محصولات تراریخته عامل شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان

از دیر باز تولید کنندگان محصولات کشاورزی سعی در بهینه کردن محصولات با روش های مختلف بودند ولی این روش ها همواره در طبیعت رخ می داد و ممکن بود حتی به خودی خود رخ دهد مثل پیوند محصولی با محصول دیگر . اما با پیشرفت علم در زمینه ژنتیک و دسترسی به ماهیت ذرات که همان ژن محصول است بشر توانست تغییرات مورد نظر خود را در ژن بذرهای محصولات کشاورزی ایجاد نماید تا جایی که بتواند گیاهی را که هرگز در شرایط عادی نمیتواند در زمین شور کاشت شود تولید کند .به این محصولات تراریخته گفته می شود.
به گزارش رجانیوز، ذرت، سویا، روغن کلزا و پنبه چهار محصولی است که به صورت تراریخته در دنیا تولید می‌شوند که قبلاً مصرف آنها در کشور زیاد نبود ولی امروز شاید به یکی از مهترین محصولات مصرفی خانوار تبدیل شده باشد.

محصولات تراریخته یا تغییر ژن یافته، محصولاتی هستند که کارشناسان با دستکاری که روی ژنتیک آن انجام می‌دهند، یک خصوصیت ویژه را در محصول ایجاد یا یک خصوصیت را حذف می‌کنندکه این تغییر هرگز در طبیعت رخ نمی دهد؛ به عنوان مثال پروتئین هایی داخل محصول، ایجاد می کنند که خاصیت آفت کشی دارد و این سموم باعث می شود که مثلا کرم ساقه در برنج از بین برود.

در نگاه اول این پیشرفت بسیار مفید بود از آنجا که بشر توانست تولید محصولات کشاورزی را بوسیله بذرهای تراریخته افزایش دهد و ادعا کند گامی در جهت کاهش گرسنگی بردارد. از آنجا که این بذرها در هر محیطی که انسان اراده میکرد و با هرمشخصاتی که مد نظر او بود به عمل می آمد تولید آنها در کشورهایی که فقر تغذیه ای وجود داشت گسترش یافت . تا جایی که کشور های آمریکای لاتین به بزرگترین مزارع کشت محصولات تراریخته تبدیل شدند.

البته مثل هر پیشرفت علمی دیگر این علم نیز در انحصار شرکت های آمریکایی اسرائیلی در آمد و در پوشش یک شرکت چند ملیتی به نام مونسانتو توسعه یافت.

این پیشرفت علمی امیدهایی در جهت احقاق حقوق مردم در جهت دسترسی به موادغذایی ارزان تر را ایجاد نمود لکن پس از مدتی اندک این پیشرفت بدلیل عدم توجه به مخاطرات آن با سوال بزرگی مواجه شد که محصولات تراریخته برای انسان تا چقدر مفید است و چه خطرهایی ممکن است برای انسان و محیط زیست او فراهم کند؟

حقایقی پیرامون محصولات تراریخته

- پس از گزارش هایی که پیرامون بیماری های مشاهده شده در بدن کسانی که مشخصا در مصرف کنندگان محصولات تراریخته خصوصا در مناطقی که محصولات کاشت نیز می شد می رسید و همین طور آمار میزان بالای مصرف سموم در مزارعی که این محصولات کاشت شده بود در تمام جهان نگرانی های پیرامون این محصولات و عوارض آن ها بوجود آمد تا آنجا که در اکثر کشور های اروپایی ابتدائا قوانینی وضع شد تا از واردات و همچنین کاشت این محصولات در کشور هایشان جلوگیری شود و همزمان آزمایشات مختلفی روی این محصولات و همچنین عوارض آنها روی حیوانات آزمایشگاهی آغاز شد
- یک آکادمی آمریکایی با استناد به مطالعات صورت گرفته بر حیوانات، تأثیرات این اصلاحات ژنتیکی را بر روی ارگان‌های صدمه‌دیده، اختلالات دستگاه گوارش و دستگاه ایمنی بدن، افزایش سرعت پیر شدن و ناباروری عنوان کرد.
- همچنین مطالعات انسانی نشان ‌داد که چگونه اصلاحات ژنتیکی GM مواد غذایی می‌تواند موادی در درون بدن انسان باقی بگذارد که باعث مشکلات طولانی‌مدت خواهد شد.
- طبق گزارش‌های این آکادمی به‌عنوان‌مثال، ژن‌ها در داخل سس سویا، می‌توانند به دی. ان. ای باکتری زنده درون بدن انسان منتقل شوند. همچنین اصلاحات ژنتیکی درون‌دانه ذرت، سم حشره‌کشی تولید می‌کند که درون خون زنان باردار و جنین آن‌ها یافت شده است.
- از بذرهای تراریخته كار خاصی برنمی آید (بازده خاصی ندارند). آنها یا همچنان در برابر علف كش ها مقاوم هستند و یا حشره كش های خاص خود را تولید می كنند كه به معنای ورود سموم از اینراه به زمینهای كشاورزی می باشد. تركیب این دو ویژگی در یك بذر با مهندسی ژنتیكی(stacked events) به مرور افزایش پیدا كرده. آنها در حال حاضر ٣٣٪‏ از گیاهان تراریخته را تشكیل می دهند.

