فرایندهای پلیمری (3)
اکستروژن عمدتاً برای پلاستیک های ترموپلاست استفاده می شود. در واقع در طی فرایند اکسترود، نیروی پیوسته ای بر روی ماده ی مذاب، قرار دارد و موجب می شود تا این مذاب، شکل قالب موجود را به خود بگیرد.
مترجم: حبیب الله علیخانی
منبع:راسخون
منبع:راسخون
اکستروژن
اکستروژن عمدتاً برای پلاستیک های ترموپلاست استفاده می شود. در واقع در طی فرایند اکسترود، نیروی پیوسته ای بر روی ماده ی مذاب، قرار دارد و موجب می شود تا این مذاب، شکل قالب موجود را به خود بگیرد. نیروی اعمالی، با استفاده از یک پیچه، اعمال می شود. این پیچه در داخل محفظه ای سیلندر مانند قرار دارد و به گونه ای طراحی شده است که دقیقاً فیت با سطح محفظه، می چرخد (شکل 1). محصولاتی که با استفاده از روش اکسترود، تولید می شوند، عبارتند از فیلم ها و لوله های PE، اتصالات پی وی سی، لوله ها و پروفیل های با ابعاد و سطح مقطع های مختلف، صفحات PS، ABS، PP، الیاف نایلونی، الیاف PP و نوارها، قطعات نورگیر از جنس PMMA ، لنزهای مورد استفاده در برخی ادوات و ... .ناحیه ی تغذیه در انتهای هاپر قرار دارد و این بخش، در دمایی نگه داشته می شود که بدین صورت، ورود گرانول ها به داخل محفظه را با مشکل، مواجه نکند. عمق کانال د این ناحیه، ثابت و است و طول آن نیز به نرخ تغذیه ی گرانول، وابسته می باشد. تحویل ماکزیمم گرانول بوسیله ی ناحیه ی تغذیه، ممکن است با داشتن موارد زیر، حاصل شود:
• کانال عمیق تر
• اصطکاک کمتر میان گرانول های پلیمری و سطح پیچه
• میزان اصطاک بالاتر میان گرانول ها و سطح دیواره ی محفظه
• زاویه ی بهینه ی هاپر
برخی از بخش های تغذیه شامل یک دهانه ی تغذیه ی شیاردار هستند. این شیارها می توانند با محور محفظه ی اکسترود یا هاپر، هم محور باشند. در حقیقت، وجود این شیارها، موجب می شود تا اصطکاک میان قرص ها و محفظه، افزایش یابد، نیروی بیشتری بر روی ذرات پلیمری، وارد شود و از این رو، خروجی هاپر، افزایش یابد.
ناحیه ی متراکم کننده، در حقیقت جایی است که ماده شروع به تبدیل شدن از حالت گرانول به مذاب می کند. این ناحیه، دارای عمق کانال کمتری است تا بدین صورت، پلیمر نرم شده، متراکم شود و بدین صورت، ویژگی های انتقال حرارت پلیمر، بهبود یابد. همچنین هوای موجود در بین ذرات خارج شود و از طریق مسیر هاپر، خارج گردد. مواد به طور نمونه وار، به میزان سه برابر، متراکم می شوند. میزان قابل توجهی حرارت برشی یا اصطکاکی در این ناحیه ایجاد می شود.
ناحیه ی اندازه گیری در حقیقت جایی است که عمق کانال دوباره ثابت می شود و در این جات که افزودنی های مورد نیاز، به مخلوط افزوده می شود. مذاب هموژن تولیدی در این ناحیه به طور یکنواخت به سمت خروجی، حرکت می کند. طول ناحیه ی به گونه ای طراحی می شود که میزان مخلوط شدن مخصوصاً در زمانی که افزودنی، استفاده می شود، به خوبی انجام شده باشد.
سایر پارامترهای مربوط به طراحی پیچه، عبارتند از:
• نرخ فشرده سازی (C.R) = (عمق در ناحیه ی تغذیه) / (عمق در ناحیه ی اندازه گیری) و یا (حجم در اولین بخش محفظه) / (حجم در آخرین بخش ازناحیه ی اندازه گیری). در حقیقت، این نرخ برای ترموپلاست ها، 3 به 1 است و برای رابرها، این میزان، 1.5 به 1 می شود.
• نسبت L/D = (طول پیچه) / (قطر پیچه). این مقدار برای ترموپلاست ها، 30 به 1 و برای رابرها، 5-10 به 1 است.
مزیت های مربوط به اکسترودرهای با نسبت L/D کوتاه:
• فضای کف کوچک تر
• هزینه ی ادوات پایین تر
• الزامات مربوط به گشتاور و یا توان عملیاتی پایین تری که مورد نیاز می باشد.
• زمان باقیماندن کمتر در اکسترودر مخصوصاٌ برای پلیمرهای حساس به دما
مزیت های مربوط به اکسترودرهای با نسبت L/D بزرگ تر
• خروجی بالاتر
• ظرفیت مخلوط سازی بالاتر
• فشار پمپاژ بالاتر در داخل قالب
• قابلیت ذوب بیشتر با حرارت برشی کمتر
• حرارت دهی بیشتر از طریق انتقال رسانش از محفظه به پلیمر
نوعی پیچه که به آن پیچه ی مانع (barrier screw) گفته می شود، موجب می شود تا محفظه ب دو نیم تبدیل شود. یکی بخش کانال جامد و دیگری، بخش کانال مذاب. این طراحی موجب می شود تا بازده انرژی بالاتری ایجاد شود و فرایند ذوب شدن تسهیل گردد و بدین صورت، خروجی بالاتری و طرفیت مخلوط سازی بهتری، حاصل شود.
در برخی از کاربردها، مانند PVC، نایلون، ABS، PC، ممکن است نیاز به استفاده از اکسترودرهای ونت دار (vented extruders) می باشد. این اکسترودرها، به نام اکسترودرهای دو بخشی، معروف هستند و دارای یک حفره ی ونت در محفظه ی خود می باشند که موجب خروج رطوبت، حلال و سایر مواد فرار از داخل محفظه می شود. همانگونه که در شکل 5 مشاهده می شود، پیچه دارای یک ناحیه ی ساده می باشد که موجب می شود مواد مذاب، وارد حفره ی ونت نشود. در برخی موارد، ونت نیازمند استفاده از خلإ می باشد. پیچه در حقیقت دارای دو بخش متراکم کننده و اندازه گیری است.
قالب به گونه ای ماشین کاری می شود که پروفایل محصول تولید شده، به صورت مناسب با نیاز باشد. طول یک قالب (شکل 8)، یک پارامتر مهم در تولید می باشد: در حقیقت، قالب های طولانی تر، موجب ایجاد پایداری جریانی و کاهش تورم و خالی ماندن قالب می شود. به هر حال، طولانی تر بودن قالب، هزینه های تولید را افزایش می دهد، موجب افزایش فشار مذاب و حرارت ایجاد شده در ماده ی پلیمری، می شود. عموماً طول قالب باید تا حد ممکنه کوچک باشد بدون آنکه ویژگی های محصول، تخریب شود. طول قالب عموماً برای پوشش دهی سیم ها، تولید لوله ها و تیوب ها و تولید پروفایل ها، کوتاه است.
منبع مقاله :
Introduction to polymer science and technology/ Mustafa Akay
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}