از چاله به چاه

بیوه‌ای پرکار، خروس‌خوان، کنیزانش را بیدار می‌کرد و آن‌ها را به سر کارهای‌شان می‌فرستاد. زنان برده که خروس را مسئول بیدار کردن صاحب خود، پیش از دمیدن خورشید و خستگی و ماندگی خود می‌دانستند، تصمیم گرفتند او را سربه‌نیست کنند.
امّا با این کار اوضاع نه‌تنها بهتر نشد که بدتر هم شد. از آن پس بیوه‌ی پرکار که دیگر خروسی نداشت تا زمان را به او بگوید، بردگانش را حتّی از قبل هم زودتر بیدار می‌کرد.
دردسرهای مردم اغلب ناشی از عملکرد خود آن‌هاست.
منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِی و دیگران؛ (1392)، افسانه‌های مردم دنیا (جلدهای 9 تا 12)، ترجمه‌ی حسین ابراهیمی (الوند) و دیگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم.