گوش

مقدمه

گوشهای ما مسئول دو حس حیاتی اما کاملا متفاوت هستند: شنوایی و تعادل. صداهای تشخیص داده شده از طریق گوشها ، اطلاعات اساسی را درباره محیط خارجی به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند با روشهای پیچیده‌ای چون گفتار و موسیقی ارتباط برقرار کنیم. علاوه بر این گوشها در حس تعادل ما نیز سهم دارند. درک ناخود آگاه وضعیت بدن در فضا به ما اجازه می‌دهد تا بایستیم و حرکت کنیم بدون آنکه زمین بخوریم.
گوش دارای اندامهای مجزای شنوایی و تعادل است که صداهای دنیای اطرافمان و اطلاعات درونی درباره وضعیت و حرکتمان را تشخیص می‌دهد. ساختمانهای حسی داخل گوش ، اشکال متفاوت اطلاعات را به صورت ایمپالسهای عصبی برگردانده تا از طریق اعصاب به قسمتهای مختلف مغز ، جایی که اطلاعات تجزیه و تحلیل می‌شوند، فرستاده شوند. توانایی ما در تفسیر اصوات و استفاده از اطلاعات ، درباره تعادل در زمان نوزادی و کودکی شکل می‌گیرد.

کیفیت صوت

در واقع صوت ارتعاش مولکولها در هوای اطراف ماست. درجه بلندی (Pitch) یک صدا (میزان بم یا زیر بودن) ویژگی‌ای از امواج صوت می‌باشد که فرکانس (تواتر) نامیده می‌شود. فرکانس تعداد ارتعاش در هر ثانیه است و در واحدهایی به نام Hertz سنجیده می‌شود. هر چقدر فرکانس بالاتر باشد صدا زیرتر است. شدت و قدرت یک صدا به نیروی امواج صوتی بستگی دارد که در واحدهایی به نام دسی بل (Decibel) اندازه‌گیری می‌شود . با هر ١٠ دسی بل افزایش در قدرت صدایی به بلندی دو برابر شنیده می‌شود، بنابراین صدایی با ٩٠ دسی بل دو برابر قویتر از صدایی با ٨٠ دسی بل است.
مکالمه بطور معمول در حدود ٦٠ دسی بل است صدایی تقریبی ترافیک معمولا در حدود ٨٠ دسی بل می‌باشد. قرار گرفتن در معرض صدای بالاتر از ١٢٠ دسی بل حتی برای مدتی کوتاه می‌تواند به شنوایی ما آسیب برساند.میزان توانایی ما در تجزیه صداهای مرکب مثل موسیقی و اینکه یک صدا چقدر بلند باشد تا قادر به شنیدن آن باشیم با یکدیگر متفاوت است. گوش انسان بطور معمول قادر است صداهایی با فرکانسهای بین ٢٠٠٠٠ - ٣٠ هرتز را تشخیص دهد، اما توانایی شنیدن صداهای فرکانس بالا با افزایش سن ، کاهش می‌یابد. حیواناتی مثل خفاش (bat) و سگ می‌توانند صداهایی با فرکانس های بالاتر از حد طبیعی شنوایی انسان را بشنوند.

