28 بهمن 1387 / 20 صفر المظفر 1430 / 16 فوریه 2009

صدها هزار تن از كارگران، كارمندان و نظاميان اعتصابي به فرمان حضرت امام خميني (ره)به اعتصاب خود پايان دادند. بدين ترتيب به فرمان حضرت امام كليه كاركنان وزارت دارايي، شركت پست و مخابرات، ماموران اداره راهنمايي و رانندگي، قواي ارتش و كارمندان شركت هواپيمايي در محل كار خود حضور يافتند. همچنين در اين روز دولتهاي فرانسه، لهستان، مصر، برزيل و بسياري از كشورهاي آسيايي و آفريقايي حكومت اسلامي ايران را به رسميت شناختند.
ديدار ادوارد شوالد نادزه وزير امور خارجه شوروي با طارق عزيز وزير امور خارجه عراق پيرامون يافتن راه حل پايان دادن به مناقشه ايران و عراق – طارق عزيز بعد از اين سفر براي شركت در اجلاس شوراي امنيت به نيويورك مي‌رود.
شيخ راغِب حَرب امام جمعه شهرك جَبشيت در منطقه بَنَطيّه به دست نيروهاي اشغالگر قدس به شهادت رسيد. وي كه از روحانيان مبارز و فعال اين منطقه بود قبل از شهادت نيز به علت موضع جهادگرانه در دعوت مردم جنوب لبنان به قيام بر ضد رژيم صهيونيستي بدست عمال صهيونيست دستگير شده بود. اما با اعتصاب و تحصن گسترده مردم جبل عامل آزاد شد. هنگام تشييع پيكر شيخ راغب حرب درگيريهاي شديدي ميان جوانان شهرك جبشيت و نيروهاي رژيم اشغالگر قدس روي داد كه به كشته يا زخمي شدن عده اي از مردم لبنان منجر شد.
آيت‏اللَّه ميرزا علي اكبر فرزند موسي نوقاني در سال 1261ش (1300ق) در محله نوقان مشهد به دنيا آمد. وي پس از گذراندن تحصيلات مقدماتي، ادبيات را در محضر استاد ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوري معروف به اديب نيشابوري اول و فقه و اصول را نزد شيخ حسنعلي تهراني و آيت‏اللَّه سيد عباس شاهرودي فرا گرفت. آيت‏اللَّه نوقاني در 26 سالگي براي تكميل تحصيلات خود رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و از محضر استادان بزرگي چون آخوند ملامحمد كاظم خراساني، سيد محمدكاظم يزدي و شيخ الشريعه اصفهاني استفاده نمود. وي پس از رحلت آخوند خراساني، از عالم بزرگ ميرزا عبداللَّه مازندراني و آيت‏اللَّه ميرزا محمدتقي شيرازي به دريافت اجازه اجتهاد نائل آمد و به مدارج بالاي علمي دست يافت. آيت‏اللَّه نوقاني در سال 1291ش به مشهد مقدس بازگشت و به تدريس و انجام امور ديني پرداخت. وي از جانب آيت‏اللَّه حاج آقاحسين طباطبايي قمي، عهده‏دار توليت مدرسه نواب، از مدارس مهم مشهد گرديد. او داراي ذوق شعري نيز بود و در شعر، به "فقير" تخلص مي‏نمود. ايشان همچنين در خطوط نسخ و نستعليق، تبحر داشت. كتبي از قبيل تعليقاتي بر شرح نهج البلاغه و سه مقاله نوقاني و دو مقاله نوقاني در اصول عقايد و ردّ عقايد ماديون، از آثار ايشان است. آيت‏اللَّه نوقاني سرانجام در 28 بهمن 1329ش (10 جمادي‏الاول 1370ق) در 68 سالگي درگذشت و در حرم رضوي(ع) به خاك سپرده شد.
