بهمن ؛ سرسره‌های برفی در کوه

بهمن یک توده بزرگ برف است که به سرعت به پایین کوه حرکت می کند. این توده از ناحیه اطراف آن سست می شود و همان طور که به طرف پایین حرکت میکند برف بیشتر و بیشتری جمع می کند. بهمن در مناطق کوهستانی مانند آلپ، هیمالیا یا کوه های راکی رخ می دهد. بهمنها می توانند به سرعتی بیش از 100 کیلومتر در ساعت برسند و جنگل ها و روستاهائی را که بر سر راه آنها هستند، نابود کنند. آنها می توانند جاده ها را مسدود کنند و قطار ها را از خط خارج کنند و مناطق را از دسترس خارج کنند. بهمنها بیش از صد نفر را در اروپا و آمریکای شمالی هر ساله میکشند و آنها را زیر چندین تُن برف مدفون میکنند. بهمنهای تخته‌ای شایع ترین نوع بهمنها هستند. آنها زمانی اتفاق می افتند که لایه های برف به هم پیوند نمیخورند، بنا بر این اسکی بازان و اسنوبرد سواران باعث میشوند که لایه رویی روی لایه‌های سختتر زیری به طرف پایین سُر بخورد. اگرچه در طول ماه های زمستان خطر وقوع بهمن زیاد است، اما شرایط آب و هوایی و برفی وجود دارد که در آن شرایط احتمال وقوع بهمن خیلی بیشتر است. ترکیب برف یک عامل مهم است. هنگامی که برف بر روی است دما ساختمان آن را تغییر میدهد به طوری که لایه های مختلف برف می تواند بر روی شیب شکل بگیرد.
بهمنها در دامنه هایی با زاویه 30 تا 60 درجه رخ می دهد. در دامنه هایی که خیلی شیب دار نیست گرانش کافی نیست تا برف را از محیط اطراف خود بکند. در دامنه های شیب دارتر برف معمولا سریع تر از اطراف جود جدا میشود.
بهمنها می توانند توسط بسیاری از عوامل راه انداخته شوند. در بعضی موارد افزایش میزان برف جدید می تواند یک بهمن را شروع کند. بادهای قوی می توانند برف را به طرف دیگر کوه (که در معرض باد نیست) انتقال دهند. در آن جا برف نرم باقی میماند و به لایه‌های دیگر برف نمیچسبد. در موارد دیگر، اسکی بازان، اسنوبُرد سواران، و دیگر گردشگران آلپ می توانند یک بهمن را راه بیاندازند.
همان طور که برف می آید، لایه را روی لایه ایجاد می کند. پس از یک زمان مشخص، لایه ها سخت می شوند و به هم دیگر متصل میشوند. اگر این گونه نشود، ترکیب لایه‌های مختلف برف ناپایدار میشود لایه های نرم می توانند بر روی لایه‌های سختتر سُر بخورند.

قسمت‌های یک بهمن

بهمن معمولا به سه ناحیه تقسیم می شود :
نقطه شروع جایی است که برف می شکند و شروع به لغزیدن می کند. این نقطه بیشتر در مناطق بالایی یک شیب قرار دارد.
خط اثر یک بهمن مسیری است که بهمن به طرف پایین دنبال میکند که می تواند صدها متر طول داشته باشد. همانطور که بهمن به سمت دره حرکت می کند، برف بیشتر و بیشتری جمع می شود.
منطقه به آخر رسیدن جایی است که سرعت بهمن کم میشود و در نهایت بهمن متوقف میشود.  

