تغییرات کره زمین از ابتدای تشکیل تا کنون

 

عصر مزوزوئیک

دوره مزوزوئیک از حدود 240 میلیون تا 65 میلیون سال پیش ادامه یافت. در پایان پالئوزوئیک حدود 90 درصد از تمام موجودات زنده روی زمین از بین رفته بودند. ما واقعا نمی دانیم چه اتفاقی افتاده است، اما بسیاری از دانشمندان بر این باورند که آب و هوای سیاره ما تغییر چشمگیری کرد. شاید یک فوران آتشفشانی بزرگ، گاز را به جو زمین منتقل کرد یا شاید یک سیارک بزرگ به زمین خورد و گرد و غبار سالها از نور خورشید جلوگیری کرد.
عصر مزوزوئیک اغلب عصر دایناسورها نامیده می شود، زیرا آنها در آن زمان بر خشکیهای زمین سیطره داشتند. خزندگان بیشترین موجودات قوی و ترسناک در آن زمان بودند. Archeopteryx یک خزنده پرنده بود، احتمالا اولین پرنده در زمین بود. برخی از دایناسورها مانند Tyrannosaurus Rex درندگان گوشت خوار بودند، دیگر دایناسورها فقط گیاهان و برگها را میخوردند. برونتوساروس که 30 متر درازا داشت بزرگترین حیوان خشکی زی بود که تا به حال زندگی وجود داشته است. در دوران مزوزوئیک اولین پستانداران نیز بر روی زمین ظاهر شدند اما بسیار کوچک بودند و نمیتوانستند با اندازه و بزرگی دایناسورها منطبق باشند.

دایناسور استگوزاروس - نوبو تامورا

در این دوران Pangea شروع به شکستن کرد و توده های خشکی قاره هایی را که امروز می شناسیم تشکیل دادند. آنها شروع به حرکت در همه جهات کردند. در پایان دوران مزوزوئیک، آمریکای جنوبی از آفریقا جدا شده بود؛ استرالیا و قطب جنوب یک قاره بودند و شمال امریکا شروع به حرکت به دور از اوراسیا کرده بود. درست مثل دوران پالئوزوییک قبل از آن، مزوزوئیک نیز به طور ناگهانی پایان یافت. حدود 65 میلیون سال پیش 75 درصد از تمام حیوانات روی زمین، از جمله دایناسورها، از بین رفتند. زمین شناسان نسبتاً مطمئن هستند که یک سیارک بزرگ به مکزیک خورده و گرد و غبار را به جو منتقل کرده که سالها از نور خورشید جلوگیری می کرده است. بسیاری از گیاهان از بین رفتند و حیوانات بدون غذا نتوانستند زنده بماندند.

عصر سنووزوئیک

دوران سنووزوئیک حدود 65 میلیون سال پیش آغاز شده و تا حال حاضر ادامه دارد. این دوره به دو دوره ترتیاری که تقریبا 1.8 میلیون سال پیش پایان یافت و دوره کواترنری تقسیم میشود.
پس از مرگ دایناسورها و دیگر خزندگان، پستانداران شروع به تسلط بر زندگی بر روی زمین کردند. در اوایل سنوزوئیک، اسب ها، حشرات، خوک ها، شتر ها، گوزن ها و گاو ها شروع به تکامل کردند. با گذشت زمان پستانداران بزرگتر و بزرگتر شدند. فیل ها و ماموت ها دشت ها و جنگل ها را می گذراندند.
حدود 2 تا 4 میلیون سال پیش موجودات میمون نما در آفریقا زندگی می کردند. میون هایی که به نظر می رسید شبیه انسان ها باشند 2 میلیون سال پیش ظاهر شدند اما اولین انسان های واقعی خیلی دیرتر به زمین آمدند، شاید حتی کمتر از 200 هزار سال پیش.
در عصر سنوزوئیک، قاره ها همچنان به حرکت و برخورد با یکدیگر ادامه دادند. لایه های سنگ تا میخوردند و به سمت بالا حرکت می کردند. در طول این دوره بزرگترین کوه های جهان، آلپ ها، هیمالیا، کوه های راکی و آند ساخته شدند. در 2 میلیون سال گذشته، بخش های زیادی از زمین توسط صفحات یخی بزرگ پوشیده شده بود. در چهار عصر یخبندان، که با دوره های گرمتر از هم جدا شدند، یخچال ها در سراسر نیمکره شمالی حرکت کردند. سطح دریا ها حدود 100 متر پایین رفت و بسیاری از بخش های کم عمق از اقیانوس ها، مانند دریای شمال، را به خشکی تبدیل کرد. به عنوان مثال، بریتانیای کبیر، بخشی از سرزمین اصلی اروپا بود و زمانی که یخ در حدود بیست هزار سال پیش از ذوب شد، یک جزیره شد. یخچالهای طبیعی ته نشستهای های سنگین سنگ را ساختند و کوه ها و دره ها را به صورت امروز مجدداً شکل دادند. در قاره های جنوبی بارندگی زیادی وجود داشت که این مناطق، مانند صحرای ساهارا، را به جنگل های سبز و چمنزارها تبدیل کرد.