در شرايطي كه مذاكراتِ پس از جنگ در شهريور و آبان 1367، نتيجه ملموسي به دست نداده بود و حتي امكان شكست مذاكرات نيز وجود داشت، جمهوري اسلامي ايران حُسن نيت خود را به جامعه جهاني و سازمان ملل متحد و به ويژه شخص دبير كل ثابت كرده و از اعتمادي كه به دبير كل ابراز داشته بود، نتيجه مثبت و مطلوبي گرفت كه حاصل ديگر اين امر، تغيير جوّ بين‏المللي به نفع جمهوري اسلامي ايران بود. با توجه به توقف پيش آمده در مذاكرات، دبير كل مشورت‏هايي با شوراي امنيت داشت و از شورا درخواست كرد براي خروج مذاكرات از بن بست، اختيارات بيشتري به وي داده شود كه شوراي امنيت با اين درخواست موافقت كرد. در اين راستا در 28 بهمن 67، مذاكرات سه جانبه مقامات ايران و عراق با حضور دبير كل سازمان ملل در نيويورك صورت گرفت. در اين مذاكرات كه به خاطر اكراه عراقي‏ها براي ادامه مذاكرات در نيويورك، به رغم پيشنهاد صريح دبير كل و تأكيد او، اين بار نيز مذاكرات بسيار دقيق و كوتاه مدت صورت گرفت و نتيجه مطلوب اخذ شد. بن بست در جريان مذاكرات بين ايران و عراق، تحت نظارت دبير كل سازمان ملل و پس از استقرار آتش‏بس بين دو كشور، نشان‏دهنده تعلُّل عراق در اجراي مفاد قطعنامه 598، به رغم فشارهاي بين‏المللي بود.
استاد محمد ديهيم تبريزي، در سال 1286ش (1325ق) در تبريز به دنيا آمد. وي بر اثر راهنمايي‏هاي پدر، به تحصيل روي آورد و رشته‏هاي ادبي و رياضي را به خوبي فرا گرفت. استاد ديهيم پس از آن ضمن فعاليت‏هاي فرهنگي به روزنامه‏نگاري اشتغال پيدا كرد و از سال 1311ش، خدمات مطبوعاتي خود را آغاز نمود. وي علاوه بر مسؤوليت مطبوعاتي، در صحنه‏هاي مهم سياسي روز نيز حضور داشت و در سال 1325ش در بيرون راندن فرقه دموكرات از آذربايجان، كوشش زيادي مبذول نمود. ديهيم سرانجام تهران را براي فعاليت‏هاي سياسي و فرهنگي خود برگزيد و در سال 1335ش به آن سامان رهسپار شد. از اقدامات فرهنگي ماندگار ديهيم مي‏توان به تاسيس انجمن‏هاي ادبي مولوي، صائب و آذربادگان اشاره كرد، ضمن اينكه در كار سازماندهي بيش از پانزده انجمن ادبي ديگر در تهران نيز نقش فعالي ايفا كرد. از وي آثار متعددي بر جاي مانده كه جبر، شرعيات، هندسه، دستور زبان فارسي، تعليمات مدني و حساب نو هر كدام در دو جلد و نيز تاريخ در 3 جلد و تذكره شعراي آذربايجان در 5 جلد از آن جمله است. استاد محمد ديهيم تبريزي سرانجام در اواخر بهمن 1378ش برابر با اوايل ذي‏قعده 1420ق در 92 سالگي در تهران درگذشت و به سراي جاويد شتافت.
دراربعين سالارشهيدان حضرت امام حسين(ع) اهل بيت آن حضرت درحاليكه ازشام به سوي مدينه درحركت بودند به دشت خونين كربلا رسيدند. اين جماعت داغديده خاندان عصمت به همراهي قبايل اهل كربلا درچهلمين روزشهادت امام حسين عليه السلام دراطراف شهادتگاه اين امام راستين گردآمدند و به عزاداري و نوحه سرايي پرداختند. شايان توجه است كه درهمين زمان جابربن عبدالله اخباري ازصحابه حضرت محمد(ص) و اولين زايرتربت پاك امام حسين(ع) برفرازسيد الشّهداء به زيارت آمده بود. بدين ترتيب با گذشت بيش از14قرن عزاداري اربعين حسيني همچون بزرگداشت ايام ماه محرم الحرام دريادآوري خاطره قيام خونين كربلا درقلوب مسلمانان و آزادگان جهان زنده و جاويد اشت.
