18 فروردین 1388 / 11 ربیع الثانی 1430 / 7 آوریل 2009

عمليات كربلاي 8 با رمزعملياتي يا صاحب الزّمان(عج) آغازشد. هدف ازاجراي اين عمليات، انهدام نيروهاي دشمن و تحكيم مواضع بدست آمده در عمليات كربلاي 5 بود كه درمنطقه عملياتي شرق بصره صورت گرفت. مدت عمليات 5 روزبود كه دراين مدت قواي اسلام، علاوه بردستيابي به هدف عمليات، دهها دستگاه تانك و نفربر و تعداد زيادي خودرو ازدشمن به غنيمت گرفتند.

پس از دستگيري حضرت امام خميني(ره) و سركوب قيام 15 خرداد 42، اوضاع در ظاهر رو به آرامش نهاد، اما خشم عمومي مردم مسلمان از دستگيري حضرت امام، به صورت‏هاي گوناگون جلوه‏گر شد. تشكيل گروه‏هاي زيرزميني اسلامي در قم، تهران و شهرستان‏ها، تحريم انتخابات فرمايشي مجلس بيست و يكم در مرداد 1342 و نيز اعلاميه تاريخي حوزه علميه قم با پانصد امضا از استادان و فضلا در حمايت از رهبر نهضت اسلامي ايران و محكوم كردن بازداشت غيرقانوني ايشان، از جمله واكنش‏هاي مردم و روحانيت در قبال عمل رژيم بود. در اين ميان رژيم پس از يك سلسله تمهيدات كه به منظور جلوگيري از ابراز احساسات مردم و روحانيان در برابر آزادي رهبر نهضت اسلامي ايران انجام داد، سرانجام در اوايل سال 43، مذاكراتي با امام انجام داد و ايشان را به آرامش و مدارا با نظام فراخواند. سپس آن حضرت را در هفدهم فروردين 43 آزاد كرده و در مطبوعات عنوان كردند كه امام با رژيم و انقلاب سفيد شاه به توافق رسيده است. ولي حضرت امام پس از آن كه در هجدهم فروردين وارد قم شدند، در اولين ديدار خود عنوان كردند: اگر خميني را دار بزنيد با [رژيم شاه] تفاهم نخواهد كرد.

آيت‏اللَّه سيدابوالحسن آل رسول معروف به شمس آبادي در سال 1286 ش (1327 ق) در خانواده‏اي عالم و روحاني در اصفهان ديده به جهان گشود. وي پس از فراگيري تحصيلات مقدماتي علوم اسلامي در زادگاه خود، در 25 سالگي عازم نجف اشرف گرديد و از محضر درس خارج بزرگاني همچون سيدابوالحسن اصفهاني، آقاضياء الدين عراقي، سيدجمال الدين گلپايگاني، سيد عبدالهادي شيرازي و سيدمحسن حكيم كسب فيض نمود. سيدابوالحسن پس از دوازده سال اقامت در نجف و اخذ مدارج عالي علمي، راهي اصفهان شد و به تدريس و ارشاد مردم همت گماشت. آيت‏اللَّه شمس آبادي از روحانيوني بود كه در سال 1342، وفاداري خود را به نهضت حضرت امام اعلام كرد. ايشان در تأسيس و گسترش انجمن مددكاري ويژه ايتام، سازمان ابابصير ويژه نابينايان و حسينيه اصفهاني‏ها در مشهد و كربلا نقش بسزايي داشت. همچنين شرح صحيفه سجاديه، اشعار در مراثي و مناقب اهل بيت (ع) و موعظه ابراهيم از آثار علمي اين عالم رباني مي‏باشند. آيت‏اللَّه شمس آبادي سرانجام يك روز پس از بازگشت از سفر حج در سپيده دم هجدهم فروردين 1355 ش درراهِ رفتن به مسجد جهت اقامه نماز جماعت، توسط باند جنايتكار مهدي هاشمي ربوده شد و به طرز فجيعي به قتل رسيد و جسدش را در اطراف اصفهان رها ساختند. جسد ايشان پس از كشف شدن، با تشييع باشكوه مردم، در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.

