6 اسفند 1388 / 28 ربیع الاول 1430 / 26 مارس 2009

ميليونها تن ازمردم مسلمان و انقلابي ايران به پيمان صلح ميان مصرو رژيم اشغالگر قدس يعني پيمان كَمپ ديويد اعتراض كردند. اين پيمان ، صلحي آمريكايي دربرداشت و بيشتر كشورهاي اسلامي با امضاي پيمان كمپ ديويد بدست رييس جمهوروقت مصربه شدت مخالفت كردند.
اسماعيل اديب خوانساري در سال 1280 ش در خوانسار به دنيا آمد. پس از فراگيري تحصيلات ابتدايي، از آنجا كه صوت خوشي داشت به توصيه پدر، اكثراً مؤذني مسجد شهر را به عهده مي‏گرفت. از اين سال‏ها به بعد به شعر و موسيقي علاقه‏مند گرديد و به مطالعه آثار شعراي فارسي زبان پرداخت. سپس به اصفهان رفت و با مباني موسيقي آشنا گرديد. بعدها، ني، سه تار و پيانو را آموخت و با تأسيس راديو، خواننده ثابت آن شد. اديب خوانساري از 1319 هرهفته در راديو حاضر مي‏شد و اجراي برنامه مي‏كرد. او "جامعه باربُد" را نيز با هدف داشتن مكاني براي اجراي نمايشنامه و كنسرت بنيان گذاشت. اسماعيل اديب خوانساري در 81 سالگي در تهران بدرود حيات گفت و در بهشت زهرا مدفون گرديد.
نيروي سپاه زميني پاسداران انقلاب اسلامي عمليات بيت المقدس را بارمزيا اباعبدالله (علیه السلام) دربنديجان استان سليمانيه آغازكرد. عمليات بيت المقدس 4 در تاريخ ششم فروردين 1367 با رمز مبارك يا اباعبداللَّه الحسين(ع) به منظور پاسخگويي به تجاوز و شرارت‏هاي خصم جنايتكار در حمله به مناطق مسكوني و نيز به دادخواهي شهداي مظلوم شهرها و روستاهاي كُردنشينِ عراق از جمله حلبچه و با هدف آزادسازي بخشي از ارتفاعات سليمانيه عراق در منطقه عملياتي دربنديخان انجام گرفت. در اين عمليات، رزمندگان اسلام، متشكل از نيروهاي زميني و دريايي سپاه پاسداران، با بهره‏گيري از آتش پر حجم توپخانه و با حمايت نيروي هوايي و هوا نيروز ارتش جمهوري اسلامي، نيروهاي مهندسي - رزمي جهاد و سپاه، حركت خود را به سوي دشمن آغاز كردند و با يورش خود، شكست را به دشمن بعثي تحميل نمودند. نتايج عمليات بيت‏المقدس 4: آزادي‏سازي ارتفاعات مهم شاخ شميران، شاخ سورسر، پشت قلعه و نيز چندين روستا. تجهيزات: تانك و نفربر، 20 دستگاه انهدامي، 15 دستگاه اغتنامي؛ خودرو سبك و سنگين، 50 دستگاه انهدامي و تعداد زيادي اغتنامي؛ انهدام دو تيپ، دو گردان تانك و يك گردان توپخانه دشمن، 1500 نفر كشته و زخمي و 400 نفر اسير.
پزشک و ادیب و نویسنده ایرانی بود.او در سبزوار بدنیا آمد و در بیروت و فرانسه تحصیل کرد. چندبار نماینده مجلس شورای ملی شد و دو بار وزیر شد (بهداری و فرهنگ) در ۱۳۱۴ استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد. زبان‌های فرانسه، انگلیسی و عربی را می‌دانست.با محمد قزوینی در تصحصح دیوان حافظ و با محمدعلی فروغی در تصحیح رباعیات خیام همکاری کرد.دکتر غنی با بسیاری از مشاهیر ایرانی و بین‌المللی (از جمله آلبرت اینشتین) دوست یا آشنا بود . در ۱۳۲۷ از سوی دربار برای ترتیبات طلاق محمدرضاشاه و فوزیه به مصر سفر کرد. او در سال ۱۹۴۵ از اعضای هیئت نمایندگی ایران در کنفرانس سان ‌فرانسیسکو بود که سازمان ملل متحد را پایه گذاشت. مجموعه یادداشت‌های او در سیزده جلد به کوشش پسرش سیروس غنی منتشر شده است. در ۱۳۳۱ در سان فرانسیسکو درگذشت و در نزدیکی همان شهر مدفون است.
