لذا در درجه‏ى اول، همه‏ى دشمنیهاى عالم متوجه ماست. ما در لابلاى سخنان گرم و به‏ظاهر دوستانه، همواره نشانه‏هاى خصومت و کینه را مى‏شناسیم. ما مى‏دانیم که استکبار نسبت به جمهورى اسلامى و شما ملت و این امام بزرگوار، چه‏قدر دشمن است. دشمن چون او را زنده مى‏داند، یک سر سوزن از دشمنیش با او کم نشده است. اگر بوقهاى استکبارى و اردوگاه استکبار و دشمنان امام فکر مى‏کردند که او مرده و تمام شده است، بعد از گذشت دو سال از رحلت جانسوز او، این‏قدر با شخص او و با نام او دشمنى نمى‏کردند، که امروز مى‏کنند.
ایران اسلامى، ایران امام، ایران انقلاب، مرکز و محور حرکت عظیم جهانى مسلمانان است، و به همین نسبت محور دشمنیهاست. این، به‏جاى آن‏که ما را غمگین کند، خوشحال مى‏کند؛ و به‏جاى آن‏که ما را وحشت‏زده کند، امیدوار مى‏کند؛ چون نشان مى‏دهد که ما قدرتمندیم و علیه منافع استکبار و منافع دزدان و غارتگران، همچنان تهدید بزرگى به شمار مى‏رویم. دشمنى استکبار، ما را مطمئنتر مى‏کند که راهى را که در حرکت پیشرونده‏ى انقلاب و سازنده‏ى کشور و جامعه انتخاب کرده‏ایم، درست و موفق و صائب بوده است. اگر ما در حرکتمان علیه منافع دشمنان بشریت و در جهت مصالح انقلاب و کشور، راه خطا را پیموده بودیم، دشمن این‏قدر با ما دشمنى نمى‏کرد.
امروز همه‏ى تبلیغات جهانى با شیوه‏هاى مختلف علیه ماست. ممکن است بعضى از رادیوها و بعضى از دستگاههاى خبرى و تبلیغاتى به ما صریحاً دشنام ندهند، اما این دلیل دوستى آنها نیست. آنها مى‏دانند که دشنام صریحشان به ما، دل ملتهاى عالم را به ما بیشتر نزدیک مى‏کند. به همین خاطر، به جاى دشنام صریح، تهمت مى‏زنند؛ خودشان را به ما نزدیک، و ما را به خودشان خوشبین نشان مى‏دهند! این هم از همان ترفندها و خباثتهاست.
منبع: فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) 14/3/1370