مترجم: زهرا هدایت منش
منبع:راسخون
 

این هم دلیل دیگری برای نگرانی: در کسانی که بیماری قلبی تازه شروع به پیشرفت کرده و هنوز عارضه‌ای بروز نداده باشد، احتمال مرگ در صورت وقوع سکتۀ قلبی بیش‌تر از کسانی است که در آنان بیماری پیشرفت بیش‌تری داشته است.
در گزارشی که در مجلۀ پزشکی نیواینگلند به چاپ رسید، این «حقیقت شگفت‌انگیز» به واکنش پیچیدۀ بدن در قبال بیماری قلبی ربط داده شد. معمولا بیماری قلبی با تجمع رسوب در جدارة شریان‌های آکلیلی آغاز می‌گردد، که باعث می‌شود این عروق تنگ‌تر شوند. در نتیجة این تنگی منجر به کاهش جریان خون در شریان‌ها می‌شود، که به این حالت آیسکمی گویند. اما در بسیاری از افراد با شدت یافتن آبسکی، شریان‌های جانبی تغذیه‌کننده قلب بزرگ می‌شود، تا مقداری از این ظرفیت کاهش‌یافته شریان‌های اولیه را جبران کنند.
کسانی که بیماری¬شان بدین مرحله رسیده باشد از دو مزیت برخوردارند. اولا بیماری‌شان به‌راحتی تشخیص داده می‌شود- مثلا از طریق مطالعۀ نوار قلبی بااحساس دردهای سینه‌ای معروف به آنژین. علاوه بر این، اگر یکی از شریان‌های اکلیلی اصلی به‌طور ناگهانی مسدود شود، بزرگ شدت شریان‌های جانبی باعث تخفیف اثر کشندة حمله، یا انفارکت موکاردی، می‌گردد.
برعکس در کسانی که ایسکمی و در نتیجه بزرگ شدن شریان‌های جانبی هنوز روی نداده باشد، کاستی‌ای مضاعف وجود دارد. اینان هیچ نشانی از مشکلات خود بروز نمی‌دهند و بنابراین نیازی به برداشتن قدم‌های درمانی احساس نمی‌کنند. اگر انسدادی دریکی از شریان‌های آکلیلی اصلی پیش آید، اثرات آن به‌احتمال زیاد کشنده خواهد بود، چون شریان‌های جانبی نمی‌توانند آن را پشتیبانی کنند.
به نوشتۀ استیون ایشتاین، ارشد قیومی و رابرت بوتو از انستیتو ملی قلب، ریه و خون در مری لند، به همین دلیل است که «در مدتی معین و در جمعیتی فاقد نشانه‌های بالینی که بیماریابی شده باشند، تعداد کل مرگ‌ومیرها در بیمارانی که آزمایش‌هایشان منفی باشد بسیار بیش‌تر از کسانی است که آزمایش هنگام‌ها مثبت بوده است. به عقیدة نویسندگان این مقاله، هیچ راه عملی برای شناسایی و درمان متعاقب افرادی که در معرض این حملات ناگهانی قرار دارند وجود ندارد. اینان نتیجه می‌گیرند که تنها در صورتی می‌توان از تعداد چنین مرگ‌ومیرهایی کاست که مردم بیش‌تری برای جلوگیری کامل از وقوع بیماری قلبی، رژیم غذایی و دیگر جنبه‌های زندگی خود را تغییر دهید.