صدام، از همان ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي ايران، بغض و كينه خود را نسبت به ايران اسلامي آشكار مي‏ساخت و به طور آشكار و پنهان، در صدد تعرّض به انقلاب اسلامي برآمد. وي ابتدا ستون پنجم خود را براي اقدامات تخريبي به شهرهاي مختلف ايران به ويژه نقاط مرزي مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام كرد. همچنين از اوايل سال 1358، هزاران ايراني تبعه عراق را از جوار اماكن متبركه نجف، سامرا، كربلا و كاظمين به طرز رقّت انگيزي اخراج و اموالشان را مصادره نمود. در همين راستا، در چنين روزي، رژيم بعثي عراق كه خود را براي حمله وسيع و سراسري به ايران آماده مي‏كرد عده بي‏شماري از ايرانيان مقيم اين كشور را به وسيله كاميون تا مرز آورده و آنها را به همان وضع رها نمود. در اين حال، مقامات محلي ايران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوري اسلامي استقبال كردند و امكانات رفاهي براي آنان فراهم نمودند. اخراج ايرانيان و شيعيان در روزهاي بعد نيز ادامه يافت و صدها هزار نفر در اين جريان بي‏خانمان و آواره شدند. در همين حال، وزير امور خارجه عراق طي نامه‏اي به دبير كل سازمان ملل متحد با استناد به روحيه توسعه‏طلبي دولت ايران، خواستار خروج ايران از سه جزيره عربي ابوموسي و تنب كوچك و بزرگ شد. در روزها و ماه‏هاي بعد، تعرضات رژيم بعث با حمايت بيگانگان رو به افزايش نهاد تا اينكه در 31 شهريور 1359، جنگ هشت ساله‏اي را به ايران اسلامي تحميل نمود.

همزمان با آغاز عمليات كربلاي 8 توسط رزمندگان جان بركف اسلام، دشمن به گونه‏اي بي‏سابقه عليه رزمندگان مستقر در خرمشهر، به بمباران و گلوله‏باران شيميايي با گلوله‏هاي توپ، خمپاره و حتي موشك‏هاي كاتيوشا اقدام نمود كه به شهادت و مصدوم شدن شماري از خداجويان سپاه توحيد منجر گشت. اين بمباران وحشيانه با اعتراض شديد و شكايت جمهوري اسلامي ايران به سازمان ملل متحد مواجه گرديد و ايران خواهان اعزام گروه كارشناسي سازمان ملل متحد شد. به دليل پايداري و تاثير بيشتر عوامل به كار گرفته شده در سلاح‏هاي شيميايي، تيم كارشناس اعزامي از سازمان ملل، كه ده روز پس از حمله، وارد منطقه شد، موفق گرديد نوع عوامل به كار گرفته شده را تشخيص دهد. با اين حال همانند گذشته بي‏اعتنا از كنار اين حادثه و حوادث بعد از آن گذشتند؛ تا اين كه ابعاد گسترده و پيچيده‏تر عواقب شوم كاربرد سلاح‏هاي شيميايي، دامنگير مردم مسلمان و بي‏گناه حلبچه، روستاهاي اطراف آن و مردم كردستان عراق شد.

آيت‏اللَّه سيدعبدالكريم كشميري در سال 1305 ش (1345ق) در نجف اشرف به دنيا آمد. وي پس از فراگيري دروس مقدمات در نجف، در حلقه درس خارج آيات عظام: سيد ابوالقاسم خويي، سيدعبدالاعلي سبزواري، سيد عبدالهادي شيرازي و شيخ محمدكاظم شيرازي قرار گرفت. آيت‏اللَّه كشميري به دليل هوش سرشار خويش توانست در كوتاه‏ترين زمان، درجه اجتهاد را از آيت‏اللَّه خويي دريافت دارد و آن گاه به تدريس سطوح عالي فلسفه در حوزه بپردازد. پشتكار آيت‏اللَّه كشميري در تدريس به گونه‏اي بود كه روزانه 11 كرسي درس اعم از فقه، اصول، فلسفه و ادبيات عرب براي ايشان برپا مي‏شد. افزون بر تدريس، پژوهش و نگارش. در سير معنوي و تهذيب نفس نيز به مراتب عالي دست يافت و صاحب كرامت‏هايي گرديد. در پي سخت‏گيري‏هاي رژيم بعث عراق، به طور پنهاني همراه خانواده، راهي ايران شد و در مرز ايران و عراق، همه نگاشته‏هاي علمي ايشان به دست نيروهاي امنيتي عراق افتاد. آيت‏اللَّه كشميري از آن پس در شهر مقدس قم اقامت گزيد و به تهذيب نفس، پرورش شاگردان و انجام امور مذهبي و علمي همت گماشت. سرانجام اين عارف سترگ و عالم برجسته در 18 فروردين 1378 ش برابر با بيستم ذي‏حجه 1419 ق پس از طي يك دوره بيماري در 73 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و پس از اقامه نماز توسط آيت‏اللَّه بهجت، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.