در 8 فروردين سال 1368 خبر پذيرش استعفاء آقاي منتظري از قائم مقامي رهبري توسط حضرت امام(ره) همه را متعجب ساخت. مدتي بعد خبر آمد كه استعفاء ايشان بعد از صدور نامه اي از حضرت امام در تاريخ 6/1/86 بوده كه در آن نامه حضرت امام با گلايه هاي تند از عملكرد آقاي منتظري ايشان را از قائم مقامي عزل كرده بودند. اين نامه كه قرار بود از صداوسيما خوانده شود بدلايلي از جمله خواست برخي از مسئولين بلندمرتبه نظام محرمانه باقي ماند و سالهاي بعد بصورت علني منتشر گرديد.
يزدگرد سوم پادشاه ساساني در سال 31 هجري قمري به مرو آمد تا در آنجا به جمع سپاه مشغول شود و از خاقان ترك و امراي كاشغر و بلاد ديگر حدود چين شرقي كمك بگيرد. اما ماهويه، مرزبان شهر مرو كه به تفريط در اموال ديوان متهم شده بود، چند نفر را به مقرّ يزدگرد فرستاد. يزدگرد سوم، آخرين پادشاه ساساني توسط اين افراد كشته شد و سلسله‏ي ساساني انقراض يافت. در اين زمان بود كه سپاهيان اسلام براي نشر اين آيين الهي به ايران وارد شده و دستگاه شاهنشاهي ساساني را درهم كوبيدند. عدم ثبات اوضاع داخلي ايران، تعصُّب شديد موبدان، بي‏عدالتي و ظلم بي‏حدّ بزرگان و دولتيان بر مردم، شيوع بيماري‏هاي خانمان برانداز مثل وبا و طاعون، اختلاف شديد طبقاتي و مسايل ديگري از اين قبيل و نيز ويژگي‏هاي ممتاز اسلام، سقوط پادشاهي ساسانيان را سرعت بخشيد.
در اين جنگ‏ها بغداد نيز به تصرف ايران درآمد و شاه عباس به زيارت عتبات عاليات رفت و به تعمير و بازسازي قبور مطهر ائمه در عراق پرداخت.
لودويك وان بتهوون آهنگ‏ساز و موسيقي‏دان مشهور آلماني در 16 دسامبر 1770م در شهر بُن در آلمان متولد شد. دوران كودكي و نوجواني او با مشكلات بسياري سپري گرديد. با اين حال توانست از محضر موسيقي‏دانان بزرگ عصر خود، چون موزارت و هايدن بهره بَرَد. اگر فرانس هايدن، پدر سمفوني است، بتهوون در تاريخ موسيقي به نام پادشاه سمفوني معروف است. هم‏چنين در برابر 104 سمفوني هايدن و پنجاه سمفوني موزارت، بتهوون 9 سمفوني تصنيف كرد ولي همين 9 سمفوني او از تمام آثار سمفونيك هايدن و موزارت، ارزش بيشتري دارند. بتهوون از ضعف شنوايى رنج مي‏برد و از 49 سالگي به كلي ناشنوا و از شنيدن آثار خود، محروم شد. او 9 سمفوني تصنيف كرد كه همگي آن‏ها از معروف‏ترين سمفوني‏هاي كلاسيك جهان است اما سمفوني پنجم بتهوون به دليل روح حماسي آن، جايگاه ويژه‏اي در ميان آثارش دارد. لودويك بتهوون سرانجام در 26 مارس 1827م در 57 سالگي درگذشت. بتهوون در ابتدا بيشتر به سنت‏هاي كلاسيك و قديمي پاي‏بند بود، بااين حال علي رغم كم شدن قوه شنوايي، به ساخت آثار خود ادامه داد. وي در زماني كه شنوايي‏اش رابه طور كامل از دست داد، توانست برجسته‏ترين آثار خود را تصنيف نمايد.