« آيت الله حاج شيخ جعفرشوشتري» ازمحققان و عالمان دين درقرن14هجري قمري بدرود حيات گفت. شيخ شوشتري درفقه و ديگرعلوم ديني مهارت و دانش ذهني بسيارداشت و همه عمرخود را صرف هدايت و ارشاد مردم و انجام دادن امورديني كرد بطوريكه درمجالس وعظ او هزاران تن ازعلما و فضلا حضورمي يافتند. وي اولين عالمي بود كه درمسجد سپهسالاربه نمازجماعت ايستاد. ازشيخ شوشتري آثاري چون «اُصول الدّين، خصايص حسينيه و مجالس البلاء» باقي است.
حضرت آيت الله العظمي شهاب الدّين مرعشي نجفي فقيه، اصولي، محدث رجالي و مورخ برجسته عصرحاضر در نجف اشرف قدم به عرصه حيات گذاشت. نسب اين عالم گرانقدربا 29واسطه به حضرت امام سجاد(ع) مي رسد. آيت الله مرعشي نجفي با صاحبنظران و بزرگان اديان و مسيحيان را به دين مبين اسلام دعوت كرد كه به گرويدن جمعي ازآنان به اين دين الهي منجرشد. «التّجويد، جَذب القلوب الي ديارالمحبوب، حاشيه برتفسيربيضاوي و اَالهدايةُ في شرح الكِفاية ازمهمترين آثارآيت الله مرعشي نجفي است. گفتني است كتابخانه بجاي مانده ازايشان نيزارزشمندترين مخازن علمي معاصراست كه مورد استفاده شيفتگان علوم ديني قرارمي گيرد.
كتابخانه بزرگ هاروارد از كتابخانه‏هاي بزرگ جهان در 16 فوريه 1638م توسط جان هاروارد تأسيس شد و او هنگام مرگ نيز املاك و دارايي خود را براي كتابخانه و مدرسه خويش اختصاص داد. امروزه اين مدرسه به عنوان دانشگاه هاروارد، يكي از بزرگ‏ترين دانشگاه‏هاي جهان به حساب مي‏آيد و كتابخانه آن نيز با دراختيار داشتن بيش از 8 ميليون كتاب بزرگ‏ترين كتابخانه دانشگاهي به شمار مي‏رود.
ليتواني كشور كوچكي در شمال اروپاي شمالي و از جمله كشورهاي حوزه بالتيك به شمار مي‏آيد كه در پي تضعيف روسيه به خاطر شركت در جنگ جهاني اول و وقوع انقلاب در اين كشور، در 16 فوريه 1918م اعلام استقلال كرد در آغاز جنگ جهاني دوم، ليتواني و ديگر كشورهاي حوزه بالتيك، طبق توافق محرمانه آلمان و شوروي، به كشور اتحاد جماهير شوروي واگذار گرديد و با روي كار آمدن دولت دست نشانده شوروي در ليتواني، به عنوان چهاردهمين جمهوري اتحاد جماهير شوروي، اعلام موجوديت كرد. در دوران تسلط شوروي، هزاران ليتوانيايى از كشور خود به غرب گريختند و هزاران تن در اردوگاه‏هاي سيبري ناپديد شدند. اين وضع تا چهل سال پس از آن ادامه يافت تا آن كه در اواخر دهه 1980 بر اثر تغيير سياست‏هاي شوروي و برخي تحولات جهاني زمينه استقلال دوباره ليتواني فراهم شد و در 29 ژوئيه 1991م از اتحاد جماهير شوروي سابق استقلال يافت. كشور جمهوري ليتواني داراي 65/301 كيلومتر مربع مساحت و بر كرانه درياي بالتيك قرار گرفته است. پايتخت آن شهرويلنيوس است و كاوناس و كلايپدا از ديگر شهرهاي آن مي‏باشد. جمعيت ليتواني در حدود 4 ميليون نفر است و با توجه به رشد جمعيت در اين كشور، پيش‏بيني جمعيت آن تا سال 2025 حدود 3/5 ميليون نفر خواهد بود. مردم ليتواني به زبان ليتوانيايى سخن مي‏گويند. اكثريت مردم ليتواني پيرو آيين مسيحيت مي‏باشند و مليت ليتوانيايي دارند. واحد پول اين كشور ليتاس بود كه با پيوستن اين كشور به اتحاديه اروپا در 30 آوريل 2004، پول واحد اروپايي، يورو جاي‏گزين آن مي‏گردد. نظام سياسي ليتواني جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري مي‏باشد.
