند نو نام خود را به فوتبال زلاند نو تغییر داد. [۲] در استرالیا بخش حاکم نام «فوتبال» را بجای «ساکر» جایگزین و استفاده از آن را افزایش داد.(نامی که توسط اکثر استرالیا ئی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد) ولی این موضوع مناقشه ساز شد زیرا کلمه «فوتبال» بطور سنتی اشاره به قوانین فوتبال استرالیا و اتحادیه و لیگ راگبی داشت. لازم به توجه‌است که اعضای تیم انجمن فوتبال استرالیا هنوز بنام "ساکروس هاً شناخته می‌شوند.
قوانین مختلف در پایین لیست شده‌اند که بطور کامل در متون مربوطه توضیح داده شده‌اند.
• انواع فوتبال داخل سالنی/بسکتبال:
o فوتبال پنج-ای-ساید – بازی شده در سراسر جهان تحت قوانین مختلف از جمله:
فوتسال- یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که توسط فیفا مورد تایید قرار گرفته‌است.
مینی وتبال - یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که در شرق و غرب که طرفداران بسیار زیادی نیز دارد، بازی میشود.
پاپی فوت - یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که در سالن‌های رو باز (دارای دروازه) بسکتبال در امریکای مرکزی بازی میشود.
o ساکر داخل سالن - یک بازی شش-ای-ساید داخل سالن که در امریکای شمالی بازی میشود.
• فوتبال پاراالمپیک – اصلاح شده توسط انجمن فوتبال جهت افراد معلول.
• ساکر ساحلی – فوتبالی که بروی ماسه بازی میشود بنام ساکر ساحلی خوانده میشود.
• فوت وولی – عبارت‌اند از آمیخته فوتبال و والیبال ساحلی که بروی ماسه بازی میشود. بسیاری از فوتبالیست‌های معروف (ستاره‌های برزیل) این بازی را سراسر دنیا انجام میدهند.
• فوتبال خیابانی – مجموع انواع غیر رسمی فوتبال
• باسوبال – آمیخته فوتبال با والیبال و ژیمناستیک که بروی سطوح باد دار و تور ژیمناستیک بازی می‌گردد.
• راش گلی نوعی بازی فوتبال است که در آن نقش دروازه بان دارای انعطاف بیشتری از حد عادی است.
• هدر اند وولیز در این بازی هدف زدن گل فقط با استفاده از سر و توپ می‌باشد.
• کیپی آپی ارائه هنر فوتبال با استفاده از پاها، زانوان، سینه، شانه‌ها و سر می‌باشد.
o فوت بگ در این بازی بجای توپ از کیسه‌های کوچک لوبیا یا ماسه استفاده شده که در برخی انواع کیپی آپی مانند «هکی سک» انجام میشود.
• فوتبال فرم آزاد نوع مدرن کیپی آپی بوده که در آن بازیکنان فرم آزاد بخاطر ارزش‌های سرگرمی و نشان دادن توانائی‌ها یشان رتبه بندی می‌گردند.
• وست هام این بازی خیلی شبیه به هدرز اند وولیز است که بصورت امتیازی بازی میشود. معمولاً هر بازیکن با امتیاز ۱۰ و دروازه بان با امتیاز ۱۱ شروع می‌کند. زمانی که یک گل در اثر ضربه نگه دارنده بثمر میرسد که او یک امتیاز را از دست می‌دهد. سپس ضربه محکم و بازیکن یک امتیاز از دست داده و دروازه بان میشود. ضربه مجدد باعث میشود که او مجدداً دروازه بان شود ولی در اثر از دست دادن امتیاز بلکه به‌عنوان تنبیه. این بازی معمولاً با یک گل و تعداد کم بازیکنان انجام میشود.
• فوتبال فولینگ نسخه‌ای از انجمن فوتبال است که در آن میله به‌عنوان اسلحه استفاده شده و (معمولا) ضربه به کشاله ران مجاز است. تعداد نفرات تیم از ۵ تا کمتر ۱۵ نفر است. میزان جراحت در دوره مساوی است.
o لیگ راگبی – که معمولاً در استان‌های استرالیائی نیو ساوت ولز و کوئین لند و برخی پیروان انگلیسی آن به‌عنوان «فوتبال» و یا «فوتی»شناخته میشود. گاهی اوقات نیز بصورت ساده به آن «لیگ» می‌گویند.
تاچ فوتبال (لیگ راگبی) – نسخه بدون درگیری لیگ راگبی است؛ که به‌عنوان مشهور ترین فرم تاچ راگبی در سراسر دنیا شناخته میشود. در استرالیا معمولاً به این بازی «تاچ فوتبال» یا «تاچ»گفته میشود. در افریقای جنوبی نیز با نام «سیکس دان» شناخته میشود.
تگ راگبی – نام اصلی انواع لیگ راگبی و اتحادیه راگبی که در آن یک برچسب ولکرو نشانگر یک تکل می‌باشد. معروفترین آن «اوزتگ» است که توسط سنت جورج دراگونز در سال ۱۹۹۲ به‌عنوان یک تکنیک آموزشی ایجاد گردید.
فوتبال دانشگاهی – آمیخته‌ای از قواعد استرالیائی و لیگ راگبی که در سال ۱۹۳۳ در نمایشگاه سیدنی تمرین گردید. [۳]
راگبی لیگ ناینز – فرمی از لیگ راگبی که در آن ۹ بازیکن شرکت داشته و قوانین لیگ راگبی را نیز مورد بازبینی قرار داده‌است.
o اتحادیه راگبی
o راگبی سونز – عبارت‌اند از یک بازی اصلاحی از اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که دارای ۷ بازیکن بوده و قوانین آن کمی اصلاح شده‌اند. فرم اتحادیه راگبی در بازیهای کامون ویلس بازی می‌شدند.
o تاچ راگبی – یک نام مورد استفاده برای انواع بازی اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که فاقد هرگونه تکل می‌گردید.
• فوتبال امریکائی – که در ایالات متحده و کانادا به آن«فوتبال» و در «استرالیاً و» زلاند نو«به آن»گریدآیرون" می‌گفتند.
o فوتبال آرینا – نسخه داخل سالن فوتبال امریکائی.
o تاچ فوتبال (امریکائی) – فوتبال امریکائی فاقد تکل.
[فلگ فوتبال]] - فوتبال امریکائی فاقد تکل مانند تاچ فوتبال که در آن یک نوار که با برچسب بروی کمر بازیکن محکم بسته شده، توسط مدافعین و بعلامت تکل کشیده میشود.
