ياخته ها

ياخته واحد ساختماني و عملي بدن موجودات زنده مي باشد .ياخته کوچکترين بخشي است که قادر به ادامه زندگي و توليدمثل است. هر ياخته از دو قسمت هسته و سيتوپلاسم تشکيل شده است که خود سيتوپلاسم در اطرافش غشايي دارد. شکل، اندازه و تنوع ياخته ها در موجودات بسيار متفاوت است. ولي در گياهان تقريباً ثابت است زيرا اطراف ياخته ها را جدار سختي از جنس سلولز فراگرفته است. ولي با اين حال در اين گونه ياخته ها نيز تنوع بسياري ديده مي شود برخي موجودات نظير باکتري ها ظاهراً فاقد هسته اند. ولي به واقع اسيد زروکسي ريبونوکلئيک (DNA) در ساختمان آنها ديده مي شود. ويروس ها انگل اجباري درون ياخته اي بوده و قادر به زندگي جداگانه نيستند.

زايش و مرگ ياخته ها:

هر ياخته مانند هر موجود زنده اي داراي دوره زندگي محدودي مي باشد بعضي از ياخته ها مانند گلبولهاي سفيد چند روز بيشتر عمر نخواهند کرد ولي برخي از ياخته ها چندين سال عمر دارند.

ياخته هاي با هسته نامشخص:

در اين گروه دو دسته از موجودات شامل باکتريها و ويروس ها قرار مي گيرند.
باکتريها: موجودات تک ياخته اي سيار ريزي هستند که پوشش خارجي نسبتاً ضخيمي آنها را احاطه کرده است و شکلشان ساده مي باشد. باکتريها فاقد شبکه آندوپلاسمي، ليزوزم، دستگاه هاي گوارشي و متوکندري مي باشند. اما در سيتوپلاسمشان تعداد زيادي ريبوزوم وجود دارد. که روي غشاي هر ريبوزوم زايده اي به نام مزوزم وجود دارد. مزوزومها همان ارزش متوکندري ها را دارند.
در باکتريها هسته مشخصي وجود ندارد ولي ماده وراثتي به خوبي قابل تشخيص مي باشد. باکتريها با وجود ساده بودن ساختمانشان، زندگي بسيار فعالي دارند.
ويروسها: ويروسها از باکتريها کوچکترند و اندازه آنها حدود چند صد آنگتروم است. ويروسها داراي غشايي پروتئيني به نام کپسيد هستند. هر کپسيد از اجزاي ريزتري به نام کپسوهر تشکيل شده که تعدا آنها با تنوجه به نوع ويروس متغير است. نام ديگر ويروس ها ويريون مي باشد. هر کپسيد ماند غشايي اطراف اسيد کوليئيک را فرا مي گيرد. ويروس ها تها داراي يک نوع اسيدنوکئيک يعني DNA يا RNA مي باشند و هيچ ويروسي هرد دو اسيد را با هم ندارد.
ويروس ها به تنهايي هيچگونه فعاليت حياتي ندارند بلکه به عنوان انگل اجباري ميزبان شناخته مي شوند. ويروس براي پيوستن به ياخته ميزبان ابتدا اسيدرزوکي ريبونوکلئيک (DNA) خود را به بدن ميزبان تزريق مي کند و سپس با فعال شدن آنزيم ها در بدن ميزبان و ساخت DNA و پوشش پروتئيني باعث ازدياد ويروسها مي گردد.