نویسنده: علی شیرازی

 

اُمّ فروه، دختر قاسم بن محمدبن ابی بكر، همسر امام محمّد باقر (علیه السلام) و مادر گرامی امام جعفر صادق (علیه السلام) است.
وی از نظر عرفان، تقوا و ارزش‌های متعالی اخلاقی، مقام بالایی داشت و از تمام بانوان عصر خود، پرهیزكارتر بود.
چنانچه امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی ایشان می‌فرماید: «كانَتْ أمّی مِمَّن آمَنتْ و أیقنَتْ و أحسنَتْ»؛ مادرم، بانویی باایمان، پاك و پرهیزكار بود و درستی و نیكوكاری شیوه‌ی او بود. (1)
به خاطر همان خصلت‌های نیكو بود كه مردم، امام صادق (علیه السلام) را «اِبْنِ الْكَرَّمَه» (پسر مادر ارجمند) یاد می‌كردند. (2)
كلینی، از «عبدالاعلی» روایت كرده است: من امّ فروه را در طواف خانه‌ی خدا، در حالی كه چادر ساده‌ای به تن پیچیده بود، مشاهده كردم. وی در حال طواف، كنار «حجرالاسود» آمد و با دست چپ آن را لمس كرد. یكی از حاضران، رفتار ام فروه را مغایر با سنّت و احكام طواف تشخیص داد و به او اعتراض كرد.
ام فروه كه از لحن اعتراض آمیز آن مرد، فهمیده بود وی از پیروان اهل بیت (علیه السلام) نیست، به او پاسخ داد: «ما از علم و دانش تو بی نیاز هستیم!» (3)

پی‌نوشت‌ها:

1. اصول كافی، ج1، ص 472.
2. ریاحین الشریعه، ج3، ص 7.
3. فروع كافی، ج4، ص 428

منبع مقاله :
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.