برخی از دانشمندان و مراکز علمی بذرهای تراریخته را عامل گسترش سرطان میدانند

Description: ۳۸ کشور تراریخته ها را ممنوع کرده اند، اما ما مصرف می کنیم
دکتر عمرانی عضو هیئت رئیسه انجمن ارگانیک ایران و عضو هیئت رئیسه اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در مورد مشکلات تولید محصولات تراریخته می گوید:
بیش از 90 درصد محصولات اکنون حاوی ژن مقاومت به علف‌کش‌ها هستند. کمیته مشترک سازمان جهانی بهداشت و فائو بر مبنای اظهار نظر انجمن بین‌المللی تحقیقات سرطان‌ به این نتیجه رسیده‌اند که علف‌کش‌ غالب در محصولات تراریخته یعنی گلایفوسیت سرطان‌زاست. در حالی که از زمان تجاری شدن محصولات تراریخته در سال 1996 تاکنون مصرف این علف‌کش 15 برابر افزایش یافته است.»
وی معتقد است :«این به معنی مخاطرات فراوان سلامت و زیست محیطی است چراکه ماده‌ای که باعث سرطان می‌شود، عامل ایجاد بیماری‌های دیگری مثل آلزایمر،‌ اوتیسم، افزایش سرطان‌های گوارشی و عملکرد منفی غدد بدن می‌شود که افزایش این بیماری‌ها در کشور آمریکا همگام با افزایش تولید محصولات تراریخته رشد معنی‌داری داشته است استفاده از علف‌کش‌ها در گیاهان تراریخته مقاوم به علف‌کش، باکتری‌های خاک را از بین می‌برند و روند تجزیه بقایای موجودات و تثبیت کربن و نیتروژن اتمسفری را با مشکل مواجه کرده و خاک را به یک توده فیزیکی بی‌‌خاصیتی تبدیل می‌کند.»

مشکلات علف کش انحصاری مونسانتو

نکته جالب توجهی که در این محصولات هست علف کشی است که به علت مقاوم بودن این محصولات در برابر اکثر سموم به طور انحصاری توسط شرکت آمریکایی اسرائیلی مونسانتو تولید و به کشورهایی که این بذرها در آن ها کاشت شده فروخته میشود .این علف کش به نام گلیفوزیت است:

گلیفوزیت یک حشره کش شیمایی است که به لطف مونسانتو نه تنها در امریکا بلکه در اروپا، استرالیا و کشورهای دیگر مصرف زیادی دارد. پس از آنکه مضرات آن فاش شد، رسانه‌ها توجه زیادی به آن داشتند. بیشتر این کشورها سعی دارند گلیفوزیت را در طبقه دیگر قرار دهند، مخصوصا اینکه آثار آن در خون، ادرار و شیر مادران هم دیده می‌شود. به گزارش سلامت نیوز، MIT scientist آن را خطرناک‌ترین ماده شیمیایی در محیط زیستمان تلقی می‌کند.