سِر مارك سايكْسْ از سياست‏مداران مشهور انگلستان بود. انگلستان در اواسط قرن نوزدهم ميلادي در اين كشور به دنيا آمد. وي از جواني به فعاليت‏هاي سياسي پرداخت و پس از چندي به پارلمان انگليس راه يافت. سايكس با آغاز جنگ جهاني اول به عنوان ديپلمات انگليس عازم منطقه بالكان شد و سپس به تركيه رفت. سايكس نماينده انگليس در پيمان متقابل انگليس و فرانسه موسوم به سايكس - پيكو بود. اين پيمان استعماري، شرايط سياسي منطقه را براي تفكيك اراضي خاورميانه و مستملكات آسيايى امپراتوري عثماني فراهم آورد. در قرارداد سايكس - پيكو كه نوعي تباني استعماري و توسعه طالبانه متفقين بود، منطقه خاورميانه عربي بين سه كشور انگلستان، فرانسه و روسيه تزاري تقسيم شد. فرانسه و انگليس در پي تقسيمات پيمان سايكس - پيكو با يك‏ديگر توافق كردند تا متصرفات خاورميانه‏اي خويش را به امير نشين‏هاي متعدد تبديل نمايند و در هر اميرنشين، احساسات قومي، نژادي، زباني و مذهبي را عليه دولت عثماني به وجود آورند تا راه شكست نهايي عثماني از اين طريق هموارتر گردد. مارك سايكس كه معاهده‏اش با فرانسوي‏ها، ترسيم كننده سياست انگليس تا حداقل سه دهه پس از آن بود، سرانجام در شانزدهم فوريه 1916م در پاريس درگذشت.
جِيمز هاروي رابينسون، فيلسوف و مورخ امريكايى در 29 ژوئن 1863م به دنيا آمد. وي پس از گذراندن دوران تحصيل، از 29 سالگي به عنوان استاد تاريخ دانشگاه كلمبيا مشغول به تدريس شد و 27 سال در اين شغل خدمت كرد. رابينسون، تاريخ را وسيله‏اي براي درك و فهم مجموع زندگي مي‏دانست و تاريخ يك ملت را تنها فصلي از تاريخ و داستان جهان مي‏شمرد. او ضمن اشاره به گذشته تاريخ بشري و آينده قابل پيش‏بيني با توجه به امكانات موجود، مسئله خودبيني و برتري يك ملت را امري سخيف و خنده‏دار مي‏خوانْد و به طور كلي و به صورت طبيعي، خودبزرگ‏بيني و برترانديشي فرد را نيز مضحك مي‏پنداشت. از ديدگاه فلسفي، رابينسون معقتد بود كه وحدت قومي سرانجام به وحدت جهاني مي‏انجامد. به سخن ديگر، قدرت فلسفي او در پيوسته و واحدْ ديدنِ زندگي تبلور پيدا مي‏نمود. از رابينسون آثار متعددي بر جاي مانده كه مقدمه‏اي بر تاريخ اروپاي غربي، بشري كردن دانش و آزمايش تمدن از آن جمله است. جِيمز هراوي رابينسون سرانجام در شانزدهم فوريه 1936م در هفتادوسه سالگي درگذشت.