• فوتبال کانادائی – که بطور ساده در کانادا آن را «فوتبال» می‌نامند؛ کلمه «فوتبال» در کانادا بسته به متنی که در آن آمده، هم بمعنای فوتبال امریکائی و هم بمعنای فوتبال کانادائی بکار می‌رود.
• فوتبال فلگ کانادائی - فوتبال کانادائی فاقد تکل.
بازیهای توپ قرون وسطی که هنوز زنده هستند
• مسابقات سنتی شروو تیوزدی در یو کی –بازیهای فوتبال سالیانه شهری و یا روستائی که قواعد خاص خود را دارا بودند. نام‌های جایگزین این بازی‌ها عبارت‌اند از: «موب فوتبال»، «شرووتاید فوتبال» و «فولک فوتبال»
o آلن ویک در نورث هامبرلند
o اشبورن در دربی شایر (که نام دیگرش فوتبال سلطنتی شرووتاید است.
o آتراستون در وارویکشایر
o کورف کسل دردورست - مراسم یادمان فوتبال شروو تیوزدی منطقه پیوربک ماربلرز.
o هاکسی در لینکلن شایر (بازی هاکسی هود در واقع در مراسم ظهور حضرت عیسی بازی شد.)
o هارلینگ اند سیلور بال که در کاخ سنت کلامب واقع در کورن وال بازی شد.
o سیدگ فیلد در کانتی دورهام
o دراسکاتلند هنوز هم بازیهای با گیم و «بال گیم» در میان مسیحیان و در شب سال نو رایج است.
دانز، برویک شایر
اسکون، پرت شایر
کرک وال در جزایر اورک نی
• بازیهای دیگر قرون وسطی که هنوز در خارج از انگلستان بازی می‌شوند عبارت‌اند از:
o کالسیو فیورتینو - شکل مدرن باقی مانده از فوتبال رنسانس قرن ۱۶ فلورانس.
"جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص انواع منقرض شده فوتبال که در قرون وسطی در اروپا بوجود آمده / بازی میشده‌اند، بخش مقاله فوتبال قرون وسطی را ملاحظه بفرمائید.
دیگر بازیهای عمومی مدرسه‌ای باقیمانده تا زمان حال
• بازی اتون فیلد
• اتون فیلد گیم
• اتون وال گیم
• فوتبال هارو
• فوتبال وینچستر
• بر اساس قوانین اف. ای.
o کابیز
o فوتبال سه طرفه
o تریسک لاین (ورزش) تریسک لاین
o کبپی آپی هنر به نمایش گذاردن فوتبال با استفاده از پاها، زانوان، سینه، شانه‌ها و سر.
فوت بگ در این بازی بجای توپ از کیسه‌های کوچک لوبیا یا ماسه استفاده شده که در برخی انواع کیپی آپی مانند «هکی سک» انجام میشود.
• فوتبال فرم آزاد نوع مدرن کیپی آپی بوده که در آن بازیکنان فرم آزاد بخاطر ارزش‌های سرگرمی و نشان دادن توانائی‌ها یشان رتبه بندی می‌گردند.
• بر اساس راگبی"
o اسکافل بال
o فورس ام بکز
• بازیهای دو رگه
o اسپید بال امریکائی – ترکیبی از فوتبال امریکائی، ساکر و بسکتبال، که توسط المر دی. میتچل در دانشگاه میشیگان و به سال ۱۹۱۲ ابداع گردید.
o راگبی ویلچر (مردر بال). ابداع شده به سال ۱۹۷۷ در کانادا که ایده اولیه آن ازبیشتر از آنکه از فوتبال راگبی گرفته شده باشد، ازهاکی روی یخ و بسکتبال اقتباس شده بود.
لیگ راگبی ویلچر
قوانین فوتبال مدرن و به شکل امروزی آن در کشور انگلستان وضع شد. نهاد اداره‌کننده فوتبال در جهان فیفا نام دارد که اغلب آن را به اختصار فیفا (به انگلیسی: FIFA) می‌نامند. معتبرترین مسابقه در این رشته ورزشی جام جهانی فوتبال نام دارد که هر چهار سال یک بار برگزار میشود. این رویداد هنگام برگزاری بینندگان زیادی دارد که شمار آن دو برابر بینندگان بازیهای المپیک تابستانی است.
تاریخچه
فوتبال مدرن از کشور بریتانیا سرچشمه گرفته‌است. در ابتدا اختلافات عقیده‌ای بسیاری میان علاقمندان راگبی و فوتبال وجود داشت زیرا راگبی با دست و فوتبال با پا اجرا میشد. این مسئله در سال ۱۸۶۳ زمانی که طرفداران فوتبال شروع به اجرای این ورزش توسط پاها کردند اتفاق افتاد. گروه دیگر انجمن راگبی را تأسیس کردند و بالاخره در سال ۱۸۷۱ این دو رشته ورزشی کاملاً از یکدیگر جدا شدند. از آن زمان به بعد هر دو رشته پیشرفت‌های شایانی نموده و طرفداران بسیاری پیدا کردند. فدراسیون بین‌المللی فوتبال در سال ۱۹۰۴ بنیان گزاری شد. این فدراسیون وظیفه دارد که به نحوه اجرای مسابقات نظارت داشته باشد. قوانین فوتبال بدون موافقت و تصویب سایر کشورهای عضو فدراسیون تغییر نمی‌کند.
اولین مسابقه بین‌المللی فوتبال جهان در سال ۱۸۷۲ بین تیمهای انگلیس و اسکاتلند در شهر گلاسگو انجام شد، که با نتیجه صفر-صفر پایان یافت. در سال ۱۹۲۰ بازیکنان فوتبال در مسابقات المپیک بلژیک شرکت کردند و در سال ۱۹۳۰ اولین جام جهانی فوتبال در کشور اروگوئه برگزار شد.
استادیوم همدن پارک [۱] در شهر گلاسگو رکورددار تعداد تماشاچیان در مسابقات فوتبال اروپا است؛ در سال ۱۹۳۷ جمعیتی معادل ۱۴۹٫۵۴۷ نفر در این استادیوم شاهد بُرد ۳ بر ۱ تیم ملی اسکاتلند در مقابل تیم ملی انگلیس بودند.
شرایط بازی
داوری مسابقات فوتبال به عهدهٔ چهار داور است. یکی از داوران که به نام داور وسط معروف است که در زمین فوتبال همراه با بقیهٔ بازیکنان حرکت می‌کند، دو کمک‌داور نیز در کناره‌های زمین قرار می‌گیرند و داور چهارم نیز بیرون زمین است.