آلسانْدرو مانْتْسوني، شاعر و نويسنده شهير ايتاليايى در هفدهم دسامبر 1785م در ميلان ايتاليا به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را نزد پدران روحاني انجام داد اما به زودي آن را رها كرد و به سرودن شعر پرداخت. با اين حال در جواني به ايمان دوره كودكي بازگشت و آثارش از اين تغيير و تحول عميقْ نشانه‏هاي بسيار يافت. اين تحول در درون او چنان عميق گشت كه همه وجودش را فرا گرفت و به او زندگي كاملي را القا كرد. مانتسوني در 27 سالگي سروده‏هاي مقدس را سرود كه شهرت بسيار يافت. وي در سال 1819م كتاب ملاحظاتي درباره اخلاق كاتوليكي را منتشر نمود و سپس با پشتكار فراوان به مطالعه متون مذهبي و آثار نويسندگان بزرگ علوم الهي قرن هفدهم و هجدهم پرداخت. مانتسوني نمايش‏نامه‏هايى نيز انتشار داد و تراژدي‏هاي او با به دست آوردن شهرت فراوان، نبوغ نويسنده را در خلق آثار نمايشي به اثبات رساند. تراژدي‏هاي مانتسوني، بيشتر از شعر تغزلي سرچشمه دارد تا هنر نمايشي و زيبايى آن را بيشتر مي‏توان در خواندن دريافت تا در نمايش. مانتسوني در سال‏هاي دهه 1820م رمان نامزدها را انتشار داد كه اين اثر، موفقيت فراواني به دست آورد و مقامي ارجمند و والا در ادبيات ايتاليا يافت. اين رمان به همه زبان‏هاي اروپايى ترجمه شد و مدت هشتاد سال همچنانْ به صورت شاه‏كار باقي ماند. يكي ديگر از آثار مهم مانتسوني، نامه‏ها است كه شامل آثار وسيعي است كه هفتاد سال زندگي مانتسوني را در برمي‏گيرد و حاوي مطالبي بسيار سودمند درباره زندگي خصوصي و زندگي معنوي و انديشه‏هاي اوست. قدرت مانتسوني در متشكل ساختن ادراك و شعور ملي بسيار عظيم بود. وي قصد داشت كه به هر حركتي، چه در زندگي سياسي و چه در زندگي اجتماعي معني كاملي بخشد. آلساندرو مانتسوني سرانجام در بيست و ششم مارس 1873م در هشتاد و هشت سالگي درگذشت. به مناسبت مرگ او، در ايتاليا عزاي ملي اعلام شد كه رهبري آن با خانواده سلطنتي بود و در نمايندگان حدود صد شهر در مراسم تشييع جنازه او شركت كردند.
