نویسنده: احمد حاجی شریفی

 

آبله مرغان یا آبله فرنگی، بثورات پوستی آب داری هستند که در جریان بیماری مراحلی را طی می‌کنند، به نام‌های (پاپول، یزیکول و پوستول) و پس از طی این مراحل دانه‌ها کم کم خشک می‌شوند و می‌ریزند. اگر مبتلا به این بیماری هستید از دست‌کاری کردن آن‌ها و کندن دانه‌ها پرهیز کنید چون اگر روی دانه‌ها کنده شود جای آن‌ها بر پوست تا ابد باقی می‌ماند. برای درمان آن‌ها خوبست به مدت 21 روز، هر روز صبح ناشتا شربت بنفشه یا عرق شاه‌تره یا آب جوشانده‌ی عناب میل کنید.
* تاجریزی، سنامکی، تخم خطمی، شاه‌تره، سه‌پستان، پوست هلیله‌ی زرد، زرآوند و گل محمدی از هرکدام 10 گرم، ریشه‌ی کبر 20 گرم و ریشه‌ی کاسنی 50 گرم، همه را نیمکوب کرده، بعد به بیست قسمت مساوی تقسیم کنید و صبح و عصر، هر بار یک قسمت از آن را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* شاه‌دانج سنگی، کندر و انزروت از هرکدام 5 گرم، همه را نرم بسایید، بعد با 5 گرم موم، در 50 گرم روغن گل مخلوط کرده و حرارت دهید تا حل شود و به صورت مالیدنی از آن استفاده کنید.
* پرسیاوشان، سه‌پستان و گل خطمی سفید از هرکدام 10 گرم، مرزنجوش 20 گرم، ریشه‌ی کاسنی، برگ کاسنی، تخم کاسنی و بادرنجبویه از هرکدام 30 گرم و پودر شیرین بیان، مغز ناخنک، خارخاسک و ریشه‌ی اریسا از هرکدام 40 گرم، همه را نیمکوب کرده، بعد به بیست قسمت مساوی تقسیم کنید و هر قسمت را شب در یک و نیم لیوان آب بخیسانید و صبح در همان آب بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید و تفاله‌ی آن را مجدداً بخیسانید و شب باز هم بجوشانید و آب آن را مصرف کنید.
منبع مقاله :
حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.