مردم‌سالاری و انگیزه‌های سیاسی

رابطه بین آزادی سیاسی و حقوق مدنی از یك طرف و رابطه‌ی آزادی و پیش‌گیری از مصائب اقتصادی از سوی دیگر. یكی از مهم‌ترین عوامل اولیه این رابطه را در این واقعیت می‌توان دید كه قحطی در كشورهای مردم‌سالار اتفاق نمی‌افتد. به واقع، هیچ‌گونه قحطی بزرگی در كشورهای مردم‌سالار رخ نداده است، حتی اگر آن كشور فقیر بوده باشد. این به دلیل آن است كه قحطی‌ها در صورت تلاش دولت برای جلوگیری از آن به راحتی قابل مهارند. دولت در نظام مردم‌سالاری چند حزبی با انتخابات و مطبوعات آزاد، انگیزه‌های سیاسی قوی برای جلوگیری از قحطی دارد. این نشانگر آن است كه آزادی سیاسی در شكل سازمان‌های مردم‌سالار به حفظ آزادی اقتصادی (بویژه رهایی از گرسنگی شدید) و آزادی بقاء (در مقابل مرگ و میر ناشی از قحطی) كمك می‌كند.
وقتی كه كشوری آن قدر خوشبخت است كه هیچ‌گاه با یك بحران جدی روبه رو نمی‌شود، و همه چیز بر وفق مراد پیش می‌رود امنیت ناشی از مردم‌سالاری خیلی مشهود نیست. اما خطر ناامنی، از خطر نهفته در اقتصاد و یا دیگر شرایط و یا از خطاهای ناشی از سیاست‌های غلط برمی‌خیزد كه در ورای آنچه شرایط سالم به نظر می رسد، ممكن است پنهان باشد. وقتی این رابطه به طور كامل مورد بررسی قرار گرفت، ارجاع به جنبه‌های سیاسی «بحران اقتصادی آسیا» كه به تازگی رخ داده ضروری خواهد بود.
منبع مقاله :
سن، آمارتیا، (1394)، توسعه به مثابه آزادی، ترجمه‌ی وحید محمودی، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسه‌ انتشارات، چاپ چهارم