هر تیم فوتبال دارای حداقل یک سرمربی، یک مربی و یک مربی دروازه‌بان است. همچنین هر تیم دارای تعدادی بازیکن ذخیره‌است که می‌توانند در میان بازی با بازیکن‌های درون زمین تعویض شوند. تعداد تعویض‌های هر تیم به سه تعویض محدود است.
بازیکن
بازیکنان میانه/هافبک‌ها با رنگ آبی نشان‌داده‌شده‌اند.
دروازه‌بان
مدافع
هافبک/بازیکن میانه
فوروارد/مهاجم
مقررات
زمین‌های مسابقات غیر بین‌المللی می‌تواند بین ۹۱ تا ۱۲۰ متر طول و ۴۵ تا ۹۱ متر عرض داشته و نباید مربع باشد.
یک دروازه مستطیل شکل در وسط خط عرضی (یا خط گل) گذاشته میشود که فاصله تیرک‌های عمودی آن از یکدیگر ۸ یارد (۷٫۳۴ متر) و فاصله تیرک افقی از زمین ۸ فوت (۲٫۴۴ متر) است.
در جلوی هر دروازه و به فاصله ۱۸ یارد (۱۶٫۵ متر) از خط دروازه، محوطه مستطیل شکلی وجود دارد که به محوطه جریمه و محوطه هژده قدم معروف است، در این محوطه دروازه‌بان قادر است توپ را با دست لمس کرده و بگیرد و خطای بازیکنان حریف با ضربه پنالتی جریمه میشود.
محوطه کوچکتری نیز در جلوی دروازه و با فاصله ۶ یارد (۵٫۵ متر) وجود دارد که می‌بایست ضربات شروع مجدد بازی در هنگام خروج توپ از خط عرضی از داخل آن زده شود. خطوط و علامت‌های دیگری نیز در زمین برای مشخص کردن محل قرار گرفتن بازیکنان و جای زدن ضربات کرنر، پنالتی و شروع بازی وجود دارد.
اولین سوابق ثبتی آنچه که احتمالاً قدیمی ترین فعالیت شبیه به فوتبال به حساب می‌آمده را میتوان در دست نوشته‌های چینی نظامی در دوره سلسله هان و حدود قرن دوم قبل از میلاد پیدا نمود.
دیگر بازی آسیائی که با ضربه توپ سرو کار داشته و تحت نفوذ «کوجو» بوده‌است، بازی «کماری» است. بر طبق سوابق موجود، این بازی در زمین بازی سلطنتی ژاپن در کیوتو از سال ۶۰۰ میلادی انجام می‌شده‌است. در بازی «کماری» چندین نفر در یک دایره می‌ایستاده و با ضربه پا توپ را به سمت هم دیگر میرانده و سعی میکردند که توپ از زمین خارج نشود (خیلی شبیه کیپی آپپی).
این بازی سالیان زیاد انجام میشد ولی بنظر میرسد که در حدود نیمه قرن ۱۹ میلادی از بین رفته باشد. در سال ۱۹۰۳ و در یک اقدام سمبلیک در جهت احیای سنت‌های باستانی، این بازی مجدداً احیاء گشته و هم اکنون نیز در برخی فستیوال‌های توریستی قابل رویت می‌باشد.
قدمت بازیهای همراه با توپ فرا امریکائی که با توپ‌های لاستیکی انجام میشده‌اند حتی بسیار قبل از مورد بالا ثبت گردیده‌اند و تصور میشود که در مراحل اولیه پیدایش، شباهت زیادی به فوتیال داشته‌اند. اما از آنجائی که فرم‌های بعدی این بازی‌ها شباهت هائی با بسکتبال و یا والیبال داشته‌اند و همچنین بدلیل آنکه نفوذ این گونه بازی‌ها بروی بازی مدرن فوتبال بسیار کم بوده‌است، بیشتر آنها به‌عنوان فوتبال طبقه بندی نمی‌گردند.
یونانیان و اهالی رم نیز به داشتن بازیهای همراه با توپ که در آنها از پای خود استفاده می‌کرده‌اند، شناخته شده‌اند.
نویسنده رومی سیسرو در یکی از نوشته‌های خود وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن مردی در مغازه سلمانی و در حال اصلاح بخاطر شوت شدن یک توپ به داخل مغازه کشته میشود. اعتقاد بر این است که بازی رومی هارپستوم از نوعی بازی تیمی بنام «επισκυρος» (اپی اسکایروس) یا فنیدا که اولین بار توسط نمایشنامه نویس یونانی انتیفانس (۳۱۱-۳۸۸ قبل از میلاد) بکار برده شده و بعدا کلمنت الکساندریا نیز به آن اشاره داشته‌است، گرفته شده‌است. بنظر میرسد این بازی بنوعی نه چندان واضح شبیه به راگبی بوده‌است.
البته سوابق غیر مستند دیگری از بازیهای ماقبل تاریخ، باستانی و یا سنتی انجام شده با توپ که توسط مردم بومی در سراسر جهان انجام میشده نیز در دسترس می‌باشند. به‌عنوان مثال، در سال ۱۶۱۰ ویلیام استراچی از منطقه جیمز تاون اولین شخصی بود که یک نوع بازی بنام پاهساهمان را که توسط امریکائی بومی باز میشده را ثبت نموده‌است. در منطقه ویکتوریا، استرالیا، مردم بومی استرالیا نوعی بازی به نام مارن کروک را انجام میدادند.در کتاب رابرت برو-اسمیت که در سال ۱۸۷۸ بنام «مردم بومی منطقه ویکتوریاً منتشر شد نیز از مردی بنام ریچارد توماس نام برده شده که در سال ۱۸۴۱ شاهد انجام این بازی توسط مردم بومی منطقه بوده‌است.» آقای توماس توصیف مینماید که چطور بازیکن جلو توپ ساخته شده از پوست صاریغ را شوت نموده و دیگر بازیکنان برای گرفتن آن به هوا برمیخواستند.«امروزه اعتقاد گسترده‌ای مبنی بر اینکه مارن کروک تأثیر زیادی بر پیشرفت قواعد فوتبال استرالیا داشته، وجود دارد (بخش زیر را ببینید). در سرزمین کانادای شمالی و / یا آلاسکا، اینیوایت (اسکیمو‌ها) نوعی بازی بروی یخ بنام»آکاساکتوک" را انجام میداده‌اند. هر بازی با حضور دو تیم روبروی هم در دو خط موازی آغاز میشد. سپس دو تیم سعی در ضربه زدن به توپ، هدایت آن به سمت خط دروازه حریف و کاشتن گل داشتند.