تعادل و حرکت

در تعادل و حرکت گوشها دارای این عملکرد هستند: آگاهی از موقعیت سر و تشخیص چرخش و حرکت سردر تمامی جهات. مغز اطلاعات گوشها را با اطلاعات حاصل از گیرنده‌های موقعیت در عضلات ، تاندونها و مفاصل و اطلاعات بینایی بدست آمده از چشمها ترکیب می‌کند. ترکیب این اطلاعات باهم ما را قادر می‌سازد تا بدون از دست دادن تعادل در جهات مختلف حرکت کنیم. گوش از سه قسمت خارجی ، میانی و داخلی ساخته شده است. گوش خارجی دارای لاله گوش و مجرا می‌باشد. این لوله پر از هوا به پرده گوش منتهی می‌شود که در پاسخ به صدا مرتعش می‌شود.
پشت پرده گوش ، گوش میانی قرار دارد که از هوا پر شده و دارای سه استخوان ظریف می‌باشد که استخوانهای شنوایی نامیده می‌شوند. چکشی(malleus) ، سندانی (incus) و رکابی (stapes). این استخوانها ارتعاش پرده را به غشا دریچه بیضی که جدا کننده گوش میانی از گوش داخلی است ، منتقل می کنند. در گوش داخلی که پر از مایع می‌باشد حلزون قرار دارد که دارای گیرنده حسی برای شنوایی و ساختمانهای دیگری برای حرکت و تعادل است.

مکانیسم شنوایی

توانایی شنوایی به یک سری وقایع پیچیده در گوش بستگی دارد. امواج صوتی در هوا از طریق ساختمانهایی به گیرنده شنوایی منتقل می‌شوند. این گیرنده اندام کورتی نام داشته و در گوش داخلی قرار گرفته است. داخل اندام کورتی ، ارتعاشات فیزیکی بوسیله سلولهای مویی (hair cells) حسی تشخیص داده می‌شود و این سلولها با تولید سیگنالهای الکتریکی پاسخ می‌دهند. اعصاب این سیگنالها را به مغز منتقل می‌کنند و در آنجا این سیگنالها تفسیر می‌شوند . فرکانسهای مختلف صوتی سلولهای مویی را در قسمتهای مختلف اندام کورتی تحریک کرده و باعث درک اصواتی مثل موسیقی و مکالمه می‌شوند. صدا در نواحی شنوایی دو طرفه مغز پردازش می‌شود. اما صحبت بیشتر در طرف چپ مغز تفسیر می‌شود.

حس تعادل

توانایی ایستادن صاف و راه رفتن بدون آنکه بیفتیم به حس تعادل ما بستگی دارد. ساختمانهایی در گوش داخلی مثل دستگاه وسیتبولار (دهلیزی) شناخته شده‌اند که با تعیین وضعیت و حرکت سر در ایجاد تعادل نقش دارند. دستگاه وستیبولار از سه مجرای نیم دایره و دو دهلیز ساخته شده است. حرکت سر بوسیله سلولهای مویی در ساختمانهایی در مجاری نیم دایره که کریستا (cristae) نامیده می‌شوند و دو ساختمان در دهلیز که ماکولا (maculae) نامیده می‌شوند تشخیص داده می‌شود. حرکات چرخشی سر بوسیله کریستا که در مجاری نیم دایره قرار دارند تشخیص داده می‌شوند. بنابراین حرکت سر در هر جهتی بوسیله حداقل یک مجرا تشخیص داده می‌شود. این اطلاعات باعث حفظ تعادل و ثبات بینایی هنگام حرکت سر می‌شود.

حرکت خطی و وضعیت ایستا(ساکن static )

دو ماکولای درون و ستیبول در گوش داخلی حرکت خطی را حس می‌کنند. به عنوان مثال هنگام مسافرت با ماشین یا استفاده از آسانسور موقعیت سر به نیروی جاذبه بستگی دارد. تشخیص موقعیت سر در ارتباط با جاذبه به ما کمک می‌کند. به عنوان مثال ، هنگامی که درون آب عمیق شیرجه می‌زنیم به ما می‌فهماند از چه جهتی به سطح آب بیاییم.

راههای ارتباطی

اگر چه گوشها به ظاهر ساختمانهای مجزایی دارند، آنها مستقیما با بینی و حلق ارتباط دارند. قسمت قابل رویت گوش ، لاله گوش (pinna) با مجرای گوش مرتبط است که در انتهای آن پرده گوش (eardrum) قرار دارد. پشت این پرده ، گوش میانی است که یک فضای پر از هواست که از طریق مجرایی به نام شیپور استاش (Eustachian tube) با حفره پر پشت بینی و حلق مرتبط می‌باشد . این مجرا مسوول ایجاد فشار مشابه در هر دو طرف پرده است. ساختمان گوش داخلی در عمق جمجمه قرار گرفته و حاوی اندامهای حسی برای صدا و تعادل می‌باشد.

