کمدی ایستاده

نوعی کمدی است که کمدین به طور زنده، به صورت مستقیم، در برابر مخاطبان به ایفای نقش می‌پردازد و به طور معمول با یک میکروفن دستی، با بیان لطیفه، داستان، خاطره، یا حتا اجرای موسیقی و تردستی موجب خنده و سرگرمی تماشاگران می‌شود. گرچه نام این کمدی به طور تلویحی اشاره بر آن دارد که کمدین، همواره حالت ایستاده دارد، اما این یک اجبار نیست. همچنین به تازگی در اروپا شاهدیم به جای یک نفر گروهی از کمدین‌های جوان این نوع کمدی را اجرا می‌کنند. ابتدا کمدی‌های ایستاده در کلوپ‌های شبانه و سالن‌های تئاتر اجرا می‌شد اما اکنون شاهد اجرای آن از طریق رادیو، تلویزیون، دی‌وی دی واینترنت می‌باشیم.
در کمدی ایستاده، بازخورد حضار در میزان موفقیت اجرای کمدی نقش حیاتی دارد زیرا در این گونه نمایش حضار از کمدین توقع دارند تا بی‌وقفه آنها را بخنداند.
کمدی ایستاده در انگلستان تاریخ طولانی دارد و آغاز آن به سالن‌های موسیقی قرن 18 میلادی بر می‌گردد. در دوران لرد جمبرلین به علّت سازوکار شدید سانسور، از کمدین‌ها درخواست می‌شد تا قبل از اجرا، تمام متن نمایش‌های خود را برای بررسی تحویل دهند.
اداره سانسور پس از بررسی زیر قسمت‌های غیرقابل قبول با جوهرآبی رنگ خط می‌کشید. شاید به همین خاطر، اکنون یکی از معانی ضمنی واژه آبی در زبان انگلیسی کمدینی است که نمایش‌هایی زشت و مستهجن دارد. در آن زمان کمدین را مجبور می‌کردند تا مبادا از متن ویرایش شده تخطی کند.
مکس میلر، کن داد و آرتور آسکی از معروف‌ترین کمدین‌های ایستاده انگلیسی در قرن 20 می‌باشد.
همچنین کنسرت‌هایی که در طول جنگ جهانی دوم، برای اعضای نیروهای مسلّح برگزار می‌شد، کمک زیادی به اشاعه‌ی کمدی ایستاده در آمریکا کردند. اریک سیکس، پیترسلرز و تامی کوپر فعالیت‌های خود را این گونه آغاز کردند. راب هوپ مشهورترین کمدین ایستاده آمریکایی بود که در طول جنگ جهانی دوم برای سربازان آمریکایی برنامه اجرا می‌کرد.
در ایران حمید ماهی‌صفت، مکس امینی، مازیار جیرانی و امید جلیلی در کمدی ایستاده فعالیتی جدی داشته‌اند.
منبع مقاله :
اصلانی، محمدرضا؛ (1394)، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز همراه با نمونه‌های متعدد برای مدخل‌ها، تهران: انتشارات مروارید، چاپ اول.