تنسي ويليامْزْ نمايش‏نامه‏نويس بزرگ امريكايى در 26 مارس سال 1911م در ايالت مي‏سي‏سي‏پي امريكا به دنيا آمد. وي از دوران كودكي به ادبيات علاقه‏مند بود و اين علاقه به همراه پشتكار، از او نويسنده‏اي بزرگ ساخت. ويليامز در سال‏هاي بعدي عمر خود، در شمار پركارترين و برجسته‏ترين نمايش‏نامه‏نويسان امريكا قرار گرفت و شهرتي فراوان كسب كرد. نمايش‏نامه‏هاي ويليامز، با واقع‏بيني بسيار، زندگي مردم محروم و پرعطوفت را وصف مي‏كند و از زبان قهرمانان خود، سخناني قوي و صريح و گاه شاعرانه بيان مي‏كند. قدرت ويليامز در آفرينش شخصيت‏هاي نهفته است. آنها در وضعي بحراني و دشوار گرفتارند و مي‏كوشند گذشته خود را جبران كنند، يا برآنند تا آينده‏اي بهتر از ورطه مبتذل و مادّي كنوني براي خود دست و پا نمايند. قهرمانان آثار تنسي ويليامْزْ غالباً پس از يك شكست جسمي يا اخلاقي از شخصي تبهكار يا سنگدل، به تدريج از خيالات واهي خود دست مي‏شويند. هم‏چنين اشخاص نمايش‏نامه‏هاي او، ميان رؤيا و واقعيت، دست و پا مي‏زنند. دنياي تنسي ويليامز، گاهي خشونت بار و تيره است، چنان‏كه هيچ‏گونه اميدي را منعكس نمي‏كند و همه‏كس، مورد تهديد پول، شهوت و احتياجات پست قرار دارد. ويليامز را بيشتر به عنوان درام نويس شاعر مي‏شناسند كه درون مايه نمايشي آثارش را در كند و كاو حالات بيمارگونه شخصيت‏ها قرار داده است. ويليامز با مهارت بي‏مانندي، حالات، سرشت‏ها و انديشه‏هاي خود را از زبان توده مردم و قهرمانانِ نمايش‏نامه‏هايش بيان مي‏كرد. آثار او عمدتاً مبتني بر شرح حال مردم ساده، رنج ديده و ناكام امريكاست. هم‏چنين روان‏شناسي و روان‏كاوي قرن بيستم در نوشته‏هاي او اثر فروان دارد. نوشته‏هاي ويليامز، بيشتر، نمايش‏نامه است كه از جمله آثار او، مي‏توان به باغ‏وحش شيشه‏اي، پرنده شيرين جواني و تابستان گرم و طولاني اشاره كرد. غالب نمايش‏نامه‏هاي تنسي ويليامز با پيروزي بسيار همراه بوده، و علاوه بر ترجمه به بيشتر زبان‏ها، به روي صحنه آمده و از آنها فيلم ساخته شده است. تنسي ويليامز، سرانجام در سال 1983م در هفتاد و نه سالگي درگذشت.
پيردو فِرِدي بارون كوبرتُن بنيان‏گذار مرحله جديد بازي‏هاي المپيك، در اولين روز سال 1863م متولد شد و در خانواده‏اي اشرافي رشد و نمو كرد.وي سپس در ارتش مشغول خدمت گرديد و پس از آن به تعليم و تربيت روي آورد. وي در همين راستا، بازي‏هاي المپيك را احيا نمود. اين بازي‏ها كه سابقه آن به 770 سال قبل از ميلاد مسيح(ع) مي‏رسيد در سال 394م به دستور امپراتور روم تعطيل گرديد، با اين حال، در همان زمان به عنوان معروفترين و محبوبترين مسابقات بين‏المللي در يونان و روم باستان جريان داشت. بارون كوبرتن در جريان يك سخنراني در آمفي‏تئاتر دانشگاه سوربُن فرانسه به تاريخ 26 نوامبر 1892م پيشنهاد نمود كه ورزش را بايد بين‏المللي كرد و بازي‏هاي ورزشي المپيك را از نو آغاز نمود. چهار سال بعد اين مسابقات در موطن اصلي آن، يونان آغاز گرديد. در اولين دوره اين مسابقات 285 ورزشكار از 13 مليت شركت داشتند. اين مسابقات در طول قرن بيستم به جز سالهايى كه با جنگ‏هاي فراگير اول و دوم جهاني، هم زمان بود برگزار شده است. پيركوبرتن شخصيت برجسته ورزشي در جهان معاصر و احياگر بازي‏هاي المپيك سرانجام پس از هفتاد و چهار سال زندگي به تاريخ 26 مارس 1937 درگذشت. وي در زمان حيات خود شاهد برگزاري 10 دوره از بازي‏هاي المپيك بود.