آناتومی گوش

گوش از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است. امواج صوتی مراحل مختلفی را درون گوش طی می‌کنند تا به اعصاب شنوایی تبدیل شوند. هر کدام از اجزای گوش درونی را این امواج تاثیر گذاشته (تقویت، جمع آوری ، تغییر فرکانس ، انتقال و...) و به اعصاب شنوایی می‌رسند. ساختمان گوش از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است.
گوش خارجی امواج صوتی را جمع آوری و متمرکز می‌سازد و از دو قسمت تشکیل شده است.
لاله گوش در غالب حیوانات متحرک است، و برای جمع کردن و هدایت امواج صوتی و تشخیص جهت صدا بکار می‌رود، ممکن است به طرف منبع صورت متوجه شود. در انسان لاله گوش بی‌حرکت است ولی تا اندازه‌ای جهت صوت را می‌تواند تشخیص دهد.
مجرای گوش خارجی لوله‌ایست که تقریبا 2 تا 3 سانتیمتر طول دارد و در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم دارد و به پرده صماخ ختم می‌شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله بوسیله هوا منتقل شده ، پس از آن بوسیله محیطهای جامد و مایع به گوش میانی انتشار می‌یابد.
پرده صماخ غشایی است که بوسیله اصوات با فرکانسهای مختلف مرتعش می‌شود. درجه کشش آن از محیط به طرف مرکز تدریجا زیاد شده و به همین علت است که هر قسمت از این پرده بوسیله فرکانس معینی مرتعش می‌شود.

گوش میانی امواج را تقویت و منتقل می‌کند. گوش میانی در حفره استخوانی موسوم به صندوق تمپان (Caisse De Tympan) قرار دارد و بوسیله شیپور استاش (Trompand Eustache) به حلق می‌رسد. ارتعاشات هوا که از گوش خارجی به پرده صماخ می‌رسد بوسیله چهار استخوان کوچک که یکی پس از دیگری متکی بهم مفصل شده است، به گوش داخلی منتقل می‌گردد. این چهار استخوان بر حسب شکلی که دارند شامل چکشی ، سندانی ، عدسی و رکابی است. وظیفه آنها کم کردن دامنه ارتعاشات و در نتیجه افزایش تغییرات فشار است.
استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به پنجره بیضی (Ovale) ختم می‌شود که سطح آن 4 مرتبه از پرده صماخ کوچکتر است. چون سطح صماخ 14 مرتبه از سطح بیضی بزرگتر است لذا فشار در پنجره بیضی 14 مرتبه زیاد می‌گردد. این بهترین وسیله‌ای است که می‌توان انرژی ارتعاشی یک محیط با وزن مخصوص کم را (هوا) به محیطی با وزن مخصوص زیاد منتقل نمود.
در گوش میانی ، پنجره دیگری وجود دارد که به پنجره گرد (Round) مرسوم است. پنجره گرد و پنجره بیضی حد فاصل بین گوش داخلی و میانی است. پنجره بیضی ارتعاشاتی را که به پرده صماخ می‌رسد از طریق استخوانهای گوش میانی به گوش داخلی منتقل می‌کند و پنجره گرد سبب می‌شود مایع گوش داخلی که در محفظه غیر قابل ارتعاشی قرار دارد، بتواند مرتعش شود.