يك سال پس از تأسيس سازمان ملل متحد، با مخالفت نماينده شوروي در سازمان ملل با يكي از پيشنهادهاي شوراي امنيت، براي اولين بار، در شانزدهم فوريه 1946م حق وتو، مورد استفاده قرار گرفت. اين حق تنها منحصر به پنج عضو دائمي اين شورا يعني امريكا، روسيه، انگلستان، فرانسه و چين است. طرح اصلي حق وتو در كنفرانس يالتا در سال 1945م توسط انگليس، امريكا و شوروي به تصويب رسيد و بعدها در منشور سازمان ملل متحد، گنجانده شد. از آن زمان تاكنون، اعتراض‏هاي متعددي از جانب كشورهاي جهان به حق وتو، انجام شده است، اين كشورها، حق وتو را كه به پنج عضو دائم شوراي امنيت اجازه مي‏دهد به خاطر منافع خود در مقابل تصميمات شوراي امنيت و يا سازمان ملل بايستند، مخالف اصول دموكراسي و برابري كشورها در سطح جهاني مي‏دانند.
عالم مجاهد حجت‏الاسلام و المسلمين سيد عباس موسوي بنيان‏گذار جنبش حزب اللَّه لبنان، در سال 1952م در شهرك نبي‏شيت از توابع بعلبك لبنان به دنيا آمد. وي در 15 سالگي براي ادامه تحصيلات به حوزه علميه نجف رفت و از محضر آيت‏اللَّه سيد ابوالقاسم خويي و شهيد سيدمحمدباقر صدر استفاده نمود. شهيد موسوي هم‏زمان با پيروزي انقلاب اسلامي، راهي لبنان گرديد و حوزه علميه بعلبك را تأسيس نمود. وي ازآن پس، آن‏چه آموخته بود به مرحله عمل درآورد و تمام توان خود را براي پياده كردن افكار انقلابي رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران حضرت امام خميني)ره( در جامعه لبنان به كار گرفت. شهيد سيد عباس موسوي هم‏زمان در صف مقدم جهاد عليه رژيم صهيونيستي قرار گرفت و با هم‏فكري جمعي از علما و تعدادي از شاگردانش، جنبش انقلابي حزب‏اللَّه لبنان را تأسيس كرد. فكر روشن، ديدگاه‏هاي انقلابي، روحيه سرشار از صفا و اخلاص و برخوردهاي واقع بينانه و غيرتصنّعي از خصوصيات بارز سيدعباس موسوي بود كه اقشار مختلف مردم به ويژه جوانان را شيفته او مي‏ساخت. او شب و روز در راه ترويج اسلام و خدمت به مردم و پيشبرد جهاد عليه دشمنان اسلام به خصوص صهيونيست‏ها تلاش مي‏كرد. هم‏چنين در طول فعاليت در سمت دبيركلي حزب اللَّه لبنان، ضربات سهمگيني بر رژيم نژاد پرست اسرائيل فرود آورد و زخم‏هايي كاري بر آن دولت غاصب وارد كرد. شهيد سيدعباس موسوي، دبير كل حزب‏اللَّه لبنان سرانجام در 16 فوريه 1992م در حالي كه از مراسم بزرگ‏داشت شيخ راغب حرب كه او نيز هشت سال پيش از آن توسط صهيونيست‏ها به شهادت رسيده بود، بازمي‏گشت، مورد يورش هوايي مزدوران اسرائيلي در جنوب لبنان قرار گرفت و به شهادت رسيد. در اين عمليات ناجوانمردانه همسر و فرزند كوچك وي نيز به شهادت نايل آمدند.