پيمان بروكسل نخستين پيمان دفاعي و سياسي است كه پس از جنگ جهاني دوم و شكست آلمان ميان دولت‏هاي اروپايى منعقد شد. اين پيمان كه پس از 50 سال هنوز به قوّت خود باقي است، در 26 مارس 1948م توسط بلژيك، فرانسه، هلند، انگليس و لوكزامبورگ امضا شد و كشورهاي مذكور متعهد شدند در صورتي كه يكي از اعضا مورد حمله قرار گيرد، ساير كشورهاي عضو به كمك او بشتابند. پس از امضاي پيمان بروكسل، امريكا و برخي ديگر از كشورهاي غربي به اين پيمان پيوستند. پيمان مذكور مقدمه‏اي شد بر شكل‏گيري پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو كه در 4 آوريل 1949 به امضا رسيد. (ر.ك: 4 آوريل)
كنيا در سال‏هاي بين دو جنگ جهاني، با اغتشاشات و نابساماني‏هاي بسيار مواجه بود. اما بعد از جنگ جهاني دوم، مردم اين سرزمين درصدد رهايى از سلطه بيگانگان برآمدند و نهضت استقلال‏طلبي خود را آغاز كردند. محدوديت‏ها و قوانين وضع شده از سوي استعمارگران در نقاط مختلف كنيا موجب به وجود آمدن گروه مائو - مائو گرديد كه مبارزان مسلح بسياري عضو آن بودند و توانست عده زيادي از انگليسي‏ها را از بين ببرد. اين مبارزات كه از بيست و ششم مارس 1952م آغاز شده بود، سرانجام با ادامه پيگير آن، به استقلال كنيا منجر گرديد. (ر.ك: 12 دسامبر)
كشور بنگلادش در جنوب شرقي آسيا و سواحل شمالي خليج بنگال واقع شده است. بيشتر خطوط مرزي بنگلادش با هند مشترك بوده و قسمت كوتاهي در جنوب شرقي با ميانمار (برمه) همسايه است. اين كشور داراي 147/570 كيلومتر مربع مساحت و حكومت آن جمهوري است. بيش از 88% مردم آن مسلمان بوده و كمتر از 11% هندو 1% بودايى و مسيحي مي‏باشند. جمعيت بنگلادش بيش از 129 ميليون نفر مي‏باشد و پيش بيني مي‏شود كه جمعيت آن تا سال 2025م بيش از 178 ميليون نفر گردد. ضمن اينكه 41 سال طول خواهد كشيد تا جمعيت آن دو برابر شود. پايتخت كشور بنگلادش، داكا و واحد پول آن تاكا مي‏باشد. مردم بنگلادش مليت بنگالي داشته و به زبان بنگالي، اردو و انگليسي صحبت مي‏كنند. دين رسمي مردم بنگلادش اسلام مي‏باشد. بنگلادش، برخلاف موقعيت خوب جغرافيايى و شرايط اقليميِ مناسب براي كشاورزي، از نظر اقتصادي، كشور فقيري به شمار مي‏آيد. در قرن شانزدهم ميلادي بنگال بخشي از امپراتوري مغول در هند بود. اما از نيمه قرن هجدهم تحت تسلط انگلستان قرار گرفت. اين وضعيت تا سال 1947 كه شبه قاره هند به دو كشور پاكستان و هندوستان تقسيم شد، ادامه داشت. بنگلادش پس از جدايى از هندوستان، خواهان استقلال از پاكستان شد. در ابتدا، پاكستان شرقي و غربي به عنوان يك كشور واحد در سال 1947م از هند استقلال يافتند. اما بنگالي‏هاي ساكن پاكستان شرقي كه نزديك به 98 درصد جمعيت اين سرزمين را تشكيل مي‏دهند، از تبعيض‏هاي دولت مستقر در پاكستان غربي به شدت ناراضي بودند. آن‏ها ابتدا خواستار خودمختاري بوده ولي سپس خواهان استقلال گرديدند. سرانجام با مبارزه مسلحانه و دخالت ارتش هند، بنگلادش از پاكستان جدا شد و سرانجام استقلال بنگلادش روز 26 مارس 1971م توسط شيخ مجيب‏الرحمن مبارز استقلال‏طلب بنگلادشي اعلام گرديد و او به رياست جمهوري اين كشور دست يافت. حكومت اين كشور جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است.