گوش داخلی امواج منتقل شده از گوش میانی را دریافت و آن را به امواج شنوایی تبدیل می‌کند. گوش داخلی اصلی‌ترین قسمت گوش است و از چندین قسمت تشکیل شده است.
• مجاری نیم حلقوی: در ساختمان گوش سه مجرای نیم حلقوی واقع شده است که برای حفظ تعادل بدن در فضا بکار می‌رود و در امر شنیدن تاثیر ندارد.
• کیسه اوتریکول و ساکول: مجاری نیم حلقوی بالای کیسه‌ای بنام اوتریکول قرار گرفته‌اند (Utricule) ، که بوسیله مجرایی به یک کیسه کوچکتر مرسوم به ساکول (Saccule) وصل می‌شود.
در زیر مجاری نیم حلقوی ، حلزون (Limacon) قرار گرفته که حفره‌ای پیچیده به شکل حلزون است و بوسیله دریچه بیضی به گوش میانی مربوط می‌شود. تعداد حلقه‌های این مارپیچ 2.5 ، طولش 38 میلیمتر و قطر قاعده آن در حدود 3.3 میلیمتر است. حلزون از مایعی پر شده و بوسیله دو پنجره بوسیله غشای مسدود به صندوق تمپان ارتباط دارد. یکی پنجره بیضی که ارتعاشات را دریافت می‌کند و دیگری پنجره گرد بوده و عمل آن این است که به مایعی که در حلزون قرار دارد، امکان ارتعاش می‌دهد.
• مجرای حلزونی:در وسط حلزون مجرای حلزونی قرار دارد که به ساکول معروف است.
• غشا بازیلر:حفره حلزون بوسیله جدار طولی به نام غشا بازیلر به دو قسمت تقسیم می‌شود.
روی غشا بازیلر مجموعه‌ای مرسوم به اندام کورتی (Corti) یا عضو کورتی قرار گرفته است. تعداد اندام کورتی از قاعده حلزون به طرف راس آن بتدریج افزایش می‌یابد.
عضو کورتی از یک سلسله سلولهایی به شکل میله که راس آنها دو به دو و مجاور هم قرار دارد، تشکیل می‌شود. بدین طریق مجرایی با مقطع مثلثی شکل را محدود می‌سازد که به تونل کورتی معروف است.

شروع پیدایش حس شنوایی

یک سر میله روی غشا بازیلر تکیه داشته و سر دیگر آن آزاد است. لذا هر میله می‌تواند در داخل آندولنف (مایع مجرای حلزونی) حرکت آزاد داشته باشد. روی دو طرف تونل کورتی سلولهای مژه‌دار شنوایی قرار دارند که انشعابات نهایی عصب شنوایی به آنها منتهی می‌گردد، و می‌توان شروع حس شنوایی را از این ناحیه دانست.

چگونه می شنویم؟

گوش انسان سه بخش دارد:
• گوش خارجی
• گوش میانی
• گوش داخلی
گوش خارجی: شامل لاله و مجرای گوش است و صدا را به داخل هدایت می کند. در انتهای مجرای گوش پرده گوش قرار دارد که حدفاصل گوش خارجی و میانی می باشد. لاله گوش در شنوایی انسان چندان اهمیتی ندارد و به غیر از جهت یابی نقش دیگر آن در زیبایی ظاهری است.
گوش میانی: فضایی پر از هواست که پشت پرده گوش قرار گرفته است در این فضا سه استخوانچه به نام های چکشی، سندانی و رکابی قرار دارند. هنگامیکه صدا پرده گوش را به ارتعاش در می آورد، این زنجیره استخوانی نیز مرتعش شده و این حرکات از طریق استخوانچه رکابی به مایعات گوش داخلی منتقل می شوند.
گوش داخلی: این قسمت در داخل یک محفظه میان تهی در استخوان گیجگاهی سر قرار دارد و ارگان مستقلی نیست بلکه شامل کنده کاری هایی در داخل استخوان گیجگاهی است. این قسمت پر از مایع می باشد. هنگامیکه این مایع به حرکت در می آید، اجزاء گوش داخلی مثل غشاء قاعده ای و سلول های مژکی هم به نوسان در می آیند. هر یک از این سلول های مژکی به صدای خاصی تعلق دارند. سلول های مژکی مربوط به صداهای بم در نوک حلزون و سلول های مربوط به صداهای زیر در قاعده حلزون قرار دارند. نهایتاً نوسانهای این قسمت به پیام های عصبی تبدیل شده و از طریق اعصاب شنوایی به مغز منتقل می شوند.
احساس شنیدن در حلزون گوش (گوش داخلی) اتفاق می افتد و درک در مغز.