گلیفوزیت را اولین بار مونسانتو استفاده کرد و به نوعی به اسم خود ثبت کرد، اما حالا دیگر شرکت‌های بزرگ زیست فناوری نیز از آن استفاده می‌کنند. استفاده این شرکت‌های بزرگ زیست فناوری می‌تواند باعث شود که این ماده شیمیایی خطرناک بیشتر از قبل در بین مردم پخش شود.
مشکل اصلی گلیفوزیت: این ماده بر روی مسیر ﺷـﯿﮑﯿﻤﯿﺖ گیاهان و باکتری‌های مفید روده انسان اثر منفی دارد. گلیفوزیت‌ها باعث از بین رفتن مواد مغذی ضروری در گیاهان و حیوانات می‌شود. این ماده شیمیایی بیشتر در فرآیند تولید آمینو اسید و پروتئین‌ها دخالت دارد و باعث می‌شود گیاه نتواند سالم بماند.
تاثیر این ماده شیمایی در انسان‌ها بیشتر بر روی باکتری‌های روده است. گلیفوزیت باکتری مفید معده را از بین می‌برد و باعث می‌شود ایمنی بدن ما ضعیف شود
اما با همه ی این خطرات شاید بتوان این گونه دفاع کرد که این خطرات به طور گسترده و قطعی به اثبات نرسیده ولی مطلبی که قطعی است این است که نمیتوان از خطرات احتمالی این محصولات به راحتی گذشت و صد در صد به بی ضرر بودن این محصولات رای دادو اثر ویرانگر چنین دستکاریهای ژنتیکی اگر واقعیت داشته باشد می‌تواند تازه با گذشت نسلها در دراز مدت مشخص می‌شود و حتی باب جدیدی از بیوتروریسم را در جهان باز کند.

حقوق مردم نسبت به این محصولات چگونه تامین میشود ؟

شاید اولین حق مردم که حق زیست و حیات باشد که خود وابسته به تامین سلامت مردم است نیاز داشته باشد تا این محصولات بدون آزمایش های تایید سلامت و ایمنی زیستی هرگز در جامعه رهاسازی نشوند تا وارد چرخه زندگی مردم نگردند

در کشور های مختلف نسبت به تولید مواد غذایی تراریخته تجمعات زیادی تشکیل می شود

در کنار آن یکی از حقوق اصلی مردم که هم در حقوق بشر بر آن تاکید شده و هم در قوانین کشورهای مختلف حق دانستن است حق دانستن» و دریافت اطلاعات، به عنوان یکی از حقوق بنیادین جامعه بشری مورد پذیرش قرار گرفته است. بر اساس ماده نوزده اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد، حق مزبور شامل .....کسب اطلاعات و افکار، اخذ و انشار آن، به تمام وسایل و بدون ملاحظات مرزی است.» موضوع آگاه شدن و دریافت اطلاعات در این اعلامیه و البته سایر اسناد حقوق بشری الزام آور مطرح شده است.
طبق این قوانین مردم حق دارند اولا نسبت به این محصولات اطلاعات کامل داشته باشند و به طور مشخص بدانند که کدام محصول ارگانیک یا به اصطلاح سبز تولید شده و کدام محصول تراریخته و اصلاح ژن یافته است ضمن آن که همه حق دارند و باید بدانند که چه مخاطراتی مصرف این محصولات برای آن ها فراهم می کند که البته این وظیفه ی دولت ها و مجامع بشری است

قوانین و مقررات کشورهای مختلف پیرامون محصولات

ایرلند آلمان روسیه و ۳۸ کشور دیگر اکثرا یا کاشت و واردات محصولات تراریخته را ممنوع کردند و یا قوانین سخت گیرانه ای پیرامون این محصولات وضع کرده اند خصوصا اکثر این کشور ها برچسب گذاری این محصولات را که مشخص کند کدام محصول ارگانیک وکدام محصول تراریخته است و همین طور به خریدار اخطار دهد که این محصول دارای مخاطرات انسانی و زیستی برایشان دارد را اجباری کرده اند.جالب توجه است که کشور اسرائیل به عنوان یکی از سرمایه داران شرکت مونسانتو خود کشت این محصولات را درکشورش حتی به صورت آزمایشی ممنوع کرده است.

دکتر داوود حیات‌غیب، معاون دفتر پژوهش و توسعه فناوری‌های محیط زیست، طی یادداشتی شرایط محصولات دستکاری شده ژنتیکی (تراریخته) در سرزمین های اشغالی را بررسی کرده و تاکید میکند یکی از بزرگترین مراکز تحقیقاتی روی این محصولات در این کشور قراردارد.

جایگاه این محصولات در کشور ما چگونه است ؟

متاسفانه آمار دقیق و مشخصی از این محصولات در هیچ یک از مراجع رسمی کشور وجود دارد تا جایی که حتی اکثر مسئولین از جهاد کشاورزی تا وزارت بهداشت کاشت این بذرها را در کشورمان رد میکنند و در رابطه با واردات این محصول نیز اطلاعات کاملی در دسترس نیست اما با نگاهی به گزارش های مراکز علمی و تحقیقاتی کشور و همین طور بررسی های میدانی صورت گرفته روی محصولات موجود در بازار نشان میدهد علاوه برآن که میزان زیادی از محصولات تراریخته خصوصا چهار محصول ذرت، سویا، روغن کلزا و پنبه که مقدار زیادی از آنها در روغن های موجود در بازار یافت می شود که این مسئله در اطلاعات مندرج در برچسب دو مارک از روغن های موجود در بازار کاملا مشخص گردیده است

