نویسنده: سیما داد

 

Euphues در زبان یونانی به معنی مزیّن و پرنقش و نگار است و در اصطلاح ادبیّات انگلیسی بر سبکی در نثر اطلاق می‌شود که مشحون به انواع صناعات بدیعی و عناصر موسیقائی چون جناس آوائی می‌باشد. این اصطلاح برگرفته از عنوان کتابی دوجلدی است که نویسنده‌ی انگلیسی جان لیلی به نامهای: Euphues, the anatomy of wyt (1578) و Euphues and his England (1580) نوشت. شیوه‌ی نگارش این دو کتاب باب تازه‌ای در تحوّل نثر انگلیسی پیش روی نویسندگان گشود.
ویژگیهای عمده‌ی یوفیوزم که می‌توان آن را قسمی نثر مصنوع و فنی به شمار آورد، عبارتند از: استفاده‌ی فراوان از سخنان حکمت آمیز و اخلاقی، توازن و برابر نهاده‌های لفظی عوامل موسیقائی و عناصر معنوی از قبیل تشبیهات مفصّل و تلمیح به موجودات اساطیری و افسانه‌ای است. به عنوان نمونه قسمتی از نثر کتاب مذکور در زیر نقل می‌شود:
Philautus: I see now that as fish
Scolpidus in the flood Araris at the waxing of the Moon is as wite as the driven snow, and at the waning as black as the burnt coal, so
Euphues, which at the first increasing of our familiarity, was very zealous, is now at the last become most faithless.
از ویژگی‌های این سبک جملات طولانی و متناوب و عبارتهائی است که پایان جمله را به تأخیر می‌اندازد. سبک یوفیوزم تأثیر زیادی بر برخی نمایشنامه‌های شکسپیر و نیز آثار نویسندگان قرن هفدهم انگلستان نهاده است.
منبع مقاله :
داد، سیما (1378)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: مروارید، چاپ چهارم.