مزایای تقویت دو گوشی

با استفاده از دو سمعک شنیدن انتخابی (Selecting Hearing) آسانتر از یک گوشی حاصل خواهد شد. این بدان معنی است که مغز شما می تواند بر روی محاوره ای که می خواهد بشنود، تمرکز کند. بنا به تحقیقات انجام شده افرادی که بطور مدام از دو سمعک استفاده می کنند گفتار و محاوره را مشخصا بهتر از افرادی که از یک سمعک استفاده می کنند، درک خواهند کرد.
فهم گفتار در شرایط شنیداری دشوار زمانی که از دو سمعک استفاده شود بهبود می یابد. برخی تکنولوژی های تقویت کنندگی پیشرفته دو گوشی عملکرد بهتری در محیط پر سر و صدا نسبت به تکنولوژی های قدیمی تر دارند.
این توانایی �Localization� (جهت یابی) نامیده می شود. جهت یابی امکان کشف جهت صدایی را که می شنوید، فراهم می آورد (یعنی کسی که با شما صحبت می کند، صدای ترافیک و ...)
شنیدن به طریق استریو باعث می شود که شما طبیعی ترین کیفیت صدا را دریافت کنید. با استفاده از دو سمعک میدان شنیداری شما از 180 درجه (با یک سمعک) به 360 درجه (با دو سمعک) افزایش می یابد. این میدان وسیع تر حس بهتری از توازن و کیفیت صدا را فراهم می آورد.
عموماً استفاده از دو سمعک شدت صدای (Volume) کمتری را نیاز دارد و این می تواند موجب کاهش اعوجاج، تولید مجدد بهتر اصوات تقویت شده و کاهش مصرف باتری گردد.
شما با دو گوش اصوات دورتر را بهتر از یک گوش می شنوید. صدایی که از فاصله 3 متری با یک گوش به سختی قابل شنیدن است با استفاده از دو گوش به راحتی تا فاصله 12 متری نیز شنیده می شود.
اغلب با استفاده از تنها یک سمعک بیشتر سر و صداها و کلمات مشابه شنیده می شوند، اما با استفاده از دو سمعک همانند دو گوش تمایز اصوات بسیار آسانتر است.
تحقیقات نشان داده است که با استفاده از تنها یک سمعک، گوش غیر تقویت شده رو به از دست دادن توانایی شنیدن و فهم گفتار می رود. این پدیده از نظر کلینیکی اثر تحلیل شنیداری (Auditory deprivation Effect) نامیده می شود . افرادی که از دو سمعک استفاده می کنند هر دو گوششان فعال باقی می ماند.
بیشتر افرادی که از دو سمعک استفاده می کنند اعلام کرده اند که گوش دادن و تمرین محاوره با استفاده از دو سمعک به جای تنها یک سمعک لذت بخش تر است و این بدان علت است که دیگر مجبور به محدود کردن شنیدن با گوش بهتر نخواهند بود. در نتیجه شنوایی دو گوشی کمک می کند که گوش دادن برایشان آرامش بخش تر شود.
شنوایی دو گوشی منجر به حس توازن دریافت اصوات خواهد شد که بدان اثر استریو اطلاق می شود. شنوایی تک گوشی احساسی را ایجاد می کند که گویی صوت تنها از یک گوش شنیده می شود، حتی زمانی که باقیمانده شنوایی در گوش مقابل وجود دارد.
با تنظیم کنترل شدت (Volume Control) در حد پایین تر روی هر دو سمعک تحمل اصوات بلند راحت تر می گردد.
با تنظیم کنترل شدت (Volume Control) در حد پایین تر، امکان بازخورد صدای فیدبک کمتر خواهد بود.
حدود 50 درصد از افراد دارای وزوز در گوشهایشان زمانی که از دو سمعک استفاده کردند بهبودی را اظهار نمودند. اگر این افراد تنها از یک سمعک استفاده کنند همچنان صدای وزوز در گوش بدون سمعک وجود دارد.
تحقیقات نشان داده اند که بیش از 4 هزار نفر با کم شنوایی دو طرفه هنگام استفاده از سمعک در دو گوش رضایت بیشتری را نسبت به استفاده از یک سمعک داشتند.