« ابوعلي خياط» منجم و رياضيدان نيمه اول قرن سوم هجري وفات يافت. اين دانشمند نامي ،نزد جهانيان و متخصصين رياصيات ونجوم از مقام والاي برخوردار بود و نامش در كتاب دانشمندان طراز اول و برجسته آورده شده است. ابو علي خياط تأليفات مهمي دارد و كتب« المواليد و سيرالاعمال» در باره مسائل فلكي از آن جمله اند. قابل توجه است كه چندين اثر اين دانشمند منجم به زبان لاتين ترجمه شده است .

« ابن خلكان قاضي »، مورخ و اديب برجسته شافعي مذهب در موصل متولد شد. در دو سالگي با از دست دادن پدر تحت سرپرستي اتابك اربل قرار گرفت و از محضر اساتيد زادگاهش و ديگر شهرهاي مجاور آن دانش اندوخت . ابن خلكان در سفرهاي متعدد خود با فقها و مورخين بزرگ ملاقات نمود واز علوم زمان بهره كافي جست. وي مدتها قاضي شهر دمشق بود و در اين منصب فقيهي دانشمند و داوري عادل به شمار مي رفت و در عين حال همواره اهتمامي خاص به فقه و اصول مبذول مي داشت. او در تاريخ نحو و ادب عرب از دانش بسيار بهره مند ودر شهر شناسي صاحب نظر بود اين دانشمند گرانقدردر ماه رجب سال 618 هجري قمري در پي يك بيماري در گذشت و پيكرش در كوه قاسيون كه مدفن شماري از علماي زمانه بود به خاك سپرده شد . از مهمترين آثار ابن خلكان كتاب وفيات الاعيان است كه در آن به شرح احوال بزرگان و دانشمندان علوم مختلف همچنين اميران و وزيران پرداخته است . اگر چه اثر ديگري از وي موجود نيست اما احتمال مي رود تأليفات ديگري نيز داشته است.

حضرت عيسي بن مريم(ع) پيامبر بزرگ الهي و يكي از پيامبران اولوالعزم است كه در 25 دسامبر سال اول ميلادي برابر با 622 سال قبل از هجرت نبي مكرم اسلام(ص) در بيت لحم يا ناصره واقع در فلسطين امروزي، به امر خدا از حضرت مريم(س) دختر عمران زاده شد. قبل از تولد آن حضرت، ميلاد ايشان پيش‏بيني شده بود و اين امر براي حكّام زمان، ناگوار بود. از اين رو، چون از جانب هردوس، والي روم مورد تهديد بود، خانواده او، وي را به مصر بردند. ايشان در سي سالگي در شهر جليله، شروع به تبليغ دين خود كرد كه مورد عداوت روز افزون فريسيان قرار گرفت. موضوع به دار آويخته شدن حضرت عيسي(ع) از نظر مكتب اسلام، چنانكه در قرآن به آن تصريح شده است، امري بي‏اساس است و به تعبير قرآن، امر به آنها مشتبه شده است. داستان پايان زندگي دنيوي حضرت عيسي(ع) بر اساس تواريخ و تفاسير و احاديث از اين قرار بوده كه: جهودان كه همواره با حضرت مسيح(ع) سرِ دشمني داشتند، به قتل او تصميم گرفتند. در آن حال عيسي(ع) با حواريون در باغي بود. سپاه يهود چون به باغ آمدند همه شاگردان عيسي(ع) پراكنده شده و فرار كردند. يكي از يهوديان به نام يهودا كه شبيه عيسي(ع) بود و جاي عيسي(ع) را نيز او نشان داده بود به دست آنها افتاد. سپاهيان او را با هلهله و غوغا، كشان كشان بردند و چون مجال تحقيق بيشتري نبود به دارش زدند. اما خداوند عيسي(ع) را در آن حال به آسمان برد. به روايتي ديگر يكي از حواريون جواني بود كه به عيسي(ع) شباهت داشت. وي پس از اجازه از حضرت عيسي(ع)، خود را عيسي(ع) معرفي كرد و او را به دار زدند و امر بر يهوديان مشتبه شد. حضرت عيسي(ع) در هنگام عروج، 33 سال داشت.