منطقه كاستاريكا در نيمه هزاره دوم ميلادي، محل سكونت قبائل كوچك بود. در 29 مارس 1500 كريستف كلمب در جريان سفرهاي خود، به اين منطقه رسيد اما حضور اروپائيان و سكونت آنها، 60 سال بعد عملي گرديد. آنها اين منطقه را به علت منابع طبيعي فراوان در آن، كاستاريكا ناميدند كه به معناي ساحل ثروت‏مند مي‏باشد. كاستاريكا از سال 1564 به صورت رسمي در سيطره اسپانيا قرار گرفت كه تا سال 1821 به طول انجاميد. پس از آن، ضمن اعلام استقلال خود، به امپراتوري مكزيك پيوست و با فروپاشي فدراسيون مكزيك، كاستاريكا نيز به استقلال كامل نائل آمد. كاستاريكا با 51/100 كيلومتر مربع وسعت در قاره امريكاي مركزي، در غرب درياي كارائيب و شرق اقيانوس آرام و در همسايگي كشورهاي پاناما و نيكاراگوئه واقع شده است. جمعيت آن بيش از 4 ميليون نفر بوده و اسپانيولي‏ها، دورگه‏ها و سرخ‏پوستان، مهم‏ترين گروه نژادي آن مي‏باشند و پيش‏بيني شده است جمعيت آن تا سال 2025 به حدود 6 ميليون نفر بالغ گردد. مذهب اكثر مردم، كاتوليك، زبان رسمي، اسپانيولي و پايتخت آن، شهر سان خوزه مي‏باشد. شهرهاي مهم آن عبارتند از: كارتاگو، آلاخوئلا و بندر ليمون. حكومت كاستاريكا جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري بوده و واحد پول آن كولون كاستاريكا است.(ر.ك: 15 سپتامبر)
احمد سِكوتوره رهبر پيشين كشور افريقايى گينه، در 9 ژانويه 1922م در يكي از شهرهاي مركزي گينه به دنيا آمد. احمد از جواني وارد فعاليت‏هاي سياسي شد و خواهان استقلال كشورش از دست استعمارگران فرانسوي گرديد. وي يكي از بنيان‏گذاران سازمان سياسي موسوم به اجتماع دموكراتيك افريقا بود كه تلاش فراواني در راه رهايى منطقه افريقاي غربي از استعمار فرانسه از خود نشان داد. سكوتوره در 1956م معاون اين جنبش و در سال 1958م تنها رهبر افريقايى بود كه به پيشنهاد ژنرال دوگل رئيس جمهور فرانسه، مبني بر تشكيل يك جامعه فرانسوي افريقايى در مستعمرات فرانسه، رأي منفي داد. بدين ترتيب بود كه در تاريخ دوم اكتبر 1958م، گينه استقلال خود را به دست آورد و سكوتوره به مقام رياست جمهوري و نخست‏وزيري اين كشور دست يافت. وي حدود 30 سال رهبري گينه را به عهده داشت و در چهار دوره متوالي به رياست جمهوري آن برگزيده شد، ضمن اين كه 14 سال نيز هم‏زمان، نخست‏وزير بود. پس از استقلال گينه، سكوتوره به كشورهاي شرق خصوصاً اتحاد جماهير شوروي سابق نزديك شد و سپس به غرب متمايل گرديد. وي در سال‏هاي آخر عمر، درهاي اقتصاد و سياست كشورش را به سوي غرب گشود و روابط گينه را با فرانسه و امريكا بهبود بخشيد. سكوتوره از 1981م رياست يك هيأت ميانجي از سوي سازمان كنفرانس اسلامي براي ميانجي‏گري در جنگ ايران و عراق را برعهده گرفت و به هر دو كشور سفر كرد. احمد سكوتوره به عنوان يكي از مشاهير سياسي قاره افريقا، به هنگام مرگ در 26 مارس 1984م در 62 سالگي، رياست دوره‏اي سازمان وحدت افريقا را به عهده داشت.