قدمت این بازی‌ها و امثال آنها بطور عمیق در روزگاران باستان قرار داشته و در طول قرون متمادی، تأثیر خود را بروی فوتبال داشته‌است. بهرحال، بنظر میرسد که مسیر حرکت بسوی فوتبال مدرن در اروپای غربی و بخصوص در انگلستان شکل گرفته باشد.
تبیین کد‌های مدرن فوتبال
باشگاه فوتبال ملبورن نیز در سال ۱۸۵۸ تأسیس شد که کهن ترین باشگاه زنده فوتبال در استرالیا بحساب می‌آید، ولی قواعدی که این باشگاه در اولین فصل بازیهای خود مورد استفاده قرار داد نامشخص است. قواعد باشگاه در سال ۱۸۵۹ قدیمی ترین قانون زنده استرالیائی بحساب می‌آیند. این قوانین در هتل پاراد واقع در شرق ملبورن در مورخ ۱۷ می توسط ویلز، دبلیو. جی. هامرسلی، جی. بی. تامپسون و توماس اسمیت (برخی منابع از شخصی بنام اچ. سی. ای. هریسون نیز نام می‌برند). این مردان سوابقی مشابه ویلز داشته و قواعد آنها نیز شباهت هائی با قانون شفیلد داشتند، خصوصا در نبود قاعده «آفساید» (گرچه شباهت‌ها نیز بصورت هم متلاقی بودند). یک ضربه آزاد در قبال «علامت» (گرفتن کامل). بهرحال اگرچه در قوانین ذکر نشده بود، ولی نگه داشتن و دویدن با توپ آزاد بود. توپ مورد استفاده نیز (نظیر آنچه بعدا در راگبی مورد استفاده قرار گرفت) بشکل «بیضی» بود. باشگاه همکاری قوی و دراز مدتی با باشگاه کریکت ملبورن و «کریکت بیضی» داشت که از لحاظ سایز تنوع داشته ولی از زمین‌های مورد استفاده در انواع دیگر فوتبال بسیار بزرگ‌تر بوده‌اند، به‌عنوان زمین استاندارد فوتبال برگزیده شد. در سال ۱۸۵۹ قوانین هنوز شامل اجزائی که طی مدتی کوتاه بصورتی مهم در آمدند نمی‌شدند. مانند الزام «زدن» توپ در حین دویدن.
گاهی اوقات از قواعد استرالیائی به‌عنوان اولین شکل قوانین تدوین گشته یاد می‌گردد. ولیکن – همانگونه که در تمام انواع فوتبال در آن زمان صادق بود، هیچ سازمان رسمی قوانین را پشتیبانی نمی‌نمود- بنابر این در هر باشگاه به نوعی بازی میشد. بهر حال در سال ۱۸۶۶ تعداد باشگاه‌های بیشتری در ویکتوریا قبول کردند که با قوانین بروز شده ملبورن اف. سی، که بعدا بنام «قوانین ویکتوریاً و / یا قوانین» استرال آسیائی بازی کنند". نام رسمی این قوانین بعدا به قواعد فوتبال استرالیائی (و جدیدا فوتبال استرالیائی) تغییر یافت. در مستعمرات دیگر مانند تاسمانی در دهه ۱۸۶۰ و استرالیای جنوبی در دهه ۱۸۷۰ نیز قوانین مشابه‌ای برای بازی‌ها در نظر گرفته شد. فوتبال استرالیائی خصوصا از دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از کشور‌ها حضوری کوچک ولی فزاینده‌ای در سطح آماتوری داشته‌است ولی بیشترین نرخ مشارکت در پاپوآ گینه جدید، نائورو، زلاندنو و افریقای جنوبی بوده‌است.
در سال ۱۸۷۰ در بریتانیا، ۷۵ باشگاه وجود داشتند که به بازی راگبی مدرسه‌ای می‌پرداختند. این مدارس عبارت بودند از بلاک هیس (سال تأسیس ۱۸۵۸ که طبق سوابق مناقشه‌ای به‌عنوان قدیمی ترین باشگاه غیر دانشگاهی راگبی که هنوز وجود دارد، شناخته میشود). باشگاه‌های راگبی همچنین در کشورهای ایرلند، استرالیا، کانادا و زلاند نو فعال بودند. بهرحال، تا سال ۱۸۷۱ یعنی زمانیکه ۲۱ باشگاه لندن گرد آمده تا اتحادیه فوتبال راگبی (آر. اف. یو.) را تشکیل دهند، قواعد قابل قبولی برای راگبی وجود نداشت. (بصورت کنایه‌ای، بلاک هیس اقدام به ممنوع ساختن ضربه زدن نمود.) اولین قواعد آر. اف. یو. در ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ بکار گرفته شد. بر طبق این قوانین پاس دادن توپ مجاز اعلام شده بود. آنها همچنین تلاش را در جائیکه بسمت دروازه و در بیرون خط با توپ تماس ایجاد شود شامل نمودند، اگر چه گل‌های ناشی از امتیاز و بازی عمومی و برگشت پنالتی هنوز در مناقشه بودند.
نوشتارهای اصلی: فوتبال امریکائی , فوتبال کانادائی , و تاریخ فوتبال امریکائی
همانطور که در بریتانیای اوایل قرن ۱۹ متداول بود، مدارس و دانشگاه‌های امریکا نیز بازیهای محلی خود را بین تیمهای دانشجوئی برگزار می‌نمودند. در سال‌های دهه ۱۸۲۰، یک بازی بنام بالون که در ابتدا در کالج نیو جرسی (که بعد‌ها بنام دانشگاه پرینستون نامیده شد) و واحد قدیمی فوتبال بازی میشد، در کالج دارتماوس و نیو همپشایر برگزار شد. در سال ۱۸۲۷، یک دانشجوی دانشگاه هاروارد یک شعر حماسی کمدی بنام " نبرد دلتاً سرود که از اولین اشارات فوتبال در دانشگاه‌های امریکا محسوب گشت.
اولین مسابقه ثبت شده فوتبال در کانادا یک بازی بین کالج دانشگاه و دانشگاه تورنتو در مورخ ۹ نوامبر سال ۱۸۶۱ می‌باشد. کمی بعد از این بازی، یک باشگاه فوتبال تشکیل گردید. اگر چه قواعد بازی در این مقطع نامشخص است: یعنی مشخص نیست که آیا آنها یک بازی «ضربه با پاً یا»کار با دست" و یا هر دو را انجام میدادند و اینکه آیا اعضاء بطور عمده در مقابل هم قرار می‌گرفتند.