ويليام وردزورث اديب و شاعر معروف انگليسي، در هفتم آوريل 1770م در ايالت كمبِرْلَنْد انگلستان به دنيا آمد و از اوان جواني به مطالعه در زمينه ادبيات پرداخت. وي قسمت اعظم زندگي خود را در شمال انگلستان، در كنار مردم روستايى گذراند و احساسات طبيعي و مناظر طبيعت و صفاي باطن مردم اين ناحيه، الهام بخش آثارش گرديد. وردزورث را پايه‏گذار مكتب رمانتيك انگلستان مي‏دانند كه با انتشار مجموعه اشعاري به نام نغمه‏هاي شاعرانه از طرف او و شاعر هم وطنش، كالْريجْ، اين مكتب، تحولي فلسفي و ادبي يافت. شعراي اين مكتب به جاي پاي‏بندي به سنت‏ها، درانتخاب مطالب قالب ادبي، سبك، انشا و زبان شعري، شاعراني مبتكر و بدعت گذار هستند. وردزورث دنيا را با چشم عرفان مي‏نگريست. در نظر او، طبيعت، مظهر جمال مطلق و مربي ذوق و احساسات بشري است و زندگي در دامان طبيعت، ساده و شيرين و سرشار از شادي و خرسندي است. در شعر وردزورث، انسان تماشاگري است كه از دور، زيبايى‏هاي طبيعت را مي‏بيند و تأثير مي‏پذيرد. اشعار او مثل همه اشعار رمانتيك، بسيار ظريف و آميخته با تخيلات فراوان شاعرانه است و در آنها، شاعر غالباً بيش از آنكه با حقيقت ومنطق سر و كار داشته باشد. با روح و احساس خود سرگرم است. درآثار وردزورث، همه جا اين نظر پيداست كه زندگاني روزمره، براي بشر پر از لذات و شادكامي‏هاي معنوي است، و وظيفه بشر است كه روح خود را براي استفاده از آنها آماده نمايد. اصول عقايد وردزورث كه در اشعار وي آمده، بر اين مبنا استوار است كه سازنده اصلي خصوصيت‏هاي اخلاقي و روحي بشر در سن بلوغ، همانا غرائز و لذت‏هاي بي‏غل و غش دوران كودكي است. وردزورث اگرچه به حفظ مزاياي طبقات اصيلْ پاي‏بند است و آنها را لازم و محترم مي‏شمارد، اما از ديگر سو بر ضد نظام اجتماعي كه موجب انحطاط اخلاقي مردم است عصيان مي‏ورزد. خوانندگان آثار وردزورث، زيبايى طبيعت، گياه‏ها، كوه‏ها و حيوانات را زنده و گويا احساس مي‏كنند و با عالم طبيعت رابطه‏اي نزديك و اسرارآميز برقرار مي‏سازند. اشعار وردزورث از اولين تغزّل‏هاي جواني تا عميق‏ترين و پرانديشه‏ترين آنها در سنين هفتاد سالگي، پيوسته با پيروزي همراه بوده است. احساس كلي كه از اشعار وردزورث به انسان دست مي‏دهد، صداقت و سادگي است. شاه‏كار وي، شعر طويلِ زندگي نامه خودْ نوشتْ بود كه شهرت فراواني يافت. هم‏چنين تفرّج، خاطرات كودكي و جنگجوي شادمان ازديگر آثار اوست. ويليام وردزورث كه در اواخر عمر به اميرالشعرايي انگلستان رسيد، سرانجام در 23 آوريل 1850م در هشتاد سالگي درگذشت.