سایت سلامت نیوز طی گزارش های متعدد بر اساس آمار مراکز تحقیقاتی اعلام میکند : نیمی از برنج موجود در بازار ایران، و بیش از 90 درصد از روغن خوراکی، جزو محصولات پرخطر و مسموم تراریخته است؛ که متأسفانه بدون ارزیابی لازم از خطر، و با کم کاری مراجع نظارتی، در سبد غذایی مردم وجود داشته و حتی بدون برچسب گذاری و اطلاع رسانی لازم به مصرف عموم مردم می رسد.

قوانین کشور ایران در مورد محصولات تراریخته

متاسفانه قوانین و مقررات ایران پیرامون این محصولات بسیار اندک است وفقط یک قانون مستقل در این رابطه وجود دارد و آن هم قانون ایمنی زیستی کشور و پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا که در تاریخ 29/5/1382 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است. این قوانین نیز نارسایی های زیادی دارند
عمده تاکید قانون ایمنی زیستی کشور بر این است :
صدور، تمدید و لغو مجوز فعالیت در امور مرتبط با فناوری زیستی جدید بارعایت قوانین مربوط به هر دستگاه و ضوابط ایمنی زیستی موضوع ماده (3) این قانون برعهده دستگاههای اجرائی ذی‌صلاح به شرح ذیل می‌باشد:
الف ـ وزارت جهاد کشاورزی در امور مرتبط با تولیدات بخش کشاورزی و منابع طبیعی.
ب ـ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در امور مرتبط با ایمنی و سلامت موادغذایی، آرایشی، بهداشتی و موادپزشکی.
ج ـ سازمان حفاظت محیط زیست در امور مرتبط با حیات وحش و بررسی ارزیابی مخاطرات زیست محیطی بر مبنای مستندات علمی ارائه شده توسط متقاضی.
که البته در رابطه با محصولات تراریخت کشاورزی شاید بشود گفت هر سه دستگاه ذکر شده مسئول بررسی مخاطرات این محصولات هستند و ضمن آن که طبق ماده ۷ این قانون بایستی مقررات برچسب گذاری محصولات رعایت گردد .
اما آن چه در عمل رخ داده است متاسفانه گویای این مطلب است که طی کم توجهی مسئولین این سه دستگاه و یا کم و کاست این قانون علاوه بر واردات این محصولات وعدم سنجش مخاطرات آنان پیش از رهاسازی در بازار همانطور که قبل تر بیان شد کاشت این بذر ها خصوصا بذر برنج در کشور مشاهده شده است.و حتی قانون برچسب گذاری برای این محصولات رعایت نمی شود.

اما متاسفانه مسئولین به جای جلوگیری از این موارد تحت تاثیر جوسازی های موافقان این محصولات قرار گرفته و بدون در نظر گرفتن مخاطرات واردات و کشت این محصولات جلوی منتقدان صف آرایی نموده اند تا جایی که برخی دانشمندان مخالف رهاسازی بدون سنجش این محصولات را از مراکز مهم ژنتیکی کشور اخراج نمودند.

