مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
 

زمین شناسان دانشمندانی هستند که ساختار سنگ ها و تاریخ زمین را مطالعه می کنند. با نگاه کردن و بررسی لایه های سنگ ها و فسیل هایی که در آنها وجود دارد، آنها می توانند به ما بگویند که زمین در زمان مشخصی در تاریخ خود چه چیزهایی را شاهد بوده است و چه نوع گیاهان و حیواناتی در آن زمان زندگی می کردند
دانشمندان بر این باورند که احتمالا زمین در همان زمان که بقیه منظومه خورشیدی ما تشکیل شد شکل گرفت یعنی حدود 4.6 میلیارد سال پیش. منظومه خورشیدی ممکن است به صورت یک ابر گرد و غبار، که از آن خورشید و سیارات تکامل یافته است، آغاز شده باشد. ذرات کوچک با یکدیگر برخورد می کنند تا اجرام بزرگتر را ایجاد کنند و سپس به سیارات کوچکتر یا بزرگتر تبدیل شوند. زمین ما از سه لایه اساسی تشکیل شده است. مرکز دارای هسته متشکل از آهن و نیکل است. در اطراف آن یک لایه ضخیم سنگ به نام گوشته و در اطراف آن یک لایه نازک از سنگ به نام پوسته است.
هنگامی که زمین بیش از 4 میلیارد سال پیش تشکیل شد، کاملا متفاوت از سیاره ای بود که امروز بر آن زندگی می کنیم. هیچ گیاه یا حیوانی نداشت، تنها سنگ، بیابان، آب و یخ وجود داشت. اتمسفر احتمالا شامل دی اکسید کربن و بخار بود که تقریبا بدون اکسیژن برای نفس کشیدن بود.

زمان پرکامبرین

قدیمی ترین دوره تاریخ زمین از آغاز چهار و نیم میلیارد سال پیش تا حدود 600 میلیون سال پیش ادامه یافت. در ابتدا اشکال ساده زندگی تک سلولی در اقیانوس ها توسعه یافت. بعدها باکتری ها و جلبک ها تکامل یافتند. نزدیکهای میانه پرکامبرین، حدود دو میلیارد سال پیش، موجودات پیچیده تر، موجودات اسفنجی و حیوانات نرم تن در دریاها زندگی می کردند. در طول این مدت زندگی بر روی خشکی وجود نداشت زیرا اکسیژن کافی برای نفس کشیدن نبود.
همان طور که پرکامبرین به پایان میرسید، اقیانوس ها پر از زندگی بودند. گیاهان جذب دی اکسید کربن از جو را آغاز کرده و آن را به اکسیژن تبدیل می کردند. قاره های اولیه شکل گرفتند، اما آنها کاملا متفاوت از امروز بودند.

عصر پالئوزوئیک

عصر پالئوزوئیک از حدود 600 میلیون تا 240 میلیون سال پیش ادامه یافت. زمین شناسان این عصر را به شش دوره تقسیم می کنند. از ابتدائئیترین تا اخیرترین عبارتند از کامبرین، اردوویسین، سیلورین، دِوُنین، کربونیفروس و پرمین.
اگرچه اکثر حیوانات و گیاهان هنوز در اقیانوس زندگی می کردند، زندگی شروع به توسعه در خشکی ها کرد و تا پایان این دوره زندگی در دریا و خشکی وجود داشت. اولین موجودات زنده در خشکی، گیاهان ساده و خزه ها بودند، اولین جانورانی که در خشکی ظاهر شدند، حیواناتی بودند که مانند عنکبوت ها، عقرب ها و حشرات به نظر می رسیدند.
میانه این دوران تحت سلطه همه انواع ماهی و بی مهرگان بود. دوزیستان اولیه، حیواناتی که می توانند در خشکی و در آب زندگی کنند، ظاهر شدند. در طول دوره کربونیک، اولین خزندگان تکامل یافتند و حشرات به اندازه های بزرگ رشد کردند.
پایان دوره آن زمانی بود که جنگل ها و باتلاق های بزرگ وجود داشت. زمین گرم و مرطوب بود. گیاهان و درختان بزرگ از بین رفتند و در رسوبات دفن شدند.
در طول میلیون ها سال آنها به ذخایر زغال سنگ غول پیکری تبدیل شده اند که در شرق ایالات متحده، اروپا، روسیه و چین یافت می شوند.
در طول دوره پالئوزوئیک، توده های خشکی دائما در حال حرکت بودند و تا پایان دوره به یکدیگر پیوستند و به قاره ای به نام پانگیا تبدیل شدند. همانطور که این توده ها با هم برخورد می کردند چندین رشته کوه پدید آمد مانند کوه های آپالاچی و اورال.