گناهاني که پشيماني مي آورد؟
گناهاني که پشيماني مي آورد؟
گناهاني که پشيماني مي آورد؟
نويسنده: هاشم رسولي محلاتي
از جمله گناهاني که در به بار آوردن ندامت بسيار مؤثر است و آدمي را به کيفر پشيماني مبتلا مي سازد قتل نفس و آدم کشي است. امام چهارم عليه السلام در حديثي فرموده است:
«و الذنوب التي تورث الندم:
- قتل النفس التي حرم الله؛ قال الله تعالي (و لا تقتلوا النفس التي حرم الله... )(1) و قال عزوجل في قصه قابيل حين قتل اخاه هابيل فعجز عن دفنه (فطوعت له نفسه قتل أخيه فقتله... فأصبح من النادمين)(2)
- و ترک صله القرابه حتي يستغنوا.
- و ترک الصلاه حتي يخرج وقتها.
- و ترک الوصيه و رد المظالم.
- و منع الزکاه حتي يحضر الموت و ينغلق اللسان»(3)
گناهاني که پشيماني به بار مي آورند عبارتند از:
- آدم کشي که خدا حرام کرده است؛ خداي تعالي مي فرمايد: «و نکشيد آن کس را که خدا حرام کرده است...» و نيز خداي عزوجل در داستان هابيل که برادرش قابيل او را کشت و براي دفن او درمانده شد، فرمود: «دلش براي کشتن برادرش رام شد و او را کشت... و از پشيمانان گشت.»
- و ترک احسان و کمک به خويشاوندان نزديک تا وقتي که بي نياز گردند.
- و ترک نماز تا هنگامي که وقت آن بگذرد.
- و ترک وصيتي و نپرداختن مظالم و زکات تا وقتي که مرگ فرا رسد و زبان بسته شود [که ديگر نتواند وصيتي درباره ي آنها و ساير چيزهاي ديگر بکند].
لرد آويبوري در اين باره چنين مي گويد:
«گناه و بدکاري سرچشمه ي آلام روحي است. خيلي ها گمان مي کنند وقتي کار بدي را مرتکب شدند مي توانند به وسيله ي توبه و پشيماني از عواقب آن رهايي يابند، ولي اين اشتباه است. رابرت مي گويد: سرزنش وجدان، مجازات گناه ما است و پشيماني، جريمه اي است که براي آن مي دهيم.»
/خ
«و الذنوب التي تورث الندم:
- قتل النفس التي حرم الله؛ قال الله تعالي (و لا تقتلوا النفس التي حرم الله... )(1) و قال عزوجل في قصه قابيل حين قتل اخاه هابيل فعجز عن دفنه (فطوعت له نفسه قتل أخيه فقتله... فأصبح من النادمين)(2)
- و ترک صله القرابه حتي يستغنوا.
- و ترک الصلاه حتي يخرج وقتها.
- و ترک الوصيه و رد المظالم.
- و منع الزکاه حتي يحضر الموت و ينغلق اللسان»(3)
گناهاني که پشيماني به بار مي آورند عبارتند از:
- آدم کشي که خدا حرام کرده است؛ خداي تعالي مي فرمايد: «و نکشيد آن کس را که خدا حرام کرده است...» و نيز خداي عزوجل در داستان هابيل که برادرش قابيل او را کشت و براي دفن او درمانده شد، فرمود: «دلش براي کشتن برادرش رام شد و او را کشت... و از پشيمانان گشت.»
- و ترک احسان و کمک به خويشاوندان نزديک تا وقتي که بي نياز گردند.
- و ترک نماز تا هنگامي که وقت آن بگذرد.
- و ترک وصيتي و نپرداختن مظالم و زکات تا وقتي که مرگ فرا رسد و زبان بسته شود [که ديگر نتواند وصيتي درباره ي آنها و ساير چيزهاي ديگر بکند].
لرد آويبوري در اين باره چنين مي گويد:
«گناه و بدکاري سرچشمه ي آلام روحي است. خيلي ها گمان مي کنند وقتي کار بدي را مرتکب شدند مي توانند به وسيله ي توبه و پشيماني از عواقب آن رهايي يابند، ولي اين اشتباه است. رابرت مي گويد: سرزنش وجدان، مجازات گناه ما است و پشيماني، جريمه اي است که براي آن مي دهيم.»
پي نوشت ها:
1- اسراء (17) آيه ي 33.
2- مائده (5)آيه ي 30 و31 .
3- معاني الاخبار، ص 270.
/خ
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}