اولین «باشگاه فوتبال» در امریکا که عمر کوتاهی نیز داشت باشگاه فوتبال اونیدا واقع در بوستون، ماساچوست بود که در سال ۱۸۶۲ تأسیس گردید. اغلب گفته میشد که این باشگاه اولین باشگاه در خارج از بریتانیا بود که در آن بازی ساکر انجام میشد. بهرحال قواعد مورد استفاده باشگاه اونیدا نیز ناشناخته بوده ولی قبل از تدوین قواعد اف ای شکل گرفته بود. این باشگاه مبتکر یک نوع بازی با قواعد «دویدن» بنام بازی بوستون بود که در سال‌های بعد در ماساچوست بازی میشد.
در سال ۱۸۶۴ در کالج ترینیتی تورنتو، دو نفر بنام‌های اف. بارلو کامبرلند و فردریک ای. بتان قوانینی را بر اساس بازی مدرسه‌ای راگبی، تدوین نمودند. بهرحال عقیده عمومی آن است که اولین بازی راگبی کانادا به سال ۱۸۶۵ در شهر مونترال زمانیکه افسران ارتش بریتانیا در مقابل شهروندان محلی قرار گرفتند، انجام پذیرفت. این بازی بتدریج ادامه یافته و باشگاه فوتبال مونترال در سال ۱۸۶۸ به‌عنوان اولین باشگاه ثبت شده کانادا تأسیس گردید.
اولین مسابقه‌ای که بعقیده عامه تحت قوانین اف ای انگلیسی (ساکر) در ایالات متحده امریکا برگزار شد یک بازی بود که بین پرینستن و راتگرز در سال ۱۸۶۹ انجام شد. این بازی همچنین به‌عنوان اولین بازی کالج فوتبال ایالات متحده که بین تیم کالج‌های مختلف انجام شد، شناخته گردید (اگرچه فرم نهائی فوتبال امریکا حاصل راگبی و نه ساکر بود).
رشد فوتبال مدرن امریکا ناشی از انجام یک بازی بین تیمهای دانشگاه مک گیل مونترال و دانشگاه هاروارد در سال ۱۸۷۴ بود. در آن زمان، گفته میشد که دانشجویان هاروارد به «بازی بوستون» و ام دش؛ یک بازی «دویدنی» و ام دش بیش از بازیهای «ضربه با پاًی تحت قوانین اف ای که مورد علاقه دانشجویان ایالات متحده بود، می‌پرداختند. این امر اتخاذ بازی پایه راگبی را که بین تیم مک گیل و دو تیم جایگزین با سلسله قوانین مورد قبول خود انجام میشد را برای تیم هاروارد تسهیل می‌نمود. بهر حال طی سالیان بعد، دانشگاه هاروارد هم قواعد راگبی مک گیل را پذیرفت و هم تیمهای دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده را به پذیرش این قواعد ترغیب نمود. در سال ۱۸۷۶، در همایش ماساسوئیت این دانشگاه قبول کردند که بیشتر قواعد اتحادیه فوتبال راگبی را بپذیرند. بهر حال قانون»بردن توپ بسمت دروازه«(که در آن زمان به‌عنوان فوتبال راگبی شناخته میشد) فقط در حالتی به‌عنوان امتیاز شناخته میشد که هیچ یک از دو تیم ضربه‌ای به»دروازه هاً وارد نسازند. در این همایش تصمیم گرفته شد که، در بازی امریکائی، چهار حمله امتیاز یک گل را داشته باشد. در صورت امتیاز مساوی، یک گل از تبدیل یک حمله بجای چهار حمله، اولویت می‌یافت.
تا چند سال بعد، تیمهای پرینستن، راتگرز و دیگران با استفاده از قواعد پایه ساکر به بازی ادامه دادند و این بازی‌ها تا زمان جایگزینی قواعد پایه راگبی دانشگاه هاروارد و رقیبانش ادامه یافت. دانشگاه‌های ایالات متحده تا اوایل قرن بیستم به بازی ساکر باز نگشتند.
در سال ۱۸۸۰ والتر کمپ مربی یال تغییراتی عمده را در بازی امریکائی بوجود آورد که اولین آنها کاهش تعداد بازیکنان از ۱۵ نفر به ۱۱ نفر بوده و با کاهش مساحت زمین بازی به تقریباً نصف و معرفی «مبارزه» که در آن بازیکن با پاشنه پا توپ را به عقب زده و بازی را شروع می‌نمود، ادامه می‌یافت. این تغییرات در سال ۱۸۸۲ با نوع آوری بعدی کمپ ادامه یافت: اگر تیم نمی‌توانست بعد از سه عقب ماندگی امتیاز، پنج یارد را بدست آورد، می‌باید مالکیت توپ را واگذار می‌نمود. (تکل موفق).
با گذشت سال‌ها فوتبال کانادا برخی پیشرفت‌های فوتبال امریکا را در خود جذب نمود ولی در عین حال برخی از خصوصیات یکتای خود را نیز حفظ نمود. یکی از این خصوصیات فوتبال کانادا آن بود که برای سالیان متمادی، بطور رسمی از پذیرش تفاوت بین خود و راگبی سر باز زد. به‌عنوان مثال، «اتحادیه راگبی کاناداً که در سال ۱۸۸۴ تأسیس گردید، بیش از خود اتحادیه اصلی راگبی، پیشرو برگزاری فوتبال لیگ کانادا بود. ( اتحادیه راگبی کانادا تا سال ۱۹۶۵ تأسیس نگردیده بود.) همچنین فوتبال امریکائی در دهه ۱۸۸۰ بطور مکرر به‌عنوان»راگبی" خوانده میشد.
در نیمه قرن ۱۹، بازیهای فوتبال سنتی که بطور کلی با عنوان « کاید» خوانده می‌شدند در ایرلند و مخصوصا استان کانتی محبوبیت خود را حفظ نمودند. در این دوران، یک ناظر بنام پدر دبلیو. فریس دو فرم اصلی «کاید» به این شرح توصیف مینماید: «بازی زمینی» که در آن هدف گذراندن توپ از دروازه‌های طاقی شکل که از تنه دو درخت ساخته شده می‌باشد و شعر حماسی «بازی سطح کشور» که در اکثر ساعات روز یکشنبه که در آن بازی انجام می‌گردید، زمزمه میشد و برنده تیمی بود که توپ را از خط دروازه می‌گذرانید. «درگیری فیزیکی»، «نگه داشتن» بازیکنان حریف و بردن توپ به جاهای مجاز از خصوصیات این بازی بود.