علل کاهش شنوایی

عوامل متعددی می توانند بر سیستم شنوایی تأثیر سوء گذاشته و موجب کاهش شنوایی شوند. از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• تأثیر داروها (برخی داروهای سمی برای گوش عبارتند از آسپرین، جنتامایسین، کاناماپسین، نئومایسین، استریتومایسین، سالیسیلات، کینین و ...)
• تأثیر صدای بلند (ضربه صوتی)
• بیماری ها (سرخجه مادرزادی، اوریون، مخملک، منیر، سیفیلیس گوش، اوتیت میانی، اتوسکلروز، پارگی پرده گوش تمپان و ...)
• تأثیر سن (پیر گوشی)
• زردی بالا هنگام تولد نوزاد
• عوامل ارثی و ژنتیکی (وجود فرد کم شنوا در خانواده)

انواع کم شنوایی بر حسب محل ضایعه در سیستم شنوایی:

1. کم شنوایی انتقالی: این کم شنوایی زمانی اتفاق می افتد که بر سر راه انتقال صوت از کانال گوش خارجی به گوش داخلی مانعی ایجاد شود نظیر پارگی پرده گوش، اختلال عملکرد شیپور استاش، اوتیت میانی، وجود جرم گوش، ورود جسم خارجی در کانال گوش و .... اغلب کم شنوایی های انتقالی از طریق دارو یا جراحی برطرف می شوند.
2. کم شنوایی حسی ـ عصبی: این نوع کم شنوایی زمانی اتفاق می افتد که سلول های شنوایی و یا عصب شنوایی آسیب دیده باشند. این نوع کم شنوایی غیر قابل برگشت بوده، تأثیر داروها، سرو صدای زیاد، برخی بیماری ها و پیرگوشی می توانند باعث این نوع کم شنوایی شوند.
3. کم شنوایی آمیخته: زمانی این کم شنوایی اتفاق می افتد که فرد توأماً دچار کم شنوایی انتقالی و حسی ـ عصبی شود. اگر کم شنوایی انتقالی هم برطرف شود چون کم شنوایی حسی ـ عصبی معمولاً بهبود پیدا نمی کند، می توان گفت این نوع کم شنوایی به طور صددرصد بهبود نمی یابد.
4. کم شنوایی مرکزی: در این کم شنوایی فرد ادیوگرام طبیعی داشته ولی قادر به درک گفتار نمی باشد، کشف این کم شنوایی نیاز به آزمایشات تخصصی تر داشته و با یک سنجش شنوایی معمولی (ادیومتری) قابل تشخیص نمی باشد.)
5. کم شنوایی غیر عضوی: در این نوع کم شنوایی هیچ گونه مشکلی در سیستم شنوایی وجود ندارد اما به نظر می رسد که فرد دچار کم شنوایی است. این کم شنوایی می تواند تمارضی و یا سایکوژنیک باشد. در نوع تمارضی فرد به هر دلیل تمایل دارد خود را کم شنوا جلوه دهد و در نوع سایکوژنیک فرد به دلیل مشکلات عاطفی ـ روانی علیرغم اینکه هیچگونه ضایعه ای در سیستم شنوایی خود ندارد، احساس کم شنوایی می کند.

