حضرت عيسي بعد از نزول

وظايف حضرت عيسي عليه السلام بعد از نزول از آسمان:

ابوهريره در حديث از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل مي کند که فرمود: «... او از آسمان فرود مي آيد... با مردم به جهت دعوت به اسلام جنگ خواهد کرد، صليب را خرد کرده و خوک را مي کشد و جزيه وضع مي کند. خداوند در عصر او همه ملت ها به جز اسلام را نابود مي گرداند و مسيح دجال را نيز به هلاکت مي رساند. در روي زمين چهل سال درنگ مي کند و بعد از وفات، مسلمانان بر او نماز مي گزارند».(1)
ممکن است که مقصود از کشتن خوک، کنايه از تحريم خوردن آن بر مسيحيان آن عصر باشد. و مقصود از وضع جزيه، کنايه از ابطال جمع اديان است.(2)

شريعت عيسي عليه السلام بعد از نزول

از برخي روايات استفاده مي شود که حضرت عيسي عليه السلام بعد از فرود آمدن از آسمان، به شريعت اسلام عمل مي کند نه به شريعت خود.
سمره از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل کرده که فرمود: «عيسي بن مريم در حالي که تصديق کننده به محمد صلي الله عليه و آله و بر ملت او است نزول مي کند، آن گاه دجال را به قتل مي رساند...»(3)
ابن حبّان در صحيح خود از ابوهريره نقل کرده که گفت: از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم که مي فرمود: «... و هنگامي که سر از رکوع بر مي دارد «سمع الله لمن حمده؟» مي گويد...»(4)

منجي و رهبر در حکومت عدل توحيدي

در مورد منجي و رهبر در حکومت عدل جهاني توحيدي سه احتمال وجود دارد:
1- منجي و رهبر جهاني همان عيسي بن مريم است، و منظور از مهدي نيز اوست.
2- منجي و رهبر، مهدي موعود اسلامي است، که از او به مسيح نيز تعبير شده است.
3- منجي و رهبر، حضرت مهدي است که حضرت عيسي نيز از جانب خداوند به مساعدت او مي شتابد.

ادله ي احتمال اول

1- لفظ مسيح که مقصود از آن، نجات بخش و منجي است لقب حضرت عيسي عليه السلام مي باشد.
2- در برخي از اناجيل و روايت اسلامي به طول عمر حضرت مسيح در آخرالزمان اشاره شده است.(5)
3- در برخي از روايات آمده: «و لا مهديّ إلّا عيسي بن مريم»؛ «و مهدي به جز عيسي بن مريم نيست».
اولاً: نامگذاري حضرت عيسي عليه السلام به مسيح بر استقلال او در برپايي حکومت عدل جهاني دلالت ندارد؛ زيرا نام «مسيح» را برخي از کاتبان اناجيل بر حضرت مسيح اطلاق نمودند و قرآن نيز به جهت شهرت آن بر آن حضرت اطلاق کرده است. و ديگر اين که کافي است در لقب دادن حضرت عيسي به مسيح به جهت آن که در تأسيس حکومت عدل جهاني مشارکت دارد.
ثانياً: توافق اسلام و مسيحيت در بازگشت حضرت عيسي عليه السلام در آخرالزمان و طول عمر او دلالت بر استقلال ايشان در تشکيل حکومت و رهبري ندارد.
ثالثاً: در مورد حديث «و لا مهديّ الا عيسي بن مريم» که ابن ماجه آن را در سنن خود نقل کرده اشکالاتي وجود دارد:
الف. اين حديث معارض با روايات متواتري است که مهدي را از ذريه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله معرفي کرده است.
ب. اين روايت از منفردات محمد بن خالد جندي است و تنها اوست که آن را نقل کرده است در حالي که او کسي است که به تعبير آبري، نزد اهل سنت معروف نيست. و به تعبير حاکم نيشابوري، مجهول بوده و نقل حديثش به جهت تعجب است.(6) لذا قرطبي مي گويد: «احاديث نبوي که دلالت بر خروج مهدي عليه السلام از عترت پيامبر صلي الله عليه و آله و از اولاد فاطمه عليها السلام دارد اصّح از اين حديث است و حکم، مطابق آن احاديث است.»(7) ابونعيم اصفهاني نيز حديث را غريب مي داند.(8)

دليل احتمال دوم:

مسيح در لغت گرچه به معناي مسح شده است ولي اين کلمه لقب کسي قرار گرفته که از جانب خداوند مسح شده و قابليّت براي نجات عالم را دارد، و مطابق روايات اين قابليت تنها براي حضرت مهدي عليه السلام است.
اولاً: لقب دادن حضرت مهدي عليه السلام به «مسيح» به معنايي که ذکر شده گرچه امر معقولي است ولي در روايات به آن اشاره نشده است.
ثانياً: از مجموعه ي احاديث استفاده مي شود که حضرت مسيح با تشريک مساعي با حضرت مهدي عليه السلام امر حکومت جهاني را به پيش خواهند برد.

ادله ي احتمال سوم:

از مجموعه ي قرائن و ادله به دست مي آيد که حکومت جهاني با رهبري حضرت مهدي عليه السلام و تشريک مساعي حضرت عيسي عليه السلام برپا خواهد شد زيرا:
1- امام مهدي عليه السلام وارث طرح کامل حکومت عدل جهاني توحيدي از رسول اکرم صلي الله عليه و آله است.
2- در روايت اسلامي آمده است که حضرت عيسي از امامت جماعت بر مسلمين امتناع کرده و امام مهدي عليه السلام را به عنوان امامت معرفي مي کند.
3- حکمت اقتضا مي کند که رهبر حکومت جهاني از امت اسلام باشد.
4- در عبارات اناجيل آمده است حضرت عيسي به کمک شخصي به نام «فرزند انسان» از آسمان فرود آمده و با مساعدت او اين حکومت بر پا خواهد شد.

زندگي حضرت عيسي عليه السلام بعد از نزول

از برخي روايت استفاده مي شود، حضرت عيسي بعد از نزول به زمين چهل سال عمر مي کند و در اين مدت ازدواج کرده، بعد از رحلت مسلمانان بر او نماز مي گزارند:
1- ابوهريره در حديثي از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل کرده که فرمود: «... او- مسيح- چهل سال در روي زمين مکث خواهند کرد و بعد از وفاتش مسلمانان بر او نماز مي گزارند.»(9)
2- عبدالله بن عمر از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل کرده که فرمود: «عيسي بن مريم به زمين فرود مي آيد و ازدواج مي کند و فرزنددار مي شود».(10)

پي نوشت :

1- سنن ابي داوود، ج2، ص319، ح4324؛ کنزالعمال، ج14، ص333، ح38843.
2- المسيح المنتظر و نهايه العالم، ص240.
3- مسند احمد، ج5، ص13؛ المعجم الکبير، ج7، ص221.
4- صحيح ابن حبّان، ج5، ص223.
5- انجيل، متّي، 28/ 19-20.
6- المنار المنيف، ص129.
7- التذکره، ج2، ص299.
8- حليه الاولياء، ج9، ص161.
9- مسند احمد، ج2، ص406؛ سنن ابي داوود، ج2، ص319.
10- المنتظم، ج2، ص39.

منبع:کتاب هنگامه ظهور