در دهه ۱۸۷۰، محبوبیت راگبی و انجمن فوتبال در ایرلند فراگیر گردید. کالج ترینیتی، دوبلین اولین دژ توسعه راگبی بحساب می‌آمد. قوانین اف ای انگلیسی بصورت گسترده‌ای توسعه یافت. فرم‌های سنتی «کاید» تبدیل به «بازی خشن و آشفته» که اجازه خطا می‌داد، گردیدند.
تا زمان تأسیس انجمن ورزشی گالیک (جی. ای. ای.) در سال ۱۸۸۴، تلاش عمده‌ای در جهت متحد ساختن و قانونمند کردن انواع فوتبال ایرلندی بعمل نیامده بود. سعی انجمن ورزشی گیلیک در پیشرفت ورزش‌های سنتی ایرلندی مانند هارلینگ و حذف بازیهای خارجی مانند راگبی و انجمن فوتبال بود. اولین قواعد فوتبال گیلیک توسط شخصی بنام ماریس داوین تدوین و در مجله «ایرلند متحد» در تاریخ ۷ فوریه سال ۱۸۸۷ به چاپ رسید. قوانین داوین نشانگر نفوذ بازی‌هائی مانند هارلینگ و تمایل او به فرموله کردن قوانین فوتبال ایرلندی بود. ابتدائی ترین مثال این تفاوت‌ها عدم وجود آفساید بود (رفتاری که طی سالیان بعد از سوی فوتبال استرالیائی با دیگر بازیهای ایرلند مانند پرتاب کردن انجام گردید).
در سال ۱۸۸۶ هیئت بین المللی فوتبال راگبی (آی. آر. اف. بی.) تأسیس گردید. اما بر سر قوانین اختلاف بوجود آمد. حرفه‌ای شروع به نفوذ در انواع فوتبال نمود.
در انگلستان دهه ۱۸۹۰، اتحادیه فوتبال راگبی ممنوعیتی بلند مدت را برای ورزشکاران «حرفه ای» در نظر گرفت که باعث ایجاد تنش‌های محلی در حوزه فوتبال راگبی گردید، زیرا بسیاری از بازیکنان در شمال انگلستان از قشر کارگر بوده و توان برآمدن از پس هزینه‌های ترن، مسافرت، بازی و جبران هزینه‌های جراحت بر نمی‌آمدند. این موضوع خیلی با آنچه که ده سال قبل از آن در ساکر انگلستان شمالی رخ داده بود تفاوت نداشت. ولی مقامات آر اف یو عکس العمل بسیار متفاوتی اتخاذ و سعی در منحرف کردن حمایت طبقه کارگر در شمال انگلستان نمودند. در سال ۱۸۹۵ و بدنبال مناقشه بر سر پرداخت‌های نیمه وقت یک بازیکن که بجای حقوق از دست رفته او بر اثر راگبی بوجود آمده بود، نمایندگان باشگاه‌های شمالی در هادرزفیلد گرد هم آمده تا اتحادیه شمالی فوتبال راگبی (ان.آر.اف.یو) را شکل دهند. سازمان جدید در ابتدا فقط اجازه پرداخت‌های جایگزین حقوق برای برخی بازیکنان را صادر نمود. ولی پس از گذشت دو سال، بازیکنان ان.آر.اف.یو قابلیت دریافت وجوه را بشرط داشتن شغل اصلی غیر ورزشی را یافتند.
تقاضاها برای لیگ حرفه‌ای، بهبود وضعیت «تماشاچیان» رشته راگبی را دیکته می‌کرد. در طی چند سال قوانین ان.آر.اف.یو از قوانین آر.اف.یو فاصله گرفتند. یکی از مهم ترین اختلافات لغو «خط کشی» بود که بدنبال آن جایگزینی «دستکش کلفت» با « بازی-توپ- دستکش کلفت» که بر طبق آن دو بازیکن مجاز به درگیری در نقاط علامت گذاری شده بودند. بر طبق قوانین « چوب مخصوص بازی بمحض گرفتن حامل توپ، متوقف می‌شدو با یک بازی-توپ- دستکش کلفت تعویض می‌گردید. در سال ۱۹۰۱ مسابقات جداگانه لانکاشایر و یورکشایر در قالب قوانین ان.آر.اف.یو برگزار و بدنبال آن»لیگ راگبی شمال" که در ابتدا با نام لیگ راگبی شناخته میشد، بطور رسمی در انگلستان شکل گرفت.
با گذشت زمان، راگبی تحت آر.اف.یو، توسط باشگاه هائی که هنوز عضو فدراسیون ملی وابسته به آی.آر.اف.بی بودند، بازی میشد و بنام اتحادیه راگبی شناخته شد.
جهانی سازی انجمن فوتبال
بازنگری در فوتبال امریکائی
یکی از تغییرات پیشنهاد شده بزرگ شدن زمین بازی بود. بهرحال دانشگاه هاروارد بدلیل آنکه قبلا یک استادیوم بتنی بنا کرده بود، با پیشنهاد بزرگ شدن زمین بازی مخالفت نموده و در عوض مسئله قانونی سازی «پاس به جلو» را مطرح کرد. گزارش جلسات حاکی از برقراری بسیاری از محدودیت‌ها بر درگیری بازیکنان و دو تباین دیگر از راگبی بود: منع «بازیهای دارای درگیری زیاد» و پاس به جلو. البته این تغییرات بلافاصله اعمال نشده و تنها در سال ۱۹۰۸ سی و سه فوتبالیست امریکائی جان خود را از دست دادند. اما بهرحال شمار قربانیان و مجروحان بتدریج کاهش یافت.
تباین بیشتر از دو قاعده راگبی
در طول نیمه دوم قرن ۲۰، قوانین بیشتر تغییر نمود. در سال ۱۹۶۶ مقامات لیگ راگبی ایده « عقب افتادن امتیاز» را از فوتبال امریکا گرفتند که بر طبق آن: یک تیم می‌تواند تا چهار تکل مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد. حداکثر تعداد حملات بعد‌ها در سال ۱۹۷۱ به شش تکل افزایش یافت. این اصل در راگبی به‌عنوان «قانون شش تکل» شناخته شد.
با ظهور بازیکنان حرفه تمام وقت در اوایل دهه ۱۹۹۰ وبالطبع آن افزایش سرعت بازی، فاصله پنج متری آفساید بین دو تیم به ۱۰ متر افزایش یافته و این قانون با قوانین قابل جایگزینی بعدی و تغییرات متعاقب آنها دنبال شد.