دکتر علی کرمی استاد ژنتیک که از منتقدان رهاسازی بدون دقت محصولات تراریخته است در گفتگویی مطرح میکند که مخالف فناوری ژنتیک نبوده و برعکس مدافع این علم است ولی تاکید میکند متاسفانه از این علم بدرستی در بخش گیاهی استفاده نگردیده وی در اینباره و در مورد تفاوت فرآیند طی شده در یک داروی نوترکیب که همان اصلاح ژن شده است با یک گیاه تراریخته می گوید:
در تهیه یک داروی نوترکیب، مثلاً هورمون رشد یا انسولین یا داروهای دیگر، ژن مسئول آن در انسان با روشهای مهندسی ژنتیک در یک فرایند بسیار دقیق مثلاً وارد یک مخمر یا سلول شده و پس از تولید و خالص‌سازی، بعد از گذشت از چهار تا پنج مرحله آزمایش بسیار دقیق به بازار وارد می‌شود؛ ابتدا آن را روی حیوانات آزمایشگاهی در آزمایشگاه تست می‌کنیم تا مطمئن شویم خطری ندارد؛ بعد بررسی‌های انسانی را داریم که خودش سه فاز دارد؛ ابتدا در جمعیتهای کوچک؛ بعد در جمعیتهای بزرگتر؛ گاهی چندین سال طول می‌کشد که دارو از آزمایشگاه به داروخانه برسد. آیا شما در گیاه هم این ارزیابی‌ها را انجام دادید؟ ثانیاً در داخل جعبه هر دارو، یک برگه توضیحات کامل درباره مشخصات، ترکیبات، موارد مصرف و از همه مهمتر عوارض احتمالی آن با جزئیات کامل نوشته شده و مصرف کننده آن را مطالعه می‌کند. آیا در محصولات تراریخته هم همین‌طور است؟ بسیاری از مردم ایران اطلاع ندارند که سالهاست برنج، ذرت، سویا، روغنها و انواع محصولات واجد ترکیبات تراریخته را مصرف می‌کنند؛ چرا اطلاع ندارند؟ چون برچسب تراریخته ندارد؛ درحالی که در اکثر کشورهای اروپایی محصولات تراریخته برچسب دارد.
وی همچنین در رابطه با اهمال مسئولین در رابطه با ورود محصولات تراریخته به مزارع می گوید:
البته! براساس قانون ایمنی زیستی کشور (مصوب مجلس شورای اسلامی) نباید تراریخته‌ای به مزارع برود، مگر اینکه از سه مرکز مجوز کسب کند: وزارت بهداشت، وزرات جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت محیط‌زیست. حالا خود محققان وزرات جهادکشاورزی ساخته‌اند؛ خود وزارت جهاد کشاورزی هم تأییدیه می‌دهد؛ بعد هم خود آقایان به مزرعه بردند! از دو جای دیگر مجوز نگرفته‌اند. این برخلاف قانون کشور نیست؟ بند چهار قانون ایمنی زیستی را بخوانید که ذکر کرده پس از کسب مجوز از سه مرکز. این را شورای ملی ایمنی زیستی باید تأیید کند. ما کی گفتیم مخالف تراریخته هستیم؟ ما می‌گوییم شما مطابق با قانون عمل کنید، آن وقت هیچ مخالفتی نمی‌کنیم که هیچ؛ از شما حمایت هم می‌کنیم. همه باید مطیع قانون باشند.

موضع رهبری و سیاستهای بالادستی نظام، درباره غذای سالم، در تقابل با تراریخته‌هاست

در مصوبه 26 آبان 94، رهبری سیاستهای کلی محیط‌زیست کشور را ابلاغ کردند. بند هشت آن می گوید«گسترش اقتصاد سبز با استفاده ازمحصولات کشاورزی سالم و ارگانیک». در این قانون به وضوح مشخص است که برنامه ریزی کلان کشور بایستی بر اساس توسعه محصولات کشاورزی سالم و ارگانیک باشد؛ نه تراریخته

در حالی که متاسفانه دولت در لایحه برنامه ششم نوشته قصد توسعه تراریخته درمورد پنبه و برنج را دارد.

در کنار همه این بررسی ها باید گفت مسئله محصولات تراریخته و واردات و کشت و توسعه ی این محصولات بایستی با یک علامت سوال بزرگ وجدی از طرف همه دستگاه های مسئول مواجه شود و تا زمانی که بی خطر بودن این محصولات بطور قطع به نتیجه نرسیده است نباید اجازه رهاسازی وخصوصا کشت این محصولات داده شود
سوالاتی که همه ی صاحب نظرات نسبت به آنها نگران و دغدغده مند هستند شامل سوالاتی مانند اینکه:
آیا میتوان به بذرهایی که حتی می توانند با هدف تغییر DNA انسانها تولید شوند و یکی از بزرگترین خطرات تروریستی جهان که همان بیوتروریسم اگروتروریسم و یا تروریسم پنهان است براحتی اعتماد کرد؟
آیا مردم حق ندارند بدانند چه محصولاتی مصرف میکنند و محصولات نباید برچسب گذاری شوند؟
آیا وظیفه دولت ها این نیست که مردم را نسبت به مخاطرات این محصولات آگاه کنند؟

آیا مافیای مونستانتو به کشور ما نیز نفوذ کرده که نمیتوان جلوی این محصولات ایستاد و مخالفان آن براحتی حذف می شوند؟

و آیا نمی توان بطور مثال برای تولید روغن مردم مواد اولیه ی اورگانیگ از کشورهای دیگری وارد کرد؟
و هزاران سوال بی جواب دیگر . شاید زمان آن باشد تا جدی گرفتن این مسئله و مطالبه حقوق مردم از مسئولین به یک مطالبه عمومی تبدیل شود.