معنویت مردم و خانواده های شهدا و اخلاص رزمندگان در جبهه ها امام را به هیجان می آورد.
من چند بار گریه ی امام را - نه فقط به هنگام روضه و ذکر مصیبت - دیده بودم.
هر دفعه که راجع به فداکاریهاى مردم با امام صحبت می‌کردیم، ایشان به هیجان مى‏آمدند و متأثر مى‏شدند. مثلاً موقعى که در محل نماز جمعه تهران قلکهاى اهدایى بچه‏ها به جبهه‏ها را شکسته بودند و کوهى از پول درست شده بوده، امام در بیمارستان با مشاهده این صحنه از تلویزیون متأثر شدند و به من که در خدمتشان بودم، گفتند: دیدى این بچه‏ها چه کردند؟! در آن لحظه مشاهده کردم که چشمهایشان پُر از اشک شده است و گریه می‌کنند!
منبع:مشک فشان