همچنین در قرن بیستم قواعد اتحادیه راگبی نیز بنحو چشمگیری متحول گشته و صورتی پیچیده تر و فنی تر بخود گرفت. در جمع، دستکش‌ها و چوب‌ها همسان گشته و در خارج از زمین شروع به بلند کردن هم تیمهای خود بمنظور نشان دادن تقابل با حریفان نمودند. همچنین ماجرای ظهور حرفه‌ای‌ها به پیچیده شدن قوانین کمک نمود.
در سال ۱۹۹۵ اتحادیه راگبی تبدیل به یک بازی «آزاد» گردید که در آن حرفه‌ای‌های اعضاء اجازه حضور می‌یافتند. اگرچه ریشه اصلی مناقشه بین دو قانون و علیرغم این واقعیت که مقامات ای.آر.یو مانند جان اونیل هر از چند گاه این مسئله را متذکر می‌گشتند، قواعد هر دو قانون و فرهنگهای فوتبال مرتبط با آنها به اندازه‌ای با هم اختلاف داشتند که آینده‌ای شفاف را برای چنین اتحادیه‌ای رقم نزنند.
استفاده از کلمه فوتبال در کشورهای انگلیسی زبان
کلمه «فوتبال» در زمانی که برای توصیف یک بازی خاص بکار برده شود، می‌تواند هر یک از موارد بالا را داشته باشد. به همین دلیل، مناقشات دوستانه زیادی بروی اصطلاح «فوتبال» ایجاد شد. اول بخاطر آنکه در مناطق مختلف جهان انگلیسی زبان این اصطلاح به حالت‌های متفاوت مورد استفاده قرار میگرفت. بیشتر اوقات کلمه «فوتبال» جهت اشاره به قانون غالب فوتبال در یک منطقه مشخص مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در اکثر کشورهای انگلیسی زبان، کلمه «فوتبال» معمولاً اشاره به انجمن فوتبال دارد که بنام «ساکر» نیز خوانده میشود (این نام در ابتدا مختصر شده عامیانه کلمه «انجمن» بوده‌است). از ۴۵ کشور عضو فیفا که در آن انگلیسی زبان رسمی و ابتدائی است، فقط سه کشور ( کانادا، ساموا و ایالات متحده از کلمه «ساکر» استفاده می‌کنند و مابقی کلمه فوتبال را بکار می‌برند. (اگرچه فدراسیون فوتبال ساموا در واقع از هر دو نام استفاده می‌کند. در ماه می‌سال ۲۰۰۶ ساکر زلاند نو نام خود را به فوتبال زلاند نو تغییر داد. [۲] در استرالیا بخش حاکم نام «فوتبال» را بجای «ساکر» جایگزین و استفاده از آن را افزایش داد.(نامی که توسط اکثر استرالیا ئی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد) ولی این موضوع مناقشه ساز شد زیرا کلمه «فوتبال» بطور سنتی اشاره به قوانین فوتبال استرالیا و اتحادیه و لیگ راگبی داشت. لازم به توجه‌است که اعضای تیم انجمن فوتبال استرالیا هنوز بنام "ساکروس هاً شناخته می‌شوند.
قوانین مختلف در پایین لیست شده‌اند که بطور کامل در متون مربوطه توضیح داده شده‌اند.
کدها و خوانده‌های فوتبال در حال حاضر
• انواع فوتبال داخل سالنی/بسکتبال:
o فوتبال پنج-ای-ساید – بازی شده در سراسر جهان تحت قوانین مختلف از جمله:
فوتسال- یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که توسط فیفا مورد تایید قرار گرفته‌است.
مینی وتبال - یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که در شرق و غرب که طرفداران بسیار زیادی نیز دارد، بازی میشود.
پاپی فوت - یک بازی پنج-ای-ساید داخل سالن که در سالن‌های رو باز (دارای دروازه) بسکتبال در امریکای مرکزی بازی میشود.
o ساکر داخل سالن - یک بازی شش-ای-ساید داخل سالن که در امریکای شمالی بازی میشود.
• فوتبال پاراالمپیک – اصلاح شده توسط انجمن فوتبال جهت افراد معلول.
• ساکر ساحلی – فوتبالی که بروی ماسه بازی میشود بنام ساکر ساحلی خوانده میشود.
• فوت وولی – عبارت‌اند از آمیخته فوتبال و والیبال ساحلی که بروی ماسه بازی میشود. بسیاری از فوتبالیست‌های معروف (ستاره‌های برزیل) این بازی را سراسر دنیا انجام میدهند.
• فوتبال خیابانی – مجموع انواع غیر رسمی فوتبال
• باسوبال – آمیخته فوتبال با والیبال و ژیمناستیک که بروی سطوح باد دار و تور ژیمناستیک بازی می‌گردد.
• راش گلی نوعی بازی فوتبال است که در آن نقش دروازه بان دارای انعطاف بیشتری از حد عادی است.
• هدر اند وولیز در این بازی هدف زدن گل فقط با استفاده از سر و توپ می‌باشد.
• کیپی آپی ارائه هنر فوتبال با استفاده از پاها، زانوان، سینه، شانه‌ها و سر می‌باشد.
o فوت بگ در این بازی بجای توپ از کیسه‌های کوچک لوبیا یا ماسه استفاده شده که در برخی انواع کیپی آپی مانند «هکی سک» انجام میشود.
• فوتبال فرم آزاد نوع مدرن کیپی آپی بوده که در آن بازیکنان فرم آزاد بخاطر ارزش‌های سرگرمی و نشان دادن توانائی‌ها یشان رتبه بندی می‌گردند.
• وست هام این بازی خیلی شبیه به هدرز اند وولیز است که بصورت امتیازی بازی میشود. معمولاً هر بازیکن با امتیاز ۱۰ و دروازه بان با امتیاز ۱۱ شروع می‌کند. زمانی که یک گل در اثر ضربه نگه دارنده بثمر میرسد که او یک امتیاز را از دست می‌دهد. سپس ضربه محکم و بازیکن یک امتیاز از دست داده و دروازه بان میشود. ضربه مجدد باعث میشود که او مجدداً دروازه بان شود ولی در اثر از دست دادن امتیاز بلکه به‌عنوان تنبیه. این بازی معمولاً با یک گل و تعداد کم بازیکنان انجام میشود.
