شاعر : سهيلا قربانى

در ميان خارها راه خدا رفتن خوش است

با پر خونين رهى بى انتها رفتن خوش است

در ميان جاهليت‌هاى صد رنگ زمان

با رسولان طريقت تا حرا رفتن خوش است

خيبر دل را گشودن بهر فتح نور و عشق

سوى استقبال شاه لافتى رفتن خوش است

مى‌روم باران بنوشم بر لب درياى نور

زير چتر سبز باغ "هل اتى" رفتن خوش است

من كه از خاک آمدم، خاک است آخر منزلم

تا ابد چون خاک بى هيچ ادعا رفتن خوش است

گرچه بيدارند خفاشان شب باور وليک

"قدسیا" خفتن به جاى يار او ادنى خوش است