با شعله‏ور شدن آتش جنگ در اروپا، تمام قراردادها و معاهداتي كه پس از جنگ اول جهاني امضا شده بود و پيشگيري از جنگ و تأمين صلح را مدنظر قرار داده بود، از اعتبار افتاد. يكي از اين جنگ‏ها، حمله ايتاليا به آلباني بود. در سال 1927م يك پيمان تدافعي ميان ايتاليا و آلباني به امضاء رسيد كه در واقع باعث شد نفوذ هرچه بيشتر ايتاليا در آلباني ممكن گردد. با اين حال از سال 1935م كه موسوليني به فكر كشورگشايى افتاد، حمله به آلباني نيز مدنظر او قرار گرفت. اين نقشه در 7 آوريل 1939م با بمباران سواحل آلباني و پياده شدن نيروهاي ايتاليايى عملي گرديد و با شكست مقاومت آلباني، اين كشور به تصرف ايتالياي فاشيسم درآمد. دو روز قبل از تهاجم ايتاليا براي تصرف آلباني، در جريان گفتگوهاي معروف به "مذاكرات ژنرال‏ها" بين ژنرال كايْتل آلماني و ژنرال پارْياني ايتاليايى، تصميم نهايى براي آغاز اين تجاوز نظامي، اتخاذ شده بود. ده هزار سرباز مسلح ايتاليايى با پشتيباني 400 هواپيما در حمله به آلباني شركت داشتند كه در نبردي پنج روزه، ارتش آلباني را شكست داده و اين كشور را اشغال كردند. با فرار پادشاه و ملكه اين كشور، آلباني جزئي از ايتاليا شده و دولتي فاشيستي در آلباني روي كار آمد. با تسلط موسوليني بر آلباني، اجلاس مشروطيت آلباني، اتحاد با ايتاليا را تصويب نموده و طي اين مصوبه، پادشاه ايتاليا تاج و تخت آن كشور را تصاحب كرد. با اين حال، ايتاليا كمتر از دو سال بعد مجبور به خروج از اين منطقه شد و راه براي شكست‏هاي بعديش باز گرديد.

در جريان آخرين و بزرگ‏ترين نبرد دريايى و زميني بين امريكا و ژاپن در جريان جنگ جهاني دوم كه براي تصرف جزيره اوكيناوا روي داد، ژاپني‏ها كشتي جنگي خود را به نام ياماتو براي يك مأموريت انتحاري به اين جزيره اعزام كردند. اين رزمناو عظيم 72 هزار تني كه در آن تاريخ بزرگ‏ترين كشتي جنگي جهان به شمار مي‏آمد پس از وارد آوردن ضرباتي به چند كشتي امريكايي، سرانجام توسط هواپيماهاي امريكايي مورد حمله قرار گرفت و در روز هفتم آوريل 1945م غرق شد. تعداد پرسنل كشتي ياماتو، بيش از سه هزار و سي‏صد نفر بود كه در جريان اين نبرد، متجاوز از سه هزار نفر كشته شدند و تنها سي‏صد نفر جان سالم به در بردند.

هنري فورْد مخترع امريكايى در 30 ژوئيه سال 1863م در خانواده‏اي فقير در امريكا به دنيا آمد. فورد از كوچكي علاقه مفرطي به پيچ و مهره و ابزار مكانيكي داشت و به هنگام كودكي به ساعت سازي و در جواني به شغل مكانيكي روي آورد. هنري روزي ماشيني را ديد كه بدون اسب و با نيروي بخار در جاده حركت مي‏كند. وي وقتي آن را از نزديك مشاهده كرد، خودش مثل آن را ساخت و در 12 سالگي اولين ارابه بي‏اسب را مورد آزمايش قرار داد. هنري اين دستگاه را تكميل نمود و در سال 1896م اتومبيل خود را براي اولين بار به نمايش گذاشت. وي در سال‏هاي بعد، اختراع خود را تكميل كرد و علي‏رغم اينكه ديگران نيز اتومبيل‏هاي مشابهي ساخته بودند، ولي در سال 1895م، رسماً امتياز اختراع اتومبيل به هنري فورد داده شد. فورد در ابتدا به همراه شركاي خود، شركت اتومبيل سازي ديترويت را تأسيس كرد و در سال 1903، شركت موتور فورد را به وجود آورد. او در سال 1907 سهام ديگران را خريد و از آن پس اداره شركت در خانواده او باقي ماند و ثروتي هنگفت به دست آورد. فورد با اتخاذ تدابيري، اتومبيل ارزان به تعداد بسيار توليد كرد و از اين حيث، از تمام رقباي خود پيشي گرفت. هنري فورد كه در ابتدا داراي خانواده‏اي فقير بود، پس از اين اختراع، به عنوان پدر صنعت اتومبيل‏سازي شهرت يافت و به هنگام مرگ، يك امپراتوري بزرگ در صنعت اتومبيل به وجود آورده بود. فورد سرانجام در 7 آوريل 1947م در 84 سالگي درگذشت.

/س