• فوتبال فولینگ نسخه‌ای از انجمن فوتبال است که در آن میله به‌عنوان اسلحه استفاده شده و (معمولا) ضربه به کشاله ران مجاز است. تعداد نفرات تیم از ۵ تا کمتر ۱۵ نفر است. میزان جراحت در دوره مساوی است.
فوتبال مدرسه راگبی و شاخه‌های آن
o لیگ راگبی – که معمولاً در استان‌های استرالیائی نیو ساوت ولز و کوئین لند و برخی پیروان انگلیسی آن به‌عنوان «فوتبال» و یا «فوتی»شناخته میشود. گاهی اوقات نیز بصورت ساده به آن «لیگ» می‌گویند.
تاچ فوتبال (لیگ راگبی) – نسخه بدون درگیری لیگ راگبی است؛ که به‌عنوان مشهور ترین فرم تاچ راگبی در سراسر دنیا شناخته میشود. در استرالیا معمولاً به این بازی «تاچ فوتبال» یا «تاچ»گفته میشود. در افریقای جنوبی نیز با نام «سیکس دان» شناخته میشود.
تگ راگبی – نام اصلی انواع لیگ راگبی و اتحادیه راگبی که در آن یک برچسب ولکرو نشانگر یک تکل می‌باشد. معروفترین آن «اوزتگ» است که توسط سنت جورج دراگونز در سال ۱۹۹۲ به‌عنوان یک تکنیک آموزشی ایجاد گردید.
فوتبال دانشگاهی – آمیخته‌ای از قواعد استرالیائی و لیگ راگبی که در سال ۱۹۳۳ در نمایشگاه سیدنی تمرین گردید. [۳]
راگبی لیگ ناینز – فرمی از لیگ راگبی که در آن ۹ بازیکن شرکت داشته و قوانین لیگ راگبی را نیز مورد بازبینی قرار داده‌است.
o اتحادیه راگبی
o راگبی سونز – عبارت‌اند از یک بازی اصلاحی از اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که دارای ۷ بازیکن بوده و قوانین آن کمی اصلاح شده‌اند. فرم اتحادیه راگبی در بازیهای کامون ویلس بازی می‌شدند.
o تاچ راگبی – یک نام مورد استفاده برای انواع بازی اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که فاقد هرگونه تکل می‌گردید.
• فوتبال امریکائی – که در ایالات متحده و کانادا به آن«فوتبال» و در «استرالیاً و» زلاند نو«به آن»گریدآیرون" می‌گفتند.
o فوتبال آرینا – نسخه داخل سالن فوتبال امریکائی.
o تاچ فوتبال (امریکائی) – فوتبال امریکائی فاقد تکل.
[فلگ فوتبال]] - فوتبال امریکائی فاقد تکل مانند تاچ فوتبال که در آن یک نوار که با برچسب بروی کمر بازیکن محکم بسته شده، توسط مدافعین و بعلامت تکل کشیده میشود.
• فوتبال کانادائی – که بطور ساده در کانادا آن را «فوتبال» می‌نامند؛ کلمه «فوتبال» در کانادا بسته به متنی که در آن آمده، هم بمعنای فوتبال امریکائی و هم بمعنای فوتبال کانادائی بکار می‌رود.
• فوتبال فلگ کانادائی - فوتبال کانادائی فاقد تکل.
بازیهای توپ قرون وسطی که هنوز زنده هستند
• مسابقات سنتی شروو تیوزدی در یو کی –بازیهای فوتبال سالیانه شهری و یا روستائی که قواعد خاص خود را دارا بودند. نام‌های جایگزین این بازی‌ها عبارت‌اند از: «موب فوتبال»، «شرووتاید فوتبال» و «فولک فوتبال»
o آلن ویک در نورث هامبرلند
o اشبورن در دربی شایر (که نام دیگرش فوتبال سلطنتی شرووتاید است.
o آتراستون در وارویکشایر
o کورف کسل دردورست - مراسم یادمان فوتبال شروو تیوزدی منطقه پیوربک ماربلرز.
o هاکسی در لینکلن شایر (بازی هاکسی هود در واقع در مراسم ظهور حضرت عیسی بازی شد.)
o هارلینگ اند سیلور بال که در کاخ سنت کلامب واقع در کورن وال بازی شد.
o سیدگ فیلد در کانتی دورهام
o دراسکاتلند هنوز هم بازیهای با گیم و «بال گیم» در میان مسیحیان و در شب سال نو رایج است.
دانز، برویک شایر
اسکون، پرت شایر
کرک وال در جزایر اورک نی
• بازیهای دیگر قرون وسطی که هنوز در خارج از انگلستان بازی می‌شوند عبارت‌اند از:
o کالسیو فیورتینو - شکل مدرن باقی مانده از فوتبال رنسانس قرن ۱۶ فلورانس.
"جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص انواع منقرض شده فوتبال که در قرون وسطی در اروپا بوجود آمده / بازی میشده‌اند، بخش مقاله فوتبال قرون وسطی را ملاحظه بفرمائید.
دیگر بازیهای عمومی مدرسه‌ای باقیمانده تا زمان حال
• بازی اتون فیلد
• اتون فیلد گیم
• اتون وال گیم
• فوتبال هارو
• فوتبال وینچستر
جدید ترین موارد اقتباس و ابداعات
• بر اساس قوانین اف. ای.
o کابیز
o فوتبال سه طرفه
o تریسک لاین (ورزش) تریسک لاین
o کبپی آپی هنر به نمایش گذاردن فوتبال با استفاده از پاها، زانوان، سینه، شانه‌ها و سر.
فوت بگ در این بازی بجای توپ از کیسه‌های کوچک لوبیا یا ماسه استفاده شده که در برخی انواع کیپی آپی مانند «هکی سک» انجام میشود.
• فوتبال فرم آزاد نوع مدرن کیپی آپی بوده که در آن بازیکنان فرم آزاد بخاطر ارزش‌های سرگرمی و نشان دادن توانائی‌ها یشان رتبه بندی می‌گردند.
• بر اساس راگبی"
o اسکافل بال
o فورس ام بکز
• بازیهای دو رگه
o اسپید بال امریکائی – ترکیبی از فوتبال امریکائی، ساکر و بسکتبال، که توسط المر دی. میتچل در دانشگاه میشیگان و به سال ۱۹۱۲ ابداع گردید.
o راگبی ویلچر (مردر بال). ابداع شده به سال ۱۹۷۷ در کانادا که ایده اولیه آن ازبیشتر از آنکه از فوتبال راگبی گرفته شده باشد، ازهاکی روی یخ و بسکتبال اقتباس شده بود.
لیگ راگبی ویلچر
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}