استفاده‌های الیاف نوری از نظر آکوستیکی

تحول اخیر در فن آوری سنسور الیاف – نوری، فصل جدید و جالبی را در روشهای اندازه گیری گشوده است. آشکار سازهای الیافی از امتیازهای متعددی، نظیر حد پایینتر آشکار سازی، قابلیت تغییر هندسی، و از یک پایه تکنو لوژیکی مشترک برای آشکار سازی اختلالهای فیزیکی مختلف، برخوردار هستند. به ویژه، آشکار سازی آکوستیکی در سال 1977، جدی گرفته شد؛ یعنی هنگامی که مفهوم اساسی هیدروفون الیاف اپتیکی تداخل سنجی گزارش شد. از آن هنگام تا کنون، آزمایشگاهها و دانشگاههای بسیاری در این زمینه وارد شده‌اند و وسایل حساسی را ابداع کرده‌اند که با انواع روشهای مغناطیسی، آکوستیکی، فشاری، جا به جایی، ژیراسیونی، شتابی، فوتو آکوستیکی، جریانی و کرنشی سر و کار دارند.
هیدروفونهای الیاف نوری بر اساس یکی از دو اصل مدولاسیون فاز یا دامنه کار می‌کنند. در سنسور فازی (تداخل سنجی)، از انتقال فازهای القا شده آکوستیکی استفاده می‌شود که بر اثر تغییرات ضریب شکست در قسمت مرکزی یک الیاف نوری واقع در میدان آکوستیکی به وجود می‌آید.
در سنسورهای دامنه‌ای، اختلالهای فیزیکی با الیاف یا وسیله دیگری که به الیاف متصل است بر هم کنش می‌کند، و مستقیماً شدت نور در الیاف را مدوله می‌کند. سنسورهای دامنه‌ای را می‌توان به دو رده فرعی تقسیم کرد. در رده اول، یک علامت نوری ورودی با شکل خاص، از نوعی ناحیه بر هم کنش فوتو – آکوستیکی عبور می‌کند که در آن جا دامنه باریکه نور پس از مدوله شدن توسط میدان آکوستیکی، عبور می‌کند و آشکار سازی می‌شود. در رده دوم، مدولاسیونهایی که به دنبال می‌آیند پس از انعکاس در ناحیه بر هم کنش آشکار سازی می‌شوند.
در خالی که وسایل الیاف نوری می‌توانند از امتیازات مشترکی برخوردار باشند برخی خصوصیات در سنسورهای فازی، و برخی دیگر در سنسورهای دامنه‌ای (شدتی) مشهودتر است. به عنوان مثال، برجسته‌ترین مزیت آشکار سازهای تداخل سنجی در حساسیت آنها نهفته است، که چندین مرتبه بزرگی از سایر تکنو لوژیهای دامنه‌ای موجود حساسترند، در حالی که مزیت سنسورهای دامنه‌ای در سهولت طرح و سازگاری آنها با الیاف «چند - مدی» است. علاوه بر این، هیدروفونهای فوق العاده کوچک را می‌توان در گستره وسیعی از بسامدها به کار برد.