تأثیرات سوء کم شنوایی

کم شنوایی با توجه به میزان و نوع آن می تواند تأثیرات سوء فراوانی را بر موارد زیر بگذارد:
• زبان و گفتار (بیشترین تأثیر کم شنوایی بر رشد زبان و گفتار فرد می باشد).
• مسائل عاطفی ـ روانی
• آموزشی
• اجتماعی

اختلالات دهلیزی

اختلالات دهلیزی از جمله علل اصلی شکایات شایعی نظیر سرگیجه و عدم تعادل در بزرگسالان و سالمندان است و هر قدر که جمعیت سالمندان افزایش می یابد، شکایات مرتبط با اختلالات تعادلی نیز افزایش می یابد. توانبخشی دهلیزی از جمله اصلی ترین روش های درمانی در این بیماران می باشد.

تست خود ارزیابی شنوایی

با انجام این تست خود وضعیت شنوایی تان را تخمین بزنید.
لطفاً هر گزینه را با دقت بخوانید و چنانچه مطلب در مورد شما صدق می کرد، دکمه بله که در انتهای صفحه می باشد را کلیک کنید.
1ـ چنانچه هر یک از صداهای زیر را تشخیص نمی دهید، دکمه بله را کلیک کنید.
• یخچال
• آب جاری
• تیک تیک ساعت
• دستگاه های گرمازا
• دستگاه ظرفشویی یا لباسشویی
• زنگ تلفن
• خش خش ناشی از مچاله کردن کاغذ و یا روزنامه
• صدای برخورد دو لیوان و یا یخ به لیوان هنگامی که یخ را در لیوان می اندازید.
• صدای هوم مربوط به فن مایکروویو
2ـ مردم از اینکه من خیلی بلند صحبت می کنم، شکایت دارند.
3ـ در محیط های پرسرو صدا، به سختی می توانم مکالمه را ادامه دهم.
4ـ هنگامیکه شخصی از اتاقی دیگر صحبت می کند، به سختی متوجه می شوم.
5ـ در شنیدن صدای خانم ها و یا بچه ها خیلی مشکل دارم.
6ـ هنگامی که کسی زیرلبی و آرام صحبت می کند، باید بخواهم گفته اش را تکرار کند.
7ـ من در یک محیط پر سروصدا کار می کنم (کسی که در کارخانه کار می کند و یا راننده تاکسی)
8ـ در تشخیص منبع صدا و اینکه صدا از کجا آمده دچار مشکل می شوم.
9ـ در مکانهای عمومی برای شنیدن مکالمه باید خیلی تلاش کنم.
10ـ نمی توانم کنار دیگران به تماشای تلویزیون بنشینم چون متوجه صدای تلویزیون نخواهم شد.
11ـ مشکل شنوایی من باعث سوء تعبیر و ایجاد مشکل در محیط کار و یا خانواده ام شده است.
12ـ بخاطر مشکل شنوایی ام، شرمنده شده ام.
13ـ از شرکت در جمع های اجتماعی و یا فعالیتها اجتناب می کنم چون خوب نمی شنوم.

نتیجه تست:

چنانچه 6 مرتبه یا کمتر پاسخ بله داشته باشید: فعلاً نیاز به انجام اقدام خاصی در مورد شنوایی تان نیست.
چنانچه 7 مرتبه یا بیشتر پاسخ بله داشته باشید: حتماً جهت انجام آزمایش و سنجش شنوایی به کلینیک تخصصی گوش مراجعه کنید.

منابع :

دانستنی های گوش http://www.nhsir.com
گوش http://daneshnameh.roshd.ir
آناتومی گوش http://daneshnameh.roshd.ir