انواع بهمن‌ها

بهمنهای برف پودری هنگامی رخ میدهد که برف پودریِ بیشتر و بیشتری تجمع یابد و مانند یک ابر در آسمان شروع به حرکت با سرعتهایی تا 400 کیلومتر در ساعت بنماید.
بهمنهای برف مرطوب هنگامی شروع میشود که برف شروع به گرمتر و مرطوب تر شدن میکند. این بهمنها همان طور که به سمت پایین حرکت می کنند به اطراف پهن میشوند. برف سخت می شود و قربانیان دفن شده به سختی میتوانند تنفس کنند.
بهمنهای تخته‌ای شایع ترین نوع بهمنها هستند. آنها زمانی اتفاق می افتند که لایه های برف به هم پیوند نمیخورند، بنا بر این اسکی بازان و اسنوبرد سواران باعث میشوند که لایه رویی روی لایه‌های سختتر زیری به طرف پایین سُر بخورد.

هشدار و محفاظت از خطر بهمن

در مناطقی که وقوع بهمن محتمل است، مردم اقدام به حفاظت از خود و محیط اطراف خود کرده اند. بهمنها میتوانند تعمداً از طریق انفجار شروع شوند. در بعضی از نقاط، چنگکهایی بر روی شیبها بر پا شده‌اند که سرعت بهمن را کاهش میدهند و در مسیر آن شکاف ایجاد میکنند. درختان، حصارها، سنگ ها یا موانع بتنی نیز می توانند به کاهش سرعت حرکت بهمن ها کمک کنند. بسیاری از کشورهای آلپی دارای سیستم های هشدار بهمن هستند که به گردشگران می گویند چه وقت و در کجا خطرناک است که به اطراف در کوه‌ها بروند.
در بسیاری از کشورها، خطر بهمن ها در یک سطح خطر از یک تا پنج نمایش داده می شود. سطح یک، وضعیت ریسک پایین با شرایط پایدار برف است، در حالی که سطح پنج یک ریسک بسیار بالای بهمن با شرایط ناپایدار برف را نشان می دهد.

ایمنی بهمن

برخی از اقدامات احتیاطی ایمنی را برای اجتناب از بهمن میتوانید انجام دهید:
- از محیط اطراف خود آگاه شوید و شرایط آب و هوایی را بررسی کنید.
- همیشه کسی را با خود همراه برید، هرگز تنها نروید.
- یک بیل، یک چراغ نجات و یک میله بهمن کاو با خود ببرید.
- مراقب مکان های سایه دار که در آن برف می تواند تجمع داشته باشد باشید.
- پایداری برف را بررسی و تست کنید. هنگام حرکت در اطراف مناطقی که ممکن است ریزش بهمن رخ دهد، شما باید چند چیز را با خود حمل کنید:
- چراغ بهمن یک فرستنده - گیرنده کوچک است. این وسیله می تواند بین حالت ارسال و دریافت سویچ شود تا سیگنالی را بفرستد تا فردی که در زیر برف گرفتار شده است یافته شود.
- میله‌های بهمن کاو، چوبهای بلندی هستند که می توانند تکه تکه شوند تا شما بتوانید آنها را در کوله پشتی خود قرار دهید. آنها اجازه میدهند که اشیای مدفون شده در برف تا 2 فوت پایینتر از سطح برف را پیدا کنند.
- بیل های کوچک برای در آوردن اشیا و مردم لازم است.
- اگر شما نمی توانید از یک بهمن فرار کنید؛ اسکی و چوب‌ها را از بدن خود دور کنید، زیرا آنها می توانند شما را بکشند
- از حرکت شنا برای رسیدن به سطح بهمن استفاه کنید
- سعی کنید به درختان نزدیک خود چنگ زنید تا از توده های برف دور بمانید
- منتظر نجات بمانید و آرامش خود را حفظ کنید. تنفس شدید، اکسیژن موجود را به سرعت تمام میکند.
تیم های نجات و جستجو به منظور یافتن افرادی که تحت برف به دام افتاده اند آموزش دیده‌اند و آنها را از عمق برف در میاورند. آمار، با این حال، نشان می دهد که 90٪ از قربانیان در صورتی که در نیم ساعت اول